Tag: Anna

Goedgekeurd

Vandaag onze jaarlijkse tandartscontrole. ‘Onze’, want ik doe mijn controle samen met die van de kinderen, dus is het direct afspraak voor 5 personen. Nu, deze keer waren het er maar 4 om te controleren, want Zelie heeft dit jaar haar eigen traject af te leggen in de tandartsstoel.

Eerst controle van Jan en mezelf. Jan ging perfect door de controle. Ik kreeg een opkuisbeurt en een polijsting van mijn glazuur, maar voor de rest alles ook tiptop in orde.

Daarna was Louis aan de beurt en toen de tandarts zei dat zijn tanden perfect waren, vroeg Louis om dat nog eens te herhalen. Met al de miserie die hij al met zijn tanden gehad heeft, geloofde hij de tandarts niet. De tandarts bevestigde dat hij écht geen enkel gaatje had of geen enkele kapotte tand, en toen pas geloofde Louis hem. En stralen dat hij deed.

Anna was op voorhand wel enthousiast genoeg om te gaan, maar eenmaal zij in de stoel moest was het al heel wat minder. Maar ze heeft niet geweend en deed uiteindelijk, na een beetje aandringen, toch haar mond open zodat de controle kon beginnen. Uitslag: ze heeft niet alleen perfecte tanden, maar ook een perfecte beet. Dat laatste is niet zo evident, want Anna was een duimerke als baby (en nu soms nog als ze slaapt, maar dat wordt meer en meer een uitzondering).

We kunnen er weer tegen voor een jaartje.

PS En mijn les deze ochtend is nog goed verlopen ook. Goed nieuws alom.

Einde zomer

Als we de weervoorspellingen mogen geloven was het vandaag wel echt de laatste zomerdag: vanaf morgen gaan de temperaturen langzaam aan kelderen. Zoals het hoort voor een deftige herfst.

Maar deze laatste dagen toch in schoonheid kunnen afsluiten, te beginnen met gisteren.

Een zalige namiddag, gespendeerd met de jongste dochter aan tafel, buiten, met voorbereidingen te maken voor het avondeten, want we kregen leuk bezoek. Anna schepte pitten uit kleine tomaatjes om die daarna te vullen met garnaaltjes. Ze haalde mosseltjes uit de schelp, die ik er daarna weer inlegde met een ‘streepje’ kruidensaus erover, we sneden tomaatjes en (buffel)mozarella en mengden die met basilicum, zout, peper en olijfolie, om dan ’s avonds op gedroogd-toast stokbrood te leggen (stokbrood in de oven gedroogd nadat het ingesmeerd was met een mengeling van olijfolie en gedroogde basilicum). Enfin, een heel gezellige namiddag met een dochter die doodcontent was dat ze zoveel kon meehelpen (ze doet dat zo graag, Anna, en als er messen aan te pas komen, kan ze dat dus nog niet echt) en een mama die blij was met de hulp en het gezelschap.

Een zalige dag ook omdat de andere dochter doodcontent terugkwam van haar weekend met het koor en orkest van de school. Ze glunderde gewoon. Zalig om zien dat ze zich zo goed gehad had.

Een zalige avond omdat we in zeer goed gezelschap verkeerden en honderduit konden bijpraten.

En vandaag er nog eens extra van genoten, want de drie jongsten hadden nog een extra dagje vrij waardoor ik ook nog een dagje verlof had genomen. We trokken in de voormiddag naar de Blaarmeersen, waar er ontgoocheling was omdat de glijbaan niet meer in werking was (het is 3 oktober hé kindjes, de zomer is voorbij … eigenlijk) maar waar we ons toch zeer goed geamuseerd hebben in de Krekenplas met water en ongelooflijk veel zon.

Waar we de rest van de namiddag, in afwachting van de thuiskomst van Zelie die wel school had, doorbrachten op ‘ons’ terras, leuk spelend en (ikzelf) een boek lezend. Waar we nog een laatste keer genoten van het buiten eten op straat en nog eens bleven praten met de buren.

