Tag: Druk

Nooit geen tijd

Het was hier wat stil de vorige week, maar zoals al eerder gezegd: mijn sociale leven gaat met dalen en pieken. Enige vorm van regelmaat is ver te bespeuren. En dus was vorige week er een van pieken. Maandag, dinsdag én donderdag was er vergadering.

Eén ervan was trouwens voor de oudervereniging, weetwel, waar ik opnieuw verkozen moest worden. Zeven kandidaten voor vijf plaatsen en zo hadden we voor het eerst in drie jaar verkiezingen. Best wel spannend, alhoewel je toch wel weet dat als je een beetje je best gedaan hebt, je wel herverkozen zal zijn, wat dus ook gebeurd is. Maar wel dus drie nieuwe kandidaten en ze leken alledrie wel gemotiveerd én toffe mensen, maar er was er maar één die kon winnen. Een goede aanwinst denk ik en zij heeft nu twee jaar om dat te bewijzen 🙂

Verder nog een verjaardagsfeestje op vrijdag, de gebruikelijke kinderactiviteiten op zaterdag en sinds gisteren zijn de scouts ook weer begonnen. Gisterennamiddag even met Jan naar het Festival van Vlaanderen (M@de festival) en dan was er ’s avonds nog een drink na de scoutsvergadering die eigenlijk wel wat uitgelopen was.

Deze morgen vroeg uit de veren (afschuwelijk, zo op ‘mijn’ uitslaapdag) want er stond een rondleiding op het programma op de werf aan het Sint-Pietersstation. Wreed interessant en nu weet ik veel beter wat de plannen zijn en hoe de tekeningen te interpreteren, maar daarna was er nog een drankje en ook dat is een beetje uitgelopen.

Zo goed als pas thuis en nu de kinderen oppakken en eens gaan kijken wat er zoal te doen is op deze allerlaatste Flikkendag.

Volgende week belooft een pak minder druk te worden. Oef! Er staat maar één ding op de planning, en dat is dan nog voor zaterdag: Coldplay! Iets waar ik dus al lang naar uitkijk. In de loop van volgende week maar goed uitrusten zodat ik er tegen dan fris opsta.

Elk voordeel heb zijn nadeel

De keukenwerken zijn dus goed onderweg. We zien de keuken transformeren onder onze ogen. Het ziet er nu al fantastisch uit en de helft is nog niet eens gedaan. We hebben er lang op gewacht en het gaat vooruit en dat is dus een voordeel.

Het nadeel is dat we hier dus wonen en terwijl de keukenmakers alles installeren en maken en watnogallemaalhundingdoen, leven wij daartussen en moeten wij wat-daarvoor-moest-doorgaan-voor-keuken volledig leegmaken en verhuizen. Sinds donderdag wordt er dus nogal veel verhuisd: van oude kasten naar nieuwe kasten, naar plooiboxen, in de vuilbak, van de plooibox naar nieuwe kasten, … Eens alle kasten er eindelijk staan zal er dan nog eens verhuisd moeten worden om alles zijn definitieve plaats te geven.

Veel gesleur en gekuis, want onder die oude kasten zit uiteraard vuiligheid en dingen die niet veel gebruikt worden mogen ook wel eens een sopke ontmoeten. Het verhuizen gebeurd terwijl er iets afgewerkt is en ook ’s avonds als de kinderen in bed zitten, het kuisen ook en dan verder doen ’s morgens voor de keukenmakers weer op appèl zijn.

Vandaag kwam daar nog valiezen maken bij. Druk over en weer lopen tussen kamers, kasten, keuken en noem maar op en jammer genoeg heeft mijn rug het al een paar keer begeven vandaag. Leuk is anders en de timing kon ook beter maar zoals altijd doen we toch maar verder. Het is niet alsof er veel keuze is.

Maar het einde is in zicht, of beter: een onderbreking, want morgen in de vroege namiddag zijn we hier weg voor zeven dagen. We vertrekken dan op reis. Het leukste aan dat is, als wij een week later terugkomen zal de keuken zo goed als af zijn, toch wat kasten betreft, want de keukenmensen werken gewoon door. Ondertussen kan mijn rug ook rusten en kunnen we weer de volle 200% geven als we terugkomen.

