Pleister op de wonde

‘Onze’ Colruyt sluit. Tot ergens eind februari. Bijna vijf maanden gaat dat duren want ze gaan uitbreiden en vergroten, wat op lange termijn alleen maar positief is maar op korte termijn minder is.

Want nu moeten we naar ‘de grote’ Colruyt op de ring en daar zit het altijd stampensvol van het volk. Niet dat ‘onze’ Colruyt weinig volk had, maar in vergelijking was het te doen.

Maar! Maar! (uiteraard is er een maar) Gisteren kreeg ik een brief in de bus van ‘onze’ Colruyt. Dat ze gingen sluiten, en waarom, en hoe lang en alles en zo. En in die brief zat een ‘Publikaart’ waarmee ik de komende vijf maanden 3% korting ga krijgen op al mijn aankopen in een andere Colruyt.

Dank u zeer, ‘onze’ Colruyt en tot binnen vijf maanden.

Red de frietkoten! (of toch één)

Ik vind dat jammer ze, persoonlijk, dat ‘het frietkot’ uit ons straatbeeld aan het verdwijnen is. België is, dacht ik, het enige land die dat heeft (en als er ergens anders zijn, awel, het zijn na-apers maar toch leuk dat er daar dan ook zijn).

In Oudenaarde is het frietkot op de markt een paar jaar geleden moeten verdwijnen wegens ’te lelijk’ om zo midden op de markt te hebben. En het frietkot dat aan de kerk stond is zo ook eerst verhuisd naar een zijpleintje om dan volledig verwijderd te zijn uit het centrum.

Er zijn uiteraard nog friet’dingen’ in Oudenaarde. ‘Dingen’ zeg ik want dat zijn geen frietkoten meer: het zijn restaurants/snackbars/brasserieën of hoe je het ook wil noemen, ook al verkopen ze daar hetzelfde als in een frietkot. Want ze zijn nu gevestigd in een huis, een gebouw, en dus zijn het geen ‘koten’ meer.

In Gent zijn er zo ook al een aantal verdwenen. ‘Het blauw kot’ bijvoorbeeld is ook weg en nu is er ‘Het blauw kotje’ (de naam alleen al), een etablissement (van dezelfde mensen, daar niet van) op de hoek van het plein waar het voormalig frietkraam stond. Doodjammer. En het zal wel niet het enige zijn dat (al) verdwenen is.

Persoonlijk vind ik dat absoluut niet leuk. Nul komma nul gezelligheid want het is daar te warm en het stinkt. Dus hoe ‘gezellig’ ze het ook inrichten, liefst van al zet ik daar geen voet binnen.

De charme van zo’n frietkot gaat dus verloren.

Naast Oudenaarde en Gent (waar ik weet van heb, het zullen er dus wel ongelooflijk veel meer zijn) willen ze nu ook in Eeklo het frietkot wegdoen en blijkbaar zijn de mensen daar niet mee akkoord. En die ‘de mensen’, dat ben ik ook.

Deze keer kunnen we er (misschien toch) iets tegen doen. Er is een comité (http://www.studiomuscle.com/blog/2007/09/12/save-the-frietkoten/) dat er zijn schouders onder zet en er is een petitie (http://www.petitiononline.com/frietkot/petition.html) opgestart. Dus, doe uw duit in het zakje en teken die petitie want hoe lelijk sommige frietkoten ook mogen zijn, het is een deel van onze bekendheid als Belgen en we moeten ons erfgoed beschermen.

Mijn handtekening staat er al onder. Nu nog de uwe. Tekenen! Doen!

Eindelijk

’t Is tegen mijzelf dat ik dat zeg hoor: eindelijk! Domme kalle en alles en zo.

Op 18 november zal het twee jaar geleden zijn dat ik ons inschreef bij het dienstencheques systeem. Twee jaar geleden dus dat wij geen kuisvrouw meer hebben of enige andere hulp in het huishouden (behalve de hulpvaardigheid van mijn schoonmoeder al meer dan één keer, waarvoor eeuwige dank). Twee jaar dus dat ik het zelf doe en gezien ik het toch een beetje druk heb (kwa understatement kan dat tellen) dat ik dat niet zo vaak doe. Ons huis is niet het toonbeeld van netheid, kan je wel stellen.