Vanaf morgen keert het weer. Ik hoop dat ‘ze’ zich nog eens goed vergissen, want dit zalige weer mocht voor mij toch nog even blijven duren. Langs de andere kant: er hangen daar kleren in de kleerkast serieus stof te vangen. Tijd om die ook nog eens boven te halen.

Idem

Meneer volume 12 zegt het zowaar: weg is september.

Veel en veel en veel te druk geweest om goed te zijn. Vorige maandag zat ik er volledig door. Zin om achter alles een punt te zetten. Maar kijk. This too shall pass, and ik has.

Oktober ziet er een pak rustiger uit, dus ook meer tijd om hier te passeren en te vertellen. Van de oudste dochter die gisteren vertrokken is met het koor en orkest van de school om een weekend van repetitie te doen voor hun optreden op 22 oktober (Antwerpen) en 26 oktober (Gent) in de Opera. Spannend.

Of van onze jongste zoon die al een heel pak voetbalmatchen gespeeld heeft en wiens ploegje tot nu toe onverslagen bleef. Morgen match tegen de andere ploeg in hun reeks die nog niets verloren hebben, dus dat belooft ook spannend te worden.

Of van onze jongste, die gewoon in het eerste studiejaartje zit (een jaartje te vroeg) en waarvan blijkt dat dat een goede zet was (ik was daar toch niet echt gerust in) en die dus ondertussen begint te lezen en eigenlijk ook al mooi schrijft (het mooiste handschrift van de vier, nu al).

Of van onze oudste zoon, die een nieuwe stap in zijn ontwikkeling gezet heeft en waar ik zeer content van ben dat hij het aangedurfd heeft en dat dankzij een ongelooflijk goede leraar waardoor hij weer met veel plezier naar school gaat (de invloed van zo’n leerkracht op kinderen is toch echt niet te onderschatten).

Yep, oktober is begonnen en ik kan ook weer een beetje ademhalen. Het wordt sowieso een druk jaar voor mij: deze laatste twee semesters SLO ga ik keihard moeten werken. Maar kijk, met een beetje slaap in te halen en een paar dagen het kalmer aan te kunnen doen, zie ik het weer volledig zitten. Nog een paar maanden op de tanden bijten, en we geraken er wel.

Vertrokken

Een dagje vrij kunnen nemen vandaag, op de eerste schooldag, en de shifts werden gesplitst. Zelie vertrok met papa. Niet omdat papa haar absoluut moest vergezellen. Wel omdat de boeken nog afgehaald moesten worden en terug naar huis moesten komen.

De drie anderen met mij mee. Eerst samen met Anna naar haar klas zoeken (ze zit bij juf Hilde). Ze was heel beschaamd en wou mijn hand niet loslaten tot ze plots haar vriendinnetjes zag en verdween. Toen kon ik kijken hoe het met de jongens zat. Jan passeerde net en dus ging ik met hem kijken in welke klas hij zat (bij meester Paul) en ondertussen was Louis al op eigen houtje naar zijn klas gaan kijken. Eens Jan gesettled was ging ik dus maar naar Louis kijken en dat was maar net op tijd want de bel ging net toen ik toekwam (hij zit bij dezelfde meester als Zelie 2 jaar geleden, meester Dirk).

De rest van de dag heb ik fijn gerelaxed: koffie gedronken met de vriendinnen, gelunched bij één ervan, dan boodschappen gedaan en het avondeten voorbereid want eens er vier kinderen thuis zouden komen zouden er dingen met papier en schaar en lijm te doen zijn en weinig tijd om te relaxen of uitgebreid te koken.

Om vier uur de kinderen afgehaald (Zelie uiteraard niet: die is nu groot genoeg om alleen naar huis te komen, wat dacht je) en ze waren alle drie zeer content met hun klas en hun leerkrachten. Oef! Zelie is iets minder enthousiast over klas en leerkrachten naar huis gekomen, maar toch ook niet negatief, dus dat zal zichzelf ook wel uitwijzen.

