Tag: Feest

Happy B-day

Vandaag is het de verjaardag van een zeer fijne mens. Er is een drink, maar met dat wij normaal gezien later gingen thuis zijn hebben wij niet voor een babysit gezorgd. Ergens jammer want ik had er graag bij geweest. Langs de andere kant: ik heb echt geen fut meer na vandaag.

Den anderen is er wel naartoe, met een kadootje. Ik denk dat hij het een leuk kadootje gaat vinden. Maar ik wijk af. Den anderen, die dus geradbraakt was na een dag pretparken, is er naartoe om het kadootje af te geven en zou ’ten hoogste een half uurken’ weg zijn, wegens … geradbraakt zijn dus van een dag pretparken.

Ik geloofde niets van die uitspraak want ik ken mijnen vent wel een beetje goed, en zie, we zijn nu twee uur later 🙂

Eind goed al goed

De twee verjaardagsfeestjes zijn zonder enig probleem verlopen.

Zaterdagvoormiddag ging vriendin één al naar huis. Een beetje ervoor had ik al een sms gekregen of het goed was dat vriendin twee zou blijven tot de start van Louis zijn feestje. Vriendin drie ging blijven tot het einde van Louis zijn feestje.

De meisjes hadden zich blijkbaar zeer goed gehad. Ook al was er een ‘mix’ van vriendinnetjes uit verschillende gebieden (twee van school, één uit de straat en één dochter van vriendin van ons), het klikte duidelijk en meer moet dat eigenlijk niet zijn.

Tegen 14u kwam dan de volgende lichting vriendjes aan. Uiteindelijk zijn er nog negen kinderen bijgekomen en waren er dus 14 kinderen in huis en raar maar waar, alles is fantastisch verlopen. Geen geruzie en geen gekibbel en alle kindjes hebben zich blijkbaar goed geamuseerd. Toch goed genoeg om, als hun ouders kwamen, vlug weer naar boven te lopen om zich weg te steken en nog niet naar huis te moeten.

Vier gelukkige en moeie kinderen ’s avonds afgezet bij mamie en grandpère. De twee kleinsten zelf nog in bed gestoken (met hulp van mamie want Anna was het er blijkbaar niet mee eens om niet in haar eigen bed te liggen) en dan samen met Michel naar een verjaardagsfeestje getrokken.

Zalige avond: veel vrienden, veel kletsen, veel drinken (zonder alcohol want ik moest nog rijden) en uiteindelijk Michel om 2u gesmeekt om naar huis te gaan want ik zat erdoor. Maar absoluut geen spijt van een ongelooflijk fijne avond.

Rust

Of de stofzuiger alweer werkt, weet ik niet. Absoluut geen tijd gehad om die nog uit te proberen.

Wat er wel nog gebeurd is? Deze voormiddag naar de markt gegaan om het eerste deel van de boodschappen te doen. Het was een beetje rennen van kraam naar kraam want er was de ene regenbui na de andere. Wreed gezellig. Mijn regenjas heeft geen kap en dus liep de regen zo van mijn haar in mijn hals en verder naar beneden. Het nut van een regenjas … op deze manier geen dus.

Middageten gemaakt en ondertussen hebben de kinderen (jaja, weeral) en den anderen de living verder aan de kant gedaan. Na het middageten tijd voor deel twee van de boodschappen en ook: alle oude schoenen die ik het afgelopen jaar verzameld had eindelijk op de container doen.

Toen we thuiskwamen bleek dat we het belangrijkste van de lijst nog vergeten waren: voor het avondeten zouden we zelf pizza’s maken en we waren de deeg vergeten dus nog rap even teruggereden en ik was dan op tijd terug voor het eerste vriendinnetje toekwam.

En ik denk dat het feestje nu al geslaagd is. Er waren vier vriendinnetjes en eentje is terug naar huis gaan slapen. Ze hebben allemaal zelf een pizza samengesteld en ik heb hem gebakken. Ze hebben buiten gespeeld en Michel heeft een CD gemaakt met muziek op die ze graag hoorden. Na het eten heeft iedereen dan zijn pyjama aangedaan en zijn de meisjes en Louis naar boven gegaan om nog een beetje te spelen terwijl ik Anna en Jan in bed probeerde krijgen. Een half uur later is Louis ook gaan slapen maar aangezien Jan en Anna nog wakker waren (Anna slaapt vanavond uitzonderlijk bij de jongens op kamer) heeft het nog zeker een uur geduurd voor het daar ook stil was.

