Tag: Genieten

Terug thuis

Deze ochtend om zes minuten voor negen vertrokken om de twee oudsten te gaan halen. Met dat schoon weer dat voorspeld werd was ik er niet gerust in, filegewijs dan, maar behalve een snelheidsbeperking tot in Drongen van 110km/u hebben we niets gemerkt van eventuele dagtoeristen. Het langst hebben we moeten wachten vanaf de oprit naar Adinkerke: het is dé oprit ook voor Plopsaland en dat kan je merken als je daar rond 10u aankomt.

We waren dus mooi op tijd en de kinderen waren zeer blij ons terug te zien maar ook een beetje triest om te moeten vertrekken.
Ze zijn een paar keer rondgegaan om toch maar zeker te zijn dat ze alle monitoren dag hadden gezegd en ik denk dat het toch zo’n half uur geduurd heeft vooraleer we eindelijk konden vertrekken.

Met dat het zo’n prachtig weer was besloten we aan zee te blijven en er een dagje van te maken. Eerst een wandelingetje op de dijk, een opblaasbaren krokodil en orka gekocht, zetels voor Michel en mijzelf, een hapje gaan eten en dan het strand op. Meer moet dat dus niet zijn voor de kinderen want ik had mij wel voorzien en de zandspeeltjes, extra handdoeken en zwemkostuums meegepakt.

De hele namiddag hebben we dus aan het strand doorgebracht en hebben we genoten van zon, zee en zand. Zelie heeft al niets schrik meer en gaat zo diep mogelijk de zee in. Louis gaat ook al ver maar bleef eigenlijk toch liever in het ondiepe op de orka dobberen. Jan had veel schrik in het begin en toch weer niet: hij deed niet liever dan naar de zee te gaan maar als hij er was kreeg hij schrik om er dieper in te gaan dan met zijn tenen. Maar na een tweetal uur is dat ook volledig over gegaan en sprong en liep hij erin zo rap hij kon of dobberde hij op de krokodil. Anna kon er niet genoeg van krijgen. De eerste kennismaking was een beetje verrassend maar eens ze de temperatuur en de golfjes gewoon was wou ze er niet meer uit.

We hebben er allemaal een mooi kleurtje bijgekregen (vooral Michel dan: een rood kleurtje) maar het was een zalige dag. In de late namiddag zijn we dan op het gemak teruggekeerd naar huis en eens in de auto zijn Anna en Jan (en Michel ook eigenlijk) prompt in slaap gevallen. Louis heeft ook een dutje gedaan maar hij bleef al iets langer wakker.

We hadden een ijsje beloofd en het was er niet meer van gekomen aan zee, dus heb ik dan na de boterhammetjes ’s avonds Jan een ijsje uit de diepvries gegeven en ben ik met Zelie en Louis, eens Jan en Anna in bed lagen, nog eens tot op de Patersholfeesten geweest om met hen een ijsje te eten. Ze zaten, na zo’n zware week, eigenlijk veel te laat in bed maar voor enen keer …

Stilte

Nu. Hier in huis. Niets te horen behalve de geluiden op straat en het getokkel op mijn keyboard.

Michel is naar de cinema met de drie oudsten. Anna ligt boven in haar bedje te slapen. En ik ben babysit van dienst, volledig vrijwillig. Enerzijds omdat ik vond dat Michel eens iets met de kinderen moest doen. Na 10 dagen Gentse Feesten was hij een beetje uitgeput en moest hij recupereren (wij ook trouwens), maar inclusief vandaag blijven er uiteindelijk voor hem maar drie vakantiedagen over. Tijd voor de kindjes dus en ze waren zeer opgewonden bij het vooruitzicht om iets met papa te doen.

Anderzijds omdat ik uitkeek naar twee uur stilte en rust. Even leek het te mislukken. Anna was in de auto in slaap gevallen op terugweg naar huis en ik was bang dat ze, eens thuis, wakker zou worden en niet meer zou willen gaan slapen. Maar gelukkig geen probleem. Toen ik Anna uit de auto nam legde ze direct haar hoofdje op mijn schouder. Even heeft ze haar hoofdje opgeheven toen ik de voordeur open en dicht deed, maar toen ze zag waar we waren legde ze haar hoofd onmiddellijk weer neer en toen ik haar in bed legde sliep ze alweer zeer vast. Ondertussen heb ik nog geen kik gehoord.

