Tag: Prutsen

Jippie

Toen ik zonder werk kwam te zitten heeft den anderen een oude laptop van hem in orde gesteld en aan mij gegeven, want ja, mijn eigen laptop was van het ex-werk en die moest dus op het ex-werk blijven. Op die manier kon ik gezellig blijven voortprutsen voor de TV ’s avonds.

Maar die computer is dus niet van de jongste en af en toe doet hij wel eens raar. Zo heeft hij eens een hele tijd, weken aan een stuk, plots veel trager gewerkt. Heel veel trager. Den anderen vond niet hoe het kwam, ik had niets speciaals gedaan (alhoewel dat hier ten huize niet geloofd werd) en dan plots, even onverwacht als het begonnen was, is hij terug normaal beginnen werken.

En zo deed hij eergisteren ook weer eens raar. Zondagavond gewoon op kunnen werken. Dichtgedaan voor het slapengaan en toen ik hem maandag opendeed zag ik alleen een zwart scherm en een pijltje. Afgesloten, heropgestart en geen ander resultaat. Gedurende de dag nog een paar keer geprobeerd, maar geen geluk: alleen een zwart scherm dus.

Vanavond dacht ik, nog eens proberen en wat ziet mijn oog (allez, mijn ander ook hoor): een computer die opstart mét letters én beweging én die normaal doet.

Jippie! Ik kan weer prutsen voor de TV.

Gebroken

Mijn projectje is waarschijnlijk af. ‘Waarschijnlijk’ want het moet nog getest worden, zien of alles klopt. Of ik alles goed gemeten en geregen heb.

Morgen is dus Test-dag. Dan mag Anna haar benenzak uittesten. Zien of hij dus past en nergens hapert. Want morgen gaat het niet vriezen en dus gaan we weer (eens) met de fiets naar school.

Als er geen aanpassingen meer nodig zijn, dan volgen morgen ook een paar foto’s.

Woensdag begonnen en moeten stoppen wegens zo ongelooflijk veel pijn in mijnen rug van het voorovergebogen staan naaien en van het stikken. Vandaag de boel afgewerkt, ook al deed mijn rug op het einde weer wreed veel pijn, maar aangezien dat het nu wel af moest zijn, heb ik maar doorgedaan.

En aangezien het toch al naar de vaantjes was voor vandaag, heb ik maar de kinderen allemaal ook in bad gestoken: zeer goed idee als ge last hebt van uwen rug.

Dus nu in de zetel, tot mijn rug een beetje gerecupereerd is en dan naar bed.

Muts

Toen Patricia het resultaat van haar een beanie hat postte, vond ik het wel leuk, maar dacht toch dat het niet echt iets voor mij was.

Tot ik haar tegenkwam op de nieuwjaarsreceptie en zij haar hoedje ophad en ik was onmiddellijk jaloers: dat moest ik ook hebben. Of beter, maken dan.

Ik stond in de winkel voor mijn ander projectje en keek in de soldenmandjes of er iets leuks in lag en ik had geluk: drie bolletjes in twee tinten paars. Net mijn kleur.

Patroon opgevraagd en ik zette mij eraan en op twee avonden tijd was het gedaan. Een bloemetje op gedaan uit het wreed wijs boek dat ik van Zelie heb gekregen, en klaar is kees.

Muts

Ik ben er wreed content over en blijkbaar ben ik niet de enige: vriendin E. heeft er direct eentje gevraagd voor zichzelf.

Project tijdens pauze

Wegens voorbij incident dat te maken had met ijs, fiets en een hoofd dat niet het mijne was en dat (gelukkig gehelmd) tegen de grond sloeg, wordt er niet meer gefietst hier zolang het vriest en zolang er ijs ligt en dat geeft mij tijd om iets te doen wat ik al een tijdje wil doen.

Want Anna fietst nog altijd niet zelf. Normaal, daar niet van, maar als ge zelf fietst krijgt ge het wel warm, ook al is het buiten niet denderend. Anna daarentegen krijgt het alleen maar kouder als ze zo stil vanachter op de fiets zit.