De meisjes hebben gezelschapspelletjes gespeeld, met knuffels gegooid, gedanst, … en toen het tijd was om te gaan slapen is vriendinnetje E. naar huis gegaan. Het heeft daar uiteindelijk ook nog een uur geduurd voor het stil was, maar nu is het dus al een half uur platte rust.

Morgen deel twee: einde feestje Zelie en aanvang feestje Louis. Wat zal ik blij zijn als het morgenavond is want dan mag ik zelf meefeesten op een verjaardagsfeestje.

 

Busy, busy

i. vraagt om hulp en toen ik het eerst las (een paar dagen geleden in een mail) keek ik direct naar de agenda om mij dan te schieten. Het is vakantie en voor zover dat ik weet hadden wij geen (vaste) plannen om dingen te doen en dus kon ik toch best eens een namiddag gaan helpen, niet?

Echt vaste plannen hebben we niet, ware het niet dat we net maandag nog een mail kregen. Van onze keukenmakers en dat zij volgende maandag beginnen in ons huis. Wat inhoudt dat alle kasten moeten leeggemaakt worden en de kasten zelf dus moeten weggedaan worden.

Bijkomende plezantigheid. Zelie en Louis hadden nog een verjaardagsfeestje tegoed en hebben we dat nu net niet dit weekend gepland. Van alle twee. Zelie doet van slaapfeestje vrijdagavond tot zaterdagvoormiddag en Louis heeft zijn feestje zaterdagnamiddag.

Naast de keuken moet dus ook de badkamer, de living en Zelie haar kamer een zeer grondige beurt krijgen, kwestie dat de logeetjes een beetje proper liggen en zich deftig kunnen wassen.

Deze voormiddag al een goede start genomen met de badkamer en het ziet er naar uit dat die vanavond wel afgewerkt zal geraken. Deze namiddag heb ik de werken al onderbroken om met de kinderen naar het openluchtzwembad te gaan: veel te schoon weer om binnen te blijven en er kwam een uitnodiging van iemand die ik niet kon weerstaan (zowel de uitnodiging als de persoon). Morgen zullen we ons dan kunnen concentreren op de slaapkamer en living en dan overmorgen de keuken leegmaken en kuisen.

Het wordt hard werken de komende dagen, net als i. en dus jammer genoeg zal ik geen paar uur kunnen missen om daar te gaan helpen. En neen, dit is dus geen oproep om hier te komen helpen 🙂

Amai mijn voeten

Na al dat getsjol gisteren was het vandaag niet veel beter. In de voormiddag was er doop, ’s middags werd er lekker gegeten (vol-au-vent, verse frietjes, sla, tomaat en aardbeientaart toe) en dan was het alle hens aan dek voor de babyborrel.

Er werd een 100-tal mensen verwacht en dat zal zo ongeveer kloppen en dus heb ik, samen met mijn nicht, mijn zus haar schoonmoeder, schoonzus en enkele vriendinnen, de rest van de namiddag hapjes klaargezet en opgediend en al de vuile glazen en bordjes en whatnot direct afgeruimd en afgewassen en dat tot ’s avonds relatief laat.

Twee dagen rondhotsen gelijk zot en ik voel mijn benen niet meer. Om nog niets te zeggen van mijnen rug. En mijn voeten.

11 juli

Al jaren is het op het Sint-Pietersplein te doen voor de 11 juli viering in Gent. Toen ik nog mijn stage deed en vlak bij de Overpoort woonde, passeerde ik ’s ochtends en zag de laatste voorbereidingen. Tegen dat ik ’s avonds naar huis ging zat ik dan middenin de ambiance. Soms bleef ik dan hangen, soms niet.

Eens we verhuisd zijn naar ons huidig huis ben ik er eigenlijk niet meer geraakt. Dat is ondertussen tien jaar geleden dus. Het ligt niet direct ‘op de weg’ en zo speciaal naar daar trekken om min of meer bekende groepen te zien, daar had ik geen zin in. Vooral ook misschien omdat het feest zelf mij niet echt interesseert: ik ben een Belg die Vlaams spreekt. Het enige leuke aan 11 juli voor mij is dat ik op een bedrijf werk die zijn werknemers die dag vrij geeft.

Maar ik ben nu een maal thuis en gezien er twee kinderen minder waren dit jaar en ik op het programma zag dat er toch kinderactiviteiten waren, ben ik er vandaag maar eens naartoe getrokken. Met de fiets en Jan reed zelf (en goed dat hij dat doet).