Een mens kan toch genieten van de simpele dingen in het leven.

Mossels met friet

Deze middag mossels met frieten gegeten. De kinderen vinden het zalig lekker, het is gemakkelijk klaar te maken en zo lang duurt het niet en ik ben er ook helemaal voor te vinden. Het was voor Anna de eerste keer en zij was niet zo overtuigd van de mossels (ze heeft er maar twee gegeten), maar de frietjes hebben haar wel gesmaakt. Zelie, Louis en ik hebben onze buik meer dan rond gegeten, zo lekker waren ze. Jan was deze keer ook minder enthousiast, maar hij heeft toch deftig gegeten.

Tijdens het eten is vriendin E. toegekomen en na het eten heb ik eerst Anna in bed gestoken voor haar middagdutje (ze is trouwens weer 100% genezen hoor), waarna ik met mijn vriendin een kopje koffie heb gedronken en gezellig gekletst heb.

Nu is E. net vertrokken en de kinderen zijn nu al een tijdje boven aan het spelen in onze slaapkamer. Ik weet begod niet wat ze daar allemaal aan het doen zijn en in principe mag het niet, maar ik heb nu echt geen zin om de strenge mama uit te hangen. Ik amuseer mij momenteel te veel met na te genieten van de rest van mijn koffie en naar het kabaal te luisteren.

Soms zijn er zo van die zalige momenten in het leven … die je dan rap opschrijft om niet direct te vergeten.

Glimlach

Ik zit hier al nen helen tijd met een grote glimlach op mijn gezicht wegens Zalige TV.

Programma? Pretty Woman uiteraard.

’t Is uiteraard niet de eerste keer dat ik hem zie, zelfs niet de derde keer, en het zal alleszins niet de laatste keer zijn. Genieten gewoon.

Derde keer, goede keer

Nee, gelukkig is het niet zover gekomen. Eerder tweede keer, goede keer.

Vandaag dus opnieuw naar Nederland en deze keer waren we juist: het was effectief het feestje voor de vijfde verjaardag van mijn neefje Louis en gans de familie was daar.

Enfin, gans. Toch zo goed als. Alleen mijn nichtje K. was er niet maar blijkbaar zijn ze net terug van vakantie en zijn bij de kleinen daar de windpokken uitgebroken. Redenen genoeg dus om thuis te blijven en een beetje te proberen uit te rusten.

Voor de rest: the ususal suspects waren er en het was reuze gezellig (ja: Nederland hé 🙂 ). Er was zeer lekkere taart, cakes, fruitsla, het weer was prachtig zodat iedereen buiten zat in de zalige zon.

De kinderen, zo’n zestien toch, liepen binnen en buiten en speelden fantastisch met elkaar. Er zijn amper probleempjes geweest. Tja, waarschijnlijk dat het mooie weer daar ook voor iets tussen zit.

Voor ’s avonds had mijn broer een heerlijke pastaschotel voorzien (canneloni met ricotta en spinazie) en iedereen is veel te laat vertrokken omdat we niet weg wouden.

Uiteindelijk hebben we de knoop toch doorgehakt want morgen is een schooldag. We waren pas om negen uur thuis en de kinderen zijn onmiddellijk naar bed gegaan en hebben geen piep meer gegeven.

Nu naar het einde van Prison break kijken en dan ook onmiddellijk in bed. Ik kan het ook gebruiken.

Rust en genot

De laatste dagen is het hier nogal stil geweest en dat komt omdat ik eigenlijk zo goed als niet achter de computer gezeten heb maar vooral genoten heb.

Genoten van het weer, de rust maar vooral van de kinderen.

