Tag: Internet

5 dingen die me doen (glim)lachen

Een stokje van Pharailde. Een leuk stokje ook wel, want (glim)lachen, dat doe ik graag. Er moeten dus toch wel 5 dingen te vinden zijn die mij doen (glim)lachen. Er zijn blijkbaar een aantal ‘voorwaarden’ aan verbonden, dus vermeld ik dan maar even:

  • Maak de naam bekend van diegene waardoor je genomineerd bent in je artikel – done
  • Noem 5 redenen waarom jij lacht of blij bent – zie hierna
  • Kopieer deze regels en zet ze in jouw artikel – done
  • Kopieer de TAG-afbeelding en plaats die in jouw artikel – done
  • Tag 5 andere bloggers om deze tag uit te voeren – op het einde

Met veruit de grootste voorsrpong op nummer 1: mijn kinders, what else. Ook met de grootste voorsprong mijn grootste frustratie, maar dat geldt voor alle ouders, vermoed ik zo en dat is dan voor een andere post 🙂

Maar die kinders, dat blijft en blijft plezier brengen. De momenten waarop ze zich niet bewust zijn dat ze gadegeslagen worden vind ik nog de beste: die onschuld waarmee ze meningen uiten, de spontaniteit waarmee ze dingen doen, de leuke manier waarop ze (meestal dan toch) met elkaar omgaan, … Ik kan daar uren naar kijken en luisteren en altijd met de glimlach op de mond (behalve dan als ze ruzie maken).

Op nummer 2: de kooklessen

Sinds vorig jaar volgen den anderen en ik dus kooklessen op Spermalie (Gent). Toen ik vorig jaar door de gietende regen naar de les reed betrapte ik mij erop dat ik met een ongelooflijk grote glimlach naar de les reed. Die regen, dat deed me werkelijk niets. Ondertussen zitten we dus in de ‘vervolgcursus gastronomie‘ en ik geniet elke week.

Die lessen zijn zo zalig, die geven mij zoveel energie, ge hebt daar geen idee van. Als ik een les moet missen, dan ben ik daar het hart van in. Ik mis dat echt. Als ik een les moet missen omdat ik ziek ben (vorig jaar zo één moeten missen), dan voel ik mij nog miserabeler dan ik al ben.

Het is een ganse avond (van 18u30 tot 22u10) werken en eten en ik ben niet moe als de les gedaan is. Wel voldaan en gelukkig dus ik ga er nu nog niet over nadenken dat er maar één jaar hierna meer te doen is in Gent.

Op nummer 3: als ik kan helpen en mensen zijn daardoor blij. Als ik ervoor kan zorgen (of erbij kan helpen) dat anderen blij worden, dat anderen kunnen (glim)lachen, dan is mijn dag goed. Kleine dingen, grote dingen, het doet er niet toe.

Nummer 4 is eigenlijk gemakkelijk: humor. Liefst niet té plat, maar als het niet in overdreven mate is dan vind ik het nog wel grappig. Waar ik eerder strijk voor ga is absurde humor, de humor van de Ideale Wereld, Monty Python, In de Gloria, Spike (wie kent dat nog; het programma van PdW), … Waar ik dan niet mee kan lachen is het soort humor van The Office (tot grote frustratie van den anderen): niet omdat ik het slecht vind, maar ik kan mij zo’n soort situaties een beetje té goed inbeelden en dan wordt het te pijnlijk voor mij in plaats van grappig.

Nummer 5: donderdagavond. Om twee redenen. De eerste heb ik eigenlijk al gezegd in nummer 2. De tweede: onze kuisvrouw komt op donderdag en donderdagavond thuiskomen met de kinders in een proper huis: zaaaaaalig. Ik krijg er steeds spontaan een glimlach van. Niet alleen omdat ik het niet moet doen, maar ook omdat ik weet dat ik er van moet genieten omdat er tegen vrijdagochtend al geen spoor meer zichtbaar van is (of toch bijna niet, maar wat wilt ge, met vier kinders) en ik vind dat niet eens erg. Dus geniet ik van de donderdagavonden, als we thuiskomen van school en voor het avondeten begint, heel even, met de glimlach, tot het weer voorbij is en het uitkijken wordt naar de volgende donderdag.

