Auteur: San

Cringe

Ze geven The Office opnieuw op BBC.

Ik herinner me dat ik de eerste serie volledig gezien heb en dan ergens, na een paar afleveringen van de tweede reeks, gestopt ben met kijken.

Niet dat ik vergeten was waarom ik was gestopt met kijken, maar de aflevering van vandaag herinnert mij er opnieuw aan waarom ik ook nu niet meer verder ga kijken: het zweet breekt mij uit bij de dingen die David Brent doet. Ik overdrijf echt niet. Plaatsvervangende schaamte big time.

Drukke zondag

Drukke dag vandaag.

In het Gravensteen doen ze een aantal ridderweekends, Middeleeuwse kampementen genaamd.

Het eerste weekend was al in april (gemist dus) en dit weekend was het dus het tweede weekend met als thema Spel ende vertier.

Deze morgen zijn we dan met de hele familie (jaja, de papa was ook mee) eens gaan kijken naar al dat middeleeuws spel en vertier.

Het spel element was eerder beperkt: je kon boogschieten en hoefijzer werpen en misschien was er ook iets met stokpaardjes, maar dat was niet duidelijk, dus niet zoveel, vooral niet voor kinderen.

Het vertier was er wel: er was iemand die toonde hoe maliënkolders werden gemaakt, iemand die een hele uitleg kon doen over verschillende wapens (namen, hoe te gebruiken, geschiedenis ervan …), iets met vellen van beesten en wat ermee te doen, muziek en eten. De kinderen stonden bij bepaalde delen gebiologeerd te kijken, Zelie vooral bij de maliënkolders en Louis bij de wapens.

Gezien we dan toch in het centrum waren zijn we  een hapje gaan eten in de Pablo’s. Louis voelde zich niet 100% en at niets. Jan en Zelie hebben vooral frietjes gegeten. Michel en ik iets meer typisch Mexicaans.

Pablo’s is toch één van mijn favorite eetgelegenheden, maar er is iets veranderd, en niet ten goede wat mij betreft. Wat ik absoluut heel lekker vond in Pablo’s waren de rode bonen of eerder de puree achtige massa die zij van de bonen maakten. De bonen vandaag waren absoluut niet in een puree achtig iets gekookt, eerder nog volledig en gemengd met (lente)uien. Niet goed. Maar de rest was wel nog altijd uitstekend.

Na het eten terug naar huis zodat Jan een dutje kon doen vooraleer we aan onze namiddag activiteit zouden beginnen.

Om 15u werden we verwacht op het lentefeest van H. en uiteindelijk waren we maar een half uurtje te laat: net op tijd voor de speech van de moeder van het feestvarken (goed gedaan T.!) en het opdienen van de ijstaart … dus eigenlijk in het geheel niet te laat 🙂

Wreed gezellig feestje, leuke locatie, ongelooflijk lekker dessertbuffet: de taarten, de chocomousse, de fantastisch lekkere pannekoekjes … Ik ben zeker (meer dan) vijf keer langsgeweest (niet dat ik gulzig ben hoor) en ik was zeker niet de enige. Het leuke was dat alles in zo’n kleine porties was verdeeld dat je niet de indruk kreeg dat je veel aan het eten was. Altijd leuk.

Aan de kinderen was ook gedacht (uiteraard): er was een springkasteel en gelukkig was het in de namiddag gestopt met regenen zodat ze allemaal (er er waren er een pak) goed buitengespeeld hebben.

Het gezelschap was ook zeer aangenaam. Zoals met vele van die speciale feestjes heb je meestal niet de tijd om met de gastvrouw en -heer te spreken: veel te veel volk daarvoor en iedereen wil wel eens een babbeltje met hen slaan, maar onze tafelgenoten hebben dat meer dan goed gemaakt.

Tegen het einde kwamen de gastvrouw en -heer onze tafel dan ook vervoegen en hebben we allemaal samen nog veel gekletst.

