Tag: zwangerschap

Back

Terug aan het werk.

Na een paar hectische dagen thuis doet het wel deugd. Ik heb nl. een “zittend” beroep en dus kan ik hier eigenlijk meer rusten dan thuis. Ironie zeker?

Plus, ik doe mijn werk graag, ondanks de frustraties af en toe, maar ik vermoed dat elk werk zo zijn positieve en negatieve kanten heeft. Ik kan over het geheel in het geheel niet klagen.

Tot nu toe een zeer productieve ochtend achter de rug en, als ik kijk naar mijn humeur en fysiek ziet het er naar uit dat de dag zo verder zal verlopen. Hoera.

Geen goed idee

Enfin, zo weet ik het voor de paasvakantie: ik ben fysiek niet meer in staat om een ganse dag alleen voor 3 kinderen te zorgen. Het is nog maar middag en ik ben geradbraakt.

Niet dat ik veel gedaan heb. Eventjes naar de Dampoort Michel zijnen fiets op slot gedaan (hij was zijn sleutels vergeten, den slimmen), daarna kort naar de Colruyt waar de kinderen zich als engeltjes hebben gedragen. Eens geen gevecht met Jan omdat hij absoluut een bal mee naar huis wil. En nee, ik hou mij aan mijn voornemen: ik heb wel degelijk een aantal zware dingen mee maar die zitten nog steeds in de auto. Ik ben het verschuldigd aan nummer 4 hier om hem zo lang mogelijk te houden waar hij nu zit.

Eens thuis heb ik me een klein half uurtje in de zetel gezet, kwestie van op adem te komen en toen ben ik aan het eten begonnen. Niets ingewikkelds: broccolistoemp met cordon blue en eerst verse, zelfgemaakte tomatensoep (van enige tijd geleden, vers uit de diepvries nu).

Dus ik heb niets speciaals gedaan eigenlijk en toch…

Gelukkig is het bijna voorbij; na het eten gaat Jan dutten … en ik ook. Zelie en Louis mogen dan wat TV kijken (dé babysit) en daarna gaan we naar mamie.

Morgen blijven de twee oudsten daar een ganse dag en vanavond gaan ze daar al slapen. Dat bespaart mij een hectische ochtenroutine én dan kunnen de kinderen ook een beetje langer slapen. Tenminste, thuis nu, tijdens de vakantie, slapen ze tot 7u30 maar meestal als ze bij hun grootouders slapen zijn ze al wakker rond 6u30. Ik hoop voor mijn schoonouders dat ze morgen toch hun thuisritme aanhouden 🙂 Jan blijft dan thuis slapen en wordt morgen op de peutertuin afgezet.

De kinderen gingen tijdens de paasvakantie sowieso ingeschreven worden voor de vakantieopvang. Kwestie dat, als ik dan beval,  mijn schoonmoeder niet ganse dagen met drie kinderen alleen thuis zit. Ik kom er nu bijna zot van en het zijn de mijne. Wat moet dat niet zijn als het uw kinderen niet zijn én als ge eigenlijk de gewoonte niet meer hebt.

Dus, bevallen of niet, de kinderen zullen vanaf dag één naar de opvang gaan terwijl ik overdag het maximum aan rust ga nemen.

Ik heb zo de indruk dat ik het zal kunnen gebruiken.

Check up

Deze morgen weer controle bij de gyneacoloog.

Ik had al geschreven dat ik er naar uitkeek wegens een beetje zorgen. Zaterdagavond heb ik voorweeën (geen harde buiken) gekregen dat het niet normaal was. Er ’s nachts ook veel wakker van geworden, dus heel slecht geslapen. Zondag nog veel voorweeën gehad, maar niet meer zo frequent en tegen ’s avonds waren ze zo goed als gedaan.

Bij Louis en Jan waren de voorweeën hét teken dat de bevalling begonnen was.