Mijn 5 dingen dus, of toch 5 van de dingen die mij aan het (glim)lachen brengen.

Nomineren nu. Euh. Tja. ’t Is nogal stil geweest bij mij op de interwebs, dus is het even denken. Max mag alvast. ’t Is ook een beetjes (heel) stil daar (begrijpelijk, bij zo van die belangrijke mensen), maar misschien wil hij wel weer even in de pen schieten om zijn geluk van de daken te schreeuwen: Peter. Vlinders zullen dat zeker ook kunnen en dames met veel verbeelding uiteraard ook (ze is nu toch met stokskes bezig, dus voortdoen Kathleen). Tot slot: nog een Katje.

Lezer

Ik las blogs via Bloglines. Begin deze week ging ik kijken en toen kwam het bericht dat ze er mee stoppen. Ze waren vriendelijk genoeg om te zeggen hoe ik mijn feeds kon overzetten, maar computer/internetnitwit dat ik ben begreep ik er niets van.

Gisterenavond wou den anderen iets nieuws op de laptop installeren en toen heeft hij direct ook mijn feeds overgezet en sinds vandaag lees ik ‘mijn’ blogs via google reader.

Eens benieuwd hoe rapt het gaat wennen.

Terug van weggeweest

Er was een weblog weg en er werden vragen gesteld van ‘waar is die?’ en zo en toen hoorde ik dat hij gehacked was geweest en nu ‘hersteld’ moest worden.

En toen hoorde ik gisterenavond constant ‘ping’ ‘ping’ ‘ping’, zo van gesprekken via chat en alles en vroeg ik aan den anderen met wie hij zo aan het babbelen was en dat bleek de madam van die weblog-die-wegwas te zijn. En terwijl zij aan het babbelen waren was hij blijkbaar aan het helpen om dat te repareren en een beetje later is dat dan ook gebeurd.

Wat mij de vraag deed stellen, of hij dan ook zo een oogje hield op mijn weblog. Want ik kan hier nu wel dingen schrijven en zo, maar eigenlijk ken ik daar toch wel niets van en dus van backups en opkuisen van spam en zo, daar heb ik geen kaas van gegeten.

Ik kreeg een zeer geruststellend antwoord van de wederhelft. Oef! Maar als er iets mis gaat hier, één adres dus.

Geconnecteerd

De trein heeft vertraging en ik wist dat er hier in het station een telenet hotspot was, dus dacht ik, (ik heb) tijd om het te proberen.

En zie: het s gelukt. Surfen terwijl ge op uw gemak in het station zit. Eigenlijk wel gemakkelijk en ik had er uiteraard eerder aan moeten denken, want zo een gemak als ge nog in de rapte iets moet opzoeken.

Alhoewel ‘rap’ uiteraard relatief is: tegen dat de computer opgestart was, was ik ook al een goede 5 minuten verder 🙂

Wachten op de wizard

Toen ik deze ochtend mijn computer opensloeg om mijn mails te bekijken ging dat niet. Nochtans zei het icoontje van het draadloos internet dat er verbinding was, en een ‘excellente’ daar nog bovenop. Beetje bizar, want de computer was niet afgesloten geweest sinds gisterenavond en toen was er geen probleem.

Computer afgesloten en heropgestart maar geen avance: nog steeds niets, nog steeds geen internet. Even gewacht en opnieuw geprobeerd maar het bleef maar niet lukken. Uiteindelijk het slimme idee gehad om ook eens op den anderen zijn computer te kijken en oef, het lag dus niet aan mijn computer want op de andere computer was er ook geen internet.

Een hele dag geen internet dus, tot den anderen thuiskwam. Even een kleine vermelding en tegen dat ik Anna en Jan in bed had gestoken liep alles weer als een trein.

Een echte tovenaar in huis. Machtig hé.

Engelands

Facebook is plots Nederlandstalig geworden. OK, het is al effekes geleden, het is nu niet dat ik het nu pas opmerk. Maar blijkbaar is het nog niet 100% in orde.

Want kijk, dan port ge iemand en krijgt ge volgende boodschap:

‘Je bent van plan om iemand te porren *naam*. She will be informed of this the next time she logs in.’

Grappig.

