Broer – San's Weblog

– 1 … weeral

Nadat broer en zusjes op schok zijn mogen gaan, is het dit weekend de beurt aan Louis. Hij zal het weekend doorbrengen in Nederland bij zijn peter, mijn broer.

We zien mijn broer niet zo heel veel. Even spontaan op en neer rijden naar Nederland zit er niet zo rap in, want niet alleen is het toch even rijden, mijn broer en schoonzus zijn alletwee dokters wat dus een druk bestaan met zich meebrengt en de vakanties van de kinderen liggen vaak ook op een ander moment. En dus zijn de bezoekers meestal beperkt tot de verjaardagsfeestjes van de kinderen (er zijn er 9 in de familie, dus dat zijn er toch al wat) en de feestdagen.

Sinds een drietal jaar is er voor Louis dit weekend tijdens de grote vakantie bijgekomen. Het is een weekend waar hij telkens weer ongelooflijk naar uit kijkt. Een weekend one on one time met zijn peter en met de neefjes. Een weekend waar meestal ook een uitstap(je) in zit naar Ã©Ã©n of ander natuurgebied om dieren te zoeken en te bekijken (dassen, zeehonden, vossen, …), want mijn broer en de neefjes zijn al even zot van dieren als Louis. Een weekend onverdeelde aandacht dus.

Zondag brengt mijn papa hem terug en ik ben er zeker van dat Louis een stralende glimlach op zijn gezicht zal hebben.

Terugslag

Er is nog een drukke ‘vakantie’ voor de boeg. Ik heb namelijk twee weken vakantie genomen van het werk, maar echt vakantie zal het niet zijn.

Er moeten namelijk nog twee taken gemaakt worden en Ã©Ã©n taak herwerkt. Er moeten ook nog twee examens gestudeerd worden.

Maar vandaag heb ik mijzelf een dagje cadeau gedaan om niets te doen. En morgen krijg ik er nog eentje van mijzelf.

Dus heb ik mijn vrije dag vandaag in pyjama doorgebracht en heb ik ook lang en veel geslapen. Het was blijkbaar nodig.

Gisteren vierden we Kerst bij mijn zus met lekker eten en in goed gezelschap van den anderen, papa, zus en schoonbroer, broer en schoonzus en de hele roedel kinders. Daar gebleven tot 2u30 en dan onze nest kinders in de auto en tegen 3u00 thuis.

Morgen terug naar zuslief om papa zijn 70ste verjaardag te vieren. We hebben zijn cadeau gisteren al gegeven: we gaan met de hele troep een weekendje weg en ik kijk daar al naar uit. Morgen gaan we gezellig samenzijn. Deze keer hebben we al ’s middags afgesproken zodat de kinderen nog veel met elkaar kunnen spelen. We zullen dan nog wat eten en drinken en bijpraten.

Alleszins een zeer leuk begin van een niet-zo-echte-vakantie.

Te lang geleden

Gisteren had ik mijn broer aan de lijn, vanuitÂ Nederland,Â en we hadden het erover dat we nog eens zouden moeten afspreken, maar dat er weinig tijd overbleef deze vakantie aangezien hij midden augustus voor 3 weken met zijn gezin op vakantie gaat in Zuid-Afrika. En toen viel zijn euro dat het nu dus al augustus was en, dat als hij nog eens onze papa zou willen zien, hij dat nu zou moeten doen. Het was ookÂ al te lang geleden dat ik op bezoek was geweest bij mijn familie in Oudenaarde en dus zou hijÂ onze zus en papa bellen om dan vandaag misschien al af te spreken.

Nog geen half uurtje later belt mijn zusÂ mij: zij hadden niets gepland en dus was het vandaag van afspraak in Oudenaarde bij mijn zus.

Deze ochtend zag het er nog niet zeer goed uit: regen en dat op een dag waarop we met vijf volwassenen en negen kinderen gingen samen zijn. Maar kort na de middag klaarde het volledig op en eens daarÂ toegekomen scheen de zon.

’t Was een zeer aangename namiddag. De kinderen doodcontent dat ze elkaar nog eens zagen en ik ook wreed content omdat ik samen met mijn broer, papa, zus en schoonbroer de namiddag doorbracht.

Er moeten meer van die dagen zijn.

Oproep: stemmen aub!

Een foto van mijn broer, de fantastische natuurfotograaf, is voor de grasduinen/trouw fotowedstrijd geselecteerd en komtÂ nu in aanmerking voor de publieksprijs. Hij vroeg mij dit:

Bij de grasduinen fotowedstrijd is er dit jaar een publieksprijs. Willen jullie mij aub een beetje steunen? alles wat je moet doen is op onderstaande link klikken en je stem uitbrengen door het invullen van je e-mail adres. Liefst stemmen op een visdief die uit het water komt met als titel beet!!!.
Ik dank jullie van harte
Â
http://www.grasduinen.nl/natuurfotowedstrijd2009/publieksprijs.asp

Voor de mensen die nog twijfelen: het gaat dus om deze foto. En hoe meer mensen stemmen op zijn foto, hoe meer kans hij dus heeft op de publieksprijs (logisch dus).

Vandaar mijn (op)roep: stemmen!!!!

BN

Ondanks zijn Belgische afkomst vermoed ik dat mijn broer meer en meer bekend gaat worden als bekende Nederlander. Alhoewel: zolang ge uw nationaliteit niet echt veranderd blijft ge toch Belg, ook al woont ge in Nederland.

