Tag: Kerst

And we’re back

Time flies when you’re having fun, zeggen ze, maar als je het ongelooglijk druk hebt ook. Ik zie dat het van november geleden is dat ik hier nog langs geweest ben. Lang dus. Te lang.

Maar kijk, het semester liep op zijn einde en dat betekende ongelooflijk veel werk: zowel op het werk (deadlines, deadlines, deadlines) als voor de opleiding en daarnaast nog de gewone troep thuis. Ik moet eerlijk bekennen dat, als ik ’s avonds niet werkte, ik uitgeput voor pampus in de zetel lag te niksen … en vooral veel te laat in bed kroop, te moe om zelfs maar naar bed te gaan. Niet goed hé.

Het is kerstavond, vanavond, en mijn laatste opdracht voor de opleiding is sinds een klein uurtje afgewerkt. De deadline is tot voor middernacht, maar ik wil toch nog iets aan het samenzijn met de familie hebben, dus ik heb maar zolang niet gewacht 🙂

Voor vanavond wens ik jullie allemaal een zeer leuke avond, met fantastische mensen om u heen om er fijne herinneringen mee op te bouwen. Veel liefde en verdraagzaamheid. Veel genot en liefdadigheid. En tot binnenkort.

Zo vliegen, maat

De Kerstvakantie is alweer halverwege en het is altijd hetzelfde met vakanties. Dan denkt ge dat dat lang duur, maar voor ge het weet is het voorbij.

Voor elke vakantie worden er altijd plannen gemaakt dat er vriendjes komen spelen en dat er bij vriendjes wordt gegaan, en meestal lukt dat dus niet. Want je wil zelf dingen doen en als daar dan nog andere afspraken bovenop komen loopt alles in het honderd.

Maar deze vakantie lukt het aardig om ook rekening te houden met de vriendjes. Vooral de vriendjes van de kinderen uiteraard, maar zelf lukt het toch ook wel om mensen te zien.

Gisteren zijn Louis en Jan op logement gegaan bij hun vriendinnetjes, ook twee zusjes. Twee kinderen minder, maar dat zou te kalm zijn en dus werd er direct gebeld naar een vriendinnetje van Zelie om hier te komen spelen. Michel zat achter zijn computer dus werd het een namiddag met vier vrouwen en het was gezellig: een beetje Wii-en, een wandeling in de stad met chocomelk en oliebollen, …

De jongens bleven de nacht weg en toen het vriendinnetje ‘s avonds naar huis was zijn wij met ons verkleinde gezin gaan eten bij onze vriendjes. Het werd veel te laat, maar als het gezellig is dan merkt ge dat zo gauw nog niet. De meisjes amuseerden zich en vooral Anna werd niet lastig, dus we keken niet zo direct op een minuutje.

Pas tegen middernacht thuis en uiteindelijk heb ik het de rest van de nacht mogen merken dat het toch wat te laat was geworden voor Anna: om het uur huilend wakker, of beter: zij huilde in haar slaap en ik was wakker. Veel geslapen heb ik dus niet, maar zoals den anderen het zo schoon kan zeggen: een kermis is een geseling waard.

Toen de jongens vandaag thuiskwamen bleven de vriendinnetjes ook hier. Zij blijven hier tot morgen en daarmee is de vriendjesmolen nog niet gedaan.

Overmorgen is er een verjaardagsfeestje voor Zelie en Louis, terwijl de jongsten bij mijn nicht de dag mogen doorbrengen. Ik blijf op het ‘feestje’ want ik moet van taxi spelen, maar dan kan ik ook nog een beetje met mijn vriendjes praten.

Woensdag is er dan een uitstap naar de Efteling voorzien, ook met vriendjes, dus duimen maar voor goed weer, of tenminste: droog weer.

Daarna is het weer donderdag en dus oudejaar, nieuwjaar volgt en dat vieren we in familie. Maar vanavond werd ik gebeld of Louis nog eens zou mogen gaan spelen en logeren bij een ander vriendje.  De enige mogelijkheid hiervoor is dus zaterdag, maar dat moet nog eens goed bekeken worden.

We kunnen alleszins niet klagen dat we niets gedaan zullen hebben deze vakantie.

Zalige Kerst

Aan u en de uwen (zo, dat is dan ook weer gedaan).

