Hiep hiep hiep! Hoera!

Vandaag is Anna één jaar geworden. Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat.

In tegenstelling tot haar broers en zus maakt ze nog geen aanstalten tot lopen. Ze trekt zich mooi op en heel af en toe zal ze wel eens een stapje (of twee) opzij zetten, maar als je haar aan de hand wil laten lopen zet ze zich spontaan neer.

Maar een andere ‘stap’ heeft ze ondertussen wel genomen. Wel, eigenlijk twee stappen  en het betreft allebei voeding.

Zondag heeft ze voor het eerst ‘met de pot’ meegegeten. Ik had wel haar eigen maaltijd klaargemaakt, maar het smaakte haar duidelijk niet. Wij aten konijn in appelsiensaus (lekker jongens, ongelooflijk! Nogmaals chapeau mamie) en toen ik Anna haar lepeltje in de saus dipte om haar te laten proeven was het hek van de dam.

Ze stak met veel ongeduld haar eigen lepeltje in mijn hand zodat ik haar nog meer van hetzelfde zou geven. Terwijl ik eten op haar lepeltje nam was ze zo ongeduldig dat ze bijna de mouw van mijn pull had getrokken.

En smaken dat dat deed. Konijn, appelsiensaus en pasta. Ze kon er niet genoeg van krijgen.

Gisteren heeft ze dan een andere stap genomen: haar eerste fles gewone volle melk. Zelie, Louis en Jan heb ik langzaam maar zeker moeten laten wennen aan die nieuwe smaak: de eerste keer een kliekske en de rest formule, de volgende keer iets meer, enz.

Anna heeft gisteren haar fles in één, twee, drie opgedronken. Geen problemen met de smaak. Ze vond het even lekker als haar andere melk. Dus nu gaan we het laatste van haar poedermelk nog geven en daarna is het gedaan met knoeien met maatlepelkens en schudden van flessen. Joepie.

Jaja. Een jaar is weer rap voorbij gegaan.