Tag: Jan

Weer voltallig

De laatste van onze bende is ook terug thuis. Deze namiddag gingen we Jan afhalen aan het station en hij zag er zeer gelukkig én moe uit. Nochtans beweert hij voldoende geslapen te hebben.

10 dagen kamp zitten er ook weer op. Ik mag dus nog een paar manden was proper krijgen de komende dagen. Dat gecombineerd met de Gentse Feesten betekent dat het druk zal zijn.

Vanavond zijn we alleszins al eens een stapke in de wereld gaan zetten en hebben we De langste fanfare zien vertrekken. Direct ook vrienden tegengekomen en dus afgesproken voor iets later en voor we het wisten was het dus al zeer laat.

Maar: goed begonnen is half gewonnen, nietwaar 😉

Scoutskamp

De scouts waar ons gasten bij zitten vertrekken altijd op kamp in de eerste helft van juli. Zeer goed, vind ik, want we wonen in Gent en dan zijn ze altijd terug voor de Gentse Feesten. Het vertrek is ook altijd zeer kort na het einde van het schooljaar en ik vind dat eigenlijk geen betere manier om een schooljaar af te sluiten. En zij ook niet.

Ze gaan daar met de hele groep op 1 locatie op kamp en tot vorig jaar vertrokken ze op verschillende tijdstippen om dan allemaal samen terug te komen, want ja: een kamp voor de kapoenen duurt nu eenmaal minder lang dan dat van de givers.

Dit jaar een kleine verandering: ze vertrekken allemaal samen om dan op verschillende momenten terug te komen.

Allemaal, behalve de givers, zijnde Zelie en Louis dus. De givers gaan dit jaar op buitenlands kamp naar Porto en omgeving (Portugal dus). Ze hebben daar een heel jaar zeer hard voor gewerkt met ongelooflijk veel financiële acties (de minst populaire scoutsactiviteiten voor elke scout, zou ik zo denken), maar zo hebben ze de prijs voor ons ouders wel enorm kunnen drukken (en beseffen ze dat zo’n dingen niet voor niets komen).

Omdat de vlucht vandaag zeer vroeg vertrok, zijn ze gisterenavond al vertrokken naar de luchthaven met de bedoeling om daar toch nog wat te slapen. Binnen 11 dagen zien we ze dan terug.

Dinsdag vertrekken Jan en Anna dan. Anna komt op dezelfde dag terug als Louis en Zelie. Jan net als de Gentse Feesten beginnen.

En als ik Jan en Anna uitgezwaaid heb, mag ik mijzelf dan klaarmaken om te vertrekken naar Kopenhagen.

Yep, de vakantie wordt goed gestart.

Yiha!

Alle rapporten zijn binnen en hoera! hoera! ze zijn er allemaal door.

Het eerste rapport dat we kregen was Louis: hij kreeg zijn eindrapport woensdagochtend al en is geëindigd met een mooi resultaat en (gelukkig) betere examens dan voor het Paasverlof. Een A-attest dus en een welverdiende vakantie.

Daarna was het de beurt aan Jan: woensdagavond was het proclamatie en mocht hij zijn einddiploma lager onderwijs in ontvangst nemen. Volgend jaar gaat hij dus naar het humaniora. Spannend.

Vandaag kregen Anna en Zelie hun rapporten en ook mooie resultaten en, voor Zelie dan toch, een A-attest.

Geen gepieker dus deze vakantie, alleen maar genieten en zorgen dat ze uitgerust zijn tegen september (en manmanman: Zelie zit dat begod in het laatste jaar humaniora. Echt! Meent ze dat nu?)

Dance baby, dance

Louis en Jan doen nu al een paar jaar breakdance en het was dus weer jaarlijkse show.

breakdance 1 25-6-2016

Uiteraard ben ik bevooroordeeld, maar ik vond het wel zeer goed. Vooral, de twee leerkrachten die het georganiseerd hebben zijn dit jaar met hun eigen dansschool begonnen, dus een fantastische prestatie met hun twee.

Jan was zeer goed (’t is den kleinsten van den hoop, met de langste solo), maar dat zagen we al langer dat hij dat wel kon. Wat mij vooral opgevallen was is hoe veel Louis er dit jaar op vooruit is gegaan. Ik had het er nog over met zijn leraar, en die had dat ook opgemerkt (logisch, maar toch).

Schone show en ook leuk concept voor erna: de show was op de middag en aansluitend was er eten. Ideaal om op het gemak nog een beetje bij te praten en na te genieten.

