… is een geseling waard’ wordt hier ten huize weleens ten berde gebracht door mijn wederhelft.
Met die gedachte troost ik mij want de gevolgen van de laatste twee dagennachten laten zich meer dan goed voelen.
Eerst was er zaterdagavond. Een heel leuk feestje voor Lien haar 30ste verjaardag. Heel gezapig en gezellig, heel wat afgekletst en gelachen en het was zo leuk dat ik helemaal de tijd uit het oog verloor.
Niet dat ik nog ergens moest zijn, maar meestal als ik wegga zit ik zo met de gedachte in het achterhoofd dat ik er ’s ochtends vroeg uitmoet wegens vier kinderen die nog (steeds) niet uitslapen.
Zaterdag was ik dat helemaal uit het oog verloren. Het was zo leuk dat de tijd echt voorbij vloog zonder dat ik er graten in had en toen ik toch eens op mijn uurwerk keek was het plots 3u. Even kort geschrokken, maar toen ik besefte dat het toch al zo laat was en ik sowieso doodmoe zou zijn zondag, heb ik dan maar doorgezet. Voor een keer was ik immers nog helemaal niet moe en uiteindelijk ben ik om 4u45 in mijn bedje beland.
Pas vier uur later (toch nog zo lang) is de jongste wakker geworden en moest ik opstaan.
Het moe-zijn viel al bij al nog mee. Vooral omdat het gisteren ook nog zeer druk werd: we vierden Jan zijn verjaardag met de (uitgebreidere) familie: mijn zus en gezin, mijn vader en de peter en meter van Jan met hun respectievelijke partners en kinderen.
De kinderen hebben zich gedragen, de cadeaus (een soort pick-up maar met heel grote banden (en veel lawaai), een dierentuin van fisher price (en met veel lawaai), een leesboekje van auto’s (en met lawaai) en drie pyjama’s) werden met een glunderend gezicht opengemaakt en ook onthaald, de taarten (zachte chocolade, rode vruchten crème brulée, citroen merengue, witte suiker met appelen – opnieuw van Françoise) smaakten meer dan lekker en de conversatie was wreed goed. Een leuk feestje en iedereen heeft genoten.
Uiteindelijk heb ik ’s avonds dan nog een bezoekje gebracht aan de (laatavond voorstelling in de) Studio Skoop met vriendin E., haar partner W. en vriend M. De keuze viel op ‘Das Leben der anderen’, film die uiteindelijk vannacht een oscar gewonnen heeft als beste buitenlandse film, en terecht vind ik (ook al weet ik eigenlijk helemaal niet wat de concurrentie was).
OK, het was zeer lang geleden dat ik naar iets anders gekeken heb dan flitsende amerikaanse producties met special effects en zo, dus het was even aanpassen aan het (veel) tragere tempo, maar eens je in de film zat werd je zo meegesleept.
Zeer goed en de moeite waard: kijken zo ik zo zeggen. Enig probleem: ik zat uiteindelijk pas om 1u30 in mijn bed en deze ochtend begon de gewone ochtendroutine weer met opstaan om 6u20 want de vakantie (voor de kinderen) is voorbij.
Eén nacht vier uur slapen en een tweede nacht vijf uur slapen werpt vandaag zijn vruchten af: ik kan gerust zeggen dat ik nogal moe ben. We slepen ons de dag wel door hoor, maar ik hoop dat ik vanavond het karakter zal kunnen opbrengen om op tijd in mijnen nest te kruipen.
