Vandaag de allerlaatste schoolinkopen gedaan. Eigenlijk een extraatje. Voor alle drie heb ik nieuwe kleurpotloden en stiften gekocht, voor in de pennenzak. En voor Louis eindelijk een schaar voor linkshandigen.
Drie, ja, want Jan start dus overmorgen in het eerste studiejaar. Zijn boekentas staat nu ook klaar, samen met die van Zelie en Louis.
Morgen de laatste dag vakantie en dan mogen ze er weer aan beginnen.
De dansstage is voorbij. Het laatste half uur mochten we gaan kijken en hebben de kinderen getoond wat ze geleerd hebben.
‘t Was wel wijs maat!
Kijk hier, de ganse ‘crew’: twee meisjes-leerlingen, leraar Joren van jazz-modern en clipstyle, ander meisje-leerling en Zelie ervoor, naast dat meisje leraar Bruno van breakdance, een ander meisje, leraar Antonio van urban, en de rest van de jongens-leerlingen met Louis op het einde.
Voor de mensen die naar So you think you can Dance hebben gekeken: Bruno was één van de 16 finalisten en toen de jongste van de bende.
Ik ga Zelie en Louis niet kunnen tegenhouden om te kijken dit jaar.
Zelie en Louis zijn vandaag begonnen. Een danskamp dan nog.
Volgend jaar willen zowel Zelie als Louis gaan dansen, zo van die moderne dingen zoals hip-hop en clip-style (Zelie) en breakdance (Louis). We vonden een school met een goede reputatie en zagen dat ze deze week nog een dansstage gaven waar de kinderen nu net die dansen konden leren kennen.
En zo werden de kinderen ingeschreven: Zelie voor een volledige dansstage (voormiddag ballet en modern-jazz, namiddag urban en clip-style) en Louis voor een halve dag stage (urban en breakdance).
Louis keek er niet erg naar uit, dit weekend: een ganse week kamp, veel te lang. Dus weer geen inhoudsprobleem, maar een tijdsprobleem. Maar kijk, toen we hem deze namiddag afhaalden was hij toch wel blij.
Zelie heeft een hekel aan de balletleraar (nu al), maar de rest vindt ze fantastisch en de leraars zijn ook heel leuk.
Als de rest van de week ook zo leuk verloopt, dan komen er volgend jaar dus nog eens twee activiteiten bij. Waar zit die teletijdsmachine?
Deze namiddag is Zelie terug thuis gekomen van haar kamp. Jan, Anna en ik gingen haar ophalen aan het station en ze zag er stralend uit. Smerig, maar zeer gelukkig.
Het was blijkbaar een fantastisch leuk kamp en ze heeft zich zeer goed geamuseerd en meer moet dat niet zijn nietwaar.
Na het laatste aantreden mochten we hen dan meenemen naar huis en voor Zelie was het echt het laatste aantreden bij de Wouters: volgend jaar mag ze overgaan naar de jonggivers.
En ondertussen is ons gezinnetje weer voltallig, joepie!
Zelie, 11 jaar, momenteel op scoutskamp, schrijft een brief:
Beste Mama en papa,
(louis, jan en anna ook)Ik mis jullie (echt niet)
Wij hebben zotcoole T-shirts gekregen met Navy erop. En andere (met airfors, army).
De ochtendgymnastiek is gewoon wa stappen! raaar
’t Is zotcool!
En dan een tekeningetje van een lachend gezichtje, geen naam (want dat is niet cool).
En wij maar aftellen tot ze terug is. Tsss.
Begin van de vakantie en dan is het weer zo ver: afscheid nemen. Maar voor even. Een week duurt niet lang, maar toch.
Want deze ochtend is Zelie weer op scoutskamp vertrokken. Samen met Anna bracht ik haar naar het station. Volgende zaterdagnamiddag mogen we haar daar ook weer ophalen.
Het was weer alsof het de eerste keer was. Of neen, toch niet exact. De tranen stonden mij niet nader dan het lachen. Maar het blijft toch raar doen, uw kind afgeven voor een week.
De komende week zal ook raar doen, zo met eentje minder. Maar kijk. De eerste dag is al bijna voorbij. Nog maar zes meer te gaan.
Het was vandaag alweer de laatste schooldag en als klasafgevaardigde van Zelie haar klas had ik met haar meester afgesproken om het laatste uurtje een kleine receptie te houden. Altijd leuk om met de ouders het jaar uit te luiden.
Het was een kleine opkomst van de ouders, maar een gezellige en het gaf nog de mogelijkheid om lang met de meester de praten.
En zo zit er weer een schooljaar op. Zelie had een zeer goed rapport, Louis ook, dus beter kon het schooljaar niet eindigen.
Vanavond gaan we nog met Zelie naar de film, haar verjaardagscadeau: een marathon van de 3 Twilight films. Ik kijk er niet echt naar uit, maar Zelie straalt al sinds ze weet dat we gaan, vooral, het is met mama én papa, en daar doen we het toch voor, nietwaar?
Onze eerstgeborene is vandaag 11 geworden. Dus maakte ik deze ochtend eerst de broertjes wakker, daarna kleine zus en samen zongen we dan gelukkige verjaardagsliedjes voor Zelie om haar wakker te maken.
Ze lag te glunderen in haar bed. Mooi om zien.
Van klein boeleke tot grote meid. Time flies.
Gelukkige verjaardag zoetje.
Er was weer eens oudercontact en dat is een aangelegenheid die we altijd proberen bij te wonen. In principe weten we wel dat de kinderen het goed doen op school, puntengewijs dan, maar het is toch altijd interessant om eens de kant van de leerkrachten te horen.
Gisteren bij Louis zijn leraar en alles OK. Meer dan OK zelfs, zeer goed. De leraar is content, Louis doet zijn best en werkt goed mee, hij ligt goed in de klasgroep, heeft goede resultaten, dus wij buiten met een blij gevoel.
Vandaag waren Jan en Zelie aan de beurt. Michel kon er niet bij zijn vandaag, dus ging ik maar alleen. Opnieuw niets dan goed nieuws.
Jan zijn juf is ook zeer content van Jan: hij is lief, luistert, werkt mee, heeft veel vriendjes, blabla. Met dat Jan soms toch wel wat wild kan zijn had ik toch een kleine opmerking verwacht, maar blijkbaar gedraagt hij zich in de klas als een engeltje.
Bij Zelie ook alles zeer goed: goede resultaten, werkt goed mee in de les, ligt ook goed in de klasgroep, speelt goed op de speelplaats.
Een leuke manier om het weekend in te zetten.
Anderhalf uur heb ik mijn been stijfgehouden, maar de laatste kreun was er plots teveel aan.
De kreun kwam van Zelie en sinds ze opgestaan was klaagde en kreunde ze van buikpijn. Naar toilet gaan, iets eten, beetje rusten, zelfs Junifen, niets hielp. Ik dacht, dat gaat wel voorbij zijn binnen een uurtje maar toen we eindelijk allemaal klaar waren om naar school te vertrekken kwam er nog een kreun en heb ik toegegeven: ze mocht thuisblijven.
De aanhouder wint soms en voor een keer was zij de aanhouder. Maar straks toch even bij de dokter langs want ik heb horen waaien dat er vies buikvirus de ronde doet.