HTML voor dummies

Zegt den anderen daarnet: leest dat ne keer om mijnen weblog en zeg wat ge er van vindt. Dus ben ik de gehoorzame en volgzame vrouw zoals altijd en doe wat mij gevraagd wordt.

Er is een post van ‘Iets over HTML’ wat bij mij de spontane reactie ontlokt: ‘wijs: html voor dummies. op mijn lijf geschreven dus’. Want die inleiding, dat is effectief op mijn lijf geschreven hé: ‘voor mensen met een weblog die geen HTML kennen, en het eigenlijk ook niet willen kennen‘, die ‘mensen’, dat ben ik dus.

Ondertussen ben ik tot ongeveer de helft van de post gekomen (ik zit aan ‘links’) en ik kan u verzekeren: ik ben nog mee. Waarom ik dan niet verderlees? Omdat ik doodmoe ben (hebt ge ’t uur al gezien?) en nu eerst ga slapen en morgen de rest dus ga lezen.

Maar ik vind dat wel wreed wijs: ik ga hier begod iets van onthouden en eindelijk iets meer weten over html en alles en dink. Wijs!

Blogroll

Kijk zie. De wijvenweek zit er nu dus officieel op, maar gezien ik hier nogal veel schrijf over de kinders zal het hier altijd wel een beetje een echte wijvenblog blijven. En neen, ik heb geen probleem met de term ‘wijf’ op voorwaarde dat het niet denigrerend gebruikt wordt. In mijn ogen is een echt ‘wijf’ een vrouw met ballen aan haar lijf (zonder daarom niet vrouwelijk meer te zijn), die weet wat ze wil en daarvoor uitkomt ook. Die haar zin doet zonder daarom anderen neer te sabelen of over lijken te gaan. kortom, een toffe madam dus. Dus als ik daaronder val, dan ben ik met trotsheid een ‘wijf’.

En net zoals zovelen andere van die fijne wijven heb ik door deze week een paar zeer toffe madammen leren kennen die ik, moest ik een blogroll hebben, erop zou smijten. Bij gebrek aan blogroll voeg ik ze dus gewoon toe aan mijn favorieten, dat werkt ook. Dus (tot vervelens toe ondertussen) bedankt aan i. en lilith voor het initiatief, al was het maar om al die madammen (al was het maar voor even) gelezen te hebben.

Zo’n blogroll dus, het valt misschien op of misschien ook niet, maar ik heb dat dus niet hé.

Enerzijds omdat ik niet weet wat het nut daarvan is. In begin had ik dat wel, maar ik voelde mij dan verplicht om die aan te vullen als ik een nieuwe blog las of aan te passen als er een blog wegviel en dat leek mij een beetje op een publieke veroordeling. Niemand heeft er uiteindelijk zaken mee wie of wat ik lees en ook en het is zeker niet omdat ik iets al dan niet lees dat dat een indicatie zou zijn dat die blog al dan niet goed is. Er zijn zoveel redenen waarom ik iemand lees of ook weer niet, wie heeft nu zakens met het ‘waarom’.

Anderzijds ook omdat ge dan in situaties kunt belanden waarbij ge op de duur teveel blogs volgt om nog op te sommen en dan wordt die lijst onoverzichtelijk lang of doet ge iets zoals Eve en krijgt ge een ‘random’ beurtrol.

Toen mijn wederhelft dan, heel in het begin, mijn blog een beetje aanpaste aan mijn wensen heb ik die lijst er dan ook maar direct afgesmeten. Geen concurrentie, wedijver of jaloezie nodig dus. Dus ook geen vragen of ik wil linken naar deze of deze blog. Als ik iets leuks/interessants/toepasselijks/afschuwelijks/… tegenkom, dan zal ik er wel naar linken als het kadert in iets waar ik iets over schrijf. Als ik zoiets tegenkom en het heeft niets te maken met wat ik wil schrijven, dan komt er dus ook geen linkje.

Zoals reeds meerdere malen aangekondigd: deze blog doe ik voor mijzelf, mijn kinderen, mijn geheugen. Iedereen die hier komt lezen is welgekomen en hopelijk blijven jullie plakken, gewoon omdat jullie het leuk vinden. Maar ook als jullie niet blijven, toch bedankt voor het bezoekje.