Tag: Zelie

Einde zomer

Als we de weervoorspellingen mogen geloven was het vandaag wel echt de laatste zomerdag: vanaf morgen gaan de temperaturen langzaam aan kelderen. Zoals het hoort voor een deftige herfst.

Maar deze laatste dagen toch in schoonheid kunnen afsluiten, te beginnen met gisteren.

Een zalige namiddag, gespendeerd met de jongste dochter aan tafel, buiten, met voorbereidingen te maken voor het avondeten, want we kregen leuk bezoek. Anna schepte pitten uit kleine tomaatjes om die daarna te vullen met garnaaltjes. Ze haalde mosseltjes uit de schelp, die ik er daarna weer inlegde met een ‘streepje’ kruidensaus erover, we sneden tomaatjes en (buffel)mozarella en mengden die met basilicum, zout, peper en olijfolie, om dan ’s avonds op gedroogd-toast stokbrood te leggen (stokbrood in de oven gedroogd nadat het ingesmeerd was met een mengeling van olijfolie en gedroogde basilicum). Enfin, een heel gezellige namiddag met een dochter die doodcontent was dat ze zoveel kon meehelpen (ze doet dat zo graag, Anna, en als er messen aan te pas komen, kan ze dat dus nog niet echt) en een mama die blij was met de hulp en het gezelschap.

Een zalige dag ook omdat de andere dochter doodcontent terugkwam van haar weekend met het koor en orkest van de school. Ze glunderde gewoon. Zalig om zien dat ze zich zo goed gehad had.

Een zalige avond omdat we in zeer goed gezelschap verkeerden en honderduit konden bijpraten.

En vandaag er nog eens extra van genoten, want de drie jongsten hadden nog een extra dagje vrij waardoor ik ook nog een dagje verlof had genomen. We trokken in de voormiddag naar de Blaarmeersen, waar er ontgoocheling was omdat de glijbaan niet meer in werking was (het is 3 oktober hé kindjes, de zomer is voorbij … eigenlijk) maar waar we ons toch zeer goed geamuseerd hebben in de Krekenplas met water en ongelooflijk veel zon.

Waar we de rest van de namiddag, in afwachting van de thuiskomst van Zelie die wel school had, doorbrachten op ‘ons’ terras, leuk spelend en (ikzelf) een boek lezend. Waar we nog een laatste keer genoten van het buiten eten op straat en nog eens bleven praten met de buren.

Vanaf morgen keert het weer. Ik hoop dat ‘ze’ zich nog eens goed vergissen, want dit zalige weer mocht voor mij toch nog even blijven duren. Langs de andere kant: er hangen daar kleren in de kleerkast serieus stof te vangen. Tijd om die ook nog eens boven te halen.

Idem

Meneer volume 12 zegt het zowaar: weg is september.

Veel en veel en veel te druk geweest om goed te zijn. Vorige maandag zat ik er volledig door. Zin om achter alles een punt te zetten. Maar kijk. This too shall pass, and ik has.

Oktober ziet er een pak rustiger uit, dus ook meer tijd om hier te passeren en te vertellen. Van de oudste dochter die gisteren vertrokken is met het koor en orkest van de school om een weekend van repetitie te doen voor hun optreden op 22 oktober (Antwerpen) en 26 oktober (Gent) in de Opera. Spannend.

Of van onze jongste zoon die al een heel pak voetbalmatchen gespeeld heeft en wiens ploegje tot nu toe onverslagen bleef. Morgen match tegen de andere ploeg in hun reeks die nog niets verloren hebben, dus dat belooft ook spannend te worden.

Of van onze jongste, die gewoon in het eerste studiejaartje zit (een jaartje te vroeg) en waarvan blijkt dat dat een goede zet was (ik was daar toch niet echt gerust in) en die dus ondertussen begint te lezen en eigenlijk ook al mooi schrijft (het mooiste handschrift van de vier, nu al).

Of van onze oudste zoon, die een nieuwe stap in zijn ontwikkeling gezet heeft en waar ik zeer content van ben dat hij het aangedurfd heeft en dat dankzij een ongelooflijk goede leraar waardoor hij weer met veel plezier naar school gaat (de invloed van zo’n leerkracht op kinderen is toch echt niet te onderschatten).

Yep, oktober is begonnen en ik kan ook weer een beetje ademhalen. Het wordt sowieso een druk jaar voor mij: deze laatste twee semesters SLO ga ik keihard moeten werken. Maar kijk, met een beetje slaap in te halen en een paar dagen het kalmer aan te kunnen doen, zie ik het weer volledig zitten. Nog een paar maanden op de tanden bijten, en we geraken er wel.