Eén van de onderwerpen ging over babies (er waren er toch 3 aanwezig, waarvan Anna de kleinste) en ik heb toch mijn best gedaan om een zekere heer opnieuw “goesting” te laten krijgen, en Anna kennende, wie zou kunnen weerstaan 😉

Enige slechte aan de dag: vanavond thuisgekomen en ons twee jongens hebben alletwee koorts (alletwee 38,8° C). Hopelijk is het de vermoeidheid en is het morgen over. Zoniet, dan ben ik morgen thuis met drie kindjes.

Moe

Deze keer niet ik maar de kinderen.

Voor zover ik hoorde zaten ze er gisteren niet (te) laat in, maar vandaag zijn ze alle drie moe.

Nu, deze ochtend was Jan blijkbaar wel wakker om 5u45 en heeft zo ook Zelie wakker gemaakt, dus er is een verklaring voor zij tweeën. Van Louis kan niet hetzelfde gezegd worden.

Bij Zelie heb ik er zoveel niet van gemerkt. Haar leiding bij de scouts daarentegen wel: ze heeft blijkbaar een paar traantjes gelaten. Maar anders heeft ze zich zeer goed gehad. Het was vuile vergadering en dat hebben we geweten: ik heb haar haar vijf keer mogen wassen vooraleer het er maar een beetje op leek dat het proper was 🙂

Louis is deze namiddag in de zetel in slaap gevallen, dus zeer duidelijk hier. Nu, eigenlijk is het toch niet zo verwonderlijk: Louis, Zelie en ik hebben met Anna in de koets naar de scoutsvergadering gewandeld (een goed half uur gaan en dus ook terug), en Louis was afgepeigerd toen we terug thuis waren.

Jan was de hele dag enorm wenerig. Voor het minste waren er tranen en zelfs hysterische huilbuien. Hij is ’s middags zonder enig protest gaan slapen en zelfs vanavond is hij niet beginnen krijsen toen ik hem in bed stak. Dat spreekt boekdelen.

Morgen beter hopelijk 🙂

Uitzonderlijk

Gisterenavond zijn de drie “grote” bij mamie gaan slapen.

Wij zijn een avondje uit geweest: een etentje met twee vrienden, daarna een tentoonstelling en vroeg thuis. Anna was mee (uiteraard) en een beetje lastig, maar over het algemeen ging het nog.

Anna heeft dan een ganse nacht bij ons in bed gelegen: als ze had gegeten wou ik wachten tot ze goed sliep voor ik haar teruglegde in haar wieg, maar terwijl ik wachtte viel ik in slaap tot zij weer wakker werd voor haar volgende voeding.

Uiteindelijk deze morgen om 9u wakker geworden, bijna volledig uitgerust.

Zalig.

Virus vervolgd

Sinds gisteren is Zelie thuis: koorts en buikpijn.

Vermoedelijk hetzelfde virus dus als Louis, Michel en mijzelf, gewoon anders geuit.

Enfin, gisterenvoormiddag was Michel nog bij ons, maar gisterennamiddag en vandaag is het dus “meisjes”dag: Zelie, Anna en ikzelf, en Zelie vind dat fantastisch. Ze zou het nog wijzer vinden moest ze geen buikpijn hebben natuurlijk 🙂

Controle na één maand

Anna is nu één maand en een paar dagen en moest op controle bij Kind & Gezin. En ze doet het goed. Heel goed.

Maten en gewichten vandaag:

  • gewicht: 4kg 470g (bij de geboorte “amper” 3kg 160g)
  • lengte: 56 cm (bij de geboorte 51 cm)
  • hoofdomtrek: 37,5 cm (bij de geboorte 32 cm)

Ze zit voor alles net boven de curve van het gemiddelde dus zeer goed geproportioneerd. Dat ze goed gegroeid was had ik al gemerkt: de eerste kleertjes werden ondertussen weggestoken en we zitten nu al aan het maatje tot 3 maand. Het gaat rap.

Door de kinderarts werd ze onderzocht van boven tot onder en van links naar rechts en ook zij zei dat alles op en tot OK was.

