Michel heeft mijn nieuwe nichtje nog niet gezien en toen ik hem donderdag vroeg wanneer hij dacht tijd te hebben, zei hij zaterdag. Vandaag dus.
Maar de voormiddag zat al vol en in de namiddag ging ik bezoek krijgen van mijn vriendin die ik al een paar jaar niet meer gezien heb en vorige week toevallig tegen het lijf liep, dus de vraag stelde zich: wanneer juist? En toen kreeg ik een ‘briljant’ idee.
Ik stuurde een mailke naar onze babysitprovider (niet haar belangrijkste functie, die functie is die van ‘vriendin’, maar in odergeschikte orde dus wel) of er daar iemand ter beschikking was. Gelukkig kwam er positief antwoord. Vervolgens telefoneerde ik naar mijn vader om te vragen of hij wou gaan eten met ons, zaterdagavond, wegens dat wij morgen, op vaderkesdag al andere plannen hebben. Gelukkig kwam er ook een positief antwoord.
Zo gaan we dus deze avond op babybezoek: gewoon den anderen en ikzelf, zonder kinderen, zonder drukte. Even een glaasje gaan drinken op de gezondheid van het nichtje, een klapke gaan doen en daarna op het gemak vervroegd vaderkesdag gaan vieren met mijn papa. Onze traktatie.
Ik kijk daar zo al naar uit.