Vertrokken

Een dagje vrij kunnen nemen vandaag, op de eerste schooldag, en de shifts werden gesplitst. Zelie vertrok met papa. Niet omdat papa haar absoluut moest vergezellen. Wel omdat de boeken nog afgehaald moesten worden en terug naar huis moesten komen.

De drie anderen met mij mee. Eerst samen met Anna naar haar klas zoeken (ze zit bij juf Hilde). Ze was heel beschaamd en wou mijn hand niet loslaten tot ze plots haar vriendinnetjes zag en verdween. Toen kon ik kijken hoe het met de jongens zat. Jan passeerde net en dus ging ik met hem kijken in welke klas hij zat (bij meester Paul) en ondertussen was Louis al op eigen houtje naar zijn klas gaan kijken. Eens Jan gesettled was ging ik dus maar naar Louis kijken en dat was maar net op tijd want de bel ging net toen ik toekwam (hij zit bij dezelfde meester als Zelie 2 jaar geleden, meester Dirk).

De rest van de dag heb ik fijn gerelaxed: koffie gedronken met de vriendinnen, gelunched bij één ervan, dan boodschappen gedaan en het avondeten voorbereid want eens er vier kinderen thuis zouden komen zouden er dingen met papier en schaar en lijm te doen zijn en weinig tijd om te relaxen of uitgebreid te koken.

Om vier uur de kinderen afgehaald (Zelie uiteraard niet: die is nu groot genoeg om alleen naar huis te komen, wat dacht je) en ze waren alle drie zeer content met hun klas en hun leerkrachten. Oef! Zelie is iets minder enthousiast over klas en leerkrachten naar huis gekomen, maar toch ook niet negatief, dus dat zal zichzelf ook wel uitwijzen.

En ik heb gelijk gekregen wat betreft die drukke avond: in het totaal werden er 33 boeken door mij gekaft en ook een heel pak door Zelie zelf (note to self: tijd om Louis te leren kaften). Morgen komt nog een deel, vrees ik, dus we zijn er nog niet vanaf, maar het grootste deel is achter de rug.

Ikzelf heb nog wat uitstel van executie gekregen: ik had een bericht gelezen dat de lessen aanvingen op 1 september, maar vandaag kreeg ik dan een mail dat de lessen pas aanvangen op 5 september, dus heb ik morgen nog lekker een dagje vrij, joepie. Ik ga daar dus nog even van genieten, zo van mijn laatste vrije vrijdag voor een paar maanden.

Zoef!

En de grote vakantie zit er weer op.

Zoals de voorbije jaren ging het weer veel en veel te snel. Vele plannen had ik gelukkig niet gemaakt op voorhand, denkende aan de voorbije jaren. Toen werden plannen gesmeed en niet uitgevoerd en dat had verdrietige kinderen tot gevolg. Dit jaar was het plan: geen plannen maken, zien wat er gebeurd, hoe we ons voelen, welk weer het is, … en dan zien we wel wat we doen.

En neen, geen twee maanden thuis geweest zoals de afgelopen jaren. Wel twee maal twee weken en veel lange weekends en zo bleef het vakantiegevoel wel hangen gedurende twee maanden.

En morgen begint het nieuwe schooljaar. De kleuters zijn hier de deur uit. Anna gaat naar het het eerste leerjaar, Jan naar het tweede en Louis naar het vijfde leerjaar. Zelie mag ook een nieuw avontuur beginnen in de humaniora.

Het zal kriebelen morgen.

Twee positieven

Vandaag heb ik er mij eindelijk aan gezet: het invullen van mijn belastingen.

Vorig jaar was ik er ook zo laat mee: de laatste dag ging ik dat rap eens met tax-on-web doen, tot ik besefte dat ik eigenlijk de code van mijn identiteitskaart helemaal niet kende. Uiteindelijk toch maar de papieren versie ingevuld en opgestuurd (jaja, 2 weken te laat, maar dat geeft eigenlijk echt niet). Ik ging een nieuwe code aanvragen toen ik besefte dat mijn identiteitskaart toch vervangen ging worden voor de aangifte dit jaar en dus was dat niet nodig.

De nNieuwe identiteitskaart is er met een code die ik deze keer wél onthouden heb, dus had ik ‘ruim’ de tijd om mijn aangifte te doen: een halve dag 🙂 Deze namiddag was het dan papieren bijeen zoeken en vanavond alles uitgerekend en mij dan aan de computer gezet.

Poging één lukte niet. Andere browser. Lukte ook niet. Andere computer, nog steeds geen geluk. Ik begon mij al serieus zenuwachtig te maken. Na al die pogingen besloot den anderen eindelijk om toch zelf eens te kijken. Bleek dat de software voor het lezen van de e-id niet geïnstalleerd was. Installeren dan maar en nog een poging ondernemen en na het herstarten van de computer lukte het eindelijk. Oef! Stukje stress minder.