Niets te klagen dus en ik moet mij nergens zorgen over maken. Joepie.

Borstvoeding

In het nieuws: een nieuw record van vrouwen die samen hun babies borstvoeding hebben gegeven: in de Filippijnen deden 3738 vrouwen dat. Eerder een ludieke actie ter promotie van borstvoeding. Needless to say: my total support.

Maar er is ook de andere kant: vrouwen die het (om een of andere reden) niet kunnen en toch hardnekkig blijven volharden. Vandaag gehoord van een vrouw die borstvoeding gaf maar objectief gezien lukte het niet: de baby is ondertussen 8 weken oud en weegt amper 3,2 kg. Niet goed. En de vrouw wil blijkbaar niet inzien dat haar baby niet voldoende heeft en weigert flesjes bij te geven. Nog minder goed.

Ik heb het al gezegd: alleen aan borstvoeding beginnen als je er 200% voor wil gaan en zelfs dan: luister naar je lichaam. Als het niet gaat, gaat het niet en er is niets om je schuldig over te voelen.

Sproetjes

Louis en Jan hebben alletwee een sproet “daar beneden”: Louis op zijn bil, noga dicht bij de spleet, Jan in zijn lies.

Hoe veel keer en hoe hard wij daar al op gewreven hebben bij het verversen van de pamper (bij Louis nu uiteraard al een aantal jaar geleden) om dat weg te krijgen en dan uiteindelijk te beseffen dat het die sproet is en geen kaka, ocharme.

Avondkuren

’t Was feest gisterenavond bij Zelie en Louis in de kamer. Die indruk hadden wij toch, terwijl ze eigenlijk moesten slapen.

De avondroutine was zoals gewoonlijk: de twee gingen naar boven, ik las hen een verhaaltje, Louis ging in bed om nog een beetje in het boekje te kijken en Zelie terug naar beneden om nog een beetje op te blijven. Na 10 minuten deed Louis dan het licht uit om te gaan slapen.

Business as usual dus … tot Zelie ook ging slapen.

Louis was nog wakker en ik zei tegen beiden slaapwel. Een tijdje later even geroepen dat het nu wel stil moest zijn want we hoorden ze babbelen. Een beetje later nog eens geroepen … en een beetje later nog eens. Het was ondertussen 21u en we werden nu wel goed boos: ’t is vandaag immers een schooldag.

Vijf minuten later kwam Zelie bovenaan de trap vragen of zij en Louis samen mochten slapen. Gezien dat eerder een beloning is weigerden we.

Toen ik even later Anna ging verversen hoorde ik over en weer geloop in hun kamer. Michel had het ook gehoord want hij is gaan kijken wat er aan de hand was.

Blijkbaar hadden ze hem niet horen boven komen en Zelie stond boven Louis gebogen, hem instructies aan het geven hoe hij moest liggen zodat zij erbij kon. Zij stond dus met haar rug naar de deur en kon niet zien dat Michel in het deurgat stond. Louis lag blijkbaar geïnteresseerd te luisteren tot hij papa in de mot kreeg en toen tegen Zelie zei “maar dat mag niet”, kijkend naar papa. Zelie draaide zich daarbij om en toen ze papa zag deed ze gauw een kussen voor haar gezicht … alsof Michel haar daardoor niet zou zien 🙂

Michel vroeg of zij samen mochten slapen en heel stilletjes werd gefluisterd dat het niet mocht.

Allerlaatste waarschuwing gegeven en nog hielp het niet: twee seconden nadat Michel weer beneden was waren ze weer aan het babbelen.

Tijd dus voor drastische maatregelen en dé straf voor die twee: ze scheiden door één van hen in ons kamer te leggen. Het was Louis’ beurt en onder luid protest is hij in ons bed gaan slapen.

Nu zien of het vanavond weer feest zal zijn maar ik betwijfel het: het is (tot nu toe toch) al altijd een zeer effectieve straf geweest.