Tag: Zus

Terugslag

Er is nog een drukke ‘vakantie’ voor de boeg. Ik heb namelijk twee weken vakantie genomen van het werk, maar echt vakantie zal het niet zijn.

Er moeten namelijk nog twee taken gemaakt worden en één taak herwerkt. Er moeten ook nog twee examens gestudeerd worden.

Maar vandaag heb ik mijzelf een dagje cadeau gedaan om niets te doen. En morgen krijg ik er nog eentje van mijzelf.

Dus heb ik mijn vrije dag vandaag in pyjama doorgebracht en heb ik ook lang en veel geslapen. Het was blijkbaar nodig.

Gisteren vierden we Kerst bij mijn zus met lekker eten en in goed gezelschap van den anderen, papa, zus en schoonbroer, broer en schoonzus en de hele roedel kinders. Daar gebleven tot 2u30 en dan onze nest kinders in de auto en tegen 3u00 thuis.

Morgen terug naar zuslief om papa zijn 70ste verjaardag te vieren. We hebben zijn cadeau gisteren al gegeven: we gaan met de hele troep een weekendje weg en ik kijk daar al naar uit. Morgen gaan we gezellig samenzijn. Deze keer hebben we al ’s middags afgesproken zodat de kinderen nog veel met elkaar kunnen spelen. We zullen dan nog wat eten en drinken en bijpraten.

Alleszins een zeer leuk begin van een niet-zo-echte-vakantie.

Te lang geleden

Gisteren had ik mijn broer aan de lijn, vanuit Nederland, en we hadden het erover dat we nog eens zouden moeten afspreken, maar dat er weinig tijd overbleef deze vakantie aangezien hij midden augustus voor 3 weken met zijn gezin op vakantie gaat in Zuid-Afrika. En toen viel zijn euro dat het nu dus al augustus was en, dat als hij nog eens onze papa zou willen zien, hij dat nu zou moeten doen. Het was ook al te lang geleden dat ik op bezoek was geweest bij mijn familie in Oudenaarde en dus zou hij onze zus en papa bellen om dan vandaag misschien al af te spreken.

Nog geen half uurtje later belt mijn zus mij: zij hadden niets gepland en dus was het vandaag van afspraak in Oudenaarde bij mijn zus.

Deze ochtend zag het er nog niet zeer goed uit: regen en dat op een dag waarop we met vijf volwassenen en negen kinderen gingen samen zijn. Maar kort na de middag klaarde het volledig op en eens daar toegekomen scheen de zon.

’t Was een zeer aangename namiddag. De kinderen doodcontent dat ze elkaar nog eens zagen en ik ook wreed content omdat ik samen met mijn broer, papa, zus en schoonbroer de namiddag doorbracht.

Er moeten meer van die dagen zijn.

Weeral een jaartje meer

’t Was vandaag nog eens een verjaardagsfeestje bij mijn zus. Het laatste voor haar dit jaar. Al haar kinderen zijn intussen een jaartje ouder.

The usual suspects waren er: zus en gezin (uiteraard), papa, schoonouders en schoonbroer en gezin. En onze voormalige kuisvrouw die nu een vriendin van de familie is. Altijd wreed leuk en gezellig.

Het feestvarken wordt binnen een paar dagen 6. Jongens, wat vliegt de tijd.

Voorbereidingen

Morgen wordt mijn nichtje dus gedoopt. In de voormiddag de mis, ’s middags eten onder familie en in de namiddag is het dan meteen ook babyborrel voor de vrienden en kennissen. ’s Middags zouden we met een kleine 20 personen zijn, ’s namiddags verwacht zuslief en gezin een 100 man. En dat moet dus allemaal van hapjes, drankjes en ook meer substantieel voedsel worden voorzien.

