Gilekes dragen is blijkbaar weer cool.
Vanavond, in de Generatieshow, droegen zowel Niels Destadsbader als Sam De Bruyn een gileken en ook de outfit van Tom Dice (voor het Eurovisiesongfestival) is met een gileken.
Allez, ik ga de mijne nog eens boven halen. Zal ik weer hip zijn.
Gisteren en vandaag nam ik de bus van het station naar mijn werk, en dus in de namiddag ook in de omgekeerde richting. En zowel gisteren als vandaag stapten tieners op, van het mannelijke soort, totaal ‘hip’ gekleed.
Nu, misschien ‘hip’ voor hen, voor mij daarentegen … Ik zat namelijk neer. Op een stoeltje. Zij stonden recht … recht voor mij. M.a.w.: mijn ogen keken recht op hun kruis en een hele rit heb ik gehoopt (en geluk gehad) dat er geen ‘schoon meiske’ op zou stappen, wegens dat tieners nogal rap ontvlambaar zijn (of dat wordt toch beweerd) en ik absoluut geen zin had om naar een blote penis te moeten kijken.
Want hun broeken hingen zooooo laag dat hun onderbroek zo goed als volledig zichtbaar was. Niet alleen een boordje, maar volledig op een centimeter of twee na. De broeken hingen zooo laag dat ik zelfs niet begreep hoe ze niet op hun enkels vielen. Serieus, ik overdrijf écht niet: I could see what they were packing, en, dat was nog het ergste, moest ik hun ‘zaakje’ hebben, ik zou die baggy trousers juist zo hoog mogelijk trekken.
En uiteindelijk heb ik mij daar dus twee ritten mee beziggehouden: welke fysicawetten vermijden nu dat die gasten in hun onderbroek rondlopen?
Een tijd geleden had ik een uitnodiging gekregen via Facebook om mee te doen aan de nationale streepjesdag.
Nu ben ikzelf niet echt een streepjesdrager. Doet me te veel denken aan marine en zo en dat is niet echt mijn ding. Dus had ik geantwoord ‘not attending’, ook vooral omdat ik mij in de verste verte niet kon indenken dat ik iets in streepjes zou hebben.
Onbewust moet er toch iets blijven hangen zijn, of misschien toch niet. Het zit zo: vorig weekend had ik zin om één bepaalde trui aan te doen, maar daar moet een topje onder en dat welbepaalde topje kon ik niet vinden. ‘Bij de strijkster’ dacht ik (geheel correct trouwens), en dus moest ik mijn goesting uitstellen. Gisteren was de strijk dan terug én het topje dus ook, en zo kon ik deze ochtend eindelijk die bepaalde trui aandoen, wat ik dus ook deed.
Op weg van de badkamer naar beneden viel opeens mijn frank: het was vandaag streepjesdag en had ik toch niet een streepjestrui aan zeker. Jawel, ik heb wel degelijk een exemplaar in huis, al had ik er totaal niet aan gedacht toen ik die eerste mail kreeg. Het is immers een winterexemplaar en ‘warme trui’ was het laatste in mijn gedachte toen ik weken geleden die mail kreeg.
Zuiver toeval of onderbewuste, wie zal het zeggen, maar ’t Is ook zo zeker dat reclame werkt?
Als het op mode aankomt, kan ik mij soms toch echt ergeren hoor.
De laatste trend: overal 3/4 mouwen. Op zich heb ik daar niets op tegen, in sommige gevallen is dat zelfs wreed wijs en hier en daar heb ik wel een truitje met 3/4 mouwen, maar in een winterjas? Gasten, peis toch ne keer na! Een winterjas dient om u warm te houden, in de winter, ALS HET KOUD IS! en als uw mouwen dan niet lang genoeg zijn, dan werkt dat niet hé.
‘k Heb een nieuwe jas van doen en ‘k heb er al een paar gezien die mij wreed aanstonden … tot ik de mouwen zag dus.
Stomme modetrends, niet te doen.
Het is ondertussen een paar jaar geleden. Wij liepen in Oostende en gingen naar het Marie-Joséplein toen ik ze in de etalage zag. Ze schreewden het uit in de meest opzichtige kleuren en ik had er een instant hekel aan. Loeilelijk vond ik ze.
De kinderen waren erbij en, vooral dankzij de kleuren, werden ze er als een magneet naartoe getrokken. Het was dan nog een kinderwinkel ook en aangezien ze toch een nieuw paar nodig hadden heb ik ze in de plaats een deftig paar kunnen aansmeren. Over mijn dood lijk! dacht ik toen.
Maar vandaag ben ik gezwicht. Het is er uiteindelijk van gekomen en de kinderen hebben hun eerste paar. Nu, niet alle kinderen want Zelie zit er blijkbaar ergens tussen (het gaat per twee maten en de ene waren te nipt juist en de volgende maat te groot), maar Louis, Jan en Anna hebben er nu wel: Crocs!
Nu, de kleuren vallen nog mee. Jan heeft er in een soort bruin/groen, Louis heeft zwarte (de mevrouw had ook knalgele van Sponge Bob mee en ik heb rap gevraagd om die weg te steken, wat ze zeer goed begreep) en Anna heeft er in lichtgroen.
Moeder wordt dus softer met de jaren. Binnenkort gaan ze nog helemaal over mij heen lopen.
Ik heb een nieuwe tas gekocht. Bij Temmerman op de Groentenmarkt in Gent.
Temmerman is nu niet echt een winkel voor tassen. Ze hebben er, daar niet van, maar het zijn meestal schone leren en dure. Voor de rest ga ik daar alleen binnen voor bureaumateriaal.
Maar ik was daar al een paar keer gepasseerd en ze hebben daar nu een goedkopere lijn binnen die er zeer leuk en fris uitzag. Toen ik een tweetal weken geleden passeerde met de kinderen en ik in een koopbui was (uit noodzaak: de kinderen hadden schoenen nodig *verdedigt ze zich*), ben ik eens binnen gesprongen om de tassen eens goed te bekijken.
Van dichtbij zagen ze er nog leuker uit dan in de etalage en na de modellen eens goed bekeken te hebben en op aandringen van Zelie *kuch, kuch* heb ik er dan toch eentje gekocht met het oog op uitstapjes deze zomer met de kinderen.
‘k Heb ze eerst nog een weekje laten liggen maar vorige week ben ik ze eindelijk beginnen gebruiken en content dat ik er van ben. Heel praktisch is het niet want ik heb een nogal groot model genomen en er zijn geen zijzakjes waarin je de kleine brol kwijt kan.
Maar juist dat eigenlijk maakt een deel uit van de charme: het is zo een echte rommeltas waar je alles in kwijt kan en om dingen terug te vinden moet je ze soms eerst volledig uitkeren.
Prrr. Prrr.
Gisteren dag één van de braderij en ik heb een goede buit binnengehaald.
Helaas, op één paar schoenen na, niets maar dan ook niets voor mijzelf. Wel een hoop voor de kinderen.
Zelie heeft de meerderheid van de kleren (zo’n 10 stuks), Anna en Louis hebben een mooie gedeelde tweede plaats (4 stuks) en Jan eindigt als laatste met … 0 stuks.
Ik heb immers de kinderen hun kasten gesorteerd en Jan zijn kast puilt uit van de kleren. Hij heeft dus absoluut niets nodig. De kleren dat hij nu heeft kan hij eigenlijk al niet aandoen op tijd. Bovendien heb ik niets uitzonderlijks moois gezien waarvan ik zei dà t moet hij hebben, en dus ben ik er goedkoop vanaf gekomen voor hem.
Anna heeft eigenlijk ook niets nodig, maar dat ligt anders. Ten eerste is het een baby en kledij voor babies is nu eenmaal enorm schattig. Ten tweede zijn de meeste kleertjes die ik heb ofwel unisex, ofwel voor jongens en dus heb ik me tegoed gedaan aan een paar kleedjes en typisch meisjes dingen.
Straks vertrek ik voor de tweede ronde. Deze keer voor Michel en heel misschien kom ik uiteindelijk toch nog iets tegen voor mijzelf?
Update:
Heb het mij toch niet geriskeerd voor Michel te kopen maar ben wel een vrolijk kleedje rijker voor mijzelf 🙂
9u20 ’s ochtends en Michel belde net of ik een kaart bij de bank kon afhalen.
Nope. No can do today. Drukke dag voor iemand die in se niet werkt.
Vandaag begint namelijk de braderij in de Korte Dagsteeg en alle bijhorende straten en ik MOET daar naar toe.
Moeten, zeg ik u, want ik hou immers van nieuwe dingen kopen en dan nog vooral als ze afgeprijsd zijn. OK, ’t zijn dingen uit vorige collecties, maar zo’n modefreak ben ik nu ook niet. Van de meeste dingen zie je trouwens niet of het nu van dit jaar is of van vorig jaar, dus who cares.
En eigenlijk moet ik mezelf hier verbeteren: ik hou van nieuwe dingen kopen bijna alleen als ze afgeprijsd zijn. Ik voel me altijd schuldig om de volle pot voor iets te betalen dus zijn braderijen (en solden) de idealen plaatsen voor mij.
Er komen er hierna nog twee, als ik mij niet vergis, maar deze is mijn favoriete omdat er een aantal winkels meedoen waar ik zeer graag kom.
Dus deze voormiddag kan ik helemaal niet naar de bank.
Deze namiddag kan ook al niet: om 13u is het controle bij K&G voor Anna, om 15u leesuurtje bij Zelie in de klas. Tegen dat dat gedaan is moet ik de twee jongens halen en zo is de dag weer voorbij.
Het zal dus voor morgen zijn.
Uiteraard: ieder zijn mening, maar de mode dit seizoen is toch van “Tiens, we gaan iets afschuwelijk lelijks bedenken en eens kijken hoeveel kiekens daar nu gaan intrappen”.
Eigenlijk is het al vorige zomer begonnen: minirokken en zomerkleedjes met botten begod! Ik dacht toen al van welken idioot heeft dat nu bedacht. Botten in het putje van de zomer is al er genoeg, maar daar bovenop nog eens een luchtig kleedselken, en als dat dan nog een kort kleedsken is???? The mind boggles.
Dus als ik dat al erg vond dan slaat de mode dit jaar alles: afgrijselijk maar waar, maar de botten blijven (de schoenwinkels puilen uit van botten) en nu wordt het nog gecombineerd met … bermuda’s. Sowieso vind ik het een afgrijselijk kledingstuk voor vrouwen (mannen kunnen er soms heel leuk mee staan) maar voor de meeste meisjes is het ongeveer het slechtste kledingstuk dat bestaat en als je daaronder dan nog botten draagt … ieuw! Een schoon schoentje met mooie hak kan je been nog een beetje laten elegant uitkomen, maar een bot?
We kijken nu naar “Zo is er maar een” op Eén en Kater Ryan (een wreed schoon meiske vind ik met een zeer schoon figuur en zeer schone benen) staat er in een bermuda met botten afschuwelijk lomp te wezen.
Enfin, het is duidelijk dat ik die combinatie(s) deze zomer niet zal uitproberen en dat je “zomer”botten niet in mijn schoenencollectie zal kunnen terugvinden.