Zwoegen

Heb ik al gezegd dat het niet zo goed vlot? Enfin, ik mag eigenlijk niet klagen. Zit over de helft van vak één en als ik de hoofdstukken in mijn hoofd overloop heb ik verbazend veel onthouden. Langs de andere kant is dat eigenlijk toch niet zo vreemd, want we hebben vier werken moeten maken waarbij we telkens minimum vijf linken naar de cursus moesten leggen, dus dan leest ge hem wel al eens een paar keer grondig.

Maar waarom het niet echt vlot: de gezondheid wil niet mee. Ik slaap zeer slecht. Nachten waarbij ik de indruk heb geen oog dicht te doen. Het resultaat is dat ik doodmoe rondloop. Niet bevorderlijk om te studeren dus. Daarenboven doen mijn sinussen zeer lastig: hoofdpijn, verstopte neus, speirpijn, … Nog iets dat niet bevorderlijk werkt.

Ik loop er dus mottig bij zonder ziek te zijn. Leuk is anders. Alles gaat moeizaam en duurt dubbel zo lang waardoor het nog meer tegen steekt.

Gisteren heb ik mij een snipperdag genomen. Enfin, ik heb een heeeeel klein beetje gewerkt en het dan maar opgegeven. Het ging absoluut niet. Dus ben ik ’s avonds, na het eten, onder een dekentje gekropen in de zetel en heb daar een beetje half liggen slapen en half naar een film liggen kijken. Op tijd in bed, wegens doodmoe, maar weer een zeer ‘wakkere’ nacht. Bizar genoeg voel ik mij toch iets minder moe en mottig vandaag. Zijn het de dutjes die ik deed, of ligt het aan het feit dat ik blijkbaar toch meer geslapen heb dan dat ik de indruk had (misschien heb ik wel gedroomd dat ik wakker lag?), wie zal het zeggen.

Dus rap nog een beetje studeren, want vanavond komt er volk en gaan we de komende verbouwingen nog eens grondig bespreken. Spannend (en net als i. kijk ik daar absoluut niet naar uit, maar als het een beetje meezit is het hier ook voor de allerlaatste keer want de bedoeling is om deze keer af te sluiten met een volledig afgewerkte versie).

Blok

De dochter heeft vakantie, de moeder niet dus.

Blok. Toen ik afstudeerde in 1994 had ik gezegd dat nooit of te nimmer meer te willen meemaken. Eén van de redenen waarom ik geen bijkomend diploma heb. Niet dat ik mij niet rotgeamuseerd heb tijdens mijn studententijd, maar genoeg is genoeg. Kan mij iemand verklaren waarom ik er dan nu toch weer voor sta?

Volgende week examens. Het zijn er (maar) 2, valt nog mee dus, maar toch. Eén ervan is psychologie en dat is niet één van mijn sterkste vakken: twee keer gebuisd toen ik rechten studeerde maar de tweede keer wel gedelibereerd (ah ja, anders had ik mijn diploma nog niet, vermoed ik zo).

Soit. Ik zou zeggen, het vlot, maar dat is niet zo. Gelukkig is het wel open boek examen, dus echt van buiten kennen hoeft niet, maar ik moet wel zien dat ik het 1. begrijp en 2. allemaal zeer goed weet staan. Ge ziet dat van hier dat het gemakkelijk gaat worden.

Het ander examen is EHBO en daar moet ik ook nog aan beginnen. Gelukkig ken ik mijn praktisch deel hiervan wel al, dus dat is toch al één stukje minder.

En avant mars *doe voort kalle, schup*

’t Is gecompliceerd

Vannacht had ik een droom. In die droom zat ik in een klas en de leraar vroeg of ik Evie haar vinger geschraapt had. Ik viel uit de lucht. Ik zou nooit Evie haar vinger schrapen.

De leraar keek meewarrig en zeer bezorgd, alsof het meer was dan alleen die vinger. Dat er iets ernstiger was met Evie en dat ik dat had gedaan. Dus vroeg hij mij om even mee te komen naar buiten.

Eens buiten vroeg hij of ik ooit iets was tegengekomen met een Mini. ‘Neen’ want ik had nog nooit met een Mini gereden … tot ik mij herinnerde dat ik dat wel had gedaan: ik had ooit gedroomd dat ik voor een paar uur met een Mini van een vriendin had gereden omdat mijn auto niet werkte. Ik had daar een heel klein ongelukje mee gehad (met de neus langs de muur geschraapt toen ik mij draaide), maar daar waren nooit mensen in de buurt van geweest, laat staan Evie.

Ter verduidelijking: ik dacht dat ik wakker was. En toen ik mij die droom herinnerde van dat ongelukje met die Mini, dacht ik dus, in mijn droom, dat ik dat uiteindelijk niet gedroomd moet hebben, maar dat het toch echt gebeurd was, want ik was nu toch wakker? Dus, aangezien dit het vervolg is op dat verhaal, was ik toen ook niet aan het dromen en moest dat ongelukje echt gebeurd zijn.

Ik was dus serieus ongerust. Want als Evie verwond was (Evie die ik niet ken, want ik ken geen Evie in het echt en zelf in mijn droom kende ik geen Evie), misschien had ik toch tegen een mens gereden bij dat ongeluk, en niet alleen tegen een muur? Maar neen, er waren toen écht geen mensen in de buurt geweest, dus in kon Evie geen pijn gedaan hebben. Maar hoe komen ze dan bij mij terecht?

En toen werd ik wakker voor echt. Er moet niet gezegd worden zeker dat ik absoluut geen uitgeslapen gevoel had, want ik was in de overtuiging dat ik dat allemaal meemaakte terwijl ik klaarwakker was.

En mijn vraag nu is, komen jullie dat ook tegen? Dromen in vervolg op een droom die je vroeger gehad hebt? Want die droom, dat ik met een Mini reed, die heb ik dus effectief gehad. En dit was duidelijk een vervolg hierop.

Wreed bizar.

2012

Het was een zalig oudejaar. Met lekker eten, zeer goed gezelschap en leuke cadeautje.

Dat het nieuwe jaar kan voortgaan op het élan van het oude jaar, met veel liefde, leuk gezelschap, uw vrienden dichtbij en uw familie aan uw boezem. Met een goede gezondheid en vooral met veel contentement. Met weinig eisen en een hele hoop tevredenheid.

Een gelukkig 2012 iedereen.

Zo zit ge hoog, zo duikt ge naar beneden

Gisteren zag ik weer licht aan het einde van de duisternis. Dat tweede werk dat af moest tegen volgende week was zo goed als klaar. Het ging af geraken vandaag, dat was ik zeker.

En zo rond 15u kon ik afsluiten. Save. Klaar. Sluit. Gedaan. Opluchting.

Ik wou het nog eens naar mijn partner sturen, kwestie om te zien of ze opmerkingen had. Dus maakte ik een mail klaar met de gewone blabla en gelukkig nieuwjaar en zo.

En toen klikte ik op dat paperclipke. Ge weet wel. Attach a file … en toen vond ik mijn document niet meer terug.

Gans mijne computer binnenstebuiten gekeerd, maar het document was nergens te vinden. Een halve dag werk verschwunden. Weg. Dada. Ik heb er een potje bij zitten huilen.

Maar kijk. Ondertussen weer herbegonnen en één derde is al af.

Ik zal (voor de verandering) maar nog eens op mijn tandjes bijten zeker en voortdoen zodat ik het oudejaar met een gerust hart kan uitwuiven 🙁

Dip-up

Kijk. Wat een mes op de keel soms kan doen.

De laatste weken zag ik het niet meer zitten, met die studie en zo. Deadlines die ik mij niet zag te halen. Resultaat was een serieuse writers block waardoor het zeker niet lukte. Maar soit, dingen zijn toch op tijd in orde geraakt en nu is het vakantie en toch weer niet want er zijn nog deadlines te halen en dingen te studeren.

Dus nog twee werken maken tijdens de vakantie, één met deadline morgen. Nog een andere opdracht herwerken wegens nipt voldoende_maar_niet_goed_genoeg. En wat peinst ge: writers block. Al twee dagen voor de computer en geen letter kunnen typen. En dan komt schoonbroer op de proppen en zegt ‘wij gaan morgen shoppen, samen met de kinderen, maar alleen als ge minstens begonnen zijt aan dat werk’.

Meestal werkt dat averechts bij mij. Van de weerbots doe ik meestal zelfs gewoon geen poging. Maar ik wist dat het moest en dus deed ik het maar en het is nog af geraakt ook: ik was de opdracht aan het afwerken net toen hij toekwam. Dus kon ik gisteren mijn opdracht, die tegen morgen binnen moest, gisteren al indienen. En blijkbaar was het de duw die ik nodig had, want vandaag heb ik die andere opdracht al voor 3/4 afgewerkt en zal die mooi voor het nieuwe jaar gedaan zijn. Daarna moet ik dringend beginnen studeren.

Ik zit mijzelf al maanden voor te houden dat het ophoudt in juni, maar voor mijn part mag het nu al ophouden. Langs de andere kant, ’t zou wreed weggesmeten tijd en geld en zo zijn. De idioot die beweerde bij de inschrijving dat die opleiding goed combineerbaar is met werk en gezin dwaalde duidelijk. Of het is iemand die geen kinderen heeft en nooit de combinatie gedaan heeft. Of alletwee natuurlijk. Het is namelijk niet echt combineerbaar. Wel loodzwaar.

Smeren II

Ik moest ulder nog iets vertellen over dat crèmeke dat ik de laatste maand gesmeerd heb.

Awel, ik moet eerlijk bekennen dat ik ermee gestopt ben. Want in het begin leek het of mijn vel er minder ging van trekken, en ergens bleef dat ook wel. Probleem was na een tijdje, toen de crème ‘uitgewerkt’ was (of hoe moet je dat zeggen), toen trok mijn vel nog meer dan ervoor. En na een beetje langere termijn begon het niet echt leuk meer te zijn. De roodheid was niet verdwenen en de plekken ook niet, dus veel had het sowieso niet gedaan.

Onlangs kreeg ik dan zo’n zalige gezichtsbehandeling en daar werd dat bevestigd: mijn vel stond volledig gestressed (wat dat ook mag betekenen, maar ik kon alleen maar bevestigen dat het niet aangenaam aanvoelde).

En zo smeer ik dat crèmeke niet meer want het was niet goed voor mijn vel (en ik heb dus effectief een lastig vel hé). Maar dat wil niet zeggen dat het geen goed crèmeke voor zou zijn, nietwaar.

Terugslag

Er is nog een drukke ‘vakantie’ voor de boeg. Ik heb namelijk twee weken vakantie genomen van het werk, maar echt vakantie zal het niet zijn.

Er moeten namelijk nog twee taken gemaakt worden en één taak herwerkt. Er moeten ook nog twee examens gestudeerd worden.

Maar vandaag heb ik mijzelf een dagje cadeau gedaan om niets te doen. En morgen krijg ik er nog eentje van mijzelf.

Dus heb ik mijn vrije dag vandaag in pyjama doorgebracht en heb ik ook lang en veel geslapen. Het was blijkbaar nodig.

Gisteren vierden we Kerst bij mijn zus met lekker eten en in goed gezelschap van den anderen, papa, zus en schoonbroer, broer en schoonzus en de hele roedel kinders. Daar gebleven tot 2u30 en dan onze nest kinders in de auto en tegen 3u00 thuis.

Morgen terug naar zuslief om papa zijn 70ste verjaardag te vieren. We hebben zijn cadeau gisteren al gegeven: we gaan met de hele troep een weekendje weg en ik kijk daar al naar uit. Morgen gaan we gezellig samenzijn. Deze keer hebben we al ’s middags afgesproken zodat de kinderen nog veel met elkaar kunnen spelen. We zullen dan nog wat eten en drinken en bijpraten.

Alleszins een zeer leuk begin van een niet-zo-echte-vakantie.