Lachen

Sinds gisterenmiddag kan ik weer lachen. De tandarts had het mij beloofd maar tegen dat het 12u was had ik de hoop eigenlijk al opgegeven.

De pijn was nog altijd niet te harden en om mijn antibiotica te nemen moest ik eten. Maar omdat ik zoveel zeer had had ik absoluut geen zin in eten. ’s Middags ben ik dan toch meegegaan met de collega’s naar de kantine en heb ik eten genomen.

Naarmate ik meer at, begon de pijn te verminderen. Uiteraard kwam dat niet door het eten, maar doordat de antibiotica eindelijk begonnen te werken en tegen dat ik gedaan had met eten had ik geen greintje pijn meer.

De opluchting die ik voelde, ge kunt u dat niet inbeelden. Of misschien ook wel: ik denk dat iedereen wel al eens tandpijn gehad heeft.

Een groot geluk dus, want ’s avonds wou ik gaan kijken naar een try-out van Henk. Terwijl ik er ’s middags nog van overtuigd was dat ik er absoluut niet ging geraken, was alle twijfel verdwenen tegen ’s avonds: ik voelde mij kiplekker (zij het wel zeer moe wegens gruwelijk korte nacht voordien) en achteraf gezien ben ik zeer blij dat ik er geraakt ben.

De Lunatics waren zeer goed. Daarna kregen we stand-up van Jeroen Leenders. Niet gedaverd van het lachen, soms een beetje flauw, maar over het geheel wel grappig. Als kers op de taart Henk. Veel en hard gelachen. Na zijn vorig ‘werk’ begint ge een zeker niveau te verwachten, ook al weet ge dat het nog in een beginstadium zit, en hij heeft niet teleurgesteld: we hebben materiaal gezien voor weer een zeer goede show. Ik kijk al ongelooflijk uit naar het eindresultaat.

Wat begon als een rotdag is dus fantastisch geëindigd.