Ik ben vijf dagen thuis geweest en heb eigenlijk zo goed als niets gedaan. Vijf dagen, zijnde thuis geweest van vrijdag (mijn vrije dag in de werkweek) tot en met gisteren waarbij ik dus ‘de brug’ gemaakt heb van 1 mei.

Alleen vrijdag gewerkt en gekuisd in ons huis, maar dat was half drie ’s namiddags ook gedaan. Daarna ben ik de kinderen gaan afhalen op school, zijn we naar de kapper gegaan en na de kapper zijn we nog een ijsje gaan eten in de stad.

Zaterdag was er kabassenstoet van de tekenschool waarin ik met de drie oudste meegelopen heb. In de namiddag was er het verjaardagsfeestje voor mijn metekind, zijnde de oudste zoon van mijn zus (ook al vijf jaar geworden) en we waren uiteindelijk pas om kwart voor tien ’s avonds thuis. Heel leuke namiddag dus, zowel voor mij (veel bijbabbelen met de familie) als voor de kinderen (veel spelen met de neefjes).

Zondag niet veel gedaan. De kinderen hebben vooral in de tuin gespeeld en ik heb ernaar gekeken, een (heel klein) beetje gelezen en samen met de kinderen gespeeld en bellen geblazen. Wreed plezant en veel genoten.

Maandag met de kinderen naar de bibliotheek geweest. In concreto: rond tien uur ’s ochtends vertrokken bij de schoonouders om rond zes uur ’s avonds terug te keren. Niet dat we de hele dag in de bibliotheek gezeten hebben, uiteraard niet. Maar we hebben de auto voor ons eigen huis geparkeerd en dan zijn we volledig op het gemak het centrum doorgewandeld met langs de weg verschillende stops.

Zo hebben we gewinkeld of beter: ik heb geshopped (twee T-shirts en een rok) en de kinderen zijn braaf geweest terwijl ik dat deed, daarna hebben we op het terras van de Pizza Hut gegeten (moest er een keer van komen), om langzaam door te wandelen richting Walpoortstraat (broeken zoeken voor de jongens, niet gevonden) en zo te eindigen in de bibliotheek.

Op de terugweg hebben we de Sint-Baafskathedraal bezocht en zijn we daarna de Sint-Niklaas kerk binnen gestapt, wat de kinderen fantastisch vonden.

Gisteren was het dan nog een luilekkerdag. Tot ’s middags niet veel gedaan. De kinderen hebben een beetje in het water gespeeld. In de namiddag zijn we dan eens tot aan de Vrijdagmarkt geweest voor de 1 mei-viering. Jammer genoeg waren we er pas om drie uur zodat de sprinkastelen al plat lagen, maar de kinderen hebben zich nog kunnen laten shminken (Jan was een draak, Louis een vlinder en Zelie en bloemenfee) en hebben dan van een ballonnenartiest nog een ballon gekregen (voor Jan en Louis een ridderoutfit, zijnde zwaard, helm en riem om het zwaard in te steken, Zelie had een konijn voor op haar hoofd). De twee laatste hebben de teleurstelling van de springkastelen onmiddellijk laten vergeten zodat het een leuke namiddag gebleken is.

’s Avonds dan weer terug naar ons eigen huis om verder te doen met de opkuis. Terwijl ik zaterdag aan het genieten was hebben mijn schoonouders en Michel een heel groot deel opgeruimd en vooral gekuisd. Gisterenavond mochten wij dan de hulp krijgen van mijn schoonbroer en Hugues om de zwaardere spullen op hun plaats te krijgen (wreed bedankt allemaal!).

Vandaag terug aan het werk, gedaan met de rust en de kalmte want hier is het druk, druk, druk, en vanavond dan terug naar ons huis want nu de slaapkamer vrij is van meubilair dat er niet hoort kan ik eindelijk daar ook beginnen kuisen.

Hmm, gedaan met de rust blijkbaar.

Uitwaaien

Ik had gezworen dat, als de kinderen niet meer ‘ziek’ waren, ik de laatste dagen van de vakantie eropuit zou trekken. Zelie is gestopt met klagen, Louis loopt er niet meer doodmoe bij en Anna is weer haar vrolijke zelve (met Jan is er nog niets geweest – hout vasthouden) en dus hebben we vandaag dan ook een uitstapje gedaan.