Kerstdag zelf wordt hier niet zo gevierd. Kerstavond daarentegen altijd. Vroeger was dat bij mijn ouders, maar sinds mijn mama overleden is gaan we ofwel bij mijn zus, ofwel bij mijn broer, afhankelijk van de wachtregeling bij mijn broer thuis (broer en schoonzus zijn allebei dokters, vandaar). Als ons huis redelijk afgewerkt geraakt, zal het dan ook wel eens bij ons lukken.

Gisteren trokken we dus richting Nederland want mijn broer ging deze ochtend voor twee dagen wacht op. Zoals altijd zeer lekker gegeten, want zowel broer als schoonzus kunnen zeer lekker koken. Genoten van het gezelschap. Bijgebabbeld en alles gewoon op het gemak en gezapig.

Vorig jaar hebben we de kadootjes afgeschaft voor de volwassenen wat een heel pak pre-kerst stress bespaart. Er waren enkel naar de kinderen om voor te kopen en kadootjes voor kinderen kopen vind ik makkelijker dan voor volwassenen. Zo te zien hebben we allemaal goed gekozen want er waren enkel blije gezichten.

Deze voormiddag teruggereden en dat was een pak minder leuk: veel smeltende sneeuw/regen en slecht zicht op de baan, dus anderhalf uur zeer gespannen in de auto gezeten, maar kijk, we zijn veilig thuis geraakt.

Nu even uitpuffen en de maag klaarmaken voor oudejaar.

Hopelijk hadden jullie een even leuke Kerstavond.

Sneeuwpret

Tegen deze middag lag er een mooi nieuw sneeuwtapijt in de straat en dus stuurde ik de kinderen naar buiten.

Er werden sneeuwballen gerold, de ene al groter dan de andere, en de buurman hielp om ze op elkaar te zetten, wegens dat ik bezig was met het middageten … in mijn pyjama (het is vakantie, nietwaar).

Na het eten kleedde ik mij ook aan en ging samen met de kinderen verder in de sneeuw spelen. Ik hielp Zelie om de sneeuwpop verder af te maken en de stoep sneeuwvrij maken; de jongens gooiden sneeuw op elkaar en Anna liep heen en weer. Daarna met de meisjes nog een wandeling naar de Kerstmarkt gemaakt, want de jongens hadden het te koud en bleven thuis.

Toen ik weer thuis was had ik bevroren voeten, maar het was het waard.

Opluchting

Kerst- en nieuwjaarskadoos, dat is elk jaar serieus stress. Niet alleen omdat het een serieuse hap uit het budget is, maar ook: zoeken en doen en overwegen en afwegen van wie wat wel al dan niet leuk zou vinden en dan hopen op de avond zelf dat ‘men’ er ook effectief content mee is. En het gebeurde dus weleens dat ge de teleurstelling op de gezichten zag, hoe goed men ook dacht dat weg te steken.

Langs mijn kant van de familie hadden we het budget al een paar jaar geledens serieus beperkt, op twee vlakken. We zijn met drie koppels en elk koppel kocht iets voor één ander koppel voor een maximum budget. Ofwel werden er dus twee kado’s gekocht (één voor man, één voor vrouw) ofwel werd een kado voor het koppel gekocht, dat werd overgelaten aan de koper. De kinderen werden ook zo evenredig mogelijk verdeeld en vanaf dit jaar is dat nog makkelijker: elk koppel ‘krijgt’ drie kinderen toegewezen en zij krijgen elk een kadootje (of meer) ook voor een maximum bedrag. Tot slot kochten we dan één gezamenlijk kado voor mijn vader waarbij elk koppel rbijdroeg. Uiteindelijk viel het kadootjesgeld dan nog mee.

Langs den anderen zijnen kant werden er geen beperkingen gesteld: noch kwa prijs, noch kwa aantal. Wat er dus op neerkwam dat iedereen voor iedereen kadootjes kocht. Als je er dan rekening mee houdt dat we daar toch gemiddeld met 7 volwassenen zijn op oudejaar en dan nog eens 2 extra op nieuwjaarsdag, plus nog de kinderen (dit jaar voor het eerst 6 in totaal), én als je er rekening mee houdt dat den anderen nogal uit de bocht kan gaan als het op kado’s geven aankomt (hij doet niet liever), dan is dat een serieuse aderlating.

Een paar weken geleden belde mijn zus: of ik al iets gekocht had voor de volwassenen? Neen, nog geen tijd gehad. Ik had dat voorzien voor tijdens de vakantie, wegens dat de laatste werkweken ongelooflijk druk waren met zeer stricte deadlines. Of het dan geen goed ideen zou zijn om die volwassenkado’s gewoon over te slaan en alleen iets te kopen voor de kinderen? I couldn’t agree more. Weg stress van zoeken, kijken, vergelijken en afwegen. Winkel in- en uitlopen en uiteindelijk met iets buiten te komen in de hoop dat de anderen er even content mee zouden zijn. Als de weerga werd dan bij de schoonfamilie ook besloten om perk en paal te stellen aan het kadokopen dit jaar.

En zo waren er gisteren een bende gelukkige kinderen en een hoop opgeluchte volwassenen. We hadden één uitzondering gemaakt: wel nog een kado voor mijnen papa. Niet alleen omdat het onze papa is, maar eigenlijk ook omdat het op tweede Kerst zijnen verjaardag is.

Wij hebben een fantastische avond doorgebracht met heel veel babbelen en zeer lekker eten en eerlijk gezegd, ik heb het absoluut niet gemist om geen kadootje(s) te krijgen. We waren het zelfs zo erg uit het oog verloren dat we bijna vergeten waren om papa zijn kado te geven.

Zo gans de familie samen en genieten, meer moet dat niet zijn voor mij om een fantastische Kerst(avond of oudejaar) te hebben. Hopelijk hadden jullie een even aangename avond en sowieso: nog een heel zalig Kerst gewenst.

Bijna

Kijk zie, het is bijna vakantie en dat zal nodig zijn.

Anna loopt doodvermoeid na bijna twee maanden school. Het kan ook moeilijk anders want tijdens de week doet ze geen middagdutje meer en in het weekend maximaal één dag op twee.

Zelie heeft de laatste weken constant hoofd- en buikpijn. Dus gisteren naar meneer doktoor geweest en we gaan eens een fotooken van haar hoofd laten maken, om zeker te zijn dat het geen sinusitus is. Morgen eens kijken voor de openingsuren en dan bellen voor een afspraak op de radiologie. Waarschijnlijk vrijdag dus al. Als het dat niet is, dan zal de vakantie de break zijn die ze nodig heeft om een beetje op adem te komen.

Jan en Louis hebben er iets minder nood aan, alhoewel ik vermoed dat Jan ook opgelucht zal zijn met de vakantie. Louis lijkt zich de laatste weken meer op zijn gemak te voelen op school, maar hij kijkt ook uit naar de vakantie.

En voor mij kan ze niet rap genoeg beginnen, de vakantie. Nog twee werkdagen en dan zit het er er voor mij op. Het stadium van oververmoeidheid ben ik al lang voorbij, dus de komende twee weken zijn meer dan welkom.

Bijna vakantie. Joepie!

Tot volgend jaar

Toen ik vanavond thuiskwam zag ik kerstbomen op straat. Aha! Tijd dus om de kerstboom buiten te zetten want morgen worden ze blijkbaar opgehaald.

Voor ik de boom kon buitenzetten moest eerst alle versiering er uiteraard af. Eerst de kleintjes in bed gestoken en dan aan Zelie gevraagd of ze geen zin had om mee te helpen (Louis is nog steeds ziek). Samen hebben we dan alle ballen afgehaald en mooi in de doosjes gestopt, de slingers eruit gehaald en uiteindelijk heb ik alleen de verlichting eruit gehaald (Zelie is er nog een beetje klein voor, letterlijk dan).

Daarna was het tijd voor Zelie en Louis om naar bed te gaan en eens in bed heb ik de boom buiten gesleurd.

Er is nu een leeg gapend gat waar de boom net stond, maar dat zal niet lang duren: het is de plaats waar een deel van de kinderen hun speelgoed stond dus dat zal er rap weer terug staan.

De kerstperiode is nu officieel volledig voorbij. Tot volgend jaar.

Kadootjes

Ben nu bezig met de dingen die Michel kocht te verpakken. Ik vind dat namelijk wreed wijs, kadootjes maken (en zo zijn de taken mooi verdeeld want kadootjes zoeken, dat vind ik al een pak minder leuk, bang verkeerd te kopen en zo).

Ik besteed daar uitgebreid mijn tijd aan, al ruim op voorhand. Weken, soms maanden vooraf kijk ik al naar het verpakkingspapier, naar de linten, strikken en andere soort versieringskes. Uiteindelijk probeer ik een eenvormige combinatie te vinden of beter, een geassocieerde combinatie. Als ik meer dan één papier koop is het allemaal in dezelfde kleurencombinatie en alle linten enzo zijn uiteraard complementair.

