Ik ben één van die ‘gelukkigen’ die het bij elke verkiezing aan hun been hebben: mogen opdraven om als Chinese vrijwilliger te gaan bijzitten. Mij is het lot van ‘teller’ beschoren. Nog nooit ‘s ochtends moeten gaan zitten, alleen in de namiddag stemmen tellen.
Over het algemeen vind ik dat niet echt erg. Iemand moet het doen, nietwaar, en ik ben nu eenmaal zo iemand die graag telt en andere prutserijen doet en anaal genoeg is om het zeer goed te willen doen.
Maar morgen vind ik het wel erg. Het is de eerste keer dat ik mij kan herinneren dat ik er echt, maar dan ook echt tegenop zie.
Het zal met het soort verkiezingen wel te maken hebben. Ik ga wel. Omdat niet stemmen nog veel en veel stommer is dan stemmen. Maar ik zie er deze keer dus ook tegenop.
Het zal er ook wel aan liggen dat ik nu niet naar de verjaardag van mijn neefje kan … in Nederland, en dat de kinderen het feest ook zullen missen. Dat dit de eerste vaderdag zal zijn dat ik mijn vader genen kus en knuffel ga kunnen geven, want hij zit in Nederland bij mijn neefje.
Nee. Ik ben nu geen happy bunny.
Anaal?