De pleegkindjes waren ook mee vandaag: hun eerste volle dag bij ons. Ook hun eerste ontmoeting met iemand anders van de familie, mijn schoonmoeder. Vanavond dan mooi teruggebracht naar het centrum en ik moet zeggen, ik ben zeer moe: volledig vergeten hoe vermoeiend zo’n kleine kinderen zijn 🙂

 

Tieners: meet kleintjes

Deze morgen de tieners uit hun bed gehaald en ja, ook al zijn het examens, 8u30 is voor hen nog altijd ontiegelijk vroeg. Maar ze wisten het en er was geen protest 😉 Ze keken echt uit naar de kennismaking.

Het was een zeer aangename voormiddag en het klikt tussen de kinders, wat uiteindelijk het belangrijkst is.

Volgende week hebben we nog eens zo’n voormiddagbezoekje met iedereen en dan is het opbouw naar het komen wonen bij ons.

A & A & J & Z

We hebben de kennismaking tussen onze kinderen en de pleegkinderen opgesplitst: vandaag met Jan en Anna, volgend weekend met alle vier.

De reden hiervoor is tweeërlei: de eerste is gewoon praktisch: Zelie en Louis beginnen aan de examens en het is nu niet de moment om op woensdag een paar uur niet te kunnen studeren. Anderzijds dachten we dat het misschien minder overdonderend zou zijn voor de pleegkindjes om eerst de 2 ‘kleinsten’ te ontmoeten en daarna pas de 2 grote. Want ons ‘grote’ zijn ondertussen toch al redelijk groot. Alletwee 1m70 en bij Louis is het nog niet gedaan.

Eerste ontmoeting tussen de kinderen en Jan en Anna dus vandaag en die is zeer vlot verlopen. Jan kwam in het begin nog af en toe onwennig naar mij toe ‘ik weet niet hoe ik daarmee moet spelen’, maar na een kwartierke was dat ook voorbij. Ze hebben samen buiten gespeeld en het was wel een beetje een meisje-meisje, jongen-jongen spel. Grappig om zien.

En kijk: zowel Jan als Anna zijn nu zeker volledig mee met het verhaal en zien het compleet zitten.

Zaterdag dus met de hele bende ernaartoe.

Wat een fantastisch project was me dat zeg

Dit jaar was er geen schoolfeest op de basisschool. Een heel jaar lang hebben ALLE klassen (en dus ALLE leerlingen en leerkrachten) hun muzische uren gestoken in 1 project: in samenwerking met de Opera Vlaanderen hebben ze een rond ‘Babel‘ gewerkt.

Dit weekend brachten ze 3 (uiteindelijk) uitverkochte voorstellingen, in de opera zelf, en konden we zien wat ze het hele jaar dus uitgestoken hadden. In 1 woord: prachtig. En ik ben daar dus niet alleen in, in die superlatief en het is nu echt niet omdat mijn eigen kinderen daaraan meewerkten dat ik het prachtig vond.

Wat de mensen van de opera gepresteerd hebben om ons kinderen te laten doen, gewoonweg fantastisch. Als ouder zwol je van trots, en niet alleen voor je eigen kind, maar voor het hele project.

Alle foto’s en filmpjes kan je zien op de Facebookpagina van het project: Anna is komt redelijk in het begin aan bod als één van de kinderen met een gekleurde cape. Jan kan je niet zien, enkel horen: als je een trompet hoort bij de muziek, dat is hem. Hij mocht zelfs met een solo het project inblazen.

Yep: prachtig project, prachtige prestatie, fantastisch optreden. Ze hebben dat allemaal meer dan fantastisch gedaan.

 

Wedstrijden

Op de voetbal zijn er verschillende dingen waaraan meegedaan wordt, naast de reguliere competitie.

Zo is er de Nationale Beker van België, waar we maar met 1 ploeg mogen aan deelnemen. En dus voetballen de beide U12 ploegen afwisselend. Altijd spannend, want er is telkens maar één match en dus geen terugmatch om de score eventueel recht te trekken. Match verliezen betekent uit de competitie. Maar we hebben dat al goed gedaan en volgende week donderdag spelen we (als in ‘Jan zijn ploeg’: zij zijn aan de beurt) de halve finales.

Een andere competitie waar dan beide ploegen aan deelnamen is de Jeugdcup Het Nieuwsblad. Deze competitie is wel telkens met heen- en terugmatch, dus dat geeft al een extra kans om revanche te nemen als er eens een mindere dag zou geweest zijn. We hebben dat allebei zo goed gedaan dat we vandaag de provinciale finale mochten spelen … tegen elkaar dus.

groepsfoto jeugdcup(foto Het Nieuwsblad)

Persoonlijk vind ik dat niet zo heel leuk. Ik vrees altijd uitspraken achteraf van ‘wij zijn beter’ of iets in die aard. Het doel van de 2 trainers dit jaar is 2 volledig evenwaardige ploegen te hebben. Er werd veel samen getraind en overlegd en ik heb de indruk dat ze dat ook zijn, evenwaardig. Maar dat zie je uiteindelijk pas als ze eens echt tegen elkaar moeten uitkomen.