Ik had de voetenzak van de buggy bovengehaald en tot nu toe werd ze daar ingestoken. Niet wreed gemakkelijk, noch voor mij om haar erin te krijgen zo op de fiets, noch voor haar om er in te zitten, want zo’n voetenzak heeft geen ‘benen’ zodat ze met haar knietjes omhoog zit. Maar ze is wel warm ingeduffeld.

Al een tijdje wil ik dus zelf een ‘benen’zak maken voor op de fiets, maar tot nu toe dus geen tijd gehad. Tot deze voormiddag toen ik langs de stoffenwinkel passeerde en er vlak voor de winkel nog een parkeerplaats was ook. Een teken, kon niet anders, en dus ben ik gaan kijken wat ze liggen hadden.

Buiten gekomen met een schoon stofke en nu eens zien of ik ga kunnen maken wat ik in mijn hoofd heb. Duim maar allemaal mee.

Eindelijk af

In februari was ik goed op gang. Met haken dan. Maar om één of andere reden was ik dan stilgevallen. Het werkje was opzij gelegd en ik kwam er niet meer toe om het weer op te pakken. Er kwam altijd wel iets tussen.

Maar toen was er de Tweiclub woensdag en uiteraard kon ik daar niet naartoe zonder haakwerk. Wol en werkje meegenomen en tijdens het vele kletsen door goed doorgehaakt. En eens vertrokken had ik alleen maar goesting om verder te doen.

Gisterenavond, of beter deze nacht, was het dan af: de muts voor Louis. Niet dat hij er nog veel aan zal hebben dit jaar, maar ze is er dan toch eindelijk én ik vind ze goed gelukt. Het initiële patroon heb ik volledig moeten omrekenen en aanpassen en dus vind ik het bovenste van de muts niet volledig geslaagd, maar al bij al ben ik zeer content. En het belangrijkste: Louis vind ze heel mooi.

 hat-louis

Jan heb ik ook een muts beloofd, dus tijd om aan de zijne nu te beginnen.

Tweiclub

Vanavond naar de voor mij eerste Tweiclub gegaan die dus eigenlijk al aan zijn tweede editie toe was.

Er was taart, chocoladekoekjes, M&M’s, cake, koekjes, … veel te veel, maar dat komt er van als ge schrijft dat we iets te knabbelen mochten meenemen. Maar er was vooral een gezellige gastvrouw en leuke gasten en we hebben gebreid en gehaakt en nog andere handwerkdingen gedaan en ook veel gebabbeld en het is altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.

Gudrun heeft er ons uiteindelijk toch attent op gemaakt dat het al half twaalf was en dat het misschien toch wel eens interessant zou kunnen zijn om eens huiswaarts te keren. Dat is dan zo het nadeel hé, als het leuk is: de tijd vliegt en plots is het bijna middernacht.

Dus nu is het aftellen naar de volgende Tweiclub en hopen dat ik dan nog eens kan gaan.

Pannenlappen

Mijn pannenlappen zijn de beste ter wereld. Of beter: ‘waren’. Het zijn zelfgemaakte pannenlappen, ongeveer tien jaar geleden gehaakt in katoen, in de vorm van een koffiekop. Het zijn eigenlijk twee ‘lappen’ aan elkaar gehaakt en zo’n dubbele pannelap is ongeveer de beste pannenlap dat ge u kunt inbeelden. Zeer hittebestendig.

I believe I have the best potholders in the world, or at least, I used to. They are homemade, crocheted about ten years ago in cotton and they have the shape of a coffee cup. They are actually made of two seperate pieces, crocheted together and a double potholder like that is about the best potholder you can imagine. They are very heat resistent.

Maar handigheid is mijn ding niet én ik kook graag én ik kook op gasvuur en als ge die drie dingen samen zet kunt ge u de gevolgen van inbeelden: mijn pannenlapjes vertonen hier en daar al brandgaten en zijn dus al serieus beschadigd. Eén is zelfs zo beschadigd dat het niet veel bