Foutje in de planning

Vandaag ging ik cursus twee afwerken: voorbereiding doen, structuur en een eerste keer studeren, … maar dat was buiten de planning gerekend.

Niet dat die planning er op het eerste zicht druk uitzag. Er was een wandeling gepland om 14u en Zelie moest om 17.30u op het feest van de plechtige communie van haar vriendin zijn, dus dat viel toch nog mee?

Maar toen bedacht ik dat het toch vaderdag was en ik een cadeautje had voor mijn papa en het toch niet kon maken om het hem niet te brengen. Dus even over-en-weer naar Oudenaarde was het plan. Zelie ging mee, de rest bleef thuis, dus hoe lang kon dat duren als ik om 11u vertrok?

De vertrektijd zat goed, maar toen bleef ik iets langer dan voorzien babbelen met mijn papa en moesten we toch zeker nog eens langs mijn zus passeren en bleef ik daar even babbelen. En nog een geluk ook want bleek dat ik de babyborrel van nichtlief verkeerd op de planning gezet had: die was toch wel vandaag niet zeker?

Studeren ging toch nog wel lukken, hield ik mijzelf voor: wandeling tot ongeveer 15.30? Dan thuis een kwartier later en dan had ik nog anderhalf uur vooraleer ik Zelie moest voeren. Vandaar zou ik dan doorrijden met de rest van het gezin naar de babyborrel.

Pas terug thuis van Oudenaarde om 13.30u, dus net genoeg tijd om iedereen in de auto te krijgen en naar de plaats van afspraak te rijden voor de wandeling. Heel leuke wandeling gehad en ook zeer interessant (ook mede dankzij alle kennis van vriendin Murphy en haar dochter M.), maar wat ik dacht dat anderhalfuur zou duren, duurde uiteindelijk meer dan twee uur. Dus pas thuis om 16.30u.

Zelie moest zich dus klaarmaken voor het feest en haar haar wassen, wat gaf dat ik een beetje later haar haar stond te drogen (als ze het in de lucht laat drogen lijkt het immers alsof ze er in weken niet in gekamd heeft, en dat kon nu toch niet voor een feest) en dus toch geen tijd had om in de boeken te neuzen.

We hebben ons uiteindelijk nog mogen reppen ook opdat Zelie op tijd zou zijn en rond 18.15u stond ik dan met de drie andere kinderen op de babyborrel.

Het nadeel aan activiteiten waar mijn familie mee gemoeid is, is dat een tijdsplanning nooit kan aangehouden worden. Het was een zeer gezellige babyborrel maar in plaats van ten laatste tegen 20.30u thuis te zijn, zoals ik het in mijn hoofd had (studeren, weetwel), waren we uiteindelijk pas om 21.45u thuis. Tegen dat iedereen klaar was voor bed, erin zat en ik weer beneden stond was het 22.15u: geen uur meer om nog te beginnen studeren. Bovendien moest ik om 23.00u Zelie afhalen en had ik nog 15min vooraleer ik naar daar moest vertrekken.

Een studeerloze dag dus vandaag. Morgen zal ik toch wel een tandje moeten bijsteken.

Kiezen en tellen

Ik ben één van die ‘gelukkigen’ die het bij elke verkiezing aan hun been hebben: mogen opdraven om als Chinese vrijwilliger te gaan bijzitten. Mij is het lot van ‘teller’ beschoren. Nog nooit ‘s ochtends moeten gaan zitten, alleen in de namiddag stemmen tellen.

Over het algemeen vind ik dat niet echt erg. Iemand moet het doen, nietwaar, en ik ben nu eenmaal zo iemand die graag telt en andere prutserijen doet en anaal genoeg is om het zeer goed te willen doen.

Maar morgen vind ik het wel erg. Het is de eerste keer dat ik mij kan herinneren dat ik er echt, maar dan ook echt tegenop zie.

Het zal met het soort verkiezingen wel te maken hebben. Ik ga wel. Omdat niet stemmen nog veel en veel stommer is dan stemmen. Maar ik zie er deze keer dus ook tegenop.

Het zal er ook wel aan liggen dat ik nu niet naar de verjaardag van mijn neefje kan … in Nederland, en dat de kinderen het feest ook zullen missen. Dat dit de eerste vaderdag zal zijn dat ik mijn vader genen kus en knuffel ga kunnen geven, want hij zit in Nederland bij mijn neefje.

Nee. Ik ben nu geen happy bunny.

Leve vader!

En zo is vaderdag nog eens achter de rug.

In tegenstelling tot vorig jaar ben ik dit jaar een betere dochter geweest. Geloof het of niet, maar vorig jaar was ik zelfs vergeten mijn papa te telefoneren. Mens, heb ik mezelf toen voor het hoofd geslagen. Slechte dochter, San. Foei!

Dit jaar zou mij dat dus niet overkomen en het is mij gelukt ook. Wauw. Prestatie (niet dus). Voor vaderkesdag dit jaar hebben wij (den anderen en ik dus) mijnen papa gisteren uitgenodigd voor een etentje in een restaurant naar zijn keuze. Het enige dat hij moest doen was reserveren voor drie, en dat heeft hij gedaan.

