Tag: Optreden

Toevallige ontmoetingen

Mijn wederhelft had al een tijdje geleden afgesproken met ‘zijnen maat’ om vandaag samen iets te doen.

Ik vind dat altijd grappig die afspraken. Dienen maat, ik ken die dus al een tijdje (toch zo’n vijftien jaar en een half) en als die twee afspreken loopt er altijd wel iets niet zoals gepland. Meestal spreken ze af om naar de film te gaan en gewoonlijk loopt er dan wel iets mis.

Het plan voor vandaag was opnieuw: samen naar de film. Gisteren bleek evenwel dat het plan veranderd was. Ze zouden naar het concert van Arno gaan vanavond in Vorst. Smerig uiteraard, want ik was niet meegevraagd. Bygones.

Daarnet kreeg ik telefoon. Dat het concert gedaan was en dat hij niet wist wanneer hij zou thuiskomen. ‘Zijnen maat’ had wel gezegd dat hij hem naar huis zou brengen, maar zeggen en doen … en daar kon ik volledig inkomen. Zoals gezegd, ik ken zijnen maat. Of beter: ik weet dat hij het wel zal doen, maar het zou mij ongelooflijk wreed verbazen moesten ze nu rechtstreeks van Vorst onderweg zijn naar hier en als Michel hier dus binnen een klein half uur toestuikt.

Maar heel dees historie eigenlijk om het volgende. Toen Michel belde vroeg hij mij te raden wie, of all people, hij daar bij aanvang tegen het lijf was gelopen. Bleek het mijn broer geweest te zijn, heeltegans uit Holland om naar Arno te komen kijken. En nog meer toeval: toen het concert gedaan was liep hij mijn schoonzus toch ook niet tegen het lijf zekers!

Ja meneer, de wereld is klein. In een volzet Vorst twee mensen tegen het lijf lopen zonder afgesproken te zijn. Het moet maar lukken.

Concert alert

Het is eeuwen geleden dat ik nog naar een concert geweest ben en ik heb de laatste jaren geen zin meer om te gaan: te luid en te druk en ge kunt de muziek toch beter horen in uwen luien zetel thuis, nietwaar.

Anderzijds is er uiteraard die sfeer van een live concert die niet na te doen is.

Enige tijd geleden zei ik nog dat ik niet echt fan ben van veel groepen, maar ik moet zeggen, één van de groepen/zangers die mij tot zijn fans kan rekenen is toch wel Crowded House. Voor zover ik mij herinner vind ik ze al fantastisch van bij hun eerste plaat.

En wat hoor ik nu vanavond op Zomer 2007, van de heren zelf: Crowded House zal ik oktober een concert geven in België. Ze wisten niet te zeggen wanneer en waar juist, maar wel dat het binnenkort wel zou bekendgemaakt worden. Tja, want presentator Marcel Vanthilt wist het zelf ook nog helemaal niet.

Vorige keer, toen ik absoluut een concert wou zien, heb ik het gemist wegens in het geheel niet op de hoogte te zijn (en ook niet weten hoe ik op de hoogte zou moeten komen) van concertagendas. Vandaar hierbij een oproep:

Lieve mensen, als jullie te weten komen wanneer en waar Crowded House zal optreden, laat het mij aub weten? En liefst voordat het concert uitverkocht zou zijn 🙂

Opnames

Gisteren hebben wij gevolg gegeven aan Henk zijn oproep en zijn we naar de Bal Infernal getrokken gewapend met twee digitale fototoestelletjes om zijn optreden op te nemen.

‘Men’ had ons gewaarschuwd om op tijd te zijn gezien het café op dergelijke avonden nogal vlug volzet is. Bijgevolg stonden wij er al op het openingsuur en maar goed ook: tegen 21u15 zat het café vol.

De aanvang van het showgedeelte was maar voorzien om 21u30 en tot dan hebben we ons dus maar geamuseerd om gezellig te babbelen met een aantal bekenden en ook (toen het een beetje te luidruchtig werd en gezien ik doof wordt als er te veel volk tegelijk babbelt) een beetje te lezen.