Wij zijn er rond half twee toegekomen en toen was het eigenlijk al bijna afgelopen voor de kinderen. Of neen. Ik moet het anders zeggen. Voor de kinderen begon het om 12u en het was de hele namiddag. Van 12u tot 13u was er straattheater en dan tot 14u was er kinderdisco en daarna waren er nog verschillende workshops voor kinderen. Maar! Uiteraard is er een maar!

Een paar opmerkingen dus. Ten eerste: wie krijgt het nu in godsnaam in zijn hoofd om kinderactiviteiten te starten om 12u. Wanneer moeten we ons gasten dan eten geven? Om 11u? Het is vakantie! Hallo! Iemand met kinderen in de organisatie? TIjdens de vakantie gaat het allemaal wat trager en dus om 11u eten is een beetje bij het haar getrokken, nietwaar. Zeker als ge tijdens het schooljaar al nooit om 11u eet.

Ten tweede: workshops voor kinderen, wreed leuk, maar sinds wanneer zijn alle kinderen direct minimum 6 jaar? En waarom kunnen dat geen open dingen zijn zodat iedereen kan deelnemen als ze toekomen? Want niet iedereen weet 1. op voorhand of ze zullen afzakken of niet. Als ge met kinderen op pad gaat wacht ge graag een beetje het weer af; 2. dat die workshops er zijn: als ge besluit om eens een kijkje te gaan nemen, dan doet ge dat soms op den bots; 3. dat ge u op voorhand moest inschrijven. Ik lees Gentblogt, maar niet iedereen doet dat.

Dus hebben wij het einde van de kinderdisco meegemaakt en een beetje rondgelopen op de rommelmarkt. Daarna zijn we de binnenkoer van het Huis van Kina overgelopen om een beetje in de tuin van de abdij rond te lopen. Gelukkig hebben kinderen niet veel meer nodig dan een helling en een beetje ruïnes om zich te amuseren.

Na de tuinepisode heb ik mij op het terras op de binnenkoer zelf gezet terwijl de kinderen het (reuze)speelgoed, dat – zeer positief - vrij te gebruiken was, op diezelfde binnenkoer inspecteerden en gebruikten. Opnieuw weinig zeer-kleine-kinderen kindvriendelijk speelgoed (er was zo’n plastic wip-achtig ding), maar ook al konden Jan en Anna het speelgoed niet gebruiken zoals het zou moeten (een reuze vier-op-een-rij spel, dat gaat hun petje te boven … en ook hun hoogte), ze hebben andere manieren gevonden om zich ermee te amuseren (jammer genoeg was er weinig toezicht bij dat speelgoed want toen ik Anna zag rondlopen met reuzegrote mikado stokken hield ik serieus mijn hart vast).

Wij hebben onze namiddag daar afgesloten met een ijsje en ja, ik ben dus niet content van de organisatie en zo maar ondanks dat hebben de kinderen zich geamuseerd en ik zo ook en dat is wat telt. Na het ijsje zijn we terug op de fiets gekropen richting EFTC om naar Lejo te gaan kijken. Afgesproken met een goede vriendin om nog eens naar de show te gaan bekijken: we hadden hem al vorig jaar al een paar keer gezien maar hij was zalig en de kinderen waren er dol op, enfin, Jan, Louis en Zelie toch want Anna was nog te klein om er veel van te beseffen.

Jan heeft zich weer kostelijk geamuseerd. Anna was de eerste helft doodsbenauwd. Die oogjes en vingers, ik denk dat ze het een beetje te beangstigend vond om die ‘apart’ te zien, zonder lichaam eraan. Toen er ongeveer halverwege een soort vogel opdook die dan opera begon te zingen, is Anna bijgedraaid. Toen werd kreeg haar nieuwsgierigheid en liefde voor muziek de overhand op haar angst en is ze ervan beginnen genieten. Er kwamen nog momenten waarop ze zich naar mij draaide en zich probeerde weg te steken, maar die duurden amper een paar seconden en toen kreeg de nieuwsgierigheid weer de overhand. Dan toch nog een geslaagd einde van de avond (en zeker dan dat klapke achteraf).

Feest! Nog e keer

De laatste weken zijn al druk geweest op familiefeestvlak: eerste communies, verjaardagsfeestjes, doop, …

Gisteren was het de beurt aan mijn neefje, J., tweede zoon van mijn zus. Vijf is hij dit jaar geworden en dus was het gisteren zijn feestje: in de namiddag (ook) met de vriendjes van school en een voortzetting ’s avonds met de familie.

Gisterenvoormiddag was ongelooflijk hectisch en met dat ik in de voormiddag de muziekschool gestalked had, moest ik de wekenlijkse supermarktboodschappen nog gauw over de middag doen. Bovendien moest Louis nog naar een feestje van een vriendje, maar gelukkig kon hij meerijden met de mama van een ander vriendje die naar hetzelfde feestje gingen.

