Open monumentendag: kadoots

Marie van Walkie Talkie vroeg of ik zin had in een uitstapje komende zondag: het was toch open monumentendag.

Open monumentendag, daar ga ik meestal naartoe: er is zoveel te bezoeken en bekijken in Gent, we moeten daar geen inspanning voor doen. Meestal laat ik het wel afhangen van het weer, want als het te druilerig is blijf ik ook liever binnen.

Maar kijk, als je een extraatje kan krijgen om er een leuke wandeling van te maken, waarom niet. Zeker niet als er dan nog eens extra vriendjes in huis zijn, want dan hebben we geen excuus om binnen te blijven.

Open monumentendag in Gent staat dit jaar blijkbaar in het teken van het culturele themajaar ‘Gent Kleurt Oranje’ (n.a.v. het ontstaan van het Koninkrijk der Nederlanden 200 jaar geleden waar Gent toen ook toe behoorde). Er is een “Gent kleurt Oranje” stadsplan dat je door de straten van de stad gidst en zo ontdek je dan allerhande monumenten die gelinkt zijn aan de periode 1815-1830. Naast de Willemwandeling werd voor kinderen tussen 6 en 12 jaar een ‘Willemwandelboekje’ gemaakt, een doe-boekje dat kinderen spelenderwijs de belangen van het koningschap van Willem I en de daarbij horende monumenten doet ontdekken.

Dus, om te antwoorden op de vraag van Marie: uiteraard had ik zin.

En zo zat er vandaag dit in mijn brievenbus:

Het maaktde de kinderen ongelooflijk nieuwsgierig en dus liet ik ze maar even zweten vooraleer het open te doen. Maar kijk, het was een pakje vol, want omdat ik gezegd had dat er vriendjes zouden komen had Marie er een paar extra doe-boekjes bijgestoken.

WP_20150911_16_42_59_Pro

En zelfs een potlood. Een oranje potlood (het zijn de details waar ik soms zo blij van kan worden).

Het lijkt een heel parcours en geen flauw idee of we het allemaal zullen doen, maar vervelen zullen we ons alleszins niet.

Wordt zeker vervolgd.

10 jaar Zulupapuwa #zpw10jbc

Ik ben nog eens ingegaan op een uitnodiging van een reclamebureau en wel om 2 redenen: Zulupapuwa is de kledingcollectie die Walter Van Beirendonck maakt voor JBC en ik vind dat al jaren een fantastische collectie. Origineel, speels en toch draagbaar. Bovendien ben ik gewoon ook fan van Van Beirendonck. Geen kleren die ikzelf zou dragen, maar ik vind dat wel fantastisch mooie ontwerpen. Dit jaar vieren ze de 10e verjaardag #zpw10jbc en dat werd in de bloemetjes gezet.

Tweede reden: de ‘viering’ ging door in Planckendael en laat dat nu eens een zoo zijn waar ik zeer graag naartoe ga. Het is niet voor niets dat wij al jarenlang een abonnement op de Zoo hebben.

Het was een uitnodiging voor mij en de kinderen (duh!), en ik kreeg die reeds eind mei. Datum in de agenda geblokkeerd en direct geantwoord dat we zouden komen. Maar dan is er vakantie, zijn er vrienden en kampen en bleek dat Jan en Anna geen dag wilden missen van hun danskamp en dat Zelie en Louis liever meegingen naar Walibi met Komaf en zo zat ik zonder kinderen.

Er in mijn eentje naartoe gaan zag ik niet echt zitten, dus over naar plan B: mijn fantastische buurvrouw en haar twee kindjes meevragen. Want buurvrouw is een grote fan van Zulupapuwa, dus beter kon het niet uitkomen.

Woensdag toogden we naar Muizen. Vanaf 14u werden we verwelkomd in de evenementenhal. Bij binnenkomst kregen de kinderen allemaal een kroon. Wat een leuke manier om ontvangen te worden.

WP_20150826_13_59_52_Pro WP_20150826_14_05_24_Pro WP_20150826_14_13_58_Pro

Om 14.30u kregen we dan een modeshow te zien. Eerste een retrospectieve van de collecties van de afgelopen 9 jaar (die kiendjes, schattig!) en daarna werd (uiteraard) de nieuwe collectie geshowd. De nieuwe collectie is echt mijn ding: mooie kleurencombinaties, voor de meisjes fantastische broekkousen, leuke prints voor zowel jongens als meisjes. Als er nieuwe kleren moeten zijn voor de kinders weet ik al waar naartoe (sorry voor de slechte kwaliteit van foto’s: ze doen de collecties echt geen eer aan).

WP_20150826_14_33_54_Pro WP_20150826_14_34_28_Pro WP_20150826_14_34_54_Pro WP_20150826_14_35_49_Pro WP_20150826_14_37_55_Pro

Na de modeshow was er drinken en taart en fruit en ijs. De kinders genoten en wij ook want het was een zalig mooie dag en de omgeving was perfect.

WP_20150826_15_01_29_Pro WP_20150826_15_05_01_Pro

Na de receptie kregen we nog een goodiebag en mochten we het park in (gratis) om een zoektocht te doen. Zeer goed gedaan: bij verschillende dieren doorheen het park moesten vragen opgelost worden. Bij elk antwoord stond dan een letter, en die letter moest gebruikt worden om een antwoordformulier in te vullen (waarmee we dan een volledige outfit zouden kunnen winnen).

De zoektocht hebben we uiteindelijk maar voor de helft gedaan: de kindjes waren te klein om raprap door het park te lopen en alle antwoorden te vinden, maar van de dieren die we wel zagen deden we sowieso de vragen en ze vonden het heel leuk. Veel bijgeleerd, zowel zij al ikzelf 🙂

WP_20150826_16_18_25_Pro WP_20150826_16_19_58_Pro

Voor de rest was het gewoon genieten, dieren kijken, vol bewondering staan kijken naar de vele kleintjes die onlangs geboren zijn: olifantje Qiyo mag dan wel de bekendste zijn, maar is zeker niet het enige jonge diertje in de zoo. Of een beetje bang zijn als er plots een hoop vogels op je hoofd komen landen 😉

WP_20150826_16_55_27_Pro WP_20150826_16_56_38_Pro WP_20150826_16_57_01_Pro

Jammer genoeg was de batterij van mijn telefoon plat, dus maar een zeer beperkt aantal foto’s van in de zoo zelf, maar wel een zeer leuke dag gehad.

Bedankt Oona, bedankt JBC.

Ik geef weg!

Eigenlijk ikzelf niet, maar ik mag van Lego een kadootje weggeven: een LEGO Friends Advent kalender.

20131201-121505.jpg

Een wreed leuk ding, we hebben hem ook gehad vorig jaar en de kinders hebben zich er zot mee geamuseerd, en zeker een leuk alternatief voor de niet zo creatievelingen onder jullie. Achteraf zijn de blokjes gewoon te gebruiken bij de gewone Lego, wat dacht ge.

Wat moet ge daarvoor doen? Niet veel, gewoon ne keer roepen hier in de commentaren en de winnaar is ‘First come, first served’. Doen!

Nutteloos

Beste duracel

Uw ‘ingebouwde powercheck’ heeft geen nut. Ik weet ook wel dat ik batterijen wegsmijt die nog niet leeg zijn. Maar als ik geen voldoende ‘power’ meer krijg om mijn gerief deftig te laten werken, dan kan ik wel niet anders dan ze wegsmijten.

Beter idee: zorg dat uw batterijen tot de laatste iota 100% geven, dan is zo’n nutteloze ‘powercheck’ niet nodig en dan moet ik mijn batterijen niet halfvol wegsmijten.

Vriendelijke groet
San

Tiekeneikes

Wisten jullie dat er zoiets bestond als Wereldeierdag? Ikke niet. Niet dat ik daarover verbaasd ben want ik vermoed dat er zo ongeveer een ‘werelddag’ voor alles bestaat. Alhoewel … als ge wikipedia erop naslaat bestaat er niet zoiets als ‘Wereldeierdag’.

Gelukkig is wikipedia niet onfeilbaar want ‘iemand’ heeft blijkbaar besloten om 12 oktober uit te roepen tot Wereldeierdag, en waarom niet? Eitjes zijn zalig. Gemakkelijk om klaar te maken, ze kunnen op ongelooflijk veel manieren klaargemaakt worden, worden gebruikt in ongelooflijk veel bereidingen en zijn blijkbaar nog gezond ook (dat laatste, dat beweren de mannen dus die de promo doen voor eitjes en ik geloof ze wel). Formidabele Fastfood, noemen ze dat, en gelijk hebben ze.

Hier ten huize is het alleszins een favoriet. Ik heb de kinders nog nooit horen klagen als we voorstelden om eitjes klaar te maken. Eén van de favoriet maaltijden: spinaziepuree met gekookte eitjes en croutons. Poepsimpel en zalig lekker. Of een Spaanse tortilla (het recept volgt wel nog eens: geleerd toen ik op Erasmus was in Finland, van een echte Spaanse deerne, gewoon ongelooflijk lekker), koud of warm, wordt hier binnengeschrokt. Een omelet, paardenoog, zachtgekookt ei, … ze passeren hier allemaal en met veel regelmaat de revue. Omdat we dat lekker vinden.

En er is (uiteraard) een website met allemaal recepten, ik ga die zeker eens uitpluizen.

De Wereldeierdag promoten? Geen probleem want eiers zijn gewoon de max.

Ik ben geraakt

Je kon het her en der al lezen op het interweb. De maand oktober is alweer begonnen en dat is traditioneel ook de maand waarin kanker in het spotlicht wordt gezet. Meer specifiek borstkanker.

Over bepaalde vragen moet je geen twee keer nadenken. De vraag van het reclamebureau om hierover te schrijven was er zo een. Dat ik er iets voor zou krijgen, dat hoeft zelfs niet, want ook ik ben reeds geraakt.

Borstkanker: mijn tante (overleden na een veel te lange en pijnlijke strijd), mijn veel te jonge buurvrouw met twee heel kleine kinderen (kinderen die hun mama nooit echt hebben gekend), mijn schoonmoeder (één van de – gelukkig – ‘gelukkigen’ die het wel hebben gehaald). Kanker: mijn grootmoeder (verloren), mijn schoonvader (verloren), het dochtertje van een vriendin (overwonnen), een voormalige klasgenote (overwonnen), … Er zijn gelukkig nog die positieve verhalen ook … Het feit dat ik de mensen die ik ken die geraakt zijn nog kan tellen op twee handen is toch niet positief. Elke persoon is er één teveel. Elk onderzoek om te proberen een remedie te vinden is er nog één te weinig.

Dus zal ik het geld dat ik hiervoor krijgen integraal overmaken aan ‘mijn’ steunteam, team ‘San’ San’s weblog (nu nog maar een schamele 5 euro, maar dat zal vermeerderen, ook dankzij jullie).

Steun mee aub op ikbengeraakt.be.

Make It Happen

Het moet niet altijd lollig zijn hier op den blog. Soms mag een serieuze noot ook, zeker als het nog iets is waar ik mij volledig in kan vinden. Op vraag van de mensen van Enchanté dus een postje over een goed doel, namelijk ‘Make it Happen’.

Het is een goed doel van het Belgisch kledingmerk Hampton Bays en hun bedoeling is om hiermee een traditie uit te bouwen en dus geen eenmalige stunt te doen. Voor deze eerste actie koos men als goed doel voor een lokaal project: de Bleekweide, een plaats waar mensen begeleid worden wanneer zij te maken hebben met een verlies door de dood. Een plek waar ik mij zeer goed kan inbeelden dat die hoognodig is voor heel wat mensen die het moeilijk hebben om in hun eentje of zelfs in familieverband een zwaar verlies te verwerken en dat willen doen met professionele begeleiding. De Bleekweide biedt niet alleen professionele steun aan, maar biedt ook een omgeving waar mensen kunnen herstellen. Een heel mooi project, denk ik dan zo.

Bij dit charity-programma komt blijkbaar nogal wat creativiteit kijken want om geld in te zamelen hebben ze bij Hampton Bays hun iconische T-shirt laten pimpen door verschillende bekende Vlamingen en ook door hun eigen medewerkers. De T-shirts zijn te koop via de Facebookpagina van Hampton Bays. Dus als je geïnteresseerd bent of gewoon een goed doel wilt steunen: kopen die handel!

Het merk wil met deze actie ook laten zien dat ze een nieuwe wind willen laten waaien door hun collecties. Hampton Bays wil ‘a way of life’ zijn door meer te focussen op toffe accessoires en lifestyle. De volledige make over die hun winkels in Gent en Antwerpen kregen maakt ook duidelijk dat er een nieuwe vibe voelbaar is.

Soit. Een beetje reclame dus, maar vooral: een goed doel dat uw steun waard is. En met een beetje geluk komt er nog een vervolg, want ik mag mijn eigen T-shirt pimpen en als dat een beetje lukt zal ik uiteraard het resultaat hier tonen.

Vriendjes

We gaan nog eens van reclame doen. Af en toe mag dat en als het voor iets is dat nog wreed leuk is erbij, waarom niet (en op voorhand sorry voor de kwaliteit van de foto’s, want mijne GSM geeft niet echt de beste kwaliteit).

Samen met een aantal andere bloggers-met-kleine-maar-niet-al-te-kleine-meisjes kreeg ik namelijk een mail met de vraag of ik vandaag met Anna (en Zelie, moest die nog geïnteresseerd zijn) de nieuw Lego Friends wou komen ontdekken. Het was vakantie, ik vind lego wel wijs, dus waarom niet. En zo antwoorde ik dat ik zou afkomen met Anna en Zelie (laat die stoere bijna-tiener houding u niet misleiden, in haar hart is ze nog een klein meisje).

We werden ontvangen met een glaasje cava in het Pantone hotel, een hotel dat gelijk speciaal ingericht is om Lego in te presenteren. Het kader kon dus niet beter, zeker niet toen we zagen hoe die nieuwe Lego eruit zag.

De nieuwe lijn is speciaal ontworpen voor meisjes en heeft dus een hele nieuwe kleurencombinatie. Vier jaar onderzoek ging eraan vooraf en in die vier jaar ontdekten ze o.a. dat meisjes dus wel degelijk graag bouwen, maar dat meisjes graag dingen bouwen om er daarna mee te spelen en, in plaats van dingen te herbouwen, ze liever dingen herinrichten. Een ander ‘probleem’ dat meisjes met Lego hadden, bleek de peetjes te zijn: meisjes konden zich niet indentificeren met de klassieke peetjes, ze waren niet reëel genoeg.

Het resultaat: een hele nieuwe wereld, Heartlake city, gebaseerd op het leven van vijf vriendinnen, elk met hun eigen karakter en interesses. De Legomeisjes zijn niet meer vierkant en redelijk abstract, maar zijn echte kleine meisjes met elk een eigen gezicht(suitdrukking), kledingstijl en kapsel. De bouwstenen hebben andere, nieuwe kleuren dan de klassieke (paars, roze, pistachegroen, lichtblauw, …) wat ze meer meisjesachtig maakt, maar zonder er een té roze meisjeswereld te maken. Elke vriendin heeft een specifiek huis/winkel en om het meer aantrekkelijk voor meisjes te maken heeft elke zaak/bouwdoos een hele hoop accessoires (strikjes, bloemen, diertjes, barbecue met alle benodigdheden, spiegels …

Er zijn veertien dozen met prijzen gaande van 6,99 € tot 74,99 €. Dertien van de veertien dozen stonden op tafel en waren reeds gemaakt. Na de voorstelling mochten de kinderen onmiddellijk met de nieuwe Lego beginnen spelen. Maar er waren niet alleen de paketten die reeds gebouwd waren, er waren ook een heel pak dozen die nog niet geopend waren en die de kinderen dus ter plekke zelf konden bouwen.

Eens de kinderen werden losgelaten op het nieuwe speelgoed bleek het een enorm succes. Er werd gebouwd, gefantaseerd, gespeeld, geherorganiseerd, … De kinderen vonden elkaar en staken hele verhalen ineen om deze dan uit te spelen.


Het was heel leuk om zien hoe Zelie er zo volledig in opging, maar terzelfdertijd kleine zus aanmoedigde om zelf te bouwen en hielp waar het kon.



En de mama’s (en een enkele papa) die hadden een beetje tijd om te babbelen of moesten de kinderen helpen of konden, samen met de kinderen, genieten van het buffet (ik ga de eerste dagen die weegschaal toch eventjes vermijden).



We hebben Olivia’s boomhut mee naar huis gekregen en de meisjes konden niet wachten om ze ineen te zetten. Ze staat ondertussen mooi op hun kamer, klaar om hele avonturen in te beleven.

De nieuwe lijn wordt gelanceerd op 1 maart en Anna verjaart op het einde van maart. Ik heb al zo’n vermoeden wat er op haar verlanglijstje zal staan.

Smeren II

Ik moest ulder nog iets vertellen over dat crèmeke dat ik de laatste maand gesmeerd heb.

Awel, ik moet eerlijk bekennen dat ik ermee gestopt ben. Want in het begin leek het of mijn vel er minder ging van trekken, en ergens bleef dat ook wel. Probleem was na een tijdje, toen de crème ‘uitgewerkt’ was (of hoe moet je dat zeggen), toen trok mijn vel nog meer dan ervoor. En na een beetje langere termijn begon het niet echt leuk meer te zijn. De roodheid was niet verdwenen en de plekken ook niet, dus veel had het sowieso niet gedaan.

Onlangs kreeg ik dan zo’n zalige gezichtsbehandeling en daar werd dat bevestigd: mijn vel stond volledig gestressed (wat dat ook mag betekenen, maar ik kon alleen maar bevestigen dat het niet aangenaam aanvoelde).

En zo smeer ik dat crèmeke niet meer want het was niet goed voor mijn vel (en ik heb dus effectief een lastig vel hé). Maar dat wil niet zeggen dat het geen goed crèmeke voor zou zijn, nietwaar.

Smeren

Ik moest lachen met i. toen ze dit schreef. Ik kreeg namelijk ongeveer dezelfde vraag van A.

Ongeveer, want bij mij was er geen melding meer van ‘piep’, al den niet meer zo. Bij mij was het gewoon rechttoerechtaan: zou je het zien zitten om een nieuwe crème van Biotherm (tegen huidveroudering, waarmee ik niks beledigends bedoel, uiteraard) te testen en er over te schrijven? Bij mij was het dus gewoon een fait accompli: bij mij is er al huidveroudering 🙂

Nu, ontkennen heeft geen zin, nietwaar. Die 4 staat er nu eenmaal en gaat niet meer weggaan, of het is dat ze veranderd in 5, 6, 7, … Maar naar beneden gaat ze niet meer gaan. En ik mag niet klagen. Ik heb amper rimpels en als ik foto’s zie van mijn leeftijdsgenoten heb ik dus veel geluk met mijn velleke op dat vlak.

Waar ik geen geluk mee heb, dat is droogte, schilfers, rode plekken. Rimpels komen er niet echt, maar mijn vel is niet echt een zicht. Nu, wat beweert die crème:

SKIN VIVO UNIFORMITY maakt komaf met tekenen van veroudering, een oneffen textuur en een onregelmatige teint en maakt het gezicht opnieuw zichtbaar en stralend jong.

SKIN VIVO UNIFORMITY, de reversieve verzorging voor textuur en teint, maakt de huid opnieuw egaal. Hij doet dit door de 5 onregelmatigheden in textuur en teint die vrouwen hebben omschreven en die de wetenschap heeft bevestigd, aan te pakken.

Dus, als ik het goed lees zouden die oneffenheden/rode en/of droge plekken ermee weggaan? Baadt het niet, het schaadt niet, dacht ik (en hoop ik) dus sinds een paar dagen ben ik nu ook aan het smeren.

Eerste indruk: het maakt geen verschil. Mijn vel voelt minder trekkerig aan, dat wel, maar kwa uitzicht blijft het hetzelfde. Maar het is nog maar een paar dagen, dus wie weet. We zullen hier binnen een week of twee nog eens op terug komen. Wat wel is, is dat de crème lekker ruikt. Dus dat is toch ook al iets.

Sowieso kan er voor u ook iets inzitten, want Biotherm doet een actie en ge kunt daarmee één jaar gratis Biotherm Skin Vivo Uniformity winnen. Elke deelnemer ontvangt ook twee kortingsbonnen voor Skin Vivo producten bij ICI Paris XL.

Wordt vervolgd.