De avond begon met de Lunatics: mijn eerste keer dat ik dit improtheatergezelschap zag en het is meer dan goed meegevallen. Het ging vlot, was absurd en ik heb zeer hard moeten lachen. Nu noteren in mijn agenda dat ze er elke dinsdag zijn en vanaf nu eens meer gaan kijken.

Ze hebben een goed uur gespeeld en daarna was er een welkome pauze om wat drankjes te halen want ondertussen was het er bloedheet geworden. Tijdens de pauze nog een paar andere bekenden ontmoet en daarna was het tijd voor Henk.

Henk bracht ‘oud’ materiaal, materiaal waarvan hij (nog) geen beelden had en vandaar de oproep om filmmateriaal mee te brengen. Een oproep die geslaagd leek als ik mag afgaan op het aantal video- en andere opnametoestellen aanwezig.

Ook opgemerkt dat Henk inmiddels blijkbaar over een paar groupies beschikt: een aantal meisjes die zich pal voor het podium plantten vlak na het optreden van de lunatics en er niet meer wijkten gedurende de pauze. Wel grappig eigelijk en leuk voor Henk.

Het optreden van Henk was anders dan zijn show nu, maar alleszins even goed. Goed gelachen en ik was duidelijk niet alleen. Zoals mijn ventje zei: de afwezigen hadden ongelijk.

Nu maar hopen dat alle opnames ook goed gelukt zijn en dan kan iedereen binnenkort het resultaat bekijken op You Tube.

Leute

Vrijdagavond ben ik met Michel meegegaan naar Comedy Zone. Gino Sancti stond op het programma.

Ik had er al zeer goede dingen van gehoord dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. En ik ben niet ongoocheld geweest.

Het begin was een beetje raar, niet echt om te lachen, maar niet slecht: gewoon raar. Maar toen die eerste minuten voorbij waren ging het alleen de hoogte in. En hoe.

Bij momenten bijna over de grond gerold van het lachen terwijl een paar minuten later de tranen van ontroering over mijn wangen stroomden. Fantastisch tempo en alle emoties werden zeer goed bespeeld.

Kortom: zeer en zeer goed. Als ge kunt gaan kijken: doen!

Maar wat ik mij zat af te vragen: op het einde, had Han nu wel of niet een onderbroek aan onder die lange?

Duty over pleasure

Dit jaar ben ik als halve chinese vrijwilliger gebombardeerd geworden tot secretaris voor de vergaderingen van de klasafgevaardigden. Niet dat ik geen kandidaat was: ik heb het zo ongeveer zelf voorgesteld, maar anderzijds was er ook niet echt keuze.

Nu, op zich vind ik dat absoluut niet erg want had ik het niet willen doen dan had ik het ook helemaal niet voorgesteld en was het me dus ook niet gevraagd geweest. Er zijn trouwens maar drie vergaderingen per jaar voor de klasafgevaardigden, dus zo overdreven veel werk is dat nu ook weer niet.

Maar dinsdag had ik daar toch enorm spijt van: dinsdag trad Alex Agnew op in Gent voor Comedy Zone. En het wil toch wel niet zo zijn dat ik nu al een paar maanden zeg dat ik die toch wel eens absoluut live zou willen zien. De (kleine) stukjes die ik al van hem gezien heb vind ik namelijk zoooo goed …

Pech dus als er al maar drie vergaderingen zijn en één er van net op zo’n dag valt. En zeggen dat ik het kon gezien hebben want mijn ventje had toegang voor twee. Maar de plicht riep en dus heb ik maar geluisterd.

‘k Heb ondertussen gekeken naar andere data om zijn show alsnog mee te pikken, maar ik heb pech: de zalen die enigzins in de buurt liggen zijn nu al uitverkocht. Driedubbel f*** (om in de trend van AA te blijven).

Best made plans …

Groot opzet voor zondag, we waren helemaal georganiseerd. We gingen met z’n allen naar de concerten voor 0110 gaan aan het station.

Manlief ging voorop met de twee oudsten. Na het dutje van Jan en Anna zou ik achterkomen met de twee jongsten. De GSM was paraat om dan, voor we vertrokken, concrete afspraken te kunnen maken: ge weet nooit op voorhand waar ge kunt afspreken hé.