Maar vandaag eindelijk de knoop doorgehakt, de site bezocht, een firma gezocht, de telefoon opgepakt en mij aangemeld. Voila! Het is gebeurd: we zijn ingeschreven. En nu is het wachten geblazen en zien wat ze onze richting uitsturen.

En ik ben eerlijk geweest, want het zou de eerste keer niet zijn dat een poetshulp moedeloos wordt en het aftrapt. Dus gezegd dat we iemand met sterk karakter nodig hebben en die van aanpakken weet.

We zullen zien wat de toekomst brengt.

En nu vrijdag eens binnestappen bij Die Swaene om de hoek met de strijk: nog iets dat al lang geleden moest gebeurd zijn.

Na de keuken, nu de opkuis. Ons (praktisch) leven valt langzaam maar zeker in zijn plooi.

Werk – fiets

Het is nu al de derde dag dat ik terug aan het werk ben. Drie dagen. En ik zou het nog echt leuk vinden ook ware het niet dat ik direct met een kl**te tekst opgescheept zit om te verbeteren: lang, moeilijk, veel te controleren en dus gaat alles traag vooruit en hebt ge de indruk dat ge een ganse dag eigenlijk niets gedaan hebt … behalve één tekst … van de 22 die ik moet controleren.

Maar los daarvan is het fijn om terug te zijn. De collega’s zijn nog niet allemaal terug uit vakantie, maar die collega’s waar ik het best mee overeen kom en met wie ik ga eten zijn wel al terug. Na een deugdoende vakantie bij iedereen is de sfeer nog ontspannen en het is dus wel leuk terug te zijn.

Al drie dagen ga ik nu ook met de fiets naar het station, in plaats van met de auto. Want ik moet geen kinderen afzetten op drie plaatsen, dus kan ik de wagen maar best laten staan: goed voor het milieu én voor mijn (abominabele) conditie. Het is maar voor deze week, maar toch.

Telkens ik ’s avonds terug in Gent kom begint mijn hart wel te kloppen van anticipatie: gaat mijn fiets er nog staan? Zal hij ondertussen niet gestolen zijn? Ik heb gelukkig van die felroze fietstassen zodat ik hem meestal al van ver opmerk en dus slaak ik al drie dagen een zucht van opluchting.

Maar gisteren was er wel iets bizars toen ik mijn fiets ging losmaken: ik merkte op mijn achterste spatbord een kleine rechthoekige fluo-oranje sticker op met daarop de tekst ‘gemerkte fiets’. Van de schrik heb ik het er direct afgetrokken

Mijn eerste gedacht was dat een dievenbende het geplakt had: stickertjes plakken en als ge niet reageert dan denken ze dat ze de fiets gewoon kunnen meepakken zonder dat iemand het direct gaat merken. Maar als ik er verder over nadenk, lijkt mij dat toch niet de goede verklaring.

Weten jullie meer?

Oproepken

Zelie wil volgend jaar muziekschool volgen. Geen probleem, want relatief vlak naast de deur is er een muziekschool: the chances.

Maar er is een probleem. Uiteraard. De muziekschool is elke dinsdag en vrijdag, telkens beginnend om 16u15. Op vrijdag is dat geen probleem want ik werk niet op vrijdag. Dinsdag daarentegen.

Vandaar een oproepje: bent u/kent u iemand die onze dochter op dinsdag van school kan halen (om 15u50) en haar dan naar de muziekschool kan brengen. De afstand tussen school (Savaanstraat) en muziekschool (Ottogracht) is nog iets te ver om het haar alleen te laten doen.

Alvast bedankt.

Aanraders

Voor het Project hebben de kinderen ik een beetje van prospectie gedaan en dat is ons goed bevallen.

Drie parken leren kennen die we nog niet kenden. Drie zeer leuke parken. Niet dat dat eigenlijk zo moeilijk is: uiteindelijk gingen we eigenlijk alleen maar naar het Baudelopark.

Jammer dat mijn vakantie voorbij is want anders zou ik op onderzoek gaan naar nog meer verborgen pareltjes.