Uiteindelijk meer dan een uur later dan voorzien vertrokken en eens aangekomen, mocht ik eigenlijk bijna onmiddelijk weer vertrekken om Louis af te halen. Eens terug met Louis was het alleen nog maar mij ontspannen en amuseren. Gezellig gebabbeld met mijn zus, mijn nieuwe nichtje opnieuw volop kunnen bewonderen, lekker gegeten, gekeuveld met mijn papa, … De kinderen hebben leuk met elkaar kunnen spelen. Kortom, het was alles wat een leuk feestje moet zijn.

Uiteraard is het weer laat geworden, enfin, toch naar de kinderen hun normen. Meestal zo bij feestjes met de familie. Maar een kermis, is een geseling waard, nietwaar?

Feesten als de beesten

Gelukkig heb ik af en toe nog een beetje verantwoordelijkheidsgevoel. Dubbel geluk dat ik het dit weekend heb boven gehaald want anders was ik het weekend niet doorgekomen.

Vrijdagavond gingen we naar een feestje. Zomaar een feestje. Gegeven door vier meiden die zin hadden om een feestje te geven en dat is altijd de beste reden.

Voor een keer waren we op tijd. Enfin. ’t Hangt er van af met wat je op tijd noemt. Ik had de uitnodiging een beetje niet goed bekeken en dus waren we eigenlijk een half uur te vroeg. Maar dat is dus op tijd hé 🙂 Het voordeel daarvan natuurlijk is dat we zo op het gemak hebben kunnen babbelen met de meid waarvoor wij gekomen waren. Eens ‘het volk’ er is moet de gastvrouw dan beginnen rondlopen en tegen iedereen babbelen en wij hebben dus nog gezellig kunnen kletsen. Zelfs vooraleer de muziek te luid gezet werd.

Om half twee heb ik het voor bekeken gehouden. Niet dat het geen leuk feestje was. Integendeel. Maar met het vooruitzicht van de zaterdagvoormiddagactiviteiten en het feest zaterdagnamiddag vond ik het aangewezen om toch een beetje fris te blijven.

Wegens haar ‘ongeVAL’ van woensdag mocht Zelie niet gaan turnen, dus had ik een uurtje extra rust op zaterdagvoormiddag, maar daarna was het weer vollen bak. Gelukkig heb ik toch nog een half uurtje tussendoor gevonden om rap eens langs de braderij in de Brabantdam te passeren. Ik had de tip gekregen dat er in een winkel kinderschoenen te koop waren voor € 25/paar en dat er bottinen bijzaten. Gezien Zelie een deftig paar bottinen nodig had moest ik daar zijn. En ik had (nog) sjans: zes paar schoenen gekocht voor een appel en een ei én nog een klassiek paar voor mezelf ook gevonden.

De namiddag én avond dan doorgebracht op de doop van mijn achterneefje en -nichtje. Het feest was bij mijn nicht thuis in de tuin. Met het ‘mooie’ weer van de laatste dagen was het gras een beetje een sompige brij geworden en mijn nieuwe hooggehakte schoenen hebben afgezien. Gelukkig kwam mijn zus later naar het feest en heb ik haar net voor ze bij haar thuis vertrok nog kunnen bereiken. Anderhalf uur later was ik een paar platte laarzen rijker en mijn voeten en rug hebben er wel bij gevaren.

Behalve het weer was het een leuk feestje. De doop werd tegen de avond gedaan, in de tent in de tuin. Mijn nicht en haar man hadden beroep gedaan op rent-a-priest en dus was er een priester aan huis gekomen om de dienst te doen. Wreed wijs eigenlijk: in plaats van een hondertal mensen zich laten verplaatsen naar de kerk, kon iedereen gewoon plaatsnemen in de tent en de (vele) kinderen bleven gewoon verder spelen.

Uiteraard is het weer uitgelopen: feestjes bij mijn familie hebben zo de neiging dat te doen. Maar deze keer ben ik slimmer geweest met de twee jongsten: er waren bedjes opgezet en zowel Anna als Jan heb ik daar in bed gestoken. Later dan dat ze thuis gaan slapen, maar toch veel vroeger dan dat ze zouden gaan slapen zijn had ik ze niet in bed gestoken. Dan zou het middernacht geworden zijn.

De kinderen hebben lang geslapen deze ochtend: geen kinderstemmen voor 8u, wat dus lang is, zeker voor Jan en die was al vroeger in bed gestoken.

