Tag: Allerlei

Een telefoongesprek tussen mijzelve en iemand van TNT

– Goedemiddag, met Sandra Pattyn
– Goedemiddag, met x van TNT. Wij zouden een pakje moeten bezorgen aan mevrouw Pattyn, maar wij kennen het adres niet. Wij hebben als leveringsadres y, maar wij hebben geen contactgegevens van mevrouw Pattyn of een telefoonnummer op het adres
– Euh … dit is mevrouw Pattyn en als ik mij niet vergis bent u nu aan het telefoneren op het leveringsadres …?
– Oh … ja … juist

Dat het warm is moet niet gezegd worden, maar dat het zo warm is dat, als ge ’s avonds uw was ophangt, ge die ’s morgens gewoon droog hebt, dat is iets nieuws.

Enfin, toch voor mij.

Van mijn vorig werk had ik een cadeaubon gekregen toen ik vertrok en die heb ik onlangs volledig opgedaan. Het was een zeer mooi bedrag dat ik mocht opdoen in de Fnac en aangezien ik graag lees, was de keuze snel gemaakt.

Ik heb mij laten verleiden om de Milennium trilogie van Stieg Larsson te kopen. Pas onlangs las ik de achterkant van de eerste boek, kwestie van toch niet te veel op voorhand te weten te komen van het verhaal, en toen las ik dat die boeken tegelijk zijn debuut zijn én pas na zijn dood gepubliceerd zijn.

Dat roept zeer gemengde gevoelens bij mij op, als dingen uitgebracht worden na iemand zijn dood. Want mijn eerste reactie is dan altijd ‘ze hebben nog eens een manier gevonden om geld te slaan uit x zijn/haar dood’.

Langs de andere kant, had iemand die beslissing niet genomen, dan hadden we de boeken niet kunnen lezen en had die mens kweetniehoelang zitten schrijven voor niets. En ik zit nog maar net over de helft van de eerste boek, maar ik vind het toch meer dan de moiete waard.

En jullie? Hoe denken jullie hierover?

Na mijn mailke quasi onmiddellijk antwoord gekregen: dat het sowieso toch een drietal weken duurt vooraleer het duplicaat wordt opgestuurd, maar dat ik het zeker deze week in de bus zou krijgen.

En wat blijkt: gisteren was de postbode langsgeweest met een aangetekende zending (maar ik was niet thuis) en vandaag heb ik het afgehaald.

Eén (duplicaat) diploma rijker, joepie!

Er is storm (voorspeld? Want ik merk er nog niets van) en er wordt aangeraden binnen te blijven.

Awel, dat is net wat ik in gedachte had: binnen blijven en niets doen. Een geluk dus dat ‘ze’ mij daarin steunen.

Sinds gisteren vind ik het zeer koud hier in huis. Niet dat er anders al veel overschot is, maar gisterenavond was het toch zeer koud en nochtans was het warmer geworden buiten.

Dus vandaag lig ik onder drie dekens te surfen naar werk en nu valt mijn euro waarom het zo koud is: gisterenmiddag was er nogal veel rookvorming bij het koken en dus heb ik de verwarming lager gedraaid om de ramen eens goed te kunnen openzetten en alles te verluchten.

De verwarming staat ondertussen weer op haar normale temperatuur en het verschil zal gauw te merken zijn. Joepie!

Ik haat die verandering van uur, zeker als er iets te doen is waardoor ik uit mijn bed moet. Want anders heb ik daar weinig last van. De kinderen houden zich bezig en zijn stil, dus moet ik niet speciaal meer opstaan.

Maar vandaag was er (uitzonderlijk) voetbalmatch voor Jan. Afspraak om 10u aan de club, dus uiteindelijk viel het uur nog mee, maar toen ik om 9u wakker schoot verschoot ik dus wel. Uit bed gesprongen, de Jan beginnen opjagen om zich klaar te maken, Anna om haar handje te kunnen verzorgen, mij toch eventjes neergezet  om iets op de computer te controleren … en tot het besluit moeten komen dat het nog maar 8u was.

Nu, het extra uur heeft er wel voor gezorgd dat we op het gemak hebben kunnen ontbijten én dat ik Anna’s handje op het gemak heb kunnen verzorgen. Uiteindelijk weer zoo op het gemak geweest dat we ons alsnog hebben moeten haasten om op tijd te zijn.

Voor mijn part wordt dat hele zomer-/winteruur gedoe zo vlug mogelijk afgeschaft. Wat voor nut heeft dat nu in godsnaam nog.

Een zeer aangenaam gesprek gehad vandaag. Ik vond het alleszins gezellig en de mensen leken mij ook aangenaam, wat altijd belangrijk is in zo’n situaties.

Zoals ik heel goed weet, wil dat eigenlijk niets zeggen. Die aangename gesrpekken heb ik zelf zoveel gehad toen ik nog aan de andere kant van de tafel zat en uiteindelijk wordt de beslissing meestal dan toch genomen op basis van een buikgevoel.

Maar het was wel leuk. Dus zelfs als het geen goed resultaat geeft, het gaf me wel een goed gevoel over mijzelf. Die andere gesprekken hebben echt wel hun nut.

De eerste twee weken dat Anna in het ziekenhuis lag at ik alleen als ik mijzelf ertoe dwong. Het had geen nut om ineen te stuiken omdat ik te weinig at. Ik deed dat net zoals ik mijzelf dwong om haar bed te verlaten en te gaan slapen. Wie wist hoe lang ze daar ging liggen.

In totaal net geen drie weken en die laatste week at ik relatief normaal. Daarna nog een week thuis met Anna en toen moest ik wel eten maken én eten.

Maar eens Anna terug naar school ging, ging het nogal bergaf met mijn eetgewoontes: ofwel sliep ik de uren dat ik thuis was tussen het op-school-afzetten-en-terug-afhalen van de kinderen, ofwel zat ik bijna als een zombie in mijnen zetel. Eten was het laatste waar ik aan dacht en waar ik zin in had. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb dus geen honger gehad en ’s avonds at ik wel eens een boterhammetje mee met de kinderen, soms zelfs twee, maar veel gegeten heb ik dus niet gedaan. Op die drie weken tijd heb ik misschien 5 warme maaltijden gegeten en telkens ik zo’n maaltijd binnen had voelde ik mij eigenlijk relatief onpasselijk.

Het raarste na bijna anderhalve maand weinig eten vond ik het resultaat op mijn gewicht: genen gram kwijt. Niet dat ik het daarvoor deed. ‘Dieet’ is een woord dat niet in mijn woordenboek staat. Maar ik vond het toch raar.

Sinds ik terug ga werken eet ik weer normaal: ontbijt, kopjes koffie, warm middagmaal met soep, voorgerecht en hoofdgerecht en ’s avonds boterhammetjes samen met de kinderen. Hier en daar een stuk chocolade erbij of een andere sneukeling.

En ik ben nog altijd genen gram bijgekomen. Of nog beter, ik kreeg gisteren de opmerking dat ik vermagerd was. En deze ochtend deed ik een rokje aan dat normaal gezien in mijn taille spant, maar nu dus niet. Dus ging ik, na twee weken, toch nog eens op de weegschaal staan.

Wat blijkt: ik ben gewoon 3kg kwijt. Weg. Ribbedebie. Kan dat nu? Vermageren met (drie weken) vertraging? Bizar alleszins.