Tag: Amuseleute

Gezellig avondje

Gisteren nog eens bij mijn zusje geweest voor mijnen rug te deblokkeren.

Altijd leuk eigenlijk want we gebruiken die gelegenheden dan ook om een beetje bij te kletsen. Als we afspreken met de kinderen erbij is dat altijd druk en zo en zijn de mannen erbij, dus veel “vrouwenklets” doen we dan niet.

Niet dat we zo veel vrouwenklets doen zonder ons mannen erbij, maar het is toch anders, al is het misschien alleen het gevoel dat het anders is.

En Sofie houdt er ook rekening mee dat ik misschien nog niet gegeten heb. Als ik naar haar toe ga vertrek ik thuis van zodra Jan in bed zit en dus heb ik niet altijd tijd om vooraf te eten. Gezien wij beiden nogal heel graag slaatjes eten (haren vent is daar zo geen fan van) maakt ze dan van de gelegenheid gebruik om nog eentje uit te proberen.

Gisteren was het een zeer lekkere pastasalade: met vlindertjes, tomaatjes, komkommer, hesp, kippewit, bloemkool, broccoli, paddestoelen met een lekkere dressing (en het zou mij niet verwonderen als ik nog een paar dingen vergeten ben). Zeer lekker alleszins.

Dus een zeer geslaagde avond op veel vlakken: lekker gegeten, zeer leuk gezelschap, een beetje TV gekeken/becommentarieerd, rug gedeblokkeerd, gezellig gekletst. Wat moet een mens nog meer hé?

Not without …

Gisteren liet Michel mij totaal onverwacht in de steek. Tsien, ik moet daar nu toch ongeveer gewoon aan worden 🙂

Enfin, tijd voor mij om domme spelletjes op de computer te spelen (gisteren spider solitaire) en naar tv films te kijken.

Eerst iets afschuwelijks gezien op Vijf TV over een pop die levend werd. Nu, Zelie was nog wakker toen het begon en zij vond dat wel wreed wijs natuurlijk. Enige problemen gehad om haar nog in bed te krijgen, maar toch gelukt na enige strenge woorden.

De tweede film was “Not without my daughter” met Sally Fields over een Amerikaans vrouw die met haar (Iraanse) man en dochter op familiebezoek ging in Iran en dat haar man toen besloot om daar te blijven. Gezien ze, wegens getrouwd te zijn met een Iraniër, automatisch Iraans burger was geworden viel ze onder Iraans recht en kon de Amerikaanse ambassade niets doen om haar daar weg te krijgen en nog minder om haar dochter mee te krijgen.

Enfin, na veel vijfen en zessen vlucht ze wel, met dochter en al, en komt ze dus terug in Amerika.

De reden waarom ik mij hierover verbaas is dat ik ervan overtuigd was die  film al gezien te hebben, maar niet helemaal, dus dacht ik om gisterenavond het begin mee te pikken en dan, vanaf het deel dat ik het gezien had, te gaan slapen.

De film die ik gezien had was van Sally Field die terug naar Iran ging, van Amerika dus, om haar dochter illegaal te gaan ontvoeren, en ze deed dat met de hulp van een aantal Amerikanen die zich daarin gespecialiseerd hadden. Ik vroeg me dus toen af hoe die dochter ooit met haar papa in Iran was verzeild geraakt en haar mama terug in Amerika was beland.
De versie gisteren daarentegen begon zoals hierboven beschreven en noch moeder, noch dochter konden Iran verlaten. Beiden werden constant bewaakt door manlief en zijn familie. Uiteindelijk zijn ze kunnen ontsnappen met de hulp van Iranezen, niet Amerikanen dus.

Zijn er dus twee versies van dezelfde film (want de acteurs zijn toch dezelfde dacht ik) of vergis ik mij hier nu schromelijk? Nog een misterie bij?

100 dagen

Gisteren was het voor (een deel van?) de Brugse scholieren blijkbaar hun laatste 100 dagen.

Amai. Ik begrijp er niet vet veel meer van. Het zal wel aan mijn leeftijd liggen zeker?

“In mijnen tijd” (18 jaar geleden begod) bereidden we een show voor, verkleedden we ons, meestal met een aantal vrienden in hetzelfde “thema” maar vooral mooi, hadden een leuke dag op school (verplichte aanwezigheid) waar we dan alleen de voorbereidingen deden voor de show, dan de show zelf en dan vroeger (één uurtje) wegmochten om nog iets te gaan eten en drinken voor de fuif begon.

