Tag: Sport

Het nieuwe schooljaar is begonnen

In principe begint het schooljaar maar maandag, maar bij ons begon het vandaag.

Vandaag. U leest het juist, want een aantal van de extra curriculaire activiteiten zijn al begonnen. Anderen zijn nog niet begonnen maar komen er ook met rasse schreden aan en voor nog andere moet ik nog eens deftig onderzoek doen om te zien of het zal gaan. Al bij al belooft het een hectisch druk jaar te worden.

Vandaag zijn begonnen: turnen en tekenles. Schema vandaag:

  • 9u-10u30: turnen Zelie (ze mag een groep omhoog)
  • 10u30-11u30: turnen Jan (ja hoor. Jan is ook aan zijn eerst buitenschoolse activiteit begonnen en alhoewel er traantjes waren toen ik weg ging, waren ze nog rapper opgedroogd eens ik weg was én heeft hij zich fantastisch geamuseerd. Hmm. Die traantjes, dat belooft voor maandag)
  • 10u50-12u30: tekenles Louis én Zelie (Zelie zit ook weer een klasje hoger. Louis is begonnen en vindt het fantastisch. Als de les gedaan was bleef hij maar praten met en uitleggen aan de lerares en de lerares was volledig opgetogen over zijn enthousiasme én fantasie).

In tegenstelling tot wat Michel dacht, moet hij Zelie dus niet meer gaan halen gezien Louis nu samen met Zelie op dezelfde plaats zijn activiteit eindigt (vorig jaar turnde hij nog). Dit jaar zal hij zich mogen ‘beperken’ tot zorgen dat het eten op tafel staat als we terugkomen van de tekenles want binnen een paar weken begint dan ook de scouts.

Om 14u zullen zowel Louis als Zelie dan naar de scouts vertrekken, wat ons ongeveer een uur geeft om te eten. Het zal dus klaar moeten staan willen we ons niet doodverslikken.

Niet dat de rondgang vandaag alles was. Nee hoor, er was nog meer aan de hand. Want dit jaar wil Zelie muziekschool doen en dus zijn we haar vandaag gaan inschrijven, maar er was zoveel volk dat we pas anderhalfuur later buiten waren.

Schema dus tot de middag:

  • 9u-11u30: zie hierboven
  • 11u45: aankomst muziekschool voor inschrijving Zelie
  • 12u20: verlaten muziekschool (met nummertje van de rij in hand) om Zelie en Louis af te halen op tekenschool
  • 12u40: terug op de muziekschool om het wachten voort te zetten
  • 13u10: inschrijven Zelie op muziekschool
  • 13u25: aankomst thuis

Nu kan je denken, wauw zo hectisch. Goed dat dat voorbij is. Maar dan heb je het mis. Om 14u had Zelie een afspraak bij de kapper én om 15u had Zelie een verjaardagsfeestje.

Het was dus rap, rap eten (boterhammetjes gaan gelukkig rap), Anna in bed steken en dan als de weerga ervandoor met Zelie. Uiteraard was er enige vertraging bij de kapper en zijn we daardoor 10min te laat toegekomen op het feestje, zonder kadootje.

Maar eens Zelie afgezet was het even ontspannen voor mij. Gezien de drie andere kindjes bij papa waren heb ik ervan geprofiteerd om alleen boodschappen te gaan doen. Volledig op mijn gemak een kadootje gaan halen voor het vriendinnetje van het feestje én eentje voor een vriendje van Louis naar wiens feestje hij woensdag mag. Daarna op het gemak alles geen kopen in de Colruyt waarna ik op het gemak terug reed naar het feestje om Zelie op te halen.

Dat anderhalf uur alleen had deugd gedaan. Door al dat geloop had ik barstende koppijn gekregen en na het boodschappen doen was die volledig weg. Bij het ophalen van Zelie heb ik dan nog een beetje gekletst met de ouders en daarna zijn we op ons gemak naar huis gegaan waar ik onmiddellijk aan het avondeten begonnen ben. Na gisterenavond wou ik de kinderen niet te laat laten opblijven.

Maar kort: hoe zal de week er in de toekomst uitzien voor de kinderen? Eigenlijk weet ik nu alleen het schema van Zelie en Jan maar. Voor Louis moet ik nog een sport vinden en dus de trainingsschema’s nagaan.

Zelie:

  • maandag 16u30-18u: muziekles
  • dinsdag 16u30-17u30: muziekles
  • woensdag (uren onzeker) namiddag: Franse les
  • donderdag: niets
  • vrijdag: (vermoedelijk) ballet
  • zaterdag 9u-10u30: turnen
  • zaterdag 10u50-12u30: tekenles
  • zaterdag 14u-17u: scouts
  • zondag: rustdag

Jan:

  • zaterdag 10u30-11u30: turnen

Louis (reeds gekend):

  • woensdag namiddag: Franse les
  • zaterdag 10u50-12u30: tekenles
  • zaterdag 14u-17u: scouts

Maandag en dinsdag zal Zelie meegenomen worden door een vriendinnetje haar ouders, vriendinnetje dat met haar naar de muziekschool zal gaan. Woensdag brengt mamie de twee oudsten naar de Franse les en vrijdag ben ik thuis om het nodige gerij te doen.

Alvast bedankt aan de hulprijders om het komende jaar de kinderen op hun respectievelijke activiteiten te krijgen. Dikke kus.

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats

… wij hebben ongeloofelijke haast (Herman van Veen)

Dat was zowat gisteren mijn dag in een notedop: haast, haast, haast. Van hier naar daar rennen en terug. En nog eens over en weer. Hoe dan? Wel, als je er rekening mee houdt dat het ongeveer 35min rijden is tussen Gent en Sint-Niklaas, dan moet ge u de volgende routine proberen voorstellen:

  • 9 – 10u30: turnen Zelie – Gent
  • 11u – 14u: koorrepetitie Zelie – Sint-Niklaas
  • 11u30 – 12u30: Turnen Louis – Gent (met dank aan F.  om hem te brengen, maar zelf afgehaald)
  • 14u00 – 17u30:  Brevettendag turnen Zelie en Louis – Gent
  • 19u: Zelie afzetten in Sint-Niklaas voor koorconcert ’s avonds
  • 20u: met gezin naar Sint-Niklaas voor koorconcert

Om het zacht uit te drukken: het was hectisch.

Eerst wou ik Zelie de koorrepetitie ’s middags laten overslaan, maar in tegenstelling tot de andere kinderen van het koor was het haar eerste optreden en ik was een beetje bang dat de middag oefensessie te belangrijk was voor ’s avonds. Ik heb nog gelijk gekregen ook en Zelie was zeer blij dat ik die extra toer gedaan heb.

Eventjes respijt gehad ’s avonds toen de brevettendag al om 16u30 afgelopen was in plaats van op het voorziene uur (later). En ook een beetje geluk gehad toen ik ’s middags toestemming kreeg van de koorleiding om Zelie eventueel al een half uur vroeger te mogen brengen (vanaf 18u30 dus), anders was ik nooit op tijd terug in Gent geraakt om met iedereen dan opnieuw naar Sint-Niklaas te rijden.

Maar los van het opjagen, het was een leuke dag en vooral: de kinderen vonden het fantastisch. Louis en Zelie hebben hun turnbrevet gehaald. Niet dat er ook maar één kind het niet zou halen, daar niet van. Het is eerder een pro forma gedoe dan serieus, maar het is goed voor de kinderen en ze tonen dan trots wat ze allemaal geleerd hebben in het jaar.

’s Avonds dan met bijna heel het gezin naar Zelie gaan kijken in Sint-Niklaas, bijna want Anna is thuis gebleven onder het waakvolle oog van nonkel Philippe.

Het optreden was zeer leuk: al die enthousiaste kinderen hun longen uit hun lijf zien zingen. Het was een lust voor het oog. Niet dat het allemaal zo zuiver was, maar je zag dat ze er allemaal ongelooflijk veel plezier in hadden en dus stoorde het in het geheel niet. Na het optreden is Zelie nog enthousiaster dan voordien om ermee door te gaan. Dat belooft dus.

De kinderen lager er uiteindelijk pas om elf uur in, veel te laat ja, maar het is gelukkig vakantie en gezien ik ook niet moet werken wil dat zeggen dat ze er toch niet uitmoeten om één of andere reden.

Kunst en angst

Toen mevrouw Polly mij op de stadsloop vertelde over “Verboden boven de 18” in het SMAK, bleef het ergens wel bij mij hangen.

Maar niet in eerste instantie: het was stadsloop en zowel Zelie als Louis liepen mee in de Kids run.

Na afloop van de Kids run was ik het zelfs volledig vergeten: Louis was na de eerste ronde huilend toegekomen en mensen van de organisatie hadden hem eruit genomen en meegenomen. Naar waar? Dat kon niemand ons blijkbaar zeggen en dus heb ik het hele Sint-Pietersplein afgelopen op zoek naar Louis. En hoe langer het duurde voor ik hem vond, hoe meer ik in paniek geraakte (ge zoudt van minder).

Uiteindelijk heb ik hem op het podium gevonden, net toen de mens aan de micro uitriep dat “Louis Vuijlsteke verloren was gelopen”.

De annonce was nog niet afgelopen of we hadden elkaar al gezien en toen hebben ze hem, over de hekkens tillend, naar mij toegebracht, maar niet voordat ik de mensen van de organisatie de huid had volgescholden: Louis was niet verloren gelopen. *Zij* hadden hem verloren dóen lopen. Idioten.

Toen we vrijdag dan naar het stad vertrokken om te gaan winkelen passeerden we aan het SMAK en de woorden van mevrouw Polly vielen mij weer te binnen.

Zo rap als tel parkeerde ik de auto en legde het concept uit aan de kinderen en vroeg of zij geïnteresseerd zouden zijn? Ja hoor, geen probleem en dus zijn Zelie, Louis en Jan naar binnen gegaan terwijl ik vol ongeduld buiten op hen stond te wachten met Anna in mijn armen.

Ze mochten alle drie één werk kiezen en dat hebben ze dus ook gedaan, net als bij mevrouw Polly geheel op eigen houtje, zonder enige indoctrinatie. Er zou er één zijn met een ajuin, één met een banaan en één met een paarse meneer? Denk ik?

Morgen mogen we als volwassenen gaan kijken. Als ik het niet vergeet zal ik dat dan ook doen en daarna zal het afwachten zijn tot de werkjes thuis worden geleverd.

Gemist

Vandaag had Louis zijn zwemles, maar gezien het vakantie is was die om 13u in plaats van ’s avonds om 19u.

Ik heb mij deze voormiddag en middag dan ook enorm opgejaagd om alles en iedereen op tijd in orde te krijgen zodat we op tijd in het zwembad zouden zijn, dit terwijl ik gezworen had mij deze vakantie niet op te jagen … behalve voor kerst- en oudejaarsavond, om daar toch op tijd toe te komen.

De kinderen zijn namelijk nogal lastig aan de vakantie begonnen wat een duidelijk teken aan de wand is van hoge nood aan rust. Dus was het besluit: we doen niets en als we iets doen is het zeker op het gemak.

Vandaag kon dat dus niet. Maar ondanks het jagen en doordoen is het mislukt: om 13u02 in het zwembad toegekomen en het was al gesloten. Sorry, geen uitzonderingen, na 13u mocht er niemand meer in want het sloot om 13u30. De zwemlerares nog even gesproken, maar verder konden we niets meer doen.

Al het gejaag voor niets dus. Ik was al op weg om terug naar huis te gaan tmet gans de bende oen ik besefte dat het ondertussen eigenlijk al 13u15 was en dat het zwembad om 14u weer open ging. En de kinderen wouden toch zo graag gaan zwemmen. Anna moest nog eten, dus dan maar besloten haar eten te geven in het zwembad terwijl de andere drie vrolijk rondliepen en de boel daar op stelten zetten.

Uiteindelijk zijn de 45 minuten vlug voorbij gegaan en hebben we dus alsnog gezwommen, zij het zonder les voor Louis. ’t Was uiteindelijk allemaal heel relaxed en nu zijn we allemaal aangenaam moe, zo moe zelfs dat Anna in de auto in slaap is gevallen en ze nu nog slaapt, ook al heb ik haar ondertussen in haar bedje gelegd (normaal gezien komt ze dan wakker en wil ze niet meer slapen).

Volgende week is het les op vrijdag om 16u10. Ik weet nu wel zeker dat het zwembad deze keer niet zal gesloten zijn dus als ik een paar minuutjes later kom, zal Louis nog altijd zijn les krijgen. Opjagen is dus sowieso uitgesloten.

Derde keer, goede keer?

Na twee mislukte pogingen om (meer) aan sport te gaan doen door regelmatig te gaan zwemmen, ben ik vandaag aan mijn derde poging begonnen.

Bij mijn eerste twee pogingen ging ik zwemmen met een partner, onder de redenering dat, als ik alleen moet gaan zwemmen, het er dan toch niet van komt. Als er iemand mee gaat zwemmen dan gaat het excuus van ‘geen zin’ minder makkelijk op. Vandaar.

Maar door zeer drukke agenda’s van de twee achtereenvolgende personen is dat uiteindelijk niet gelukt. Telkens één keer gaan zwemmen en verder lukte het niet om een tweede dag vast te leggen.

Maar nu kan het niet meer mislukken: mijn zwempartner nu heeft enkel een agenda die van mij afhangt. Het is Louis.

Sinds enige weken volgt hij zwemles en dat doet hij trouwens zeer goed. De eerste weken ging Anna ook mee naar het zwembad, dus dan zat ik met haar gezellig aan de cafetaria te kijken naar Louis.

Maar sinds vorige week blijft Anna thuis, bij papa, om tijdig in haar bedje te kunnen. Ze heeft namelijk een nieuw ritme ontwikkelt hetgeen inhoud dat ze ten laatste tegen half acht in bed ligt, en dat komt dus goed uit.

Vorige week zat ik naar goede gewoonte vanaf de kant naar Louis te kijken toen ik op het lumineuze idee kwam om ook te zwemmen als Louis zijn lessen kreeg. Zo gezegd, zo gedaan en vandaag heb ik dus mijn goede voornemens weer opgepakt: mijn eerste keer zwemmen.

Het heeft deugd gedaan: moe maar voldaan. Ik denk dat ik van de komende zwemlessen veel genot zal hebben.

Zwemmen II

We spraken er al een tijdje van om het opnieuw te proberen, om Louis opnieuw zwemlessen te laten volgen.

Een aantal maanden geleden hadden we het al eens geprobeerd, maar Louis was toen nog te bang in het water: niet zozeer van het water zelf want hij gaat dolgraag zwemmen, maar wel om met zijn hoofd onder te gaan. Na een halve les werd dus wijselijk besloten om de lessen dan maar even stop te zetten.

Maar sinds die les heeft Louis zichzelf eigenlijk langzaam maar zeker geleerd om over zijn angst te geraken. Iets wat ik op zich al zeer sterk vind.

Nu, dat is eigenlijk Louis ten voete uit: zelf dingen leren en ontdekken en eens hij het onder de knie heeft pas tonen dat hij het kan. Bij het zwemmen heb ik hem uiteraard bezig gezien (ik laat hem niet alleen in het zwembad), maar hem ‘helpen’ op een of andere manier mocht ik niet en als ik er teveel aandacht aan besteedde dan werd hij terug angstig, dus liet ik hem maar doen en hield hem in de gaten vanuit mijn ooghoeken.

Een paar weken geleden gleed hij plots, zonder enig ‘drijf’middel, van het glijbaantje. Geen angst of niets om met zijn hoofd onder te gaan. Hij ging ook zonder problemen en zonder bandjes over en weer van ondiep naar dieper. Apetrots riep hij mij telkens om te kijken. De tijd was dus rijp om opnieuw een leraar te zoeken.

