Les Nederlands

Zo’n overvolle trein kan, heel uitzonderlijk, toch wel leuk zijn. Zoals vanavond.

De ene kant van de wagon was gereserveerd voor een klas basisschool kinderen. In de andere helft zat een hele hoop tieners, allemaal van allochtone afkomst. Gezien de tweede groep blijkbaar geen reservatie had én er nog hier en daar een plaats vrij was, wrong ik mij op een stoel bij drie meisjes die zich duidelijk amuseerden.

Met sociale vaardigheden die onder nul liggen, nam ik mijn kruiswoordraadsel uit en begon erin te prutsen terwijl de meisjes erop los tetterden. Wat mij opviel was dat ze alle drie Nederlands praatten, zij het met een zwaar accent, en ik begreep niet goed waarom ze niet onderling hun taal praatten. Toen ze de andere kinderen in hun groep aanspraken gebeurde dit ook in het Nederlands.

De meisjes hun sociale vaardigheden lagen duidelijk hoger dan de mijne want, zelfs in gebroken Nederlands hadden ze er geen problemen mee om mij aan te spreken en mij dus te doen opkijken van mijn puzzel.

En zo begon een gesprek en kwam het dat ik te weten kwam dat het een groep jongeren was die op een soort taalkamp/-school/-whatever zaten om Nederlands te leren, dat zij dus verplicht waren om Nederlands te spreken. Ze lazen over mijn schouder mee in het kruiswoordraadsel en vroegen mij uitleg over de woorden. We spraken over relaties en kinderen en familie. Het ene meisje kon blijkbaar zeer goed (en lekkere) taarten bakken. Ze hielpen mij het kruiswoordraadsel (een Zweedse puzzel) op te lossen.

Het was een heel leuke treinrit. Misschien kom ik hen ooit nog eens tegen want dat zou wijs zijn.