Jongens, ik keer er echt naar uit: ’t Hof van Commerce, Monza, Sioen, Arid, Luc De Vos, Hadise en uiteraarde de “komieken”. We gingen blijven tot het laatste concert want dat begon al om 21u35, dus zo laat gingen we dan niet thuiszijn en maandag was toch een vrije dag voor de kinderen dus dat ging wel gaan.

Dat was de planning. De realiteit is altijd toch een beetje anders, nietwaar.

Om 13u30 vertrok Michel. Om 15u telefoon: de Zelie en Louis vonden het niet leuk (meer) en wouden naar huis. Ik zat nog aan huis gebonden met Jan die (nog steeds) sliep en Anna die net haar fruitpap ging eten. Een half uurtje later dan weer telefoon: de twee oudsten zouden naar mamie gaan. Mamie heeft ze dan tegen kwart voor zes maar naar huis gebracht.

Tot daar dus mijn ‘bijdrage’ aan de 0110 concerten: veel goede intenties, niets uitgevoerd. Toch wel een beetje (veel) teleurgesteld moet ik zeggen. Ik had er echt graag bijgeweest.

Uiteindelijk heb ik nog een troostprijsje gekregen voor mijn brave thuisblijven: mijn zusje is onverwacht nog op bezoek gekomen met haar man en kindjes, dus was het een geluk bij een ongeluk dat ik nooit vertrokken ben en zo hebben de kinderen elkaar ook nog eens gezien (was een tijdje geleden).

Nostalgie

Vanavond op de Vrijdagmarkt was het Q-Music Greatest Hits tour. Nostalgie ten voeten uit. Muziek van de jaren ’80 live gezongen.

Even de deur uit dus met drie van de vier: Zelie en Louis en Anna.

Voor het eerste optreden, Udo, stonden Zelie en Louis vlak voor de boxen op de eerste rij. Ik heb mij met Anna een beetje opzij geplaatst kwestie van haar oren een beetje te beschermen. Hij zong niet alleen liedjes uit de jaren ’80 maar wel allemaal klassiekers die je goed kon meezingen.
Zo’n optreden is blijkbaar duidelijk niet voor Louis: na 2 liedjes werd hij er door de security uitgepakt omdat hij bij mij wou zijn. Eens bij mij bleef hij vragen wanneer we nu naar huis gingen.

Zelie daarentegen. Blijven staan tot het einde van het optreden en ik zag haar armen, en waar mogelijk haar benen, lustig meezwaaien.

Ikzelf vond het ook zeer goed. Dienen mens kan zingen, wreed goed zelfs. Hij kiest goeie ambiance nummers en we kregen een bezoekje van Sandrine erbovenop.

Na Udo wou ik naar huis gaan: Anna moest eten en het was uiteindelijk al half tien, maar Zelie keek zooo teleurgesteld dat we een zitplaatsje gezocht hebben (zodat ik Anna kon voeden) en dan gebleven zijn tot na het optreden van ABC.

En blij toe. Glad vergeten welke muziek ABC maakte maar ik kende nog alle liedjes: The Look of Love, Poison Arrow, All of my Heart, … Wreed wijs. Een beetje gedanst (niet te wild: Anna ging op mijn buik) en vooral de liedjes luidkeels meegezongen (ocharme het oudere koppel dat naast mij zat want ik heb nu eenmaal niet de meest toonvaste stem).
Jaja, en allemaal van in mijnen jongen tijd 🙂

Gezien we nu verder stonden van het podium en Louis vrij kon rondlopen amuseerde hij zich nu ook rot. Zowel hij als Zelie stonden te dansen en te springen en over de grond te rollen (letterlijk, niet figuurlijk!).

Om 22u15 dan toch huiswaarts getrokken maar we hebben allemaal een heel toffe avond gehad.

Fanfare

Gisterenavond naar de Internationale fanfare gaan kijken op de Vrijdagmarkt.

Alhoewel ik lichtjes teleurgesteld was over het hele gebeuren vond ik het toch een leuke avond. Ik had er namelijk iets meer van verwacht.

Maar uiteindelijk wou ik gaan om de kinderen een leuke avond te bezorgen en dat is gelukt. En gezien zij zich amuseerden vond ik het ook wijs.

Het hele gebeuren rond de fanfare duurde immers maar een goede drie kwartier wat ik, gezien de affiches, een beetje een anticlimax vond. Bovendien was er van de “honderden” aangekondigde deelnemers weinig te merken. Maar los daarvan: plezant.