Wij staan voor een leuke verassing als we thuis komen.

Terug van weggeweest

Toegekomen rond half twaalf deze morgen, vertrokken rond kwart na zeven ’s avonds. Geen BBQ of vuurwerk dus: de ouders waren een beetje kapot (vooral Michel zijn rug dan maar ik moet niet echt onderdoen) en de kinderen eigenlijk ook, ook al wilden ze het niet beseffen. Het laatste uur vloeiden de traantjes nogal rijkelijk en vlug, en dan weet ge hoe laat het is.

Maar anders was het wel een leuke dag, min of meer. Vriendin E. en gezin waren dus ook wat ons aantal op tien bracht. En zo had ge nog eens iemand om mee af te wisselen op bepaalde attracties en in de wachtrij een babbelken mee te slaan. Want wachten hebben we gedaan. Geduldig aanschuiven. Maar wat had ge anders verwacht? Lang weekend, ideaal weer zijnde net warm genoeg zonder dat ge moest zweten en puffen én nocturen zodat niemand gehaast was en alle tijd van de wereld had (en nam). Maar we hebben alle attracties gedaan die we wilden doen en die de kinderen wilden doen en dat is het belangrijkste.

In plaats van te BBQen ter plekke zijn we op de terugweg naar huis gestopt bij de drive-in van de Quik, de kinderen hadden zin in kipnuggets en voor hen was het dan een beetje de kers op de taart. Gezien het drive-in voedsel was konden ze het ook al opeten op weg naar huis.

En zo waren we thuis tegen kwart voor negen. Anna was in slaap gevallen in de auto net nadat we vertrokken waren, dus zij moest nog eten toen we thuiskwamen, maar uiteindelijk zaten alle kindjes tegen half tien in bed. Tijd voor mij om hetzelfde te doen.

Rust

Of de stofzuiger alweer werkt, weet ik niet. Absoluut geen tijd gehad om die nog uit te proberen.

Wat er wel nog gebeurd is? Deze voormiddag naar de markt gegaan om het eerste deel van de boodschappen te doen. Het was een beetje rennen van kraam naar kraam want er was de ene regenbui na de andere. Wreed gezellig. Mijn regenjas heeft geen kap en dus liep de regen zo van mijn haar in mijn hals en verder naar beneden. Het nut van een regenjas … op deze manier geen dus.

Middageten gemaakt en ondertussen hebben de kinderen (jaja, weeral) en den anderen de living verder aan de kant gedaan. Na het middageten tijd voor deel twee van de boodschappen en ook: alle oude schoenen die ik het afgelopen jaar verzameld had eindelijk op de container doen.

Toen we thuiskwamen bleek dat we het belangrijkste van de lijst nog vergeten waren: voor het avondeten zouden we zelf pizza’s maken en we waren de deeg vergeten dus nog rap even teruggereden en ik was dan op tijd terug voor het eerste vriendinnetje toekwam.

En ik denk dat het feestje nu al geslaagd is. Er waren vier vriendinnetjes en eentje is terug naar huis gaan slapen. Ze hebben allemaal zelf een pizza samengesteld en ik heb hem gebakken. Ze hebben buiten gespeeld en Michel heeft een CD gemaakt met muziek op die ze graag hoorden. Na het eten heeft iedereen dan zijn pyjama aangedaan en zijn de meisjes en Louis naar boven gegaan om nog een beetje te spelen terwijl ik Anna en Jan in bed probeerde krijgen. Een half uur later is Louis ook gaan slapen maar aangezien Jan en Anna nog wakker waren (Anna slaapt vanavond uitzonderlijk bij de jongens op kamer) heeft het nog zeker een uur geduurd voor het daar ook stil was.

