Tag: Anna

Bokes

Vanaf acht maanden mogen babies boterhammen beginnen eten. Anderhalve maand geleden ben ik daar dus mee begonnen bij Anna en haar reactie was om u ziek te lachen: had ik haar vergif gegeven, ze had geen erger gezicht kunnen trekken.

Geen succes dus, om het met een eufimisme te zeggen.

Sindsdien heb ik het af en toe eens geprobeerd en heel af en toe at ze twee of drie dobbelsteentjes van zo’n 3mm, maar meestal werd het categoriek geweigerd: mond stijf dicht en hoofd weggedraaid. Kwestie van duidelijk te zijn, nietwaar.

Tot gisterenavond. Ik gaf haar weer een paar dobbelsteentjes en ze aanvaardde ze zonder protest. Ze heeft zelfs haar pincetgreep geoefend om dan zelf de stukjes in haar mondje te steken (het loslaten was zelfs een relatief succes) en op een bepaald moment nam ze zelfs mijn pols vast om mijn hand rapper naar haar mondje te brengen. Voor ik er erg in had, had ze een halve boterham binnen. Succes dus.

Deze ochtend was het opnieuw van dattem: een halve boterham binnengespeeld zonder enig protest.

Na de groentenpap, de fruitpap, de formule melk en nu de geplette ‘patatjes’ (haar groenten worden ook niet meer gemixed) eet Anna nu ook boterhammetjes. Ze is weer een stapje groter geworden.

Staan

Ik dacht dat de volgende stap van Anna ging zijn dat ze zou beginnen kruipen, maar neen hoor: vandaag heeft ze zich voor het eerst zelf opgetrokken tot staan in haar park.

Niets gehoord of zo. Ik was bezig haar eten aan het maken en zij zat rustig te spelen in haar park en toen ik op een bepaald moment omkeek stond ze vrolijk recht. Ik vroeg me af of ze spel zou maken om weer neer te kunnen zitten (de andere drie konden zich eerst rechttrekken, maar dat weer neerzitten was een stuk moeilijker en kwam later) maar neen hoor. Terwijl ik verder kookte heeft ze zich zonder boe of ba weer zelf neergezet en toen ik de volgende keer weer keek zat ze weer rustig te spelen.

Van Zelie en Jan herinner ik me de eerste keer niet zo goed meer. Vermoedelijk omdat ze dat ook zonder veel kabaal hebben gedaan. Louis daarentegen…

De dag dat hij zich rechttrok zag ik het aankomen. Rap rap de camera erbij gehaald en beginnen filmen. 20 minuten heeft dat geduurd. 20 minuten roepen, protesteren, wenen, kreunen. Ongelooflijk. En blij dat hij was toen het eindelijk gelukt was en hij op zijn beentjes stond. Fantastisch.

En zo is ons meisje ondertussen weer een stapje dichter bij het peuterzijn.

Slapen

Sinds Anna tanden is beginnen krijgen zijn de nachten dat ze doorgeslapen heeft op één hand te tellen.

Het probleem is natuurlijk dat ze wakker wordt omdat ze pijn heeft, maar eens ze wakker is ze niet meer wil gaan slapen, ook als ze al geen pijn meer heeft (wegens perdolan en zo). Ze is dan wel doodmoe, zit in haar ogen te wrijven en is zeer lastig, maar als ik haar in bed legde was het genen goeien. En dus gaf ik haar uiteindelijk een fles en dan wou ze wel weer gaan slapen.

Ik begon dus te vrezen dat ze opnieuw gewoon wakker werd … om die fles te krijgen: haar laatste tandje zit er goed door, dus daar kan ze niet echt veel pijn meer van hebben, en toch kwam ze wakker.

Vorige nacht heeft ze het tegendeel bewezen: ze heeft nog eens een ganse nacht doorgeslapen: van 19u10 tot 7u30 deze morgen toen ik haar wakker maakte om te vertrekken.

Hopelijk is dit het begin van weer lange, ononderbroken nachten voor mij … tot het volgende tandje.

Den tweeden

De ween- en krijsbuien van de voorbije week zijn verklaard: Anna haar tweede tand komt erdoor.
Niet dat ik het niet verwachtte. Anna had duidelijk pijn toen ze ons mij zo wakker hield, het was niet gewoon verlatingsangst of manipulatie om niet te moeten gaan slapen.

