Op 24 augustus kreeg ik volgend mailtje van het reclamebureau:
Hoi Sandra,
We zijn met Enchanté een nieuw Belgisch kinderkledingmerk aan het helpen bij de lancering. Momenteel mogen we nog niet veel zeggen maar het betreft kledij voor meisjes van 2-12 jaar. De lancering gebeurt woensdag 15 september met een heus défilé … Ik weet dat de info momenteel schaars is, maar er mag nog niks vrijgegeven worden.
Is dat iets wat jou interesseert?
Kindermode voor meisjes tussen 2 en 12? Geïnteresseerd? Dat zal wel zijn dat. Dus regelde ik alles hier op het thuisfront om met de meisjes naar de modeshow te kunnen gaan (ah ja, want de dochters moesten toch mee naar een modeshow van kleren voor hen).
Meer info kreeg ik de weken daarop niet, want ze mochten dus effectief niets vrijgeven. Een link naar de uitnodiging gaf alleen op dat er een modeshow ging komen van een nieuw merk ‘Juggle Angels. Mash-up fashion for IT girls’ en het adres waar die plaatsvond. Het was duidelijk de bedoeling de nieuwsgierigheid op te wekken en dat lukte dus wel.
Vandaag dan D-day. Kinderen van school afgehaald, de jongens afgezet bij mamie en met de meisjes doorgereden. Gestopt onderweg bij de Quick om iets te eten te hebben en dan gezellig in de auto gegeten terwijl we onderweg waren: het voordeel van een auto waar je de zetels kan omvormen tot tafel 🙂
We moesten in Terkamerenbos zijn, in Chalet Robinson en, manmanman, wat was ik blij dat ik de GPS van mamie had mogen lenen, want ‘Jachtdreef’ was niet echt duidelijk terug te vinden en we zouden er anders volledig voorbij gereden zijn.
Auto geparkeerd en dan was het gemakkelijk want eens in Terkamerenbos was het wel goed aangegeven: paadjes naar beneden gewandeld richting water, bootje genomen naar het eiland, restaurant binnen, trap omhoog, aan de tafel aanmelden, naamticketje opgeplakt krijgen en voorgesteld worden als ‘de bekende blogster’. Ik moest mij inhouden om niet in lachen uit te barsten, maar langs de andere kant streelt het toch uw ego, nietwaar.
De show zelf had gelijk een beetje vertraging, maar er was genoeg te zien om de kinderen bezig te houden (vooral dan een zeer rijkelijk gevulde en lange snoeptafels) en dan eindelijk, om 14u45 begon de défilé. Een kleine intro door de ontwerpsters en de mededeling dat het ook voor de kindjes hun allereerste défilé was. De presentatie zat goed ineen: een korte voorstelling op scherm van de ‘modellen’, mooie beelden en enthousiaste kinderen, en daarna mochten ze zelf op de catwalk.
Het eerste model mocht eigenlijk het concept voorstellen: ze kwam op in één outfit, ging de catwalk af op het einde en verdween achter een scherm uit rijspapier gemaakt. Daardoor zagen we haar silhouet en zagen we hoe één van de ontwerpsters in een paar minuten tijd de jurk ‘veranderde’. Eens getransformeerd mocht het meisje door het papier lopen en haar nieuwe outfit showen. Daarna kwamen de modellen één voor één (soms ook in een groepje) de catwalk op om de rest van de collectie te showen, de een al dapperder dan de ander.
Juggle Angels. Het concept is simpel: één basisjrukje, vier kleuren, 11 ‘kits’ en het resultaat is redelijk spectaculair: hoe een ‘stom’ bandje een simpel jurkje kan transformeren tot iets chique, klassiek, hip, romantisch …. Het idee is ‘simple comme bonjour’, maar je moet er maar op komen.
Bij navraag bij de dochters, want het is uiteindelijk voor hen bestemd, zei Anna simpelweg ‘heel mooi’ en vond Zelie het een prachtig idee dat leuke jurkjes opleverde, maar, zei ze er wel bij, eerder iets voor ‘kleinere’ meisjes, niet mee voor haar leeftijd (11 jaar, zo oud al maat), en ik vond haar ergens wel gelijk hebben: het jurkje zou prachtig zijn voor Anna, maar ik zie er Zelie dus ook niet direct in rondlopen. Langs de andere kant, initieel zei het reclamebureau dat het voor meisjes van 2 tot 12 jaar was, maar op de website staat nu 2 tot 10 jaar, dus het klopt dan wel weer.
Het was een leuke modeshow met leuke meisjes: schattige kleintjes en fiere ‘groteren’. Er zat zelfs een echt zangtalent bij: een zevenjarig meisje die de défilé afsloot met een prachtig gezongen Waka Waka.
Daarna was het tijd om de snoep te ‘verdienen’: de kinderen mochten hun eigen jurkje creëren. Er lagen tekeningen van de jurk die ze zelf mochten inkleuren, versieren met bloemetjes, bolletjes, … Als de tekening af was mochten ze die afgeven en een zak met snoep vullen. Wees dus maar zeker dat er twee goedgevulde zakken mee naar huis gekomen zijn. Nu, ik had hen wel gezegd dat ze ook aan hun broers moesten denken, dus het was te verwachten. Ik ben zo geen snoeper, maar ik heb ook mijn buikje kunnen rondeten: taarten (iets zegt mij ‘Françoise‘), chocolademousse, lekkere pannenkoeken, wafeltjes, aardbeien, … een koffietje erbij of iets fris. We zijn allemaal goed verwend geweest.
We zijn er vanonder geglipt als dieven in de nacht: de kinderen moesten naar het toilet en in plaats van terug te keren zijn we gewoon doorgegaan (sorry mensen, dat ik zo beleefd niet was om ‘dag’ te zeggen), met dat voordeel dan dat we op tijd terug in Gent waren zodat Zelie haar eerste dansles kon meedoen. Net op tijd, maar toch op tijd.
Besluit: een leuke namiddag, leuke kledij en ik zie Anna daar wel eens in rondlopen. Ik heb alleen nog geen echte voorkeur voor een ‘kit‘. Mijn voorkeur gaat uit naar Nouette of Liberty, maar ik denk dat Miss Butterfly de voorkeur van Anna gaat wegdragen.
Het model van de jurkjes vind ik wel erg leuk. De kleuren: zozo, geen felle kleurtjes (ik verkies altijd felle kleurtjes!), maar soit, daar zou ik het nog mee kunnen doen. Maar het zou enkel een jurkje worden, want die kits vind ik allemaal nogal tuttig. Niet mijn ding. Ik geef het hier maar mee voor de mensen van het bedrijf. Geef mij dat kleedje in het rood, geel of oranje en ik koop het!