Tag: baby

Voorbereidingen

Morgen wordt mijn nichtje dus gedoopt. In de voormiddag de mis, ’s middags eten onder familie en in de namiddag is het dan meteen ook babyborrel voor de vrienden en kennissen. ’s Middags zouden we met een kleine 20 personen zijn, ’s namiddags verwacht zuslief en gezin een 100 man. En dat moet dus allemaal van hapjes, drankjes en ook meer substantieel voedsel worden voorzien.

Deze ochtend opgetrokken richting Oudenaarde om mijn zus te helpen bij de voorbereidingen. Balans van 9 uur koken/werken: groenten gekuist voor dan 8 tortillas te maken (vier met ei-ui-paprika-aardappel, vier met ei-paddenstoel-spek), waarvan er 7 het overleefd hebben (we hebben er één soldaat gemaakt); drie zakken met scampis gepeld, 3kg gehakt ‘geprepareerd’, in kleine balletjes gedraaid en dan gebakken, 2 kippen en 2 kippenbillen van hun vlees ontdaan. Tussendoor en achteraf afgewassen en opgekuist en ’s middags dan nog ook zes kinderen een middagmaal voorgeschoteld.

Deze ochtend om half tien vertrokken, vanavond om kwart voor acht thuisgekomen. Kinderen eten gegeven en in bad gestoken kwestie dat daar morgenvroeg geen tijd meer voor is, zelf ook gegeten en dan nog vlug even naar het Parkkaffee om Eve een zeer gelukkige verjaardag te wensen.

En nu rap naar bed want morgen wordt het een lange dag.

Babysit

Morgen mag ik gaan babysitten op mijn nichtje. Ondertussen is ze al bijna twee maanden oud en zaterdag wordt ze gedoopt en is er dus feest.

Maar eerst mag ik morgen nog eens gaan babysitten. De broertjes zullen er niet zijn, die zijn bij oma en opa. Maar wij (de kinderen uiteraard en ik) zullen Alice dus een beetje gezelschap houden. Flesjes geven, pamper verversen. Ik kijk er naar uit. Alhoewel, met een beetje pech zal ik de baby niet eens kunnen aanraken, met die meute babyzotten die de mijne zijn.

Nu niet vergeten om de wekker te zetten. We moeten er al voor tien uur zijn en tegenwoordig staan wij maar op tegen dan.

Avondje uit

Michel heeft mijn nieuwe nichtje nog niet gezien en toen ik hem donderdag vroeg wanneer hij dacht tijd te hebben, zei hij zaterdag. Vandaag dus.

Maar de voormiddag zat al vol en in de namiddag ging ik bezoek krijgen van mijn vriendin die ik al een paar jaar niet meer gezien heb en vorige week toevallig tegen het lijf liep, dus de vraag stelde zich: wanneer juist? En toen kreeg ik een ‘briljant’ idee.

Ik stuurde een mailke naar onze babysitprovider (niet haar belangrijkste functie, die functie is die van ‘vriendin’, maar in odergeschikte orde dus wel) of er daar iemand ter beschikking was. Gelukkig kwam er positief antwoord. Vervolgens telefoneerde ik naar mijn vader om te vragen of hij wou gaan eten met ons, zaterdagavond, wegens dat wij morgen, op vaderkesdag al andere plannen hebben. Gelukkig kwam er ook een positief antwoord.

Zo gaan we dus deze avond op babybezoek: gewoon den anderen en ikzelf, zonder kinderen, zonder drukte. Even een glaasje gaan drinken op de gezondheid van het nichtje, een klapke gaan doen en daarna op het gemak vervroegd vaderkesdag gaan vieren met mijn papa. Onze traktatie.

Ik kijk daar zo al naar uit.

Eindelijk

Het is bijna een soap geworden, de geboorte van mijn vijfde neefje/nichtje. De baby heeft lang op zich laten wachten maar uiteindelijk, om 17u15 heeft hij de strijd opgeheven en hebben de medicijnen gewonnen.

Mijn eerste nichtje is deze namiddag geboren: Alice, 3kg 680g licht en 48 cm groot. Het nieuws deze avond om 18u40 ontvangen en uiteraard moest ik er vanavond nog naartoe.

Emil, Jules en Alice Cokelaere!

Ze trekt op haar oudste broer, of toch toen hij geboren werd en ze was wat getekend door de geboorte, maar op het anderhalf uur dat ik er was is ze al enorm veranderd, dus tegen morgen zal dat nog heel wat anders geven.

Deze avond mocht Zelie al eens meegaan. Morgen ga ik met de hele bende.

Zelie en Alice

Het wachten is dus voorbij: na zes kleinzoons heeft mijn vader vanavond zijn derde kleindochter mogen aanschouwen. 

Di deei

Deze morgen is mijn zus moeten binnengaan. Tot vandaag nog geen teken van de baby dat hij er wil uitkomen en morgen zal hij 14 dagen overtijd zijn, dus mocht zuslief vandaag binnen zodat ze de baby een handje kunnen helpen met afkomen.

Elk moment kan ik nu dus tante worden … voor de vijfde keer. Nu ja, elk moment. Voor hetzelfde geld ligt ze daar tot morgen, nietwaar, maar we denken positief en rekenen op elk moment.

Spannend … nog e keer. 

Dé dag + één

Vandaag was het het schoolfeest van mijn neefjes, de zoontjes van mijn zus. Het plan was om met de kinderen te gaan kijken en daarna allemaal (zus, schoonbroer, vader, schoonouders-van-zus en kinderen) samen naar zusje thuis af te zakken om nog ‘nen sandwich’ te eten.

Bleek dat, tegen dat wij besloten hadden om te gaan, de zaal al volzet was en dus veranderde de planning: we zouden gewoon een beetje later naar Oudenaarde gaan en dus de neefjes/kozijntjes niet zien optreden maar er gewoon nadien bij gaan spelen.

Uiteindelijk was het plan sowieso niet rotsvast want mijn zus was uitgerekend voor gisteren, dus voor hetzelfde geld gingen we gewoon op ziekenhuisbezoek gaan en dan terug naar huis om te eten in plaats van in Oudenaarde te blijven. Maar mijn zus hoopte toch dat ze naar het schoolfeest zou geraken en haar hoop is dus uitgekomen: dé dag + één en nog geen teken van de baby.

En zo zaten we deze namiddag in Oudenaarde, in de tuin te apperitieven terwijl de kinderen zich rot amuseerden met elkaar. Daarna gegeten en nog wat blijven kletsen en spelen en zo was het plots al veel te laat voor de kinderen: half negen zijn we eindelijk naar huis vertrokken. Het zal er morgen aan te merken zijn.

Wat mij dus zo doet verlangen naar de zomervakantie: gewoon kunnen blijven plakken zonder er gevolgen aan over te houden in de vorm van lastige kinderen (wegens te moeten vertrekken maar ook wegens te weinig slapen want geen tijd om zo een avondje in te halen), om gewoon te kunnen genieten en te onspannen. Ik ben dus al serieus aan het aftellen en door de sfeer op het werk nu eigenlijk nog meer dan vorig jaar.

’t Is een meisje!

Fantastisch nieuws: mijn nicht Katrien is deze ochtend bevallen van haar tweede kindje, Noor, een meisje van 3,480 kg en moeder en dochter stellen het goed.

En daarmee heeft mijn nicht ‘de ketting’ doorbroken: het derde meisje in de familie (na mijn twee dochters). Stand bij ons 9 jongens, 3 meisjes.

Dus dubbel dikke proficiat aan Katrien, Koen en kleine broer Klaas.

(Mijn zus is ook zwanger, dus zij kan de kant van de meisjes nu nog een duwtje bij geven en daarna is het de beurt aan mijn twee jongere nichtjes en hun broer, dus de stand kan nog gelijk worden, yiha!)