Alle registers open, wordt gezegd. De dingen die je normaal gezien niet op tinternet gooit mogen er vandaag uit. De kleine kantjes en guilty pleasures, dat mogen we vandaag delen met de andere wijven.
Ik zit daar nu al dagen over te denken en ik heb er eentje. Enfin, ik heb er meer, maar toch eentje dat ik wil delen, want ik schaam mij daar eigenlijk over: ik ben jaloers.
Gelukkig niet van het allesverterende soort. Het is nog geen groen monster en ik heb geleerd om daar mee om te gaan, maar toch, ik zeg het niet graag maar het is nu eenmaal zo: ik ben jaloers. Jaloers op mensen die iets beter kunnen dan mij. Jaloers op mensen die complimentjes krijgen voor iets dat ik ook kan, maar daar geen complimentjes over krijg. Jaloers op mensen wiens kinderen dingen beter kunnen dan de mijne. Jaloers als er een vrouw rond de nek van den anderen hangt (ha! Damn. En ik heb dat nog nooit toegegeven aan hem. Sh*t 🙂 )
Het is gelukkig ‘onder controle’. Het lijkt een soort instinctreactie, want die jaloezie, die duurt amper een minuut en daarna ben ik zo ongelooflijk content voor die mensen die iets beter kunnen dan mij, voor die mensen wiens kinderen beter en meer kunnen dan de mijne. Als het mijn vrienden zijn, dan ben ik zelfs trots dat die (hun kinderen) dat kunnen. Maar zelfs dan nog vind ik het geen leuk gevoel, die jaloezie.
Wat ik wel leuk vind en aan toegeef, dat is eten. Ik eet ongelooflijk graag, maar in tegenstelling tot anderen ben ik geen zoetekauw. Mij kan je geen plezier doen met snoepen of taarten of kilo’s ijs. Vergis u niet, ik lust dat wel zeer graag, maar als ik moet kiezen dan neem ik het hartige, nooit het zoete. Verkies ik het warme boven het koude. Voor mij een voorgerecht en hoofdgerecht in plaats van een hoofdgerecht en dessert. Liefst in porties bestemd voor twee mensen of meer. Als het warm eten is en ik lust het, dan stop ik niet zo gauw. Andere dingen waar ik geen limiet op heb als het in mijn handen zit: chocolade en chips. Geef mij een lat chocolat van 400gr en die speel ik zonder verpinken naar binnen. Geef mij een grote zak chips en die is op voor ik ga slapen.
De resultaten ervan op mijn lijn, dat valt mee. Ik heb ook al jaren hetzelfde maatje en moet er niet veel moeite voor doen om dat te houden. Gelukkig. Geen maatje 36 zoals anderen, maar ik mag niet klagen.
Voila. Van elk eentje. De rest houden we voor ’tons ne keer’.
Een gedachte over “Kantjes en pleziertjes? Plezierige kantjes?”