Deze ochtend opgetrokken richting Oudenaarde om mijn zus te helpen bij de voorbereidingen. Balans van 9 uur koken/werken: groenten gekuist voor dan 8 tortillas te maken (vier met ei-ui-paprika-aardappel, vier met ei-paddenstoel-spek), waarvan er 7 het overleefd hebben (we hebben er één soldaat gemaakt); drie zakken met scampis gepeld, 3kg gehakt ‘geprepareerd’, in kleine balletjes gedraaid en dan gebakken, 2 kippen en 2 kippenbillen van hun vlees ontdaan. Tussendoor en achteraf afgewassen en opgekuist en ’s middags dan nog ook zes kinderen een middagmaal voorgeschoteld.

Deze ochtend om half tien vertrokken, vanavond om kwart voor acht thuisgekomen. Kinderen eten gegeven en in bad gestoken kwestie dat daar morgenvroeg geen tijd meer voor is, zelf ook gegeten en dan nog vlug even naar het Parkkaffee om Eve een zeer gelukkige verjaardag te wensen.

En nu rap naar bed want morgen wordt het een lange dag.

Feest! Nog e keer

De laatste weken zijn al druk geweest op familiefeestvlak: eerste communies, verjaardagsfeestjes, doop, …

Gisteren was het de beurt aan mijn neefje, J., tweede zoon van mijn zus. Vijf is hij dit jaar geworden en dus was het gisteren zijn feestje: in de namiddag (ook) met de vriendjes van school en een voortzetting ’s avonds met de familie.

Gisterenvoormiddag was ongelooflijk hectisch en met dat ik in de voormiddag de muziekschool gestalked had, moest ik de wekenlijkse supermarktboodschappen nog gauw over de middag doen. Bovendien moest Louis nog naar een feestje van een vriendje, maar gelukkig kon hij meerijden met de mama van een ander vriendje die naar hetzelfde feestje gingen.

Uiteindelijk meer dan een uur later dan voorzien vertrokken en eens aangekomen, mocht ik eigenlijk bijna onmiddelijk weer vertrekken om Louis af te halen. Eens terug met Louis was het alleen nog maar mij ontspannen en amuseren. Gezellig gebabbeld met mijn zus, mijn nieuwe nichtje opnieuw volop kunnen bewonderen, lekker gegeten, gekeuveld met mijn papa, … De kinderen hebben leuk met elkaar kunnen spelen. Kortom, het was alles wat een leuk feestje moet zijn.

Uiteraard is het weer laat geworden, enfin, toch naar de kinderen hun normen. Meestal zo bij feestjes met de familie. Maar een kermis, is een geseling waard, nietwaar?

Eindelijk

Het is bijna een soap geworden, de geboorte van mijn vijfde neefje/nichtje. De baby heeft lang op zich laten wachten maar uiteindelijk, om 17u15 heeft hij de strijd opgeheven en hebben de medicijnen gewonnen.

Mijn eerste nichtje is deze namiddag geboren: Alice, 3kg 680g licht en 48 cm groot. Het nieuws deze avond om 18u40 ontvangen en uiteraard moest ik er vanavond nog naartoe.

Emil, Jules en Alice Cokelaere!

Ze trekt op haar oudste broer, of toch toen hij geboren werd en ze was wat getekend door de geboorte, maar op het anderhalf uur dat ik er was is ze al enorm veranderd, dus tegen morgen zal dat nog heel wat anders geven.

Deze avond mocht Zelie al eens meegaan. Morgen ga ik met de hele bende.

Zelie en Alice

Het wachten is dus voorbij: na zes kleinzoons heeft mijn vader vanavond zijn derde kleindochter mogen aanschouwen. 

Di deei

Deze morgen is mijn zus moeten binnengaan. Tot vandaag nog geen teken van de baby dat hij er wil uitkomen en morgen zal hij 14 dagen overtijd zijn, dus mocht zuslief vandaag binnen zodat ze de baby een handje kunnen helpen met afkomen.

Elk moment kan ik nu dus tante worden … voor de vijfde keer. Nu ja, elk moment. Voor hetzelfde geld ligt ze daar tot morgen, nietwaar, maar we denken positief en rekenen op elk moment.

Spannend … nog e keer. 