Het was een gezapige dag vandaag. Laat opstaan, met de kinderen in de rij aanschuiven bij de bakker, naar het Apertief in het park gaan van onze wijk. Laat middageten, dutje doen, opnieuw eten, kinderen in bad steken. Een mooi einde van een druk weekend.

Sentimenteel

Vanavond en morgennamiddag is het het turnfeest van Zelie en Jan. Dat is zo’n jaarlijks feest waarbij dan de verschillende groepen tonen wat ze zoal geleerd hebben. Dit is het eerste jaar dat wij daar naartoe gaan. De vorige jaren vierden we dat weekend altijd de verjaardag van mijn neefje en dat hadden wij al maanden op voorhand toegezegd.

Dit jaar was anders. Ik had nog niets geen nieuws gehad van mijn broer toen de eerste berichten van het feest binnenkwamen. Toen een dolentousiaste Zelie dus vroeg of ze mocht meedoen dit jaar kon ik niet anders dan ‘ja’ zeggen.

En dus zaten we vanavond voor de eerste voorstelling ter plaatse en ik moet zeggen: ik was serieus onder de indruk. Niet dat alles perfect was en topklasse, maar het hele gebeuren, de verhaallijn die erin zat, de organisatie en coördinatie van iedereen en alles, de inzet en het enthousiasme van alle kinderen. Bij sommige van de optredens (en niet alleen die van mijn eigen kinderen) kreeg ik zowaar een krop in mijn keel en er zijn er daar een paar kinderen bezig in de competitie die zeer goed bezig zijn, echt wel topklasse.

Morgennamiddag nog eens. Ik zou zeggen, als ge niets te doen hebt, kom die kinderen maar een hart onder de riem steken: Arena van Vletingen, Lange Violettenstraat, om 14u30.

(Laat)avondfeest

Gisteren was het de eerste communie van achterneefje B. De mis was pas in de namiddag zodat het feest pas om 17u kon beginnen. Maar beter laat dan nooit, zeggen ‘ze’ wel eens.

Niet dat 17u zo laat was, maar wij kennen ondertussen de familiefeestjes: die zijn niet op twee uur gedaan dus het beloofde een lange avond te worden voor de kinderen. Maar dat zijn uitzonderingsavonden en voor zo’n feestje hebben ze altijd energie ten over.

KGB_2769

En het was zoals gedacht. Dank zij het prachtige weer zijn we de hele tijd buiten gebleven: lekkere bubbels, hapjes, sandwiches, taart… De mooi gedekte tafels binnen leven onaangeroerd. Het was leuk om weer samen te zijn met de familie, gezellig te babbelen en gewoon buiten te staan en naar de kinderen te kijken. Eén woord: genieten.

Jan, Anna, Louis

Er was een speeltuig (zo een groot houten ding met klimrekken, glijbaan, stokken, huisje binnenin, hangbrug…) waar de 13 kinderen zich op uitleefden, er waren ballen om mee te shotten, er was een grote tuin om in rond te lopen…

Pas om half elf ’s avonds kwam ons eerste kind bij ons om te vragen wanneer we naar huis gingen: Jan was moe. De anderen nog lang niet. Zelfs Anna zat nog vol energie en zij had inmiddels één van de kindjes tot haar persoonlijke slaaf gemaakt 🙂

De ‘groten’, en eigenlijk ook de kleintjes, hadden er inmiddels muziek bijgehaald en er werden toch een paar beentjes losgegooid. Wij zijn uiteindelijk rond 23u vertrokken, heel erg tegen de zin van drie kinderen.

An en Danny

Voor we vertrokken waren hadden we Anna en Jan nog hun pijama aangetrokken: indien ze in slaap zouden vallen, dan konden we ze rechtstreeks naar bed dragen. Op weg naar huis droegen we de kinderen op om stil te zijn en te proberen slapen. Zelie en Louis zeiden dat ze toch niet konden slapen in de auto en zaagden een beetje, maar na een tijdje was het toch stil. En het onverwachte gebeurde natuurlijk: tegen dat we halfweg waren lagen Zelie en Louis te slapen. Jan en Anna daarentegen zijn de hele rit naar huis wakker gebleven.

Het was half twaalf tegen dat ze in bed zaten maar ze hadden eigenlijk allemaal nog energie te geef, Zelie en Louis zeker na hun dutje in de auto. Bijna niet te geloven. Ik daarentegen was volledig uitgeteld en toen de kinderen allemaal in bed zaten ben ik er ook direct ingekropen.

A great day was had by all though.