Veel muziek, gelach, leute, gelanterfant, etc. Wreed leuke dag. Aaagh, de herinneringen 🙂

Wat ik gisteren gezien heb daarentegen (en trouwens niet alleen gisteren, ’t was vorige jaar ook al zo): het leek eerder op een uit de hand gelopen doop van universiteitsstudenten.

Die gasten zaten om 9u al op café en leken dus niet van plan om nog naar school te gaan. Misschien moet dat vandaag de dag niet meer, dus tot daar.

Maar dat “verkleden”. De enige verkleedkledij waren blijkbaar overalls die ze dan nog maar halfaan hadden. Ze zaten onder de verf: kleren, alle stukjes huid dat nog zichtbaar waren, haar… waar ge het maar kunt inbeelden. Velen hadden dan nog een of andere smurrie bij de verf in hun haar.

Degoutant.

Het enige woord dat ervoor bestaat.

Nu, mij niet gelaten. Als dat het idee is van “de jeugd van tegenwoordig” van een leuke dag, het is hun dag hé. En zolang ze mij daarmee niet ambeteren. Maar toch.

Film 2

Ik moet de mannen gelijk geven: goed dat George Clooney meespeelde. Zelfs al zag hij er niet echt uit (zout en peper baard, gelijk e wat kilo’s extra…).

Genen film voor mij. Ik wachtte maar en wachtte maar en het bleef maar duren. ‘k Wil er niet te veel over kwijt want het is geen slechte film en er zullen wel nog mensen willen naar gaan kijken en die zullen hem wel zeer goed vinden vermoed ik, maar dus niets voor mij.

Enfin, behalve dat wel een leuke avond en nu naar mijnen nest: bijna spookuur, dus zorgen dat ik er geen meer zie vandaag.

Film

Groot event in mijn leven: we gaan nog eens naar de cinema! “We” als in Michel en ik … en zijnen maat en zijn broer (misschien).

Het moet toch wel een jaar of twee, drie, … (meer?) geleden zijn dat Michel en ik samen naar de film zijn gegaan. Ja, tussendoor zijn we een paar keer met de kinderen gegaan, uiteraard naar een kinderfilm, maar niet meer samen naar een film voor grote mensen.

Het moest allemaal een beetje vlug gaan: de maat mailt vandaag dat hij morgen in Gent is en of we mee kunnen naar de cinema. Rap babysit gemaild (leve internet) en die kon gelukkig afkomen, dus alles is in kannen en kruiken. Ik kijk er echt naar uit.

We zouden naar Syriana gaan. Gesprek (ongeveer) tussen de maat en Michel:

m: “is uw madam daar mee akkoord?”

M: “uiteraard: ’t is met George Clooney”

Denken ze nu echt dat ik zo oppervlakkig ben? Gelijk hebben ze. 🙂 Als de film op niets zou trekken heb ik tenminste nog een schoon zicht. Dus, genieten wordt het sowieso voor mij. 🙂

Ijdele hoop

Ha!

En ikke denken dat wij nu een paar daagjes gezellig als koppel gingen samenzijn met niets anders dan elkaars gezelschap. Vergeet het: mijnen vent is weer de hort op.

Plateauprijzen zegt hij. Denkt hij nu echt dat ik zo goedgelovig ben. Pfff 🙂

Ik zal dan maar – weer – moederziel alleen in een koud bed kruipen. Snif.

Poor me 🙁 (allemaal samen: ocharme!)

De tol

Gisteren uit gaan eten met vrienden.

Leuk. Heel leuk. Ongelooflijk gezellig leuke avond, echt waar.

We zijn gaan eten in de Cha Cha op de Steendam hier achter de deur. Heel gezellig, klein, leuk ingericht en met lekker eten. Er was moambe voor Michel en onze vriendin en vegetarische chili con seitan voor onze vriend en voor mij kabeljauw met koriander en citroenkruid en gember (denk ik) alles geserveerd met rijst.

Rond 20u30 toegekomen en daar goed gekletst, gegeten en gedronken (een liter of twee water voor mij, porto, wijn, bier (en ook een beetje water) voor de anderen) tot bijna middernacht.

Daarna afgezakt naar ons stulpje (wegens te veel pijn aan mijn rug … en waarschijnlijk ook bij Michel maar die was te “beleefd” om iets te willen zeggen :)) en verder gedronken (veel korte drank deze keer) en gekletst.

Voor herhaling vatbaar. Meermaals.

Enige nadeel: het werd uiteindelijk 2u tegen dat we in bed zaten. Maar het was het waard, meer dan waard. Zoals Michel vaak zegt “een kermis is een heseling waard” en ook “ene keer weelde is niet altijd armoe” 🙂