Verborgen schatten

In het humaniora had ik een aantal zeer goede vriendinnen en met vier daarvan vormde ik de laatste vier jaar een zeer hechte kliek. Zeer hecht want ik werd zwaar gepest op school en zij hebben mij steeds gesteund in al die moeilijke jaren, iets wat niet zo evident was als tiener: één meisje niet afvallen als ongeveer de de rest van het jaar tegen haar is. Het getuigt van karakter en loyauteit zou ik zo zeggen.

Met één ervan, B.,  heb ik nog zeer goede contacten. We horen of zien elkaar maar één keer of twee per jaar, maar als we elkaar zien is het alsof we elkaar dagelijks spreken.

Met T. is de vriendschap eigenlijk afgesprongen door haar echtgenoot: ik kon die absoluut niet af en heb dat jammer genoeg niet echt onder stoelen of banken gestoken, zeker niet toen ik vernam dat hij, toen we verder studeerden en hij in een andere stad studeerde, er een tweede lief op aanhield. Ergens hebben we wel de plooien gladgestreken, maar de hechte vriendschap van voordien was weg en het contact is volledig gedaan nu.

P. is in een totaal andere wereld terechtgekomen. Ook een echtgenoot die ‘not my cup of tea’ is, maar het heeft minder met hem te maken dan dat gewoon het contact tussen ons niet heeft stand gehouden.

S. was ik volledig ‘kwijtgeraakt’. In 2001 is zij verhuisd en ik was vergeten haar adres te noteren. De laatste jaren heb ik nog geprobeerd om terug contact op te nemen, via mensen die we beiden hebben gekend, maar die hadden ook geen contact meer, via haar ouders, maar ik kon die ouders ook niet meer terugvinden op hun vroegere woonplaats en ik kon ook geen gegevens meer terugvinden in de telefoongids. Zeer jammer vond ik dat.

Deze ochtend ging ik de laatste dingen opkuisen in onze living, want vandaag beginnen ze daar de vloer te leggen en wat vind ik ergens tussen allemaal dingen die in de vuilbak mogen? Een kaartje uit 2001 met de aankondiging van adreswijziging van vriendin S. Doodcontent was ik en ook heel nieuwschierig want dat is dus ondertussen zes jaar geleden en zou ze daar eigenlijk nog wonen?

Net de witte gids geraadpleegd en wat blijkt? Vriendin S. staat nog steeds genoteerd met hetzelfde telefoonnummer op hetzelfde adres.

Ik denk dat ik deze middag eens een kaartje ga kopen en haar een krabbeltje zal schrijven. Zes jaar is veel te lang.

Een gedachte over “Verborgen schatten”

  1. Mooi postje, San. Ik heb er ook zo’n tweetal en we vloeken vaak omdat we er moeilijk in slagen contact te onderhouden. Wat dwaas is, want als we elkaar zien is ’t altijd fun.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *