Tag: kinderen

Een nieuw schooljaar

Gisteren kreeg ik nog een berichtje op Facebook van een vriendin waarin ze zei dat haar kinderen wel zenuwachtig waren voor vandaag.

De onze niet, of toch niet dat ik kon merken. Ze zijn braaf en zonder veel protest gaan slapen. Enfin, de Anna, Jan en Louis toch. Zelie heeft het naar goede gewoonte nog wat gerokken, maar is uiteindelijk toch niet al te laat naar bed gegaan.

Waren de kinderen niet zenuwachtig, ik des te meer. De afgelopen jaren is 1 september niet altijd onverdeeld leuk geweest en ik maakte mij dus een beetje zorgen over hoe het dit jaar zou meevallen.

Zorgen gemaakt om  niets, zo bleek deze morgen. Zelie is bij de leraar beland waar haar voorkeur naar uitging. Ook de samenstelling van de klas vindt ze fantastisch. Louis zit opnieuw bij al zijn vriendjes van vorig jaar én dit jaar zijn nog een paar oude vriendjes teruggekeerd. Zijn juf vindt hij heel goed. Jan zit ook bij al zijn vriendjes én bij de meester, dus ook doodcontent.

Anna zit dit jaar ook op ‘de grote school’. In tegenstelling tot haar oudere broers en zus, die, eens ze hun klasindeling hadden gezien, onmiddellijk weg waren, bleef ze mooi aan mijn hand hangen. Ze was duidelijk onder de indruk. Ik ben zelfs mee moeten gaan tot aan de klasdeur, maar ik had haar duidelijk gezegd dat dat het verste was én dat het maar deze ene dag zou zijn. En ja hoor, eens bij de klas liet ze mij spontaan los, gaf nog een kus en was ze ook weg, samen met de ander kinderen naar binnen, zonder nog om te kijken.

Deze middag 4 doodgelukkige kinderen van school gehaald: ze hadden allemaal een zeer leuke eerste dag gehad.

Oef!

Belofte maakt schuld

We hadden in het begin van de vakantie belooft om naar een pretparkt te gaan, maar het was er dus nog niet van gekomen.

Drie weken geleden werd er dan nogmaals gezaagd om te gaan, maar er waren 2 voetbalkampen, 1 (dubbel) danskamp en volboekte weekends, dus keken we nog eens naar de kalender. Het lukte uiteindelijk om een datum vast te pinnen, maar de enige mogelijkheid bleek dus vandaag te zijn. Wie zegt er dat vakantie niet voorbijvliegt?

Plopsaland

Maar kijk. Deze voormiddag vertrokken, net voor de middag toegekomen en gewoon op het gemak gewandeld, op attracties gezeten, in de speeltuin gespeeld en ons gewoon wreed goed geamuseerd en vooral veel gelachen.

Op het water

Toch plezant, u zo af en toe als een klein kind te kunnen gedragen.

Vleermuis

Nog water

Eerste dag voetbalkamp is niet doorgegaan. Jan stond deze ochtend op met diarhee en tegen dat we moesten vertrekken had hij al twee keer een ongelukje gehad in zijn broek. Ik vond het dus niet echt opportuun om hem zo op kamp te sturen.

Jan zelf zag het trouwens ook niet zitten, dus misschien dat zijn mentale ingesteldheid er wel iets voor tussen zat. Hij was ook nog heel moe: afgelopen week een kamp, druk weekend met feest en tornooi en vandaag opnieuw beginnen … Hij was niet onmiddellijk te motiveren.

Tegen deze middag waren zijn darmprobleempjes voorbij en toen vriendin E. belde om te gaan zwemmen zag hij dat wel zitten. De andere kinderen ook en dus spraken we af om nog eens tot in De Haan te rijden. De gietende regen buiten liet toch niet toe om veel anders te doen en dus gingen we maar binnen in het water spelen.