Voor de herstvakantie ben ik dus met Louis naar een lerares gestapt om te vragen om lessen te krijgen en gisteren kon dat voor het eerst.

Louis heeft er twee weken naar uitgekeken en vertrok gisteren dan ook dolenthousiast. Hij heeft het volle half uur zeer goed zijn best gedaan. Na de les een beetje gesproken met de lerares en zij ziet het volledig zitten. Hij kan blijkbaar zijn bewegingen met zijn benen al (kikker-schaar-soldaat – o.a. dankzij zuslief zou ik zo denken) en wil echt wel leren.

Toen ik na de les vroeg of hij het zag zitten en volgende week wou terugkomen riep hij zeer luid “ja” en begon spontaan blij te zingen.

Binnen een paar weken zal ik dus veel meer op mijn gemak zijn als ik met de vier ga zwemmen. Joepie!

Sport

Ik zeg al lang dat ik iets van sport moet gaan doen. Anderzijds zeg ik ook dat ik eigenlijk al genoeg aan sport doe, vooral dan gewichtheffen met varierende gewichten van 7kg tot 22kg 🙂

Tot een week of twee geleden had ik uiteraard zeer goede redenen om toch niets te doen: met een baby die nog te veel wakker is en aan de borst hangt gaat dat nogal moeilijk.

Maar sinds Anna nu ook tegen half acht ’s avonds in bed ligt zijn de excuses opgebruikt.

Een mailke dan maar naar de overbuur die ook sprak van meer aan sport te willen doen (en het ook effectief doet): zin om te zwemmen? Gelukkig had ze zin want alleen sporten, dat is niets voor mij.

Woensdag onze eerste sessie gedaan: 10 min zwemmen, 10 min rust en nog eens 10 min zwemmen. Ik voelde mij volledig geradbraakt daarna maar oh zo voldaan en moe. Zalig gevoel gewoon. Vanaf nu ben ik dus van plan elke woensdag te gaan zwemmen.

Maar één keer in de week sporten is eigenlijk niet nuttig, werd mij ooit wijsgemaakt, dus maandag ga ik eens mee gaan doen met power yoga, zien of dat iets voor mij is.

Goede voornemens dus. Nu nog volhouden.

Post

Zelie kreeg gisteren post. Van Interfot-sports.

Nu eigenlijk niet Zelie maar Lelie: de idioten hebben haar naam niet goed genoteerd. Wie die idioten zijn? Wel, de mannen die fotos trokken op de ING loop hier in Gent. Zelie heeft toen meegelopen en bij aankomst werd een foto van haar gemaakt.

Er zat in die enveloppe een foto van haar als ze aankomt en een begeleidend briefje.

Leuke foto, dat wel. Ge ziet dat ze aan het einde van haar krachten is maar toch niet wil opgeven.

Het briefje was minder leuk:

“Ter herinnering aan jouw sportieve inspanning, hopen wij je aangenaam te kunnen verrassen met deze unieke foto. Indien je hem graag zou behouden, hoef je alleen maar 6 euro over te maken via het bijgesloten bankoverschrijvingsformulier. Deze verzending is geheel vrijblijvend en houdt geen enkele aankoopverplichting in.”

6 euro! Voor nen foto! Waar ik zelfs niet om gevraagd heb! Dat mogen ze nu wel schoon vergeten. Ik heb niet voor niets rechten gestudeerd: alles wat u opgestuurd wordt zonder dat ge het gevraagd hebt moet ge noch betalen, noch terugsturen.

En dat gaan we dan ook niet doen.

Bedankt voor de foto mannen. Het is effectief een schoon aandenken, maar als ge geld wilt moest ge maar een bestelling opgestuurd hebben en niet de foto zelf.

Sportdag

Zelie doet een relaas van één van de activiteiten:

“We hebben een spelletje gespeeld. Er was een thuisploeg en een veldploeg. Ik zat in de veldploeg en meester deed ook mee. Hij zat in onze ploeg.

En we zijn gewonnen!

Maar ik ga nu eerst vertellen hoe het spelletje gaat …”

Ja, eerst de belangrijke zaken hé 🙂