Een niet zo leuke namiddag: op bezoek geweest bij mijn tante om mijn innige deelneming te gaan betuigen.
’t Is erg als iemand zo plots overlijd. Ge hebt geen afscheid kunnen nemen en dat vreet en maakt je boos.
Toen mijn mama overleed was het ergens wel plots in de zin van niet verwacht dat het die dag ging gebeuren. Anderzijds is zij gestorven. Ik bedoel daarmee dat zij langzaamaan doodgegaan is en wij waren erbij om haar te begeleiden, of hoe je dat ook wil noemen. Wij hebben afscheid kunnen nemen.
Mijn tante en nichten hebben geen afscheid kunnen nemen en dat moet des te meer pijn doen.
Zaterdag begrafenis. Het laatste afscheid, hoewel nonkel Dirk eigenlijk niet de persoon is om definitief afscheid van te nemen: veel te veel goede herinneringen.
Sja, da’s waar. Maar ik denk dat zo’n voorval je ook een sterker/beter mens kan maken.
Toen mijn moeder enkele jaren onverwacht stierf, zijn we met het hele gezin door een moeilijke periode gemoeten, maar ik denk wel dat we er allemaal sterkere mensen door zijn geworden.
‘k heb er in ieder geval uit geleerd dat je van elke dag MOET genieten en niet te veel op lange termijn moet leven…
ik ben mjn moeke ook verloren verleden jaar en dat deed pijn ,ze was dement geworden en in de erste periode hadden wij dat niet door!!Daar heb ik veel verdriet om gehad (was verpleegk.)ik had vroeger er nooit bij stilgestaan bij haar leven …haar verwachtingen (‘was kunstschilder)we waren met acht kinderen ,na haar overlijden houden we mekaar meer vast !!!!op een dag belde haar vriendin ,ze stelde een namis voor op de plaats waar ze geboren was ,ik heb haar echt uitgevraagt!en ben blij.door haar dood kijk ik polts naar mijn eigen leven :wat voor een moeder ben ik ?Ik heb zeven kinderen ……!Weet je wat ik ook erg vond?Wel haar huis leeghalen en verkopen,waardeloze spullen waren kostbaarheden geworden !!!nu na een jaarke mis ik haar meer en meer …..vooral als ik het meoilijk heb als moeder denk ik aan haar!!!!