Dé dag + één

Vandaag was het het schoolfeest van mijn neefjes, de zoontjes van mijn zus. Het plan was om met de kinderen te gaan kijken en daarna allemaal (zus, schoonbroer, vader, schoonouders-van-zus en kinderen) samen naar zusje thuis af te zakken om nog ‘nen sandwich’ te eten.

Bleek dat, tegen dat wij besloten hadden om te gaan, de zaal al volzet was en dus veranderde de planning: we zouden gewoon een beetje later naar Oudenaarde gaan en dus de neefjes/kozijntjes niet zien optreden maar er gewoon nadien bij gaan spelen.

Uiteindelijk was het plan sowieso niet rotsvast want mijn zus was uitgerekend voor gisteren, dus voor hetzelfde geld gingen we gewoon op ziekenhuisbezoek gaan en dan terug naar huis om te eten in plaats van in Oudenaarde te blijven. Maar mijn zus hoopte toch dat ze naar het schoolfeest zou geraken en haar hoop is dus uitgekomen: dé dag + één en nog geen teken van de baby.

En zo zaten we deze namiddag in Oudenaarde, in de tuin te apperitieven terwijl de kinderen zich rot amuseerden met elkaar. Daarna gegeten en nog wat blijven kletsen en spelen en zo was het plots al veel te laat voor de kinderen: half negen zijn we eindelijk naar huis vertrokken. Het zal er morgen aan te merken zijn.

Wat mij dus zo doet verlangen naar de zomervakantie: gewoon kunnen blijven plakken zonder er gevolgen aan over te houden in de vorm van lastige kinderen (wegens te moeten vertrekken maar ook wegens te weinig slapen want geen tijd om zo een avondje in te halen), om gewoon te kunnen genieten en te onspannen. Ik ben dus al serieus aan het aftellen en door de sfeer op het werk nu eigenlijk nog meer dan vorig jaar.

Spannend

Mijn zus is zwanger van haar derde kindje en de baby is uitgerekend voor deze vrijdag, 23 mei. Ik krijg kriebels in mijn buik bij de gedachte alleen al.

Spannende momenten breken aan. Bij elke telefoon ga ik opspringen en denken ‘misschien…’ Haar andere kinderen, daar kunt ge niet op afgaan: de oudste was 12 dagen ’te vroeg’ en de jongste 10 dagen ‘overtijd’.

Oh ja, en we weten dus niet wat het gaat worden, een jongen of een meisje: ze wil het niet zeggen. Dus is het dubbel spannend. Ik hoop op een meisje en Zelie ook, want het wordt tijd dat de meisjes in onze familie aan een inhaalbeweging beginnen, maar vooral: dat het gezond mag zijn en dat alles vlot mag verlopen.

Opluchting

Na een tweetal weken door allerlei omstandigheden niet naar mijn zus te kunnen gegaan geweest zijn ben ik eergisteren voor het eerst terug geweest.

De opluchting de dag nadien, het had geen naam. Zo’n hemelsbreed verschil. Toen ik het haar vandaag zei, kwestie dat het anders wel helpt maar zo’n onmiddellijk enorm positief resultaat had ik nog nooit gehad, zei ze dat het maar normaal was: niet alleen mijn bekken zat volledig geblokkeerd maar mijn hele rug (anders is het dus voornamelijk mijn bekken).

En toen vielen de puzzelstukjes ineen: ze had aan mijn hoofd zitten trekken en doen (wat ze dus anders niet doet) en op plaatsen zitten duwen en trekken die ze ook niet zeer regelmatig doet en vandaar dus dat ik mij zo goed voelde nadien. Twee weken zonder behandeling is dus niet wreed positief.

Vanavond terug geweest en volgende week sta ik er ook voor twee dagen op en hopelijk laten de agenda’s toe dat het de komende weken telkens twee keer per week kan, alhoewel ik al zie dat ik over twee weken weer een dinsdagavond vergadering heb maar tegen dan zal het al een stuk beter gaan met de rug.