Twee uurtjes spelen in het zwembad. Veel met Jan en Anna gespeeld en meer dan eens pakpaard gespeeld met die twee rond mijn nek/arm/rug  om de diepere delen te gaan verkennen. Op tijd thuis om te eten en voor één keer zat Jan mooi op tijd in bed.

Toen ik hem vanavond vroeg of hij het zag zitten om morgen op kamp te gaan was hij al veel positiever ingesteld. Wat een dagje bij mama allemaal niet kan doen 🙂

Feest net niet in het water

Deze namiddag was het het feestje voor de laatste aanwinst in de familie. Sien, derde kindje van mijn nichtje, werd door vrienden en familie verwelkomd en gevierd.

Het feestje begon rond 14u30 en wij waren er tegen 15u. Het weer viel mee en we waren direct aan het bijbabbelen met een aanwezige vriend. En toen begon het te overtrekken, en dan een beetje te regenen om uiteindelijk over te gaan in gietende regen.

Iedereen onder de tenten om te schuilen en we stonden toch redelijk goed opeen gepakt. Een beetje schrik dat het hele feestje in het water zou vallen, maar uiteindelijk heeft de bui niet lang geduurd: nog geen uur.

De rest van de dag en avond was het zalig en zelfs de zon is nog een tijdje van de partij geweest. We zaten met het grootste deel van de familie verenigd en konden weer goed bijbabbelen.

De kinderen genoten van elkaars gezelschap en het was zalig om zien hoe goed ze (meestal toch) overeen komen en hoe de groteren toch wel voor de kleintjes zorgden.

En ik heb mogen genieten van de baby. Lekker knuffelen en vertederd kijken terwijl ze in slaap viel op mijn schoot. En evenveel genieten toen ze wakker werd en een beetje lastig werd en ik haar zonder schuldgevoel terug kon geven aan de mama 🙂

Familiefeestjes. Altijd iets om naar uit te kijken en met veel plezier op terug te kijken.

Terug naar de roots

Deze namiddag in de Vlaamse Ardennen gezeten, de streek waar ik mijn jeugd doorgebracht heb en waar vriendin E. nu nog woont.

Een kleine wandeling, waar ik dingen zag die mij terug deden denken aan de fietstochtjes naar vriendin E. haar ouderlijk huis. Herkenningspunten waarvan ik niet meer wist dat ik ze nog kende.

Daarna een koffie gedronken en een pannenkoek gegeten in, nog maar eens, goed gezelschap terwijl de kinderen (eerst 5, dan 6) een beetje verder speelden in de speeltuin.

En zo kabbelt de vakantie lekker voort.

Twee dagen zee

Zo slecht als het weer gisteren was, zo mooi vandaag.

Want gisteren waren we afgesproken om naar zee te gaan. Die afspraak lag al een goede week vast. De eindbestemming was de kust, welk deel van de kust lag open. Of beter, was afhankelijk van het weer.

Druilerig weer gisteren en dus geen strandweer en we schakelden over op plan B: naar Sunparks, Acuafun. Een (sub?)tropisch zwembad waar we de hele namiddag doorgebracht hebben. Zwemmen, glijden, ploeteren in het ondiepe en in het peuterbad, buiten zwemmen, bubbelbad, … we hebben het allemaal gedaan en dan nog eens. Louis heb ik amper gezien, hij was meestal alleen op pad; er was nog een meisje mee waar Zelie het blijkbaar goed mee kon vinden en ik ben grotendeels bij Anna gebleven.

Anna heeft mij enorm verbaasd: ze heeft geploeterd, ging onverschrokken richting diepe (ze stopte wel op tijd), liet zich vallen met haar gezicht onder water en sprong uiteindelijk in het bubbelbad waarbij ze volledig onder water ging en er vrolijk weer uit opstond.

Vandaag ging het dan weer richting zee. Vrienden van ons verbleven er sinds vorige vrijdag. We spraken af met nog andere vrienden en deze namiddag vertrokken we.

De hele namiddag op strand gezeten met 4 volwassenen en 9 kinderen. Zalig weer, de zee was eigenlijk aangenaam van temperatuur en het gezelschap maakte de dag af. In een bootje gevaren met Louis, zandkasteel gemaakt met Zelie en gevliegerd met Anna. Meer moet dat niet zijn.

Morgen trekken we er weer op uit en dan is het eindelijk vrijdag, tijd om Jan weer naar huis terug te brengen.

En wijle weg

We waren aan het debatteren of we al dan niet naar de markt zouden gaan, de kinderen en ik. En er werd, hoe kan het ook anders, gevraagd wat we zouden doen vandaag.

En plots viel mijn euro waar ik onze abonnementskaartjes van de zoo (die ik nu al een paar weken loop te zoeken) zou kunnen gelaten hebben: ik herinnerde mij de laatste keer dat ik ze gebruikt had. Het was winter, dus had ik hoogstwaarschijnlijk jas X aan. Ik stoof er naartoe en BINGO! daar waren ze.

Geen markt, zelfs geen middageten, wel even naar de computer om treinuren te raadplegen en dan de fiets op, richting Dampoort station. Trein richting Antwerpen, overstappen in Sint-Niklaas. Trein richting Leuven. Afstappen in Mechelen en een broodje gekocht als middagmaal. Kleine wandeling tot aan de boot en broodje op de boot gegeten.

Na ongeveer anderhalf uur reizen waren we er dan, in Planckendael, waar we de rest van de namiddag gebleven zijn. Tot sluitingstijd.

Het voordeel van een abonnement is dat je bij een bezoek niet alles móet gezien hebben. We hebben denk ik meer tijd doorgebracht op de verschillende speeltuigen en –parcours dan bij de dieren. Maar het meeste van Azië en volledig Ocenanië hebben we wel gezien en zelfs een deel Amerika. Europa en Afrika en de rest van Amerika hebben we nog tegoed.

We zagen heel veel nieuw, jong leven: de kuikens van de struisvogels, Laila het sneeuwluipaardje, de biggen van de everzwijnen, het lamajong. De leeuwen en hun welpjes hebben we jammer genoeg gemist want die waren al binnen.

Het was 21u45 toen we thuis kwamen: we keerden terug via Gent-Sint-Pieters waar we afstapten om iets te eten en hadden ‘geluk’ dat de trein naar Antwerpen van 21u05 15min vertraging had, anders waren we nog een half uur later thuis geweest.

Het was een leuke dag. Lekker ontspannen maar toch serieus afmattend. Ik was toch blij toen we thuiskwamen en als ik naar Jan en Anna keek, was ik duidelijk niet de enige.

Nog een geluk

Nog een geluk dat de kinderen al zo groot zijn. Een vriendin zei mij een tweetal jaar geleden dat, als Anna een jaar of 4 zou zijn, ik wel weer goesting zou krijgen in een nieuwe baby.

We zijn dus twee jaar verder en die goesting is er nog altijd niet. Integendeel, ik ben blij dat ik uit de luierfase ben, alhoewel ik daar ongelooflijk veel van genoten heb. Ik was er zo eentje die wél dolgraag babies had. Ik ben ook blij dat ik de TT fase (Terrible Two’s) voorbij ben. Ik was er zo eentje die die fase niet dolgraag had 🙂

Ik ben blij dat Anna al zo groot is en de anderen ook. Blij, omdat je nu al eens deftig met hen kan praten. Blij, omdat ze nu ook niet meer zo’n vaste uren hebben: eten (relatief) stipt om x uur, slapen van x uur tot y uur, routine, routine.

Want vanavond was zo’n avond waarom ik extra blij was dat ze al zo groot zijn.

Nog een geluk dat het vakantie is. Geen tijden om in de gaten te houden. Geen opjagen. Geen kinderen die absoluut op tijd in hun bed moeten zitten. Alles op het gemak.