Ik was dus een beetje bang voor een vroeggeboorte. Ok, ik ben al 34 weken (+5 dagen) ver en het zou in se niet veel problemen geven voor de baby. Normaal gezien zou hij alleen nog in de couveuse moeten maar zouden er geen echte complicaties meer zijn (wordt beweerd). Maar toch: ik zet liever kinderen op de wereld die ik bij mij kan houden vanaf het begin.

Maar alles blijkt in orde: nog geen opening, de kleinen beweegt nog goed (dat wist ik zelf wel natuurlijk) en heeft een goede hartslag. Hij zou nu ongeveer 2kg 300g wegen. Dus ben ik gerustgesteld.

Advies van de dokter: het is een teken dat ik veel meer moet rusten. Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Er zijn hier nog 3 kinderen, de boodschappen moeten gedaan worden en ik werk nog. Michel heeft zijn rug gebroken waardoor hij niet kan helpen met de zware dingen en hij heeft trouwens toch geen rijbewijs, zodat daar ook niet al te veel hulp in zit.

Ik ga wel proberen niet meer zo de held uit te hangen. Voor de boodschappen zal ik mijn schoonfamilie inschakelen. Gezien zij ook boodschappen moeten doen weet ik dat ik gerust mag meegaan met hen om de mijne mee te doen. Vooral nu de straat hier volledig openligt zal het enorm helpen met het naar huis sleuren van de zware dingen.

Meer rusten ga ik ook doen: vroeger in mijn bed en in het weekend gaan slapen als Jan zijn middagdutje doet.

Binnen 3 weken ben ik dan thuis en dan ga ik … NIETS doen … behalve de kinderen naar school brengen en ophalen, de boodschappen doen, het huis langs de kant houden, wassen, strijken, … 🙂 Maar niet echt hoor. Het minimum zal gedaan worden tot de bevalling en ondertussen zal ik eens beginnen rondbellen voor hulp in huis. Lang genoeg uitgesteld.

Week 34

Weer een week dichter bij het grote gebeuren.

Nog 3 weken en 1,5 dagen te werken en nog 6 weken voor de uitgerekende bevallingsdatum. Het gaat vooruit, joepie jee.

Niets speciaals te melden: nieuwe kwaaltjes zijn de laatste tijd uitgebleven, de oude (rugpijn, geen stamina, moe …) blijven.

Den kleinen is nog altijd superbeweeglijk, wat alleen maar een goed teken is voor het moment: hij leeft nog en wat kan een moeder zich nog meer wensen. Als het ook betekent dat hij zijn “wilde haren” tegen de bevalling dan zal kwijt zijn, des te beter. Hoop doet leven, zeggen ze daartegen, want ik vrees eerder dat dit een voorbode is van wat ons te wachten staat aan activiteit.

We will keep you posted 🙂

Gemak

Sinds mijn laatste klacht over last gaat het eigenlijk: behalve mijn gewone rugpijn (die ik ook regelmatig heb zonder zwanger te zijn) en het nog steeds buiten adem zijn bij het minste wat ik doe, heb ik geen klachten.

Joechei!

Hout vasthouden dat het mag blijven duren: nog 8,5 weken te gaan.

Zou het niet zalig zijn moesten die nu eindelijk probleemloos verlopen 🙂

Slaap

De laatste week slecht en/of weinig geslapen.

Deze keer had het niets te maken met de kinderen: zij zijn heel braaf geweest en hebben geslapen als roosjes (meestal toch).

Nee, enerzijds ligt het aan mezelfs: nu Michel er niet was bleef ik te lang naar (slechte) TV kijken … omdat ik kon. Anderzijds slaap ik de laatste dagen relatief onrustig, wat wel veel zal te maken hebben met een dikke buik.

Gisteren was ik dan zo moe dat ik ’s middags even boven in de zetel ging zitten en prompt in slaap viel.

Gisterennamiddag gingen we dan op bezoek. Doordat we vroeg moesten vertrekken konden we Jan niet laten slapen, maar we hadden dat nog al eens voorgehad en blijkbaar heeft hij daar zo geen last van. Toen we ’s namiddags terug naar huis kwamen heeft hij wel een 10-tal minuten in de auto geslapen, maar toen waren we ter plaatse en dus meer was dat ook niet.

Tegen 19u20 waren we eindelijk thuis en kon Jan gaan slapen.

En nu is het 9u30 ’s ochtends en Jan slaapt nog altijd! Niet te doen. Ik ben voor de zekerheid gaan kijken/luisteren (ge weet nooit hé), maar hij is vast in het slaap.
Het resultaat is dat ik ook zeer goed (en lang) geslapen heb: ook al was Michel (weer) niet thuis, ik ben voor de eerste keer deze week slim geweest en ben op tijd in bed gekropen. En ik heb (weliswaar niet non-stop) geslapen tot een kwartiertje geleden.

De andere twee kindjes waren wel al wakker vanaf 7u20 maar daarvoor hebben we dan kinder TV. Ik weet het: slechte ouders. Maar ze mogen alleen al kijken in het weekend, dus dat komt goed uit voor ons en voor hen.

Nu ben ik dus lekker uitgerust en klaar voor de dag. Straks gaan we op bezoek bij mijn nicht Katrien (tevens Jan zijn meter) en haar partner Koen dus kan het een lastige dag worden voor Jan en laat ik hem maar slapen.

Update: Jan heeft nog tot 10u30 geslapen!

Suiker

Voor elk van mijn kindjes heb ik de “doop”suikertjes zelf gemaakt.

Al zeg ik het zelf, ik ben nog niet zo slecht in handwerk (meer specifiek haken, patchwork en quilten) én wat nog belangrijker is: ik doe het ook graag, zij het in periodes.

Voor Zelie heb ik een T-shirt gehaakt met streepjesmotief in. Het was in allemaal vrolijke, nogal felle kleuren en het pastte bij het seizoen: eind juni.

Voor Louis heb ik een bloemetje gedaan in Iers haakwerk. Voor de mensen die niets van haken kennen: dat is met reliëf in.

Jan kreeg een wantje, wat ook toepasselijk was voor februari.
Voor nummer 4 ben ik nu al bijna 7 maand mijn hoofd aan het breken. Al verschillende ideeën gehad en verworpen. Eén ding uitgeprobeerd en dat zou te veel tijd in beslag nemen.

Ik ben nu iets nieuws aan het uittesten en het lijkt te lukken. Enige nadeel: om zeker te weten of het zou kunnen lukken moet ik nog tot het einde van de maand wachten omdat de nodige “requisieten” dan pas in de winkel toekomen. Dat betekent jammer genoeg ook dat ik ofwel nu moet proberen blind te werken, ofwel moet wachten tot het eind van de maand … en dat maakt het wel heel erg kort dag om zo’n 50+ suikertjes in elkaar te boksen.
Nog 9 weken te gaan. Better get a move on 🙂

Controle

Gisteren dus nog maar eens een controle bij de gyneacoloog voor nummer 4 en alles verloopt volgens script: hij moet nu ongeveer 1,5 kg. wegen en hij meet (bovenop de buik, dus ge moet er rekening mee houden dat zijn beentjes geplooid zitten) 32 cm. Ik merk het wel want hij begint goed tegen mijn ribben te duwen.

Nog 9 weken en 2 dagen te gaan. Tenminste tot de uitgerekende datum van 6 april. En nog 7 weken werken en ik ben thuis voor een goede 5 maanden.

Aftellen. Jippie jee! Alhoewel ik momenteel niets te klagen heb. Nog eens jippie jee!

Vandaag meldde mijn collega mij dat hij nu wel zeker wist wat het geslacht zou zijn want “ik had mij vorige week versproken”. Als hij maar gelukkig is hé, maar ik kon het niet bevestigen noch ontkennen. Ik kan alleen zeggen dat hij niet hetzelfde geslacht zei als iemand anders een aantal maanden geleden die nochtans ook beweerde dat ik mij versproken zou hebben.

Ge kunt allemaal mee aftellen en tegen binnen 10 weken weet ge het ook.