Daarna was het relatief piece of cake. Hier en daar nog een extraatje moeten terugzoeken (polisnummers bv. want dat hadden ze nog nooit gevraagd bij de papieren versie) maar het ging heel vlot. Mooi kunnen indienen en dus zijn we weer goed voor een jaar.

Het andere positieve (en veel belangrijker): de dochter is weer thuis van scoutskamp. 10 dagen weggeweest en ze zag er goed uit. Heel erg vuil (enfin, haar uniform toch, zijzelf zag er verrassend proper uit), maar goed.

Ze heeft zelf haar rugzak mogen legen, want de geur alleen al … Voor de keukenhanddoeken ga ik een poging wagen om ze toch nog redelijk wit te krijgen, maar ik vrees dat die in de vuilnisbak zullen eindigen (maar daar was ik op voorzien: ik heb niet mijn mooiste meegegeven).

Veel tijd om bij te babbelen hebben we nog niet gehad, met die belastingtroep en zo, alhoewel we in de auto al een uitgebreid relaas hebben gekregen van een spel dat ze gespeeld hebben. Maar er is nog een week vakantie, dus dat komt nog wel.

Het gezin is weer compleet, de Gentse Feesten staan voor de deur: good times ahead.

Ik denk dat het erop zit

Stond nog op de to-do lijst: Zelie haar keuze voor volgend schooljaar indienen samen met lijst van de te bestellen boeken. Daar moesten we nog even mee wachten omdat er toch een paar boeken 2e hands konden aangekocht worden en we niet zeker wisten welke dat nu waren.

Daarnet hadden we dan afgesproken met vriendin E. van Zelie van wie ze de boeken zou kunnen overkopen. Het bleken er (ocharme) vier te zijn, samen goed voor 20 euro (de school plakt daar een prijs op en dat vind ik wel wijs, want zo moet ge niet meer onderhandelen).

Vandaar dan linea recta naar de humaniora om het papier met de richtingkeuze (eerste leerjaar A met klassieke studiën) in te dienen en de lijst met de boeken die ze nog moet bijbestellen.

Nu nog een nieuwe boekentas en ons madam is klaar voor die nieuwe sprong.

12bis

Een andere mijlpijl aan 12 jaar: het einde van de basisschool.

Vanavond was het proclamatie. Een mooie dienst opgeluisterd door muziek en toneel van de kinderen. Daarna de afroeping van de namen en het in ontvangst nemen van diploma’s.

Ik heb nog net Zelie haar moment mogen meemaken want net ervoor was Louis bij mij gekomen. Louis, Jan en Anna waren even ervoor buiten gegaan (en dan gebleven) en Louis kwam mij melden dat Anna gevallen was en dat haar lip bloedde. Bij het naar buiten gaan heb ik dan nog net Zelie haar moment kunnen zien, gelukkig. Timing is everything.

Veel bloed bij Anna en vooral veel gekrijs, maar de schade viel al bij al mee. De receptie was kort en bondig, kwestie dat het al laat genoeg was en als kers op de taart zijn we met 5 kinderen thuis gekomen: we konden Zelie haar laatste basisschoolavond toch niet alleen laten doorbrengen.

Laatste schooldag morgen en na de vakantie beginnen we aan een nieuw hoofdstuk.

12

Eén van die mijlpaalleeftijden, dat heeft Zelie bereikt. Vandaag.

12 jaar. Ongelooflijk.

Ze heeft onlangs haar eerste, echte identiteitskaart mogen afhalen.

Ze heeft een echte portefeuille gekregen én een handtas.

Er zitten gaten in haar oren, dankzij haar meter.

Nu nog een paar centimeter groeien, en ze kan haar geluk niet meer op.

Gelukkige verjaardag schat!

Mag ik nu eindelijk rusten?

Nen mens denkt dat, met dat de examens voorbij zijn, het rustiger wordt. Maar dat was buiten het volgeboekte weekend gerekend.

Eerst was er zaterdagochtend nog een selectieproef voor een job. Niet goed, maar dat gaf niet want zo had ik meer tijd voor wat ook nog moest gebeuren: boodschappen doen en voor Jan gaan supporteren.

Jan had zijn laatste voetbaltornooi voor het nieuwe seizoen herbegint. Een andere mama en papa waren hem komen halen (wegens die selectieproef) en zo heb ik hem maar 3 van de 5 matchen zien spelen, maar ze hebben dat goed gedaan: alleen de eerste verloren en de rest gewonnen. En vooral: ze hebben zich geamuseerd. Het is altijd leuk om zien hoe plezant ze het vinden om te voetballen en dat ze het missen als het even stilligt.

Terwijl ik boodschappen deed en over en weer reed naar Jan, heb ik mijn schoonbroer kunnen optrommelen om te helpen met de andere drie, want voor hen was het ‘seizoen’ nog niet afgelopen: er moest nog gezwommen worden (Zelie, Louis en Anna) en naar de tekenacademie (Louis).

Jan en ik hebben dan niet op de uitreiking van de prijzen gewacht want we werden in Oudenaarde verwacht voor een feestje. Dus na de laatste match vertrokken richting huiswaarts om ons klaar te maken en de rest van het gezin, – 1, op te pikken. Vandaar door naar de tekenschool om Louis op te pikken en dan konden we eindelijk doorrijden.

Zeer leuk feestje gehad in Oudenaarde, zo leuk dat we ons een breuk verschoten toen bleek dat het al 23.30u was en we dringend doormoesten wegens dat we vandaag zelf een feestje gaven, een brunchfeestje dan nog.

De wekker stond om 8u om dan alles klaar te maken voor het feestje hier en nog een geluk dat de familie niet altijd even ‘stipt’ is, want wij hadden gezegd tussen 10.30u en 11.00u en de eerste personen waren hier pas om 11.15u: wij waren net klaar.

’t Was zeer gezelling en er is veel gebabbeld en gegeten geweest (gelukkig) en tegen 15.00u zijn de laatsten dan vertrokken

Een uur later was heel de keuken al opgeruimd en ben ik in mijn bed gecrashed: een goed anderhalfuur geslapen. Het was blijkbaar echt nodig. De agenda voor de volgende week is zo goed als leeg en ik ga toch proberen dat zoveel mogelijk zo te houden.

Foutje in de planning

Vandaag ging ik cursus twee afwerken: voorbereiding doen, structuur en een eerste keer studeren, … maar dat was buiten de planning gerekend.

Niet dat die planning er op het eerste zicht druk uitzag. Er was een wandeling gepland om 14u en Zelie moest om 17.30u op het feest van de plechtige communie van haar vriendin zijn, dus dat viel toch nog mee?

Maar toen bedacht ik dat het toch vaderdag was en ik een cadeautje had voor mijn papa en het toch niet kon maken om het hem niet te brengen. Dus even over-en-weer naar Oudenaarde was het plan. Zelie ging mee, de rest bleef thuis, dus hoe lang kon dat duren als ik om 11u vertrok?

De vertrektijd zat goed, maar toen bleef ik iets langer dan voorzien babbelen met mijn papa en moesten we toch zeker nog eens langs mijn zus passeren en bleef ik daar even babbelen. En nog een geluk ook want bleek dat ik de babyborrel van nichtlief verkeerd op de planning gezet had: die was toch wel vandaag niet zeker?

Studeren ging toch nog wel lukken, hield ik mijzelf voor: wandeling tot ongeveer 15.30? Dan thuis een kwartier later en dan had ik nog anderhalf uur vooraleer ik Zelie moest voeren. Vandaar zou ik dan doorrijden met de rest van het gezin naar de babyborrel.

Pas terug thuis van Oudenaarde om 13.30u, dus net genoeg tijd om iedereen in de auto te krijgen en naar de plaats van afspraak te rijden voor de wandeling. Heel leuke wandeling gehad en ook zeer interessant (ook mede dankzij alle kennis van vriendin Murphy en haar dochter M.), maar wat ik dacht dat anderhalfuur zou duren, duurde uiteindelijk meer dan twee uur. Dus pas thuis om 16.30u.

Zelie moest zich dus klaarmaken voor het feest en haar haar wassen, wat gaf dat ik een beetje later haar haar stond te drogen (als ze het in de lucht laat drogen lijkt het immers alsof ze er in weken niet in gekamd heeft, en dat kon nu toch niet voor een feest) en dus toch geen tijd had om in de boeken te neuzen.

We hebben ons uiteindelijk nog mogen reppen ook opdat Zelie op tijd zou zijn en rond 18.15u stond ik dan met de drie andere kinderen op de babyborrel.

Het nadeel aan activiteiten waar mijn familie mee gemoeid is, is dat een tijdsplanning nooit kan aangehouden worden. Het was een zeer gezellige babyborrel maar in plaats van ten laatste tegen 20.30u thuis te zijn, zoals ik het in mijn hoofd had (studeren, weetwel), waren we uiteindelijk pas om 21.45u thuis. Tegen dat iedereen klaar was voor bed, erin zat en ik weer beneden stond was het 22.15u: geen uur meer om nog te beginnen studeren. Bovendien moest ik om 23.00u Zelie afhalen en had ik nog 15min vooraleer ik naar daar moest vertrekken.

Een studeerloze dag dus vandaag. Morgen zal ik toch wel een tandje moeten bijsteken.