‘k Had al eens geschreven over zijn ‘bekendheid’ (in dat wereldje toch) en zijnen website, awel, nu is die volledig up to date gebracht Ã©n werd hij geÃ¯nterviewed ook (jaja, dienen pipo in camouflagekledij op de grond met dat groot spel voor zijnen neus is dus mijn broer).

Binnenkort ga ik nog bekend staan als ‘de zus van’, en trots dat ik dan ga zijn man (hij maakt toch echt schoon foto’s hÃ©).

Toevallige ontmoetingen

Mijn wederhelft had al een tijdje geleden afgesproken met ‘zijnen maat’ om vandaag samen iets te doen.

Ik vind dat altijd grappig die afspraken. Dienen maat, ik ken die dus al een tijdje (toch zo’n vijftien jaar en een half) en als die twee afspreken loopt er altijd wel iets niet zoals gepland. Meestal spreken ze af om naar de film te gaan en gewoonlijk loopt er dan wel iets mis.

Het plan voor vandaag was opnieuw: samen naar de film. Gisteren bleek evenwel dat het plan veranderd was. Ze zouden naar het concert van Arno gaan vanavond in Vorst. Smerig uiteraard, want ik was niet meegevraagd. Bygones.

Daarnet kreeg ik telefoon. Dat het concert gedaan was en dat hij niet wist wanneer hij zou thuiskomen. ‘Zijnen maat’ had wel gezegd dat hij hem naar huis zou brengen, maar zeggen en doen … en daar kon ik volledig inkomen. Zoals gezegd, ik ken zijnen maat. Of beter: ik weet dat hij het wel zal doen, maar het zou mij ongelooflijk wreed verbazen moesten ze nu rechtstreeks van Vorst onderweg zijn naar hier en als Michel hier dus binnen een klein half uur toestuikt.

Maar heel dees historie eigenlijk om het volgende. Toen Michel belde vroeg hij mij te raden wie, of all people, hij daar bij aanvang tegen het lijf was gelopen. Bleek het mijn broer geweest te zijn, heeltegans uit Holland om naar Arno te komen kijken. En nog meer toeval: toen het concert gedaan was liep hij mijn schoonzus toch ook niet tegen het lijf zekers!

Ja meneer, de wereld is klein. In een volzet Vorst twee mensen tegen het lijf lopen zonder afgesproken te zijn. Het moet maar lukken.

Een eerste keer

Met dat papa nu in het ziekenhuis ligt (het gaat beter trouwens en er is een diagnose die enerzijds meevalt en anderzijds nog eens lastige periodes zou kunnen opleveren, maar soit) is mijn broer gisteren dan eens afgekomen uit Nederland, waar hij woont dus, om een bezoekje te brengen.

Gisterenavond moest ik dan bij mijn zus zijn voor mijnen rug en toen ik onderweg belde naar mijn papa om te vragen hoe het ermee was, zei hij mij dat mijn broer en zus iets zouden gaan eten. Dat vond ik uiteraard veelÂ interessanter dan gemarteld te worden (want hoeveel deugd het achteraf ook doet, de behandeling zelf is geen sinecure) en dus sprak ik met zus en broer af om de behandeling te wisselen voor een etentje.

We zaten dus met zijn drieÃ«n op restaurant en beseften plots dat dit de allereerste keer is dat wij dat ooit hebben gedaan. Niet dat we nog nooit samen op restaurant zouden gezeten hebben. Dat wel. Maar dan zaten daar ook andere mensen bij: papa, partners, kinderen, …, nooit zo alleen met ons drietjes.

Het was zeer gezellig en toen we afscheid namen reden we elk weg in onze respectievelijke auto’s.

Mijn broer heeft nog bijna de hele weg naar Gent voor mij gereden en soms naast mij. Aan het laatste ronde punt voor de autostradeÂ waren erÂ plots twee auto’s tussen ons en tegen dat ik het rond punt af was zag ik nog net de achterlichten van mijn broer zijn auto verdwijnen in de bocht van de oprit.

Mijn broer reed precies mijn leven uit en ik werd er zowaar een beetje triestÂ van. Alsof Nederland nu zo ver weg is.

Grote jongens

Louis speelt met een blokkenpuzzel (zo een met kubussen en elk vlak vormt een puzzel). Jan komt erbij zitten.

J: Mag ik meespelen?

L: Neen, dit is voor grote jongens.

J: Maar ik ben een grote jongen.

L: Ja, maar het is voor grotere jongens.

J: Maar ik ben al een grotere jongen.

L: Neen. Voor andere grotere jongens.

J: Maar ik ben een andere grote jongen…

Tja, als hij iets wil, dan weet hij het zeer goed uit te leggen.

Hmm, vijf minuten later en Louis heeft het opgegeven en Jan heeft alle blokken mooi in de doos gelegd … maar geen puzzel gemaakt 🙂

Leve mijn broer

Kijk zie, mijn familie wordt almaar bekender en bekender.

Eerst worden hier en daar gevraagd aan mijn wederhelft om foto’s te trekken/gebruiken/whatever.

Nu wordt sebiets ook mijn broer op fotografievlak een bekende naam: de website is er alvast en vanaf 17 juni begint de eerste van zijn twee opeenvolgende tentoonstellingen in het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten in Oisterwijk (weliswaar in Nederland maar ’t is niet zo ver, vlak bij De Bosch).

Ga dat zien! De eerste tentoonstelling, die loopt tot 24 juli, gaat over de natuur in Nederland. De tweede gaat over landschappen en fauna in het Groene Woud en loopt tot 1 september (tevens de dag trouwens van zijn 38ste verjaardag).