Het werd een heel gezellige avond in de Wine & Dine met heel lekker eten. Een goede drie uur gekletst bij voorgerecht (twee maal garnaalkroket, één tonijn carpaccio), hoofdgerecht (één gebakken sint-jacobsschelpen, één tournedos en één kabeljauw) en dessert (twee dame blanche en één frambozensoep met vanilleijs) en afgesloten op het appartement van mijn vader voor koffie.

Vandaag tijd dan om de andere papa’s te vieren. Eerst en vooral mijn wederhelft en de vader van mijn kinderen die ook eens in de bloemetjes mag gezet worden. Dit jaar was ik heel tevreden van mijzelf want ik had een kadootje gevonden waarvan ik toch wel zeker dacht dat 1. hij het nog niet had en 2. hij er content van ging zijn. En het is gelukt. Jeej! Want geloof mij vrij: een kadootje vinden voor den anderen waar hij echt content van is én dat geen stukken van mensen kost, is geen sinecure.

Deze middag zijn we dan gaan eten bij mijn schoonouders, schoonpapa een dikke proficiat gewenst en een kadootje gegeven (uiteraard een vondst van den anderen) en hebben daar dan de rest van de dag doorgebracht. Zoals altijd heel lekker gegeten, wreed aangenaam gezelschap en lekkere taart als toetje (onze bijdrage tot de maaltijd). Zo van die namiddagen die puur genieten zijn. Altijd leuk.

Einde vaderdag 2008. Op naar volgend jaar.

Avondje uit

Michel heeft mijn nieuwe nichtje nog niet gezien en toen ik hem donderdag vroeg wanneer hij dacht tijd te hebben, zei hij zaterdag. Vandaag dus.

Maar de voormiddag zat al vol en in de namiddag ging ik bezoek krijgen van mijn vriendin die ik al een paar jaar niet meer gezien heb en vorige week toevallig tegen het lijf liep, dus de vraag stelde zich: wanneer juist? En toen kreeg ik een ‘briljant’ idee.

Ik stuurde een mailke naar onze babysitprovider (niet haar belangrijkste functie, die functie is die van ‘vriendin’, maar in odergeschikte orde dus wel) of er daar iemand ter beschikking was. Gelukkig kwam er positief antwoord. Vervolgens telefoneerde ik naar mijn vader om te vragen of hij wou gaan eten met ons, zaterdagavond, wegens dat wij morgen, op vaderkesdag al andere plannen hebben. Gelukkig kwam er ook een positief antwoord.

Zo gaan we dus deze avond op babybezoek: gewoon den anderen en ikzelf, zonder kinderen, zonder drukte. Even een glaasje gaan drinken op de gezondheid van het nichtje, een klapke gaan doen en daarna op het gemak vervroegd vaderkesdag gaan vieren met mijn papa. Onze traktatie.

Ik kijk daar zo al naar uit.

Vaderdag

Om 7u was Louis wakker en stond hij aan ons bed: kadootjes voor vaderdag, fluisterde hij opgewonden.

Eén kadootje had hij onder ons bed verstopt (een spiegeltje) het ander lag beneden samen met dat van Zelie en Jan en mij.

Zelie was ondertussen naar beneden de andere kadootjes gaan halen en twee minuten later stond ze er ook.

Even geaarzeld of ze Michel wel mochten wakker maken maar het enthousiasme en de anticipatie op hun gezicht deden me rap Michel aanporren: wakker worden, gelukkige vaderdag.

Ik kan niet zeggen dat hij het wreed kon appreciëren 🙂 maar de kinderen des te meer. Hij heeft gelukkig wel het nodige enthousiasme kunnen opbrengen voor hun kadootjes vooraleer weer in slaap te vallen.

Eens dat hij wakker was zijn we gaan sangria-aperitieven op het buurtfeest achter ons deur. De kinderen deden (uiteraard) mee aan de stoepkrijtwedstrijd en Louis was zelfs bij de winnaars: drie tekeningen werden als mooiste uitgeroepen en Louis zijn dinosaurus was er één van. De drie ‘winnaars’ mochten als eerste een prijs kiezen, daarna was het de beurt aan alle andere kindjes.

En dan was het een geluk bij een ongeluk voor mij dat Michel zijn ouders niet thuis waren zondagnamiddag: zo moesten we niet kiezen bij wie van onze vaders we vaderdag zouden vieren.

Gisterennamiddag zijn we dus naar Oudenaarde getrokken om gelukkige vaderdag aan mijn papa te wensen. Gezien mijn papa bij mijn zusje eet in het weekend zijn we daar naartoe getrokken.

Wij zaten gezellig in de tuin maar eigenlijk vooral zonder papa: de wereldbeker is begonnen en mijnen papa zal dus de komende maand heel veel voor de TV zitten. Gisteren was geen uitzondering. Maar we hebben toch een beetje kunnen kletsen tijdens de pauze en toen de match gedaan was.

De kinderen zaten in het zwembadje te spelen en onder crazy Daisy te lopen.

Great fun for everyone.