En ik heb gelijk gekregen wat betreft die drukke avond: in het totaal werden er 33 boeken door mij gekaft en ook een heel pak door Zelie zelf (note to self: tijd om Louis te leren kaften). Morgen komt nog een deel, vrees ik, dus we zijn er nog niet vanaf, maar het grootste deel is achter de rug.

Ikzelf heb nog wat uitstel van executie gekregen: ik had een bericht gelezen dat de lessen aanvingen op 1 september, maar vandaag kreeg ik dan een mail dat de lessen pas aanvangen op 5 september, dus heb ik morgen nog lekker een dagje vrij, joepie. Ik ga daar dus nog even van genieten, zo van mijn laatste vrije vrijdag voor een paar maanden.

Zoef!

En de grote vakantie zit er weer op.

Zoals de voorbije jaren ging het weer veel en veel te snel. Vele plannen had ik gelukkig niet gemaakt op voorhand, denkende aan de voorbije jaren. Toen werden plannen gesmeed en niet uitgevoerd en dat had verdrietige kinderen tot gevolg. Dit jaar was het plan: geen plannen maken, zien wat er gebeurd, hoe we ons voelen, welk weer het is, … en dan zien we wel wat we doen.

En neen, geen twee maanden thuis geweest zoals de afgelopen jaren. Wel twee maal twee weken en veel lange weekends en zo bleef het vakantiegevoel wel hangen gedurende twee maanden.

En morgen begint het nieuwe schooljaar. De kleuters zijn hier de deur uit. Anna gaat naar het het eerste leerjaar, Jan naar het tweede en Louis naar het vijfde leerjaar. Zelie mag ook een nieuw avontuur beginnen in de humaniora.

Het zal kriebelen morgen.

Mag ik nu eindelijk rusten?

Nen mens denkt dat, met dat de examens voorbij zijn, het rustiger wordt. Maar dat was buiten het volgeboekte weekend gerekend.

Eerst was er zaterdagochtend nog een selectieproef voor een job. Niet goed, maar dat gaf niet want zo had ik meer tijd voor wat ook nog moest gebeuren: boodschappen doen en voor Jan gaan supporteren.

Jan had zijn laatste voetbaltornooi voor het nieuwe seizoen herbegint. Een andere mama en papa waren hem komen halen (wegens die selectieproef) en zo heb ik hem maar 3 van de 5 matchen zien spelen, maar ze hebben dat goed gedaan: alleen de eerste verloren en de rest gewonnen. En vooral: ze hebben zich geamuseerd. Het is altijd leuk om zien hoe plezant ze het vinden om te voetballen en dat ze het missen als het even stilligt.

Terwijl ik boodschappen deed en over en weer reed naar Jan, heb ik mijn schoonbroer kunnen optrommelen om te helpen met de andere drie, want voor hen was het ‘seizoen’ nog niet afgelopen: er moest nog gezwommen worden (Zelie, Louis en Anna) en naar de tekenacademie (Louis).

Jan en ik hebben dan niet op de uitreiking van de prijzen gewacht want we werden in Oudenaarde verwacht voor een feestje. Dus na de laatste match vertrokken richting huiswaarts om ons klaar te maken en de rest van het gezin, – 1, op te pikken. Vandaar door naar de tekenschool om Louis op te pikken en dan konden we eindelijk doorrijden.

Zeer leuk feestje gehad in Oudenaarde, zo leuk dat we ons een breuk verschoten toen bleek dat het al 23.30u was en we dringend doormoesten wegens dat we vandaag zelf een feestje gaven, een brunchfeestje dan nog.

De wekker stond om 8u om dan alles klaar te maken voor het feestje hier en nog een geluk dat de familie niet altijd even ‘stipt’ is, want wij hadden gezegd tussen 10.30u en 11.00u en de eerste personen waren hier pas om 11.15u: wij waren net klaar.

’t Was zeer gezelling en er is veel gebabbeld en gegeten geweest (gelukkig) en tegen 15.00u zijn de laatsten dan vertrokken

Een uur later was heel de keuken al opgeruimd en ben ik in mijn bed gecrashed: een goed anderhalfuur geslapen. Het was blijkbaar echt nodig. De agenda voor de volgende week is zo goed als leeg en ik ga toch proberen dat zoveel mogelijk zo te houden.

De universele babysit

Volgende week heb ik examens. Wilt het ’toeval’ dat de kinderen net nu een lang weekend hebben: met het Pinksterweekend breit de school daar nog een facultatieve vrije dag aan en nog eens een pedagogische studiedag, en voor je het weet zijn ze een halve week thuis.

Thuis tot en met woensdag, en ik heb mijn eerste examen woensdagavond. Een combinatie die niet gaat lukken.

Ik heb het dit stukje namiddag al goed gemerkt: Zelie en Louis zijn naar hun activiteiten dus alleen de twee kleinsten blijven over, maar laat dat nu net de twee luidste zijn. Ze waren mooi aan het kleuren hier aan tafel, braaf en kalm, daar niet van, maar dat getetter er constant bij … ik moet er geen tekeningske bijmaken, denk ik.

En toen vroeg Jan of ze TV mochten kijken, iets wat normaal gezien verboden is tijdens de schoolweek, maar waar ik nu plots bij dacht ‘Jey! TV!’ en dus volmondig toestemming gaf.

Het is hier ondertussen rustig en nu kan ik goed doorwerken. Ik vrees dat er de komende week nog veel TV zal gekeken worden en dat er hier een paar zijn die dat niet jammer zullen vinden 🙂

Stilte na de storm

Of eigenlijk is het omgekeerd. Ik weet het, ik was nalatig en er zijn geen excuses. Maar kijk, welk een betere dag om mij te herpakken dan een verjaardag. En nog niet één van de minste. Een verjaardag die we sinds 2009 doodcontent zijn dat we die nog kunnen vieren.

Juist. Ons kleinste sprot is vandaag 5 jaar geworden. Gewoon vijf volle jaren.

Anna

Happy birthday zoetje.

Net genen paniek

Ik had net alles afgesloten op het werk en was op weg naar de uitgang, en dus naar mijn fiets, en dus naar school om de kinderen af te halen, toen ik telefoon kreeg van den anderen: of ik Zelie gehoord had? Hij had een sms gekregen dat Anna lelijk gevallen was, bloed overal en tanden die los stonden.

Mijn hart begon sneller te slaan en ik zei tegen Michel dat hij ook maar best naar school zou komen: als ik met Anna naar een dokter zou moeten gaan, dan kon hij met de andere kinderen gewoon naar huis. Maar ik verbaasde er mij over dat ik geen bericht van school zelf had gekregen, want normaal gezien zijn ze daar zeer consequent in. Zelie terugbellen om meer informatie te krijgen lukte niet, want ze had haar GSM al terug afgezet.

Zo snel als mijn benen konden reed ik naar school. Daar aangekomen stond de zorgleerkracht aan de deur. Zelie stond met een vriendinnetje te praten. Van Anna geen spoor en ook geen teken van enig ongeval. Dus vroeg ik wat er aan de hand was.

De zorgleerkracht viel eerst even uit de lucht, tot ze het zich herinnerde. Anna was tijdens de middagspeeltijd van een bankje gevallen en had daarbij met een tand in haar lip gezeten. Bloed uit de lip, drup op de kleren, maar dat was het zowat. Het was ondertussen ook al een paar uur geleden en de zorgleerkracht had het bekeken en verzorgd en besloten dat het niets was om ons voor op te bellen (en daar had ze dus gelijk in).

Wat Zelie haar reactie betrof: zij had het verhaal pas op het einde van de schooldag gehoord, maar dan van verschillende mensen en verschillende versies. Ge kent dat wel, gelijk dat Chinees fluisteren: tegen dat Zelie het hoorde was Anna zeer zwaar gewond, zat ze volledig onder het bloed en stonden haar tanden los.

Enfin. Al bij al een klein voorval. Anna haar lip staat een klein beetje dik van het kroetje dat erop staat (maar ge ziet het zelfs niet). De tanden lijken nog goed vast te staan en dat klein beetje bloed dat op haar kleedje is gedrupt, dat wassen we er straks wel uit in koud water?.