We zijn al zover. Vandaag zijn drie van de vier kinderen terug naar school.
Na Michel zijn ontdekking maandagavond vond ik het gisteren dan maar opportuun om Jan ook thuis te houden, en bij uitbreiding Anna. Kwestie dat Anna toch nog niet schoolplichtig is en mijzelf een vroege ochtend te besparen. Zo heeft iedereen dan lekker lang geslapen tot 8u en bleek Jan, toen hij eindelijk opstond, geen graadje verhoging te hebben. Ook Louis had geen koorts meer toen hij opstond en toen bleek dat beiden ’s avonds ook geen koorts meer maakten, heb ik ze genezen verklaard.
Deze ochtend had Louis het moeilijk met opstaan: na bijna een week lekker mogen uitslapen en niets doen had hij het extra lastig om uit zijn bed te komen. Ik heb me zelfs serieus kwaad moeten maken en gedreigd dat ik hem desnoods in zijn pyjama op school zou afzetten. Eens uit bed verliep het uiteindelijk allemaal een pak vlotter.
Zelie lijkt vandaag al marginaal beter dan de laatste dagen en zeker in vergelijking met gisteren. Ik vermoed dat ze gisteren haar slechtste dag heeft gehad want tegen 18u30 was ze compleet kapot alhoewel ze dat niet wou toegeven. Rond tien voor zeven heeft ze dan toch haar koppigheid opzij gezet en is ze naar bed gegaan.
Ikzelf ben ook eindelijk aan de beterhand. Nog steeds hoofdpijn en watten in mijn hoofd, een rauwe keel en hoesten, maar ik draai tenminste niet meer op mijn benen als ik rechtsta en ik heb nog nauwelijks koorts.
Straks nog eens naar de dokter: Zelie laten nakijken en mijzelf en ook voor de nodige briefjes kijken. En nu maar hopen dat Anna en Jan niet alsnog ziek worden.