Thuisgekomen om 19u en dan nog moeten beginnen koken. Beeldt u in dat ge dat met een klein kind doet en het huis is te klein. Ik had iets op het menu staan, maar omdat het zo laat was ging dat te lang duren om nog klaar te maken. Dan maar risotto.

Uiteindelijk pas rond 20u30 gegeten en geen van de kinderen die klaagde dat ze honger hadden. In afwachting hadden ze zitten kleuren (nog eens) en spelen, heel braaf en geen gezaag.

Nog een geluk dat de kinderen al zo groot zijn én dat het vakantie is.

Rust

Een rustige dag vandaag.

In de voormiddag naar de tandarts met de kinderen. Mijn controle gaf geen problemen. Anna ging voor de eerste keer in de tandartsstoel en deed dat heel flink. Drie van de vier hebben perfecte tanden, maar Louis had weer eens twee gaatjes die dus moesten geplombeerd worden. We hadden gehoopt dat zijn ‘slechte’ tanden zich zouden beperken tot zijn melktanden, maar één van de gaatjes was in een definitieve tand, dus dat was een beetje een domper.

Daarna gepasseerd bij de Jeugddienst om de kinderen in te schrijven voor de namiddagactiviteit van de grabbelpas, een boterhammetje gegeten en de kinderen afgezet voor hun activiteit.

Twee rustige uurtjes helemaal voor mij en dus tijd om administratie te doen: ziektebriefjes binnendoen, werkloosheid in orde brengen, rekeningen betalen, … Er zijn leukere dingen, maar als er geen kinderen zijn jaag ik mij daar tenminste niet zo erg in op.

En dan was het alweer tijd om de kinderen te halen. Op het gemak naar huis, avondeten gemaakt, gegeten en los van elkaar zijn de kinderen dan één voor één beginnen kleuren.

Zo zalig rustig. Allez, relatief toch. Er was geen geruzie, alleen over en weer gepraat over de tekeningen zelf, en dat op zich is eigenlijk al rust.

Er zijn van die dagen die mogen blijven duren.

Film en pannenkoeken

Ik vind dat nu eens een goede combinatie. Eerst naar de film en daarna een pannenkoek eten.

Eerst gingen we gisteren naar de laatste van Shrek. In de Sphinx. Een zeer leuke cinema, aangename stoelen en geen volk: met amper 11 of 12 in de zaal. Ze verkopen er geen snacks, dus ook geen vervelend geritsel van popcorn of snoep of zo. Gewoon film. OK, de kwaliteit is niet dezelfde als in de Kinepolis, geen dolby surround of 3D, maar mij stoorde het niet, integendeel.

Vandaag dan contrast: Toy Story 3 in Kinepolis én 3D. Voor mij hoeft 3D dus niet, integendeel dus, want ik zie er de helft toch niet van. Maar den anderen was mee en hij mocht dus kiezen (voor een keer hij mee wil) en dus werd het Kinepolis én 3D. Deze keer in een grotere zaal, met zeer goede beeldkwaliteit, maar ook met veel meer mensen, geritsel van snoep en popcorn en een paar moeders die het blijkbaar nodig vonden om de hele tijd uitleg te geven bij de beelden. Maar soit.

Gisteren was het de kinderen en ik. Vandaag dus mét papa erbij én nog en stel vrienden met kind. Het kind is achteraf met ons meegegaan om te blijven spelen. Papa en vriendin zijn achter gekomen om kind op te halen, maar ook om pannenkoeken te eten, want dat had ik beloofd.

Dus na de film pannenkoeken gemaakt en tegelijkertijd de buren uitgenodigd waardoor we uiteindelijk met 13 pannenkoeken gegeten hebben (er is nog een vriendinnetje uit de straat ook bij gekomen), maar gelukkig niet allemaal tegelijk.

En zo is het weekend ook weer voorbij gevlogen, zeer leuk. En, hoe was uw weekend?