Het was hoognodig ook want ze begonnen alledrie nogal lastig te lopen en voor we vertrokken deden ze niets anders dan ruzie maken. Just one of those days.

Eens de deur uit werden ze weer de brave zieltjes die we gewoon zijn. De voormiddag was nog een beetje rondrijden voor vanalles, maar vanaf de middag begon dan onze dag.

Eerst zijn we ‘op restaurant’ gaan eten. Ze hebben zich allevier voorbeeldig gedragen en zijn zeer braaf geweest. Eerste deel geslaagd dus.

Daarna zijn we naar de zee gereden. Ik wou het hen niet vertellen en liet het aan de kinderen over om te raden waarheen we reden. Dit bracht eerst een paar boze blikken op van Zelie (een aardje naar haar vaartje en doodnieuwsgierig) maar eens ze begon te raden had ze er dolveel plezier in.

Louis en Jan lieten haar maar doen en toen ze het geraden had vonden ze het alledrie een fantastisch idee.

In de voormiddag was ik eerst thuis gepasseerd om hun botjes op te pikken en eens aan zee hebben we dan de schoenen geruild voor de botten. Naar het strand gewandeld en de kinderen gingen dan pootje baden in zee.

Dolle pret en ondanks de botten, natte voeten en broeken. Niet dat ze daar last van hadden.

Daarna een pannenkoek gaan eten en een warme chocomelk gedronken om uiteindelijk de dag af te sluiten met een ritje op de go-cart. Gelukkig had ik één bakske gehuurd voor de drie want ze zijn die oefening duidelijk niet gewoon. Op die manier konden ze afwisselen wie zou pedaleren.

Een half uurtje bleek uiteindelijk meer dan voldoende en toen was het plots 17u45 en zijn we naar huis vertrokken.

Het was relatief stil op de weg naar huis. Anna viel in slaap in de auto en de drie anderen waren een beetje bekaf. Het hoeft niet gezegd dat er niet veel protest was om naar bed te gaan.

Storm

Deze namiddag van het werk naar het station gewandeld. Niet uit noodzaak, maar volledig uit vrije wil.

Net als deze meneer hier hou ik ervan als het (heel) hard waait, zolang het maar droog blijft.

Toen ik nog studente was gebeurde het af en toe dat wij ’s ochtends opstonden, vertrokken naar de lessen, vaststelden dat het een prachtige maar winderige dag zou worden en in plaats van naar de les te gaan gingen we richting station om de trein naar de zee te nemen. Niets zaliger dan ’s winters op de dijk te lopen als het hard waait, de zee te horen, de zon op uw gezicht, lekker warm ingeduffeld …

Hmm. Moet het eens doen met de kinderen erbij, maar dan niet als het stormt: zij zouden nog kunnen wegwaaien.

Buik

Jan ligt op het verzorgingskussen zodat ik hem een pamper kan aandoen voor zijn middagdutje. De conversatie gaat als volgt:

M: Waar is je blote buik

Jan doet zijn trui omhoog en zegt ‘Hier’

M: Mag ik daar een kusje op geven?

J (grote glimlach): Nee

M: Mag ik daar een prot op geven?

J: Nee

M: Mag ik daar een kriebel op geven?

J: Nee

M: Wat mag ik daar dan wel mee doen?

Jan denkt na en zegt dan ‘Choco op smeren’

M: En wie gaat dat dan aflekken?

J (met big smile): Louis en mama en papa en Zelie en een handdoek.

Luisteren

Eén van die zalige momenten: Anna slaapt, ik zit boven in de woonkamer op de computer te prutsen terwijl de drie oudsten beneden in de keuken op het bord aan het tekenen zijn, heel mooi samen aan het spelen.

Zo een heel rustig moment waarop ze alledrie heel goed overeen komen.

En dan gewoon luisteren naar de conversatie tussen hen. Prachtig.