Vooral nadien was het wel plezant: onze kinderen zijn dan samen met die van deze meneer op het podium geklommen om een beetje de show te stelen. Ze stonden daar de aap af te geven terwijl rondom hen de attributen op het podium werden afgebroken. Zeer grappig.

Om de avond af te sluiten zijn we nog frietjes gaan halen, wat een rariteit is voor mij. Ik ben namelijk geen frieteneter en nog het minst van een frietkraam. Het is, niet overdreven, jaren geleden dat ik nog frieten heb gegeten van een frietkraam. Maar ik kreeg er plots zin in en het heeft ons allemaal gesmaakt.

Het was uiteindelijk 22u tegen dat de kinderen in bed zaten en ik denk dat het vandaag wel een beetje te merken was.

Het optreden

’t Is weer voorbij die mooie zomer …

Of in mijn geval: het optreden van De Nieuwe Snaar.

Een beetje verkeerd begonnen: we hebben de eerste seconden gemist wegens een aantal verschillende redenen. O.a. dat we eigenlijk een beetje te laat zijn vertrokken (onze chauffeurs hadden een beetje (veel) vertraging: i.p.v. om 18u30 kwamen ze er pas om 19u10 door).

Maar eigenlijk vooral omdat 1) Geraardsbergen wél een pijltje kan zetten om aan te duiden waar “De Muur” is, maar het blijkbaar niet de moeite vindt om te bewegwijzeren waar hun Cultureel Centrum zich bevindt. Blijkbaar niet belangrijk genoeg; en 2) omdat het CC hun adres opgeeft op hun website als Abdijstraat, maar er niet bij vermeld dat het daaraan verbonden Arjaantheater eigenlijk op een ander adres ligt, zo’n kilometer verder (beetje veel overdreven, maar ge begrijpt me wel).

Ten gevolge van 1) reden we dus eerst “verloren” en ten gevolge van 2) mochten we eerst nog een 5-tal minuten stappen voor we er effectief waren. Toen we ons probleem uitlegden aan de ingang zeiden ze ons doodleuk “dat er toch een parking vlak voor de deur was”. Ja, dat hadden we ondertussen ook gezien.

Enfin, eerst gingen ze ons laten wachten om binnen te kunnen tot het einde van het eerste nummer, maar ik vermoed dat een blik op mijn buik en mijn bijbehorend gehijg hen overtuigde om ons binnen te laten van zodra ze begonnen zingen.

Het eerste nummer hebben we dus maar voor de helft gezien maar vanaf dan ging het alleen maar de positieve richting uit.

Ik heb me zeer goed geamuseerd. De liedjes waren zeer goed: sommige grappig, sommige serieus, andere ontroerend. Vooral de “ode” aan hun vader die Jan en Chris brachten: zeer mooi vond ik.

Geert was weer de acrobaat (en de aap) aan het uithangen, alhoewel heb ik zo de indruk dat het een heel klein beetje minder was dan in de vorige show. Maar dan wel maar een heel klein beetje.

Chris bleef eerder op de achtergrond. Hij heeft voor de gelegenheid wel een paar tapdanslessen gevolgd wat ik zeer grappig vond. Ik ben nogal fan van de films van Fred Astaire en Gene Kelly als het op dansen aankomt, en dan zit dat uiteraard in mijn achterhoofd als ik iemand zie tapdansen. Sorry Chris, maar op dat vlak mag je nog vééél oefenen. Alhoewel, dit is totaal oneerlijk wat ik nu zeg.

Jan leidde zoals gewoonlijk de show in goed banen en was zo’n beetje de rode draad.

En hoe je het ook draait en keert: voor mij blijft De Nieuwe Snaar bestaan uit Jan, Chris en Geert. Sorry Walter.

Alles bijeen is Walter en echte aanwinst voor De Nieuwe Snaar. Een zeer goed musicus, zingt goed, is grappig, maar ik ben al zo lang fan en Walter is nog steeds “te recent” om er mijn hoofd rond te krijgen dat DNS nu uit 4 personen bestaat in plaats van 3.

Al bij al een zeer geslaagde avond en voor herhaling vatbaar … uiteraard.