Waarom ik aftel

Nog twee dagen werken en dan ben ik twee maanden thuis. Om dat te kunnen doen maak ik gebruik van een paar overheidstoekenningen zoals daar zijn ouderschapsverlof en verlof.

Zo ben ik al een tijdje aan het aftellen en eigenlijk heeft dat niets te maken met het werk zelf. Momenteel is het druk en leuk, dus daarvoor wil ik wel nog een beetje langer werken. De reden waarom ik blij ga zijn dat ik niet meer moet gaan werken, is de treinreis.

Normaal gezien ga ik doodgraag werken met de trein. Mij hoor je niet klagen. Echt niet. Zelfs de occasionele vertragingen neem ik er met plezier bij. Zo’n paar minuten vertraging gaan mijn humeur echt niet om zeep helpen. Ik heb dan eigenlijk ook wel de trein in de goede richting: in plaats van naar Brussel reis ik in de tegenovergestelde richting, richting kust dus, en daar heb je altijd ruim plaats om te zitten. Het is een zeer aangename rit van amper 20 minuten en ik kom volledig ontspannen op het werk toe. Een zeer goed begin van de dag dus.

Maar die zeer aangename treinrit verandert in een veel minder aangename rit eens het warmer weer wordt. Want dan gaat de oudere medemens ‘en masse’ naar zee. ’s Ochtends gaat het nog want normaal gezien neem ik de trein voor 9u (en de gratis treinkaartjes werken maar vanaf 9u), maar ’s avonds moeten die mensen a-b-s-o-l-u-u-t met de trein naar huis als het spitsuur is en de werkende mens zijn dag kan afsluiten. You get the picture.

Het wordt nog erger als het schooljaar op zijn einde loopt, want dan beginnen de schoolreizen. Neem nu deze ochtend: minimum vier wagons waren gereserveerd voor schoolgroepen en ik denk dat het er meer waren. Vorig jaar nam ik eens een trein waarvan 8 wagons gereserveerd waren en er 3 (I kid you not) overschoten voor het pendelende werkvolk en de dagjestoeristen. Aangenaam is anders. En ja, uiteraard mag iedereen naar zee, maar moest de NMBS daar nu eens rekening mee houden, met het feit dat er plots een paar honderd(en) passagiers meer meereizen op een sowieso al overvolle trein (wegens goed weer voorspeld), dan zouden we niet in de toestanden komen zoals op de treinen naar Brussel (wat direct de redenering doortrekt van ‘wanneer gaan die mensen daar nu eindelijk eens beseffen dat ze grotere treinen moeten in leggen tijdens spitsuur’).

Het wordt mij dus veel te druk op de trein en dus ben ik aan het aftellen: nog twee dagen op en af en daarna kan ik de treinen uitkiezen die niet overvol zitten àls ik nog eens richting kust wil.