Tag: Vakantie

Vakantie

Als eerste vakantiedag hebben we voornamelijk … niets gedaan.

En toen was het plots 15u en beseften we dat we eigenlijk toch nog dingen moesten doen.

Eén ervan was naar het SMAK gaan voor ‘Verboden boven de 18’. De kinderen hebben alle vier een kunstwerkje gekozen in een recordtijd: ik zat nog niet goed en wel neer of ze waren al terug. Ik ben zeer benieuwd wat het geworden is, maar we zullen tot augustus moeten wachten vooraleer we het weten.

Daarna moesten we nog langs de kampeershop passeren: Louis zijn sandalen waren al volledig kapot (na amper 2 maanden) en Zelie kon moeilijk met haar mooie sandalen op scoutskamp, dus een stevig paar voor elk was nodig.

Op de laatste moment van de dag gingen Zelie en ik dan nog rap de stad in: zij voor haar verjaardagscadeau die zij nog van ons tegoed had, ik voor een accessoire voor onder mijn kleedje dat ik morgen naar een trouw wil aandoen. We hebben ons nog serieus mogen opjagen om op tijd in de tweede winkel te geraken, maar beide doelen zijn bereikt geworden.

Wat begon als een zeer rustige dag is dan toch nog druk geëindigd maar we hebben toch alles gedaan gekregen wat we wilden doen.

We kunnen eraan beginnen

Twee maanden vakantie. Die zijn deze middag begonnen. Met een etentje in ’t stad en een bezoek aan de orthopedist voor Zelie en Louis (nog geen probleem). Daarna was het tijd om … niets meer te doen.

Geen plannen meer, dus gewoon naar huis geslenterd om te zien wat we konden doen om uit te rusten.

Toen we thuis kwamen, kwamen de buren ook net thuis. Het resultaat was dat we daar allemaal de rest van de namiddag gezeten hebben: de kinderen aan het spelen, Zelie en ik aan het babbelen en koffie drinken.

De vakantie is goed begonnen. Jammer dat ik dit jaar geen 2 maanden kan thuisblijven, maar we gaan ons toch amuseren tussendoor.

en by the way

wat Mme Zsazsa zegt hé meiskes.

Het zijn kinderen, geen monsters, en een paar weken samen thuis zijn is alleen maar genieten (en ook af en toe u inhouden om ze niet met hun kop tegen de muur te klakken, maar soit).

Ik verschiet er altijd van hoe snel het gaat en dat we uiteindelijk nooit alles hebben gedaan wat we gezegd hebben dat we gingen doen.

Dus volg de goede raad van Mme Zsazsa: niet opjagen, rustig blijven, afwachten en genieten. Everything’s going to be allright.

Laatste dag ‘vakantie’

Vandaag was mijn laatste dag van mijn 9 maand durende ‘vakantie’ en ik heb dat kalm ingevuld. Veel kon toch niet gedaan worden, want Louis was al sinds dinsdag thuis met buikgriep en deze ochtend lag Zelie ook dubbel van de pijn. Achteraf gezien niet hetzelfde als Louis, maar deze ochtend toch het zekere voor het onzekere genomen en ze mocht thuis blijven.

Maar kijk. Louis had tijdens de nacht nog eens serieus last gehad en blijkbaar was daarmee het laatste spoor virus weggespoeld, want gedurende de dag had hij zijn kleur teruggekregen en voelde hij zich weer kiplekker.

Een geluk, want nu konden we afspreken met vriendin E. om samen een broodje te gaan eten. De kinderen waren content om buiten huis te zijn en ik was blij om nog eens een babbelken op het gemak te kunnen doen.

Om 16u Anna en Jan en E., een vriendinnetje van Louis, afgehaald. Thuis gekomen gekookt terwijl de kinderen speelden. Toen vriendin H., de mama van E. haar kwam afhalen nog een aperitiefje genoten en nog een beetje gekletst, gegeten en zo was de dag alweer voorbij.

En dat was het zo wat voor de laatste dag. Nu nog een beetje TV kijken en dan op tijd gaan slapen, zodat ik goed uitgerust ben voor mijn eerste dag morgen.

