Tag: Zelie

Trots

– Hoe was het op school vandaag Zelie?

– Goed *glunder glunder* … ik kan zwemmen 🙂

Voorgeschiedenis:

Zelie is twee maal met Free time op ‘zwem’vakantie geweest: de eerste maal watergewenning, de tweede maal om te leren zwemmen. Wat er die tweede maal gebeurd is weet ik niet maar het kwam er op neer dat ze na twee dagen opnieuw bij de ‘kleintjes’ van watergewenning werd gestoken: ze durfde niet. Volgens mij ligt dat dan meer aan de monitoren dan aan het kind, maar soit. Ik hoorde dat ze met school sowieso zou leren zwemmen dus dat kwam wel in orde.

Het hele jaar de zwemlessen gevolgd en er leek toch niet echt schot in te komen: te bang.

Een week of vier geleden vroeg Zelie of we nog eens zouden gaan zwemmen. Ik deed dat namelijk wekelijks met Zelie en Louis tot zo ongeveer een drietal maand voordat Jan geboren werd. Na de geboorte van Jan ben ik niet herbegonnen want met drie niet-zwemmende kindjes vond ik het niet echt verantwoord daar alleen in een zwembad mee te zijn.

Ik heb Zelie dan maar uitgelegd dat gaan zwemmen met vier kindjes die niet konden zwemmen onmogelijk was en dat zolang zij niet zelf kon zwemmen, wij dus niet meer samen zouden zwemmen.

Ze zei dat ze bang was en toen legde ik haar uit dat ik dat best begreep, maar dat het juist het resultaat was van te kunnen zwemmen dat je niet meer bang was om onder water te gaan omdat je wist dat je toch weer boven kwam.

Ergens moet het een snaar geraakt hebben en heeft ze zich over haar angst gezet. De week erop zei ze al dat ze nu dingen vanop de bodem van het zwembad durfde oprapen.

Vorige week sprak ik dan met haar lerares en die vertelde me dat Zelie als één van haar slechtste leerlingen was begonnen, maar dat het er nu naar uit zag dat ze als één van haar beste leerlingen zou eindigen. En ja hoor, toen ze vorige week thuiskwam zei ze dat ze nu met blokjes zwom in plaats van met een ‘worst’ … en vandaag heeft ze dus zonder enig hulpmiddel gezwommen.

Zelie kan zwemmen.

Ik zie het nog altijd niet zitten om met vier kinderen te gaan zwemmen, maar ik denk dat ik vanaf nu met Zelie naar het zwembad zal gaan op vrijdagavond: de Van Eyck is open tot 23u dus tijd genoeg. Goed voor haar om te oefenen en ik kan misschien eindelijk beginnen zwemmen wat goed is voor mijn rug én dan heb ik eindelijk een activiteit die ik met Zelie alleen kan doen.

Oogst

De oogst op moederdag:

  • drie wenskaarten, volledig zelfgemaakt (Zelie)
  • drie (papieren!) theelichthouders in de vorm van waterlelies, inclusief theelichtjes (Zelie)
  • één schilderij (Louis)
  • één juwelendoosje (Louis)
  • één onderlegger (Jan)

Of met andere woorden: de kinderen hun kunstwerkjes. Adorable!

Niets van de wederhelft want ‘ik en zijn moeder niet’ …

Naweeën

Niet van de geboorte hoor. Dat zou een beetje heel laat zijn. Anna is ondertussen al 7 weken (de tijd vliegt, nietwaar).

Nee, naweeën voor de kinderen van het weekend: het waren lange dagen.
Voor Zelie was het het ergst maar zij heeft er het minste last van, heb ik zo de indruk.

Vrijdagavond was het scouts voor haar en toen zat ze maar om 21u45 in bed. ’t Was een leuke vergadering (wat het belangrijkst is uiteraard) en we zijn te voet naar huis gekomen. Eerst een eindje meegewandeld met haar vriendinnetje Yanthe (en haar zusje en oma bomma): langs de Ketelvest, Nederkouter, Koophandelsplein, Veldstraat, over de Korenmarkt en dan een kleine afslag genomen om langs het Vleeshuis te passeren. Daar hebben we ook afscheid genomen van het vriendinnetje. Aan het Vleeshuis een frietje gekocht en dan op het gemak doorgewandeld naar huis.

Met dat Zelie, Yanthe en Nimuë (het zusje dus) er in de Veldstraat niet beter op gevonden hadden dan om op handen en knieën een eindje af te leggen, mocht Zelie nog in bad voor het slapengaan. Het water zag donkergrijs, ongelooflijk, maar ze zat uiteindelijk proper en fris in bed.

Zaterdagvoormiddag was het turnen voor Zelie en Louis, zoals gewoonlijk. In de namiddag zijn we dan gaan kijken om een nieuwe relax te vinden voor Michel. Ik stond erop erbij te zijn, kwestie dat hij toch (hopelijk) met iets thuis zou komen dat niet alleen comfortabel was, maar ook een beetje mooi zou zijn.

We hebben dus iets gevonden dat aan beide eisen voldoet. We zullen volgend weekend waarschijnlijk een definitieve beslissing (en dus bestelling) nemen.

Na het zetelshoppen zijn we bij Michel’s mama langsgegaan met een kadootje om haar een (vervroegde) moederdag te wensen gezien we zondag niet thuiswaren. Het was nog mooi buiten en de kinderen hebben dus naar hartelust kunnen rondhotsen, wat blijkbaar nodig was na al het winkelen.

Maar zo’n bezoekje loopt altijd uit en uiteindelijk was het na 20u eer we thuis waren. De kinderen moesten nog eten (wij ook trouwens) dus tegen dat ze in bed zaten was het weer na 21u.

Zondag rustig begonnen: beetje eten gemaakt, kinderen in bad voor een zeer grondige wasbeurt, gegeten en na het eten dan onmiddellijk vertrokken richting Nederland (Oisterwijk, waar mijn broer woont) voor het verjaardagsfeestje van mijn broer’s jongste: Louis is 4 jaar geworden.

Drukke bedoening met heel veel kinderen (18 als ik mij niet vergis, gaande van bijna 7 weken tot 13 jaar) en een hoop volwassenen, bijna allemaal familie. Altijd wreed wijs en ik amuseer mij altijd rot op zo’n gelegenheden en de kinderen duidelijk ook. Pas rond 20u vertrokken helaas, dus het was na 22u dat de kinderen in bed zaten, en dat voor een schoolavond.

Het resultaat laat zich zien.

Nu eigenlijk valt het nog mee hoor. Zelie en Louis hebben alleen last om ’s ochtends op te staan. Jan heeft meer last: hij is nogal humeurig, weent heel rap en heel hard, krijst de hele peutertuin bijeen als ik hem ’s ochtends afzet…

These thins shall pass, hopelijk alleen vroeger dan later 🙂

Gesprek

In het weekend mogen de kinderen niet opstaan voor 7u … wat ik eigenlijk veel te vroeg vind, maar enfin.

Gesprek zaterdagavond:

Zelie: Mogen we morgen voor moederdag vroeger opstaan? Ik ben zo nerveus…
ik: Nee schatje
Zelie: Maar waarom niet?
ik: Awel Zelie, wat betekent moederdag?
Zelie: Euhm, om mama te verwennen??
ik: Juist. En waarmee kan je mama het best verwennen?
Zelie: Door jou te laten slapen?
ik: Voila!
Zelie trekt geamuseerd/boos gezicht en lacht dan.

Lezing

Vanavond werd er een lezing over hoogbegaafdheid gegeven door prof. dr. Tessa Kieboom van het Centrum voor Begaafdheidsonderzoek. Het was een lezing georganiseerd door het Departement Lerarenopleiding vooral voor leraren en leraren in opleiding (maar dus niet exclusief).

Gezien onze “situatie” met Zelie vonden wij het interessant om eens te horen wat een experte op het gebied erover te zeggen had en dus hebben we ons ingeschreven om erbij te kunnen zijn. En maar goed ook: de lezing was volgeboekt. Veel interesse dus. Uiteindelijk ben ik alleen gegaan want Michel had te veel rugpijn … T.t.z. alleen, tenzij je Anna meetelt natuurlijk.

Vorig jaar hebben we op de school van onze kinderen een avond bijgewoond over hun project van de kangoeroeklas, waarbij de school het onderwerp hoogbegaafdheid als inleiding gebruikte. Vanavond ging het vanavond uitsluitend over hoogbegaafdheid. Het was dus veel gedetailleerder en er waren veel voorbeelden bij uit de praktijk, wat alles eigenlijk veel duidelijker maakte voor mij.

Zie, Michel kan zich daar goed bij inleven hoe Zelie redeneert en iets aanvoelt en alles, zelf hoogbegaafd zijnde. Ikzelf heb daar meer problemen mee: ik weet niet goed hoe er geredeneerd wordt en ben eigenlijk bang dat ik verkeerd reageer en zo een averechts effect heb.

Het was voor mij dus een zeer leerrijke avond en ik heb er een (heel klein) beetje inzicht bij gekregen. En een beetje is beter dan niets, nietwaar. Tijdens de pauze heb ik dan een gesprek gehad met een koppel wiens oudste ook hoogbegaafd bleek en we hebben een beetje notities vergeleken. Altijd interessant en blijkbaar zijn mijn ervaringen met Zelie niet heel erg verschillend met die van hen. Misschien eens kijken op tinternet of er een zelfhulpgroep voor ouders van hoogbegaafden bestaat: tegewoordig zijn er toch zelfhulpgroepen voor alles, nietwaar 🙂

Moe

Deze keer niet ik maar de kinderen.

Voor zover ik hoorde zaten ze er gisteren niet (te) laat in, maar vandaag zijn ze alle drie moe.

Nu, deze ochtend was Jan blijkbaar wel wakker om 5u45 en heeft zo ook Zelie wakker gemaakt, dus er is een verklaring voor zij tweeën. Van Louis kan niet hetzelfde gezegd worden.

Bij Zelie heb ik er zoveel niet van gemerkt. Haar leiding bij de scouts daarentegen wel: ze heeft blijkbaar een paar traantjes gelaten. Maar anders heeft ze zich zeer goed gehad. Het was vuile vergadering en dat hebben we geweten: ik heb haar haar vijf keer mogen wassen vooraleer het er maar een beetje op leek dat het proper was 🙂

Louis is deze namiddag in de zetel in slaap gevallen, dus zeer duidelijk hier. Nu, eigenlijk is het toch niet zo verwonderlijk: Louis, Zelie en ik hebben met Anna in de koets naar de scoutsvergadering gewandeld (een goed half uur gaan en dus ook terug), en Louis was afgepeigerd toen we terug thuis waren.

Jan was de hele dag enorm wenerig. Voor het minste waren er tranen en zelfs hysterische huilbuien. Hij is ’s middags zonder enig protest gaan slapen en zelfs vanavond is hij niet beginnen krijsen toen ik hem in bed stak. Dat spreekt boekdelen.

Morgen beter hopelijk 🙂

Virus vervolgd

Sinds gisteren is Zelie thuis: koorts en buikpijn.

Vermoedelijk hetzelfde virus dus als Louis, Michel en mijzelf, gewoon anders geuit.

Enfin, gisterenvoormiddag was Michel nog bij ons, maar gisterennamiddag en vandaag is het dus “meisjes”dag: Zelie, Anna en ikzelf, en Zelie vind dat fantastisch. Ze zou het nog wijzer vinden moest ze geen buikpijn hebben natuurlijk 🙂

Avondkuren

’t Was feest gisterenavond bij Zelie en Louis in de kamer. Die indruk hadden wij toch, terwijl ze eigenlijk moesten slapen.

De avondroutine was zoals gewoonlijk: de twee gingen naar boven, ik las hen een verhaaltje, Louis ging in bed om nog een beetje in het boekje te kijken en Zelie terug naar beneden om nog een beetje op te blijven. Na 10 minuten deed Louis dan het licht uit om te gaan slapen.

Business as usual dus … tot Zelie ook ging slapen.

Louis was nog wakker en ik zei tegen beiden slaapwel. Een tijdje later even geroepen dat het nu wel stil moest zijn want we hoorden ze babbelen. Een beetje later nog eens geroepen … en een beetje later nog eens. Het was ondertussen 21u en we werden nu wel goed boos: ’t is vandaag immers een schooldag.

Vijf minuten later kwam Zelie bovenaan de trap vragen of zij en Louis samen mochten slapen. Gezien dat eerder een beloning is weigerden we.

Toen ik even later Anna ging verversen hoorde ik over en weer geloop in hun kamer. Michel had het ook gehoord want hij is gaan kijken wat er aan de hand was.

Blijkbaar hadden ze hem niet horen boven komen en Zelie stond boven Louis gebogen, hem instructies aan het geven hoe hij moest liggen zodat zij erbij kon. Zij stond dus met haar rug naar de deur en kon niet zien dat Michel in het deurgat stond. Louis lag blijkbaar geïnteresseerd te luisteren tot hij papa in de mot kreeg en toen tegen Zelie zei “maar dat mag niet”, kijkend naar papa. Zelie draaide zich daarbij om en toen ze papa zag deed ze gauw een kussen voor haar gezicht … alsof Michel haar daardoor niet zou zien 🙂

Michel vroeg of zij samen mochten slapen en heel stilletjes werd gefluisterd dat het niet mocht.

Allerlaatste waarschuwing gegeven en nog hielp het niet: twee seconden nadat Michel weer beneden was waren ze weer aan het babbelen.

Tijd dus voor drastische maatregelen en dé straf voor die twee: ze scheiden door één van hen in ons kamer te leggen. Het was Louis’ beurt en onder luid protest is hij in ons bed gaan slapen.

Nu zien of het vanavond weer feest zal zijn maar ik betwijfel het: het is (tot nu toe toch) al altijd een zeer effectieve straf geweest.

Schoolfeest: the day

Het schoolfeest was een succes. Toch in mijn ogen en die van de kindjes.

Gezien Jan nog slaapt ’s middag, zijn we er net op tijd geraakt voor het optreden van de clown. De kinderen hebben de show grotendeels gezien en blijkbaar waren ze nog van de groep met de grootste attentiespan. Het optreden duurde een uur en dat was veel te lang. Het was beter geweest het optreden in twee of zelfs drie stukken op te delen, met een pauze ertussen, dan waren veel meer kinderen blijven kijken. Maar behalve dat vond ik poppy en zijn assistente wel te smaken en de kinderen duidelijk ook: ze deden zeer enthousiast mee.

Er was het probleem van het tijdschema van Zelie: schaken én ballet. Wat te doen? Ik dacht dat de rondes van het schaaktoernooi inhielden dat er in de eerste ronde afvallers waren en dat Zelie er dus hoogstwaarschijnlijk ging bij zijn. Niet dus. Het waren eerder het aantal spelletjes dat gespeeld moest worden. Het toernooi begon dus om 15u45 en eindigde om 17u20, terwijl Zelie om 16u15 al ballet moest doen. Met de balletlerares gepraat en met de begeleider van het toernooi gepraat en er werd een regeling uitgewerkt waarbij Zelie zou beginnen schaken, dan onderbreken om te gaan optreden en na het optreden zou terugkomen om verder te spelen. Ze zou dan één of twee spelletjes missen, maar dat kon geen kwaad.

Om geen tijd te verliezen is ze dan maar beginnen schaken in kikkerkostuum, dit geheel tegen haar zin (“want dat is niet mooi” … is mijn dochter geen echt meisje :)). Na haar eerste spelletje (dat ze verloor) is ze gaan dansen. Het was hetzelfde dansje als van haar grote balletoptreden en ze deed het heel goed.

Na haar optreden ging zij met papa en grandpère terug gaan schaken (de afloop hiervan kan je dus hier lezen) terwijl ik (met Anna op mijn buik) met Louis en Jan ging kijken om hen te laten schminken.

Het schminken werd gedaan door poppy en zijn assistente. Louis werd een slang en Jan kreeg een spinneweb op zijn gezicht. Louis was opgetogen over het resultaat en toen Jan in de spiegel keek was hij ook wreed blij.

Eens geschminkt hebben iets te drinken gehaald en zijn we dan de rest van ons gezinnetje gaan zoeken.

We waren over de namiddag eerst al Louis kwijtgeraakt in het volk, maar die was zeer vlug terug. Dan was Jan verdwenen, wat bij mij grote paniek veroorzaakte. Louis kent immers de weg daar in school en hij kan al vragen stellen, maar Jan daarentegen… Ik ben als zot de school beginnen doorzoeken, heb (gelukkig) de zorgleerkracht en de meester van Zelie aangeklampt om hen te vragen uit te kijken en toen ik terugkwam (met tranen in mijn ogen) van een vruchteloze zoektocht boven terugkwam, bleek iemand hem beneden gevonden te hebben én hem bij de zorgleerkracht te hebben gebracht. Opluchting, ge kunt het u niet inbeelden.

Toen ik dan terugkwam met Louis en Jan van het schminken vonden we papa en grandpère, maar geen teken van Zelie. Zij was blijkbaar boven gaan zoeken naar mij. Ik terug naar boven: geen Zelie. Terug naar beneden en daar ook geen Zelie. Opnieuw de zorgleerkracht aangesproken en bleek dat haar meester alle kindjes bijeen aan het “rapen” was omdat ze bijna moesten zingen.

Enfin, eind goed al goed 🙂 Zelie heeft, samen met alle kindjes van het eerste, een mooie zangprestatie neergezet en van de ouders werd ook een deelname gevraagd: we moesten de gebaren van een liedje meedoen. Uiteraard heb ik daaraan enthousiast meegedaan, waarschijnlijk tot hilariteit van de moeders die naast mij stonden.

Behalve dus de kleine probleempjes van missende kinderen was het een zeer leuke dag. De kinderen hebben zich goed geamuseerd, ik heb gezellig kunnen bijkletsen met een aantal moeders die ik ondertussen al een beetje ken en Michel heeft volop foto’s getrokken en filmpjes gemaakt.

Op naar volgend jaar.

Schoolfeest

Morgen is het schoolfeest en ik zou zeggen: allen daarheen. “Daar” is het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat, Gent.

Dit jaar gaat Louis blijkbaar niets doen. Meestal doen de kleutertjes een optreden maar ik heb er dit jaar niets van gehoord en Louis weet ook van niets. Niet dat dat een referentie is want als je aan Louis iets vraagt, bv. hoe het op school was, dan heeft hij meestal als antwoord “ik weet het niet”. Maar we hebben geen briefje gehad van de juffrouw dus zal er wel niets zijn. Wreed jammer.

Maar dat wordt meer dan gecompenseerd door Zelie. Voor haar wordt het nogal hectisch want ze moet drie dingen doen: om 15u45 heeft ze schaaktoernooi, om 16u15 een balletoptreden en om 17u30 zingt ze. Vooral tussen het schaken en het ballet zal het een probleem zijn want eigenlijk moet ze zich al klaarmaken voor het ballet om … 15u45. Probleempje dus.

Ik heb het wel gezegd tegen de balletjuffrouw, maar ik denk niet dat ze het goed door had.

Nu, niet dat ik geen vertrouwen heb in het kunnen van mijn dochter, maar ik denk dat het schaken niet al te lang zal duren. Om 16u05 begint de tweede ronde al en ik betwijfel of zij erbij zal zijn. Uiteindelijk schaakt ze nog maar 2 maanden en dan nog maar 1 keer per week, dus met een beetje ‘sjans’ is ze nog op tijd voor het ballet.

Normaal gaan we daar dan ook eerst ’s middags eten maar ik denk dat we dat dit jaar eens overslaan: zo kan Anna op haar gemak eten en kan Jan nog een dutje doen. Uiteindelijk zal het een lange dag worden.

Het begint immers al met het turnen in de voormiddag van Louis en Zelie en dan, na het schoolfeest, gaan we ’s avonds kijken op de vrijdagmarkt naar de Internationale Fanfare. Voor mij is dat los van enige politieke dinges hoor: het moet gewoon fantastisch zijn om al die bands te horen spelen, vooral ook voor de kinderen.

Een drukke dag voor de boeg morgen. ’t Zal wat zijn. Ik verwacht neutende kindertjes op zondag, maar ondertussen hebben we (en zij) toch maar een leuke dag gehad.