Eigenlijk probeer ik één pakpapier te hebben. Ik vind dat wreed mooi als al mijn kadootjes er op het eerste zicht gelijk uitzien. Het verschil maak ik hem dan in de bijkomende versiering.

Het inpakken zelf moet zorgvuldig gebeuren: geen extra plooien, mooi aangesloten verpakking zonder bubbels waar die niet moeten zijn, een miniem gebruik aan plakband (zooo lelijk dat dat is dus zo spaarzaam mogelijk gebruiken) en zelfs de zeer moeilijk in te pakken voorwerpen probeer ik toch zo mooi mogelijk in te pakken zodat het geen zootje wordt.

Dat ben ik dus. Een prutser die het graag goed doet (als ik dan iets doe hé).

Dus waar ik mij eindeloos in kan opjagen zijn de winkels waar alles raprap gaat en slordigslordig. Winkeljuffrouwen en -heren die zich de moeite niet doen om voor deze speciale periode een extra inspanning te doen. Winkels waar ze geen speciaal papier ingedaan hebben, geen extra lintje willen rond het pakje doen en vooral: lelijke pakjes maken. Dan heb ik zoveel goesting om die mensen te zeggen van ‘Stop er alstublieft mee. Geef mij dienen boel, ik zal het zelf wel doen’.

Want ik voel mij beschaamd in hun plaats om zo’n pakjes af te geven.

Vroeger, toen ik nog thuis in Oudenaarde woonde, was er zo’n chique winkel waar ik eigenlijk mijn best deed om er iets te kopen voor mijn moeder. Niet alleen wist ik dat ze daar haar goesting zouden hebben, maar elk kadootje was een kunstwerkje op zich, eigenlijk gedurende het hele jaar, maar nog meer tijdens de eindejaarsperiode. Je kreeg al spijt dat dat kapot zou gemaakt worden.

Och ja, als dat uiteindelijk alles is waaraan ik mij erger tijdens de feestdagen (en dat is het ook), dan mag ik me eigenlijk al wreed gelukkig prijzen 🙂

Fondue

Op de mailinglijst van het Project werd gevraagd wie een fonduestel te leen had voor oudejaarsavond en plots werd ik overspoeld door een golf van herinneringen.

Het is raar hoe je dingen vergeet en dan plots weer herinnert. Al een paar jaar zit ik mij af te vragen wat wij vroeger deden op Kerstdag zelf. Kerstavond was traditioneel bij mijn ouders thuis. Heel vroeger, toen ze nog in ons huis woonden, in de living eten en over en weer geloop tussen de keuken en living om te koken, op te dienen, af te wassen, … Het was niet het meest praktische huis, totaal niet mee met de tijd, maar het was een groot huis en ik was er opgegroeid en het was ‘ons’ huis en ik heb er doodgraag gewoond.

Later, toen mijn ouders het huis verkochten en verhuisden naar het appartement, werd Kerst daar gevierd. Dat was in 2000 en het enige kind was toen Zelie. Er waren twee slaapkamers en Zelie sliep dus daar tot we ’s nachts terug naar huis/Gent reden. Twee Kerstavonden hebben we daar nog gevierd voor mijn moeder in 2002 overleed. Sindsdien is het afwisselend bij mijn zus en mijn broer dat we Kerst vieren.

Kerstavond blijft traditioneel met mijn familie dus, maar Kerstdag werd vroeger ook met mijn familie gevierd, toch tot mijn ouders verhuisden. Kerstavond liep meestal uit tot een uur of 4, 5 ’s ochtends en dus werd er lang uitgeslapen. Tegen de middag werd dan ontbeten en uiteindelijk aten we opnieuw bij mijn ouders ’s avonds. Gezien dat op Kerstavond altijd overvloedig was hielden we het op Kerstdag eerder sober: versgesneden frietjes en fondue van kwaliteits rundsvlees met zelfgemaakte sausjes.

Elk jaar opnieuw en elk jaar keken we daar ongelooflijk naar uit. In de namiddag stonden mijn mama, zus, later mijn schoonzus en ik in de keuken de sausjes klaar te maken, de patatten de schillen en in frietjes te snijden en de tafel te dekken, om dan tegen een uur of zes aan tafel te gaan met de mannen, op het gemak zelf ‘onze biefstuk’ te bakken en vooral veel te babbelen.

Dat is ondertussen al acht jaar geleden. Time flies…