We zijn klaar

Vandaag de allerlaatste schoolinkopen gedaan. Eigenlijk een extraatje. Voor alle drie heb ik nieuwe kleurpotloden en stiften gekocht, voor in de pennenzak. En voor Louis eindelijk een schaar voor linkshandigen.

Drie, ja, want Jan start dus overmorgen in het eerste studiejaar. Zijn boekentas staat nu ook klaar, samen met die van Zelie en Louis.

Morgen de laatste dag vakantie en dan mogen ze er weer aan beginnen.

Gedanst gedaan

De dansstage is voorbij. Het laatste half uur mochten we gaan kijken en hebben de kinderen getoond wat ze geleerd hebben.

‘t Was wel wijs maat!

Kijk hier, de ganse ‘crew’: twee meisjes-leerlingen, leraar Joren van jazz-modern en clipstyle, ander meisje-leerling en Zelie ervoor, naast dat meisje leraar Bruno van breakdance, een ander meisje, leraar Antonio van urban, en de rest van de jongens-leerlingen met Louis op het einde.

Dans!

Voor de mensen die naar So you think you can Dance hebben gekeken: Bruno was één van de 16 finalisten en toen de jongste van de bende.

Ik ga Zelie en Louis niet kunnen tegenhouden om te kijken dit jaar.

Einde kamp

Et voila, we zijn er weer vanaf.

Voor de laatste dag mochten de ouders/vrienden/nieuwsgierigen gaan kijken naar de laatste 2 uren van de training en na afloop kregen ze nog een diploma. Jan zag nog eens bloedrood en van deze keer was het niet echt duidelijk of het nu van vermoeidheid was of gewoon van de blakende zon. Waarschijnlijk een combinatie.

Ondertussen bereiden Zelie en Louis zich ook al voor op hun (dans)kamp volgende week, maar de voetbal zit er nog niet op voor deze week: morgen nog een tornooi. Maar ze geven tenminste ook prachtig weer, dus dan is het nog aangenaam.

Bewondering

Ik stond dus eigenlijk met ongelooflijk veel bewondering naar Jan te kijken vandaag.

Vorige week een zwaar voetbalkamp. Deze week nog een kamp. En dan is het namiddag, een namiddag dat hij vrij zou hebben, maar dan heeft hij gewone training.

Om 12u hem afgehaald op zijn kamp, om 16u training en hij smijt zich volledig. Hij trouwens niet alleen hoor. Er zijn nog 3 ploeggenootjes op het voetbalkamp en bij geen van de 4 is er enig teken van vermoeidheid te merken.

Toch wijs als ze zich zo amuseren.

Nu wel

Vandaag was het weeral om 7u opstaan en zoonlief wakker maken: poging twee om naar het voetbalkamp te gaan. Deze ochtend geen lastige darmen, maar een vrolijke Jan die er naar uitkeek.

Niet dat hij veel keuze had: deze voormiddag had ik een afspraak waar geen kinderen konden bij zijn en dus waren Louis, Zelie en Anna ingeschreven op de grabbelpas.

Toen we hem deze namiddag gingen afhalen was het één en al glimlach: hij had duidelijk een fantastische dag achter de rug.

Morgen direct maar een half dagje, wat goed uitkomt want hij heeft nog gewone training in de namiddag.

He’s back

We waren net op tijd om Jan van het kamp af te halen. Het was net beginnen regenen en de kinderen stonden onder de poort te wachten. Hij was blij om ons te zien, maar niet overdreven.

Hij keek zelfs een beetje sip en toen ik vroeg wat er was, was het: moe (doodmoe zal meer de lading dekken) en toch wat triest dat zijn weekje bij zijn tante erop zat. Dubbele gevoelens dus.

Hij heeft zich dus zeer goed gehad. Op zijn ‘rapport’ van het einde van de week heeft hij één voldoende en voor de rest allemaal zeer goed én hij heeft Frank De Bleeckere ontmoet en hij staat op de foto met hem. Niet dat hij daar van onder de indruk was, want hij wist dus niet wie het was, maar soit.

We hebben bij mijn zus gegeten en de kinderen hebben dus nog een tijdje kunnen spelen en tegen dat we naar huis gingen waren de dubbele gevoelens voorbij: hij was blij dat we er waren en dat hij terug naar huis ging.

Hij is terug en ik heb daar absoluut geen dubbele gevoelens bij: ik ben doodcontent.