Toen we nog jong en onschuldig waren (nooit dus eigenlijk, maar soit) had den anderen eens een vegetarisch exemplaar van Good Food magazine gekocht. Er stond een recept in met ‘butternutsquash and zweet patatoes’. Het zag er lekker uit, maar dat was van voor de tijd dat ‘iedereen’ meer vegetarisch begon te eten en wij zagen dat gelijk niet zo zitten, een zuivere vegetarische maaltijd. Dus maakten wij het klaar met een gebraden kippenbil bij. En kwamen we tot het besluit dat die kippenbil volledig overbodig was en het gerecht echt geen vlees nodig had. We lieten ze dan maar liggen.
De butternut toen werd trouwens vervangen door gewone pompoen. In die tijd werd er nog niet zoveel vegetarisch gege… Damn, ik val in herhaling. Maar wat ik wou zeggen, de pompoen werd toen al af en toe ingedaan in de winkels, maar het was ook de tijd dat Halloween niet gevierd werd hier, dus als er al pompoen was, dan was dat eerder uitzonderlijk.
Nu vind je pompoenen in alle maten en geuren, en onlangs zag ik de butternut dus in de winkel. Ik herinnerde mij het recept van weleer en dacht, dat ga ik nog eens maken. Om dan tot het besluit te komen dat ik langs geen kanten weet waar dat tijdschrift beland was. Een nieuw recept dan maar.
Het leven zit vol toevalligheden en gisteren zag ik Jamie Oliver op TV pompoen klaarmaken. Een gewone, deze keer, maar wat bij gewone gaat, past toch ook op butternut? Vooral de kruidenmengeling erop sprak mij ongelooflijk aan. Vandaag gezocht op internet en lap, recept gevonden en hier maakt hij het mét butternut.
Nog een toeval: vandaag hadden we een vegetarisch vriendinnetje over de vloer, dus moest het een volwaardige vegetarische maaltijd worden. Beetje verder zoeken en zo kwam ik bij onze Jeroen uit: risotto van gerst, butternut en salie.
Ik had geen tijd voor Jamie zijn bereidingswijze (ge moet toch een uur rekenen en ik had hoogstens 35 min) en ik had geen tijd om gerst te vinden en laten wellen. Ik had ook geen salie in huis, maar met alle kruiden van Jamie was dat ook niet nodig, dacht ik. En ik had gelijk. Het werd een combinatie van de twee dus, met alternatief voor de gerst.
Nodig:
1 butternut
1 opgehoopte koffielepel venkelzaad
1 opgehoopte koffielepel gemalen koriander
1 koffielepel gedroogde oregano
1 Ã 2 snufjes gedroogde chili
1 snufje gemalen kaneel
Olijfolie
250 g Ebly tarwegranen
2 uien
1 teentje look
2 takjes rozemarijn
3 takjes tijm
2 blaadjes laurier
2 eetlepels pompoenpitten
peper
zout
Bereiding:
Als je tijd hebt, doe het dan zoals Jamie: ik denk dat, als hij zacht wordt in de oven, het nog lekkerder is.
Mijn verkorte versie:
Pompoen overlangs snijden (schil aanlaten), ontpitten en dan in 8 lange repen verdelen.
Venkelzaad, koriander, oregano, chili, kaneel, grof zout, verse peper uit de molen en olijfolie samen doen en met een vijzel een pasta van maken. Butternutparten ermee inwrijven en 20 min in de oven. Daarna uitnemen, schil afdoen en in kleine kubusjes/stukjes snijden.
In pot 1:
Pot op het vuur, scheutje olijfolie erin en stukjes butternut verder stoven. Klein beetje water erbij om niet aan te laten branden. Ik heb trouwens het water in mijn potje van de kruiden gedaan zodat ik toch alle kruiden gebruikt had (en ondertussen was de afwas ook al half gedaan). Laten verder stoven tot zacht.
In pot 2: in een scheutje olijfolie, fijngesneden ajuinen en look laten glazig worden. Rozemarijn, tijm, laurier en granen erbij. Even laten meestoven. Groentebouillon bij naar instructies (1,5 bouillon voor 1 maat tarwe, zegt de verpakking). Even laten opkoken en dan vuur lager zetten. Wachten tot water geabsorbeerd is en klaar.
Pot 1 bij pot 2 voegen en omroeren. Doordat er stukken pompoen echt heel zacht zullen zijn (de uiteinden) en anderen maar net gaar, krijg je een lekker textuurverschil.
Smakelijk.
