Tag: Moe

Klop! Boenk!

’t Is voorbij, gedaan. Ik kan weer even op adem komen.

Eigenlijk zijn er twee dingen voorbij.

1. De kersthappening. Alles is eindelijk opgeruimd, weggebracht, afgehaald. De dingen staan terug op zijn plaats. Alle geleend materiaal is terug bij de eigenaars. Alles wat wij zelf hadden van versiering en materiaal is weer veilig opgeborgen en stofvrij weggestoken voor volgend jaar.

Deze morgen nog een allerlaatste kink in de kabel. De stadsdiensten gingen het podium komen ophalen. Ze kwamen, zagen dat het er niet op dezelfde manier lag als het geleverd was geweest … en vertrokken weer zonder iets mee te nemen. Na drie dagen trekken en sleuren was dat een serieuze domper. Een podium verslepen, zelfs de onderdelen ervan apart, is serieus zwaar werk. Gelukkig mochten we op de hulp van de werkmannen van school rekenen en binnen de kortste keren lag alles op zijn plaats. Toen de stadsdiensten in de namiddag terugkwamen namen ze alles gelukkig mee.

2. De examens zitten er ook op. Twee kinders die het gisteren volledig gehad hadden. Ik ken het gevoel. Die laatste loodjes die niet meer te dragen lijken. Veel verwacht ik dus niet van deze laatste twee examens. Voor de rest, we zien wel want ik heb geen flauw idee of ze zichzelf nu kunnen inschatten of niet. Ik hoop dat Zelie dat ondertussen wel kan, want ze heeft ondertussen toch al wat ervaring, en zij heeft er een goed gevoel bij. Fingers crossed dus en vrijdag weten we het. Het zou leuk zijn om met twee goede rapporten de vakantie te kunnen starten. Of beter: 4 goede rapporten 🙂

Ondertussen zijn er twee extra kinders in huis (zowel Zelie als Louis hebben een vriend(in) mee), is iedereen gevoed, liggen de kleintjes te slapen en voel ik mij opeens ongelooflijk moe. ‘Boenk, klop’ zeker?

Platte rust

Het is zeer laat geworden, zo gisterenavond. Of moet ik zeggen: heel vroeg deze ochtend. Want gisteren was er dat lichtfestival om naartoe te gaan en daarover moest natuurlijk een stukske geschreven worden voor Gentblogt, wat ik dan ook gedaan heb.

Maar ik wou dat stukske afhebben gisteren, met tekst en foto’s erin en al, want ik wou dat het er vandaag zo vroeg mogelijk opkon zodat de mensen dat konden lezen en er misschien nog iets aan zouden hebben voor de komende drie dagen.

Foto’s in een artikel pleuren, dat is mijnen sterkste kant niet. Gelukkig is er den anderen die dat dan wel mooi in een code omzet, maar dan wou ik nog dat net die foto op die plaats zou staan en een andere foto moest verwisseld worden van plaats omdat dat beter uitkwam … Er is dus veel plak- en knipwerk aan te pas gekomen en dat duurde wel even … lang.

En uiteraard moest er eerst nog een artikel geschreven worden en ik dacht, ik schrijf een kort stukske, want de foto’s spreken voor zich, maar er was zoveel te vertellen en zoveel mede te delen dat dat artikel dan ook nog langer duurde dan voorzien.

Lang verhaal kort: het was 2u toen ik eindelijk mijn bed zag. En het is schooldag vandaag dus was ik er om 6.30u weer uit. Of beter: om 6.30u liep de wekker af, maar het heeft nog tot 7.15u geduurd eer ik uit mijn bed kroop, met alle stress van oei-we-gaan-te-laat-op-school-zijn vandien (want ge denkt toch niet dat die kinderen opstaan als hun wekker afloopt. Ah neen, zolang ik niet kom zagen blijven die ook mooi liggen … behalve Jan dan).

De afgelopen week was al ongelooflijk druk en was ik elke avond weg en zo ook vanavond. De kinderen moeten maar om 15.00u van school gehaald worden. Ik denk dat ik maar een dutje ga doen tot dan, anders zie ik mij vanavond niet meer veilig terug thuis geraken (nog een geluk dat het derde semester erop zit en het volgende nog niet begonnen is).

Slaapwel!

Zwoegen

Heb ik al gezegd dat het niet zo goed vlot? Enfin, ik mag eigenlijk niet klagen. Zit over de helft van vak één en als ik de hoofdstukken in mijn hoofd overloop heb ik verbazend veel onthouden. Langs de andere kant is dat eigenlijk toch niet zo vreemd, want we hebben vier werken moeten maken waarbij we telkens minimum vijf linken naar de cursus moesten leggen, dus dan leest ge hem wel al eens een paar keer grondig.

Maar waarom het niet echt vlot: de gezondheid wil niet mee. Ik slaap zeer slecht. Nachten waarbij ik de indruk heb geen oog dicht te doen. Het resultaat is dat ik doodmoe rondloop. Niet bevorderlijk om te studeren dus. Daarenboven doen mijn sinussen zeer lastig: hoofdpijn, verstopte neus, speirpijn, … Nog iets dat niet bevorderlijk werkt.

Ik loop er dus mottig bij zonder ziek te zijn. Leuk is anders. Alles gaat moeizaam en duurt dubbel zo lang waardoor het nog meer tegen steekt.

Gisteren heb ik mij een snipperdag genomen. Enfin, ik heb een heeeeel klein beetje gewerkt en het dan maar opgegeven. Het ging absoluut niet. Dus ben ik ’s avonds, na het eten, onder een dekentje gekropen in de zetel en heb daar een beetje half liggen slapen en half naar een film liggen kijken. Op tijd in bed, wegens doodmoe, maar weer een zeer ‘wakkere’ nacht. Bizar genoeg voel ik mij toch iets minder moe en mottig vandaag. Zijn het de dutjes die ik deed, of ligt het aan het feit dat ik blijkbaar toch meer geslapen heb dan dat ik de indruk had (misschien heb ik wel gedroomd dat ik wakker lag?), wie zal het zeggen.

Dus rap nog een beetje studeren, want vanavond komt er volk en gaan we de komende verbouwingen nog eens grondig bespreken. Spannend (en net als i. kijk ik daar absoluut niet naar uit, maar als het een beetje meezit is het hier ook voor de allerlaatste keer want de bedoeling is om deze keer af te sluiten met een volledig afgewerkte versie).

’t Is gecompliceerd

Vannacht had ik een droom. In die droom zat ik in een klas en de leraar vroeg of ik Evie haar vinger geschraapt had. Ik viel uit de lucht. Ik zou nooit Evie haar vinger schrapen.

De leraar keek meewarrig en zeer bezorgd, alsof het meer was dan alleen die vinger. Dat er iets ernstiger was met Evie en dat ik dat had gedaan. Dus vroeg hij mij om even mee te komen naar buiten.

Eens buiten vroeg hij of ik ooit iets was tegengekomen met een Mini. ‘Neen’ want ik had nog nooit met een Mini gereden … tot ik mij herinnerde dat ik dat wel had gedaan: ik had ooit gedroomd dat ik voor een paar uur met een Mini van een vriendin had gereden omdat mijn auto niet werkte. Ik had daar een heel klein ongelukje mee gehad (met de neus langs de muur geschraapt toen ik mij draaide), maar daar waren nooit mensen in de buurt van geweest, laat staan Evie.

Ter verduidelijking: ik dacht dat ik wakker was. En toen ik mij die droom herinnerde van dat ongelukje met die Mini, dacht ik dus, in mijn droom, dat ik dat uiteindelijk niet gedroomd moet hebben, maar dat het toch echt gebeurd was, want ik was nu toch wakker? Dus, aangezien dit het vervolg is op dat verhaal, was ik toen ook niet aan het dromen en moest dat ongelukje echt gebeurd zijn.

Ik was dus serieus ongerust. Want als Evie verwond was (Evie die ik niet ken, want ik ken geen Evie in het echt en zelf in mijn droom kende ik geen Evie), misschien had ik toch tegen een mens gereden bij dat ongeluk, en niet alleen tegen een muur? Maar neen, er waren toen écht geen mensen in de buurt geweest, dus in kon Evie geen pijn gedaan hebben. Maar hoe komen ze dan bij mij terecht?

En toen werd ik wakker voor echt. Er moet niet gezegd worden zeker dat ik absoluut geen uitgeslapen gevoel had, want ik was in de overtuiging dat ik dat allemaal meemaakte terwijl ik klaarwakker was.

En mijn vraag nu is, komen jullie dat ook tegen? Dromen in vervolg op een droom die je vroeger gehad hebt? Want die droom, dat ik met een Mini reed, die heb ik dus effectief gehad. En dit was duidelijk een vervolg hierop.

Wreed bizar.

Terugslag

Er is nog een drukke ‘vakantie’ voor de boeg. Ik heb namelijk twee weken vakantie genomen van het werk, maar echt vakantie zal het niet zijn.

Er moeten namelijk nog twee taken gemaakt worden en één taak herwerkt. Er moeten ook nog twee examens gestudeerd worden.

Maar vandaag heb ik mijzelf een dagje cadeau gedaan om niets te doen. En morgen krijg ik er nog eentje van mijzelf.

Dus heb ik mijn vrije dag vandaag in pyjama doorgebracht en heb ik ook lang en veel geslapen. Het was blijkbaar nodig.

Gisteren vierden we Kerst bij mijn zus met lekker eten en in goed gezelschap van den anderen, papa, zus en schoonbroer, broer en schoonzus en de hele roedel kinders. Daar gebleven tot 2u30 en dan onze nest kinders in de auto en tegen 3u00 thuis.

Morgen terug naar zuslief om papa zijn 70ste verjaardag te vieren. We hebben zijn cadeau gisteren al gegeven: we gaan met de hele troep een weekendje weg en ik kijk daar al naar uit. Morgen gaan we gezellig samenzijn. Deze keer hebben we al ’s middags afgesproken zodat de kinderen nog veel met elkaar kunnen spelen. We zullen dan nog wat eten en drinken en bijpraten.

Alleszins een zeer leuk begin van een niet-zo-echte-vakantie.

Excuseer mij even

We hebben de Gentse Feesten in schoonheid – en kalmte – afgesloten op Batamatiq (dat krijgen jullie allemaal wel te lezen bij Het Project) en de afgelopen 10 dagen zijn zeer leuk geweest. Zeer nat ook en dat heb ik geweten.

Sinds gisteren begon het op te bouwen, maar vandaag is het volledig doorgebroken: een snotvalling. Doe daar bovenop late nachten en zeer drukke dagen en sinds gisteren weer aan het werk …

Eén conclusie: ik zit er volledig door. Dus excuseer mij even zodat ik kan gaan stuiken en wat verloren slaap inhalen.

Voorbereidingen

Drie avonden op rij bezig en nog drie avonden te gaan.

Zondagavond naar een zeer leuke trouw (waar er een feest was met tussendoor ook lekker eten. En omdat er zoveel gedanst werd vanaf het begin, duurde het ook langer vooraleer alle gangen geserveerd werden. Maar gelukkig geen moment de tijd gehad om daar last van te hebben).

Gisteren en vandaag aan de voorbereidingen begonnen voor de Gentse Feesten. Zowel Puppetbuskersfestival als MiramirO staan elk jaar op ons lijstje, dus is het elk jaar weer puzzelen wat wanneer te doen zodat we zoveel mogelijk voorstellingen kunnen meepikken. Uiteraard doen de kinderen en ik dat samen met de collega’s van Gentblogt, dus komt er heel wat overleg aan te pas (en hapjes en drank en gezellig gebabbel).

Het waren al drie zeer late avonden en het ziet er dus niet naar uit dat de rest van de week beter wordt. Voor morgen staat Prince op het programma; overmorgen overleg voor de werken in huis en dan vrijdag een avondje met de vriendinnen.

Nog een geluk dat het mijn laatste werkdagen zijn zodat ik volgende week nog kan uitrusten vooraleer de Gentse Feesten beginnen. Zaterdag staat er alvast niets op het programma: beter kan niet.

Mag ik nu eindelijk rusten?

Nen mens denkt dat, met dat de examens voorbij zijn, het rustiger wordt. Maar dat was buiten het volgeboekte weekend gerekend.

Eerst was er zaterdagochtend nog een selectieproef voor een job. Niet goed, maar dat gaf niet want zo had ik meer tijd voor wat ook nog moest gebeuren: boodschappen doen en voor Jan gaan supporteren.

Jan had zijn laatste voetbaltornooi voor het nieuwe seizoen herbegint. Een andere mama en papa waren hem komen halen (wegens die selectieproef) en zo heb ik hem maar 3 van de 5 matchen zien spelen, maar ze hebben dat goed gedaan: alleen de eerste verloren en de rest gewonnen. En vooral: ze hebben zich geamuseerd. Het is altijd leuk om zien hoe plezant ze het vinden om te voetballen en dat ze het missen als het even stilligt.

Terwijl ik boodschappen deed en over en weer reed naar Jan, heb ik mijn schoonbroer kunnen optrommelen om te helpen met de andere drie, want voor hen was het ‘seizoen’ nog niet afgelopen: er moest nog gezwommen worden (Zelie, Louis en Anna) en naar de tekenacademie (Louis).

Jan en ik hebben dan niet op de uitreiking van de prijzen gewacht want we werden in Oudenaarde verwacht voor een feestje. Dus na de laatste match vertrokken richting huiswaarts om ons klaar te maken en de rest van het gezin, – 1, op te pikken. Vandaar door naar de tekenschool om Louis op te pikken en dan konden we eindelijk doorrijden.

Zeer leuk feestje gehad in Oudenaarde, zo leuk dat we ons een breuk verschoten toen bleek dat het al 23.30u was en we dringend doormoesten wegens dat we vandaag zelf een feestje gaven, een brunchfeestje dan nog.

De wekker stond om 8u om dan alles klaar te maken voor het feestje hier en nog een geluk dat de familie niet altijd even ‘stipt’ is, want wij hadden gezegd tussen 10.30u en 11.00u en de eerste personen waren hier pas om 11.15u: wij waren net klaar.

’t Was zeer gezelling en er is veel gebabbeld en gegeten geweest (gelukkig) en tegen 15.00u zijn de laatsten dan vertrokken

Een uur later was heel de keuken al opgeruimd en ben ik in mijn bed gecrashed: een goed anderhalfuur geslapen. Het was blijkbaar echt nodig. De agenda voor de volgende week is zo goed als leeg en ik ga toch proberen dat zoveel mogelijk zo te houden.

Dat ding met die pijp

Het moet ongeveer vier uur deze namiddag geweest zijn toen het gebeurde. Zo bijna van het ene moment op het andere.

Er moesten afspraken gemaakt worden, maar het ging gewoon over mijn hoofd heen, terwijl ik toch dacht dat ik aan het luisteren was. Maar er werd niet veel meer opgenomen, daarboven.

De afgelopen twee weken zijn zwaar geweest, want naast Louis in het ziekenhuis was er nog steeds werk en les en moesten er absoluut dingen af en nog gedaan worden. De komende weken worden nog heel zwaar, want nu volgt de ene deadline de andere op, vooral dan op vlak van de les en dan zijn er ook nog de examens en deadlines op het werk.

Toch proberen om dit weekend vooral wat slaap in te halen en mij te concentreren om overdag serieus een tandje bij te steken, kwestie dat we de vakantie nog levend mogen meemaken.

Ook een beetje vakantie

Morgen is er een turncompetitie in de turnclub van de meisjes en dat kan ik alleen maar toejuichen. Want een wedstrijd, dat wil zeggen dat er geen plaats is voor de gewone trainingen. Die zijn een week uitgesteld.

Maar wat nóg leuker is aan die wedstrijd, is dat er dus ook geen andere organisaties gebruik kunnen maken van de ruimtes. En de balletles van Anna gaat daar ook normaal gezien door, dus wil dat zeggen dat er ook geen balletles is voor Anna.

Ballet is normaal gezien om 9.00u en turnen om 10.30u, alletwee telkens een uur en nu dat er geen lessen zijn wil dat zeggen dat ik zomaar plots geen taxi moet spelen tot 12.00u.

Dus ook een beetje vakantie voor mij, want in plaats van één dag, kan ik nu twee dagen uitslapen. En ge moogt er zeker van zijn dat ik dat ook ga doen.