Enfin. Vanavond kwam ze weer wakker en kon niet terug in slaap geraken en toen ze op mijn schoot zat stak ze mijn vinger in haar mond en toen voelde ik het: na haar rechtersnijtand onderaan is nu de rechtersnijtand bovenaan er door aan het komen.

Ze heeft een tijdje gewacht met tanden krijgen maar blijkbaar is ze haar schade aan het inhalen.

Zit

Het is eigenlijk al twee dagen geleden gebeurd, maar ik was het niet echt zeker.

Ik zag het toen ze in haar park zat maar had zo mijn twijfels of ze het op zichzelf had gedaan of of ze steun had gevonden aan de spijltjes van het park.

Maar neen hoor. Vandaag heeft ze het onomstotelijk bewezen: Anna kan van liggen naar zitten gaan. Ze zet zichzelf heel mooi op haar poep.

Volgende stap: van sluipen naar kruipen?

3 uur

Of toch bijna: zo lang heeft Anna gisteren liggen krijsen.

Enfin, wel niet constant, maar toch heel veel. Vanalles geprobeerd: fles (beetje gedronken, maar niet om te zeggen veel dus honger had ze niet), verse pamper, perdolan (ze had duidelijk pijn, maar waar?), wiegen, laten wenen, … Niets hielp. ‘k Heb haar zeker wel zes keer opnieuw in bed gelegd. Telkens was het 5 minuten stil en toen herbegon het.

En uiteraard is ze begonnen net op het moment dat ik in bed ging kruipen. Typisch. Uiteindelijk heb ik haar rond half twee in bed gekregen en is ze eindelijk ingeslapen. Het kon ook niet anders: ze was uitgeput.

Deze ochtend heeft ze dan geslapen tot half tien. Grote opluchting want al zijn de andere kindjes vroeger wakker, zij komen gewoon beneden, zetten de TV op en maken mij niet wakker.

Ik weet het, slechte moeder die ik ben, maar soms …

Swing

Anna heeft duidelijk geen ‘zittend gat’. Telkens ze muziek hoort begint ze mee te bewegen.

Heel grappig om zien: de ene keer is het haar bovenlichaam dat meebeweegt, de andere keer een beentje dat op een neer gaat, …

We hebben er een dansertje bij 😀

Spreken en zeggen

Er zijn mensen die kunnen spreken zonder dat ze eigenlijk iets zeggen. Als je naar interviews op TV kijkt met politici kan je daar (soms) zeer goede voorbeelden van zien: een gesprek van een half uur en er wordt niets in gezegd. Een kunst op zich, dat wel.

Daarnet een staaltje van het tegenovergestelde gezien. Anna kan nog niet spreken, maar ze kan het wel serieus uitleggen.

Ze lag op de grond, naast papa die in de zetel zat, en begon luidkeels van ‘haren tet’ te maken. Michel kijkt om te zien wat er is en Anna ligt boos naar hem te roepen, waarop Michel zijn armen uitsteekt en zegt ‘pakken’ en Anna breed begint te glimlachen.

Ge hebt niet altijd woorden nodig om het te kunnen uitleggen 😀

Controle na acht en een halve maand

Eindelijk gelukt om nog eens bij K&G te geraken. De eerste afspraak in oktober gemist (mijn warhoofd), de tweede diende ik te verleggen waardoor uiteindelijk een derde afspraak werd gemaakt voor gisteren.

Anna doet het goed. Niet dat ik iets anders verwachtte, maar enfin. Altijd leuk om het nog eens bevestigd te horen van ‘experts’ nietwaar.

De stand:

  • lengte: 71 cm
  • gewicht: 8kg 130gr
  • hoofdomtrek: 44,8 cm

Ze is van net boven de curve van P75 gezakt tot net onder P50, maar op alle vlak. Mooi proportioneel dus.

De verpleegster vroeg of ik nog vragen had. Hmmm. Niet echt. En of ik in januari terug wou komen voor een bezoekje. Hmmm. Als het niet moet, dan niet echt.

Volgende afspraak op haar verjaardag voor haar volgende prik. Leuk kadootje hé 🙂