Ik slaakte een grote ‘oef’ tijdens en na de match: ze waren echt aan elkaar gewaagd en de andere ploeg heeft uiteindelijk gewonnen, niet op voetbal, maar op penaltys. En onpartijdige derden hebben dat ook gezien.

verslag jeugdcup finale 2016

Op 16 mei zijn het de interprovinciale finales en ware het niet dat wij al een afspraak hadden (groot familiefeest), wij zouden er zeker naartoe zijn gegaan om hen aan te moedigen. Dus duimen we mee dat ze die winnen zodat we op 21 mei hen kunnen aanmoedigen in de nationale finales.

Spanje in beeld

Weinig woorden nodig om de trip te beschrijven. Er was de roadtrip met de nodige ontspanning onderweg (en uiteraard ook voetbal, wat dacht je dan)

Eigenlijk geen foto’s van in Malgrat, alleen deze van in het hotel: ik vond de uren redelijk hilarisch 🙂

25

Op een vrije voetbalnamiddag deden we een uitstap naar Tossa de Mar: zalig mooi stadje en een fantastische dag gehad. Uiteraard aan het strand gezeten en een ijsje gegeten.

Maar ook de oude stad bezocht en de jongens vonden het fantastisch (en wij ook, daar niet van).

We hadden een prachtig zicht ook vanuit die oude stad

12

Uiteraard kon een bezoekje aan Barcelona niet ontbreken. De voormiddag was voorbehouden voor een groepsuitstap in Camp Nou (geen foto’s van) en daarna zijn we richting Montjuïc getrokken en hebben dat gebiedje van beneden tot boven (met de kabelbaan) en terug beneden verkend.

We hebben het tornooi niet gewonnen (de andere ploeg wel, trouwens; wij 6e van de 16: ook niet slecht), maar we hebben ons wel geamuseerd.

2

Voorbereidingen

Zelie mag dan nog maar terug zijn van Barcelona, ik mag de stad nog niet uit mijn hoofd zetten. Of eerder: de streek.

In oktober werd er namelijk op de voetbal gevraagd of we dit jaar niet zouden deelnemen aan een voetbaltornooi in Spanje. Na veel over-en-weer gepalaver werd besloten om te gaan en uiteindelijk bleken 20 van de 25 kinderen bereid om mee te gaan. Met aanvulling van 2 spelers van de U13 konden we 2 ploegen vormen en dus werd er ingeschreven voor een tornooi vlakbij Malgrat de Mar.

Natuurlijk komt er meer bij kijken dan gewoon inschrijven bij de organisatie voor het tornooi: uiteindelijk zouden we in totaal met 46 personen gaan (ouders en trainers die ook meegingen natuurlijk) en daarvoor moest vervoer en logement georganiseerd worden.

Ik was nog werkloos die moment en het zag er niet naar uit dat er in de nabije toekomst werk zou komen, dus gaf ik mij op om dit allemaal, samen met de trainer van de andere ploeg, mee te organiseren.

Een aantal ouders gaven aan met de auto ernaartoe te zullen rijden. Voor de andere ouders en kinders werden vliegtuigtickets geboekt. Het logement werd voor iedereen vastgelegd en er werden een aantal acties georganiseerd om de prijs voor iedereen wat naar beneden te halen.

Het was hierdoor zeer druk de laatste maanden: er was altijd wel iets dat de aandacht vroeg. Gelukkig klikt het goed met de trainer die meegaat (de trainer van Jan kan jammer genoeg niet wegens stage) zodat de communicatie hierrond zeer vlot verliep en de taakverdeling gemakkelijk was.

Straks komt er nog een ouder langs en dan gaan we samen het laatste vervoer boeken: één van de 2 minibusje die we ter plaatse zullen reserveren zodat we niet afhankelijk zijn van de organisatie om mobiel te zijn. Een andere ouder ontfermt zich over het 2e busje en nog een paar ouders zullen zelf ook nog wagens ter plaatse huren.

De organisatie is dus zo goed als rond en dan is het uitkijken naar de Paasvakantie want dan vertrekken we. Maar één ding weet ik nu al: als er volgend jaar nog eens iemand zo’n briljant idee heeft, ben ik geen vrijwilliger meer om mee te helpen organiseren: zo’n heisa allemaal 🙂 (maar ’t gaat wel plezant worden).