De meisjes hebben gezelschapspelletjes gespeeld, met knuffels gegooid, gedanst, … en toen het tijd was om te gaan slapen is vriendinnetje E. naar huis gegaan. Het heeft daar uiteindelijk ook nog een uur geduurd voor het stil was, maar nu is het dus al een half uur platte rust.

Morgen deel twee: einde feestje Zelie en aanvang feestje Louis. Wat zal ik blij zijn als het morgenavond is want dan mag ik zelf meefeesten op een verjaardagsfeestje.

 

Busy, busy

i. vraagt om hulp en toen ik het eerst las (een paar dagen geleden in een mail) keek ik direct naar de agenda om mij dan te schieten. Het is vakantie en voor zover dat ik weet hadden wij geen (vaste) plannen om dingen te doen en dus kon ik toch best eens een namiddag gaan helpen, niet?

Echt vaste plannen hebben we niet, ware het niet dat we net maandag nog een mail kregen. Van onze keukenmakers en dat zij volgende maandag beginnen in ons huis. Wat inhoudt dat alle kasten moeten leeggemaakt worden en de kasten zelf dus moeten weggedaan worden.

Bijkomende plezantigheid. Zelie en Louis hadden nog een verjaardagsfeestje tegoed en hebben we dat nu net niet dit weekend gepland. Van alle twee. Zelie doet van slaapfeestje vrijdagavond tot zaterdagvoormiddag en Louis heeft zijn feestje zaterdagnamiddag.

Naast de keuken moet dus ook de badkamer, de living en Zelie haar kamer een zeer grondige beurt krijgen, kwestie dat de logeetjes een beetje proper liggen en zich deftig kunnen wassen.

Deze voormiddag al een goede start genomen met de badkamer en het ziet er naar uit dat die vanavond wel afgewerkt zal geraken. Deze namiddag heb ik de werken al onderbroken om met de kinderen naar het openluchtzwembad te gaan: veel te schoon weer om binnen te blijven en er kwam een uitnodiging van iemand die ik niet kon weerstaan (zowel de uitnodiging als de persoon). Morgen zullen we ons dan kunnen concentreren op de slaapkamer en living en dan overmorgen de keuken leegmaken en kuisen.

Het wordt hard werken de komende dagen, net als i. en dus jammer genoeg zal ik geen paar uur kunnen missen om daar te gaan helpen. En neen, dit is dus geen oproep om hier te komen helpen 🙂

Amai mijn voeten

Na al dat getsjol gisteren was het vandaag niet veel beter. In de voormiddag was er doop, ’s middags werd er lekker gegeten (vol-au-vent, verse frietjes, sla, tomaat en aardbeientaart toe) en dan was het alle hens aan dek voor de babyborrel.

Er werd een 100-tal mensen verwacht en dat zal zo ongeveer kloppen en dus heb ik, samen met mijn nicht, mijn zus haar schoonmoeder, schoonzus en enkele vriendinnen, de rest van de namiddag hapjes klaargezet en opgediend en al de vuile glazen en bordjes en whatnot direct afgeruimd en afgewassen en dat tot ’s avonds relatief laat.

Twee dagen rondhotsen gelijk zot en ik voel mijn benen niet meer. Om nog niets te zeggen van mijnen rug. En mijn voeten.

Voorbereidingen

Morgen wordt mijn nichtje dus gedoopt. In de voormiddag de mis, ’s middags eten onder familie en in de namiddag is het dan meteen ook babyborrel voor de vrienden en kennissen. ’s Middags zouden we met een kleine 20 personen zijn, ’s namiddags verwacht zuslief en gezin een 100 man. En dat moet dus allemaal van hapjes, drankjes en ook meer substantieel voedsel worden voorzien.

Deze ochtend opgetrokken richting Oudenaarde om mijn zus te helpen bij de voorbereidingen. Balans van 9 uur koken/werken: groenten gekuist voor dan 8 tortillas te maken (vier met ei-ui-paprika-aardappel, vier met ei-paddenstoel-spek), waarvan er 7 het overleefd hebben (we hebben er één soldaat gemaakt); drie zakken met scampis gepeld, 3kg gehakt ‘geprepareerd’, in kleine balletjes gedraaid en dan gebakken, 2 kippen en 2 kippenbillen van hun vlees ontdaan. Tussendoor en achteraf afgewassen en opgekuist en ’s middags dan nog ook zes kinderen een middagmaal voorgeschoteld.

Deze ochtend om half tien vertrokken, vanavond om kwart voor acht thuisgekomen. Kinderen eten gegeven en in bad gestoken kwestie dat daar morgenvroeg geen tijd meer voor is, zelf ook gegeten en dan nog vlug even naar het Parkkaffee om Eve een zeer gelukkige verjaardag te wensen.

En nu rap naar bed want morgen wordt het een lange dag.

Oef!

Het is voorbij voor dit jaar. De Gentse Feesten zijn nu officieel afgelopen voor mij en de kinderen.

Vandaag was zoals gedacht. Met dat het gisteren zo laat was hebben de kinderen zeer lang geslapen. De jongens tot bijna tien uur en de meisjes zelfs nog twee uur langer. Laat geontbeten dus en dan daar direct maar het middagmaal van gemaakt. Op het gemakje boodschappen gedaan voor deze avond en morgen en dan naar Bataclan II om daar te zitten in de zon en bekenden te zien toekomen en allemaal gezellig samen te zitten en te kletsen.

En zo waren we tegen half acht thuis vanavond, hebben we (zelfgemaakte) américain met frietjes, sla, tomaatjes en komkommers gegeten, heb ik de twee kleinsten tegen negen uur in bed gestoken terwijl Zelie en Louis nog een laatste toemaatje kregen doordat ze met papa nog even meemochten, terug naar Bataclan. Een uurtje later waren zij ook weer thuis en zijn ze rechtstreeks naar bed gegaan.

Vroeg naar bed vanavond, laat opstaan morgen en langzaam maar zeker opnieuw een normaal ritme invoeren in ons leven. ’t Is hoognodig.

Binnen en buiten

Al gezegd dat het hier druk is voor het moment? Gentse Feesten, dat is laat opstaan (enfin, zo tussen 9u en half tien), zorgen voor middageten (na het ontbijt natuurlijk) erop uit trekken voor het Project, ’s avonds thuis komen en ofwel de kinderen in bed steken en beginnen schrijven, ofwel zorgen voor een babysit, naar avonddingen gaan, thuiskomen, schrijven en nog eens een stapje in de wereld zetten.

Binnenkort allemaal links naar wat ik allemaal gedaan heb, maar nu moet ik weg: MiramirO roept.

Voorbereidingen

Deze week van het jaar is toch één van mijn favoriete weken om in Gent rond te lopen. Tijdens deze week zijn de voorbereidingen voor de Gentse Feesten immers volop aan de gang: opbouwen podia, afsluiten straten, opstellen kraampjes, prutsen hier en daar, … De stad veranderd zienderogen en het maakt dat de kriebels beginnen in mijn buik.

Dit jaar zijn we er uiteraard weer bij. Wij wonen normaal gezien net buiten de feestenzone om er geen last van te hebben. Normaal, zeg ik, want dit jaar is de feestenzone uitgebreid tot onze wijk en ik houd dus wel een beetje mijn hart vast dit jaar. Ik hoop echt dat het mee zal vallen, want ik heb geen zin om, zoals zoveel andere Gentenaars, in de toekomst verplicht te worden om op vakantie te gaan tijdens de Feesten wegens dat het niet leefbaar meer is om thuis te blijven.

Ondertussen ook al twee vergaderingen achter de rug om het programma een beetje in elkaar te steken van wie wat gaat bekijken wanneer voor het Project. Dus als het hier wat stil wordt, ga daar dan eens een kijkje nemen. Net zoals vorig jaar zal ik weer veel op het Puppetbuskersfestival lopen en dit jaar heb ik mij ook geëngageerd om naar MiramirO te gaan kijken. Twee festivallen waar ik dol op ben en, goed meegenomen, ’t is nog wreed leuk voor de kinderen ook.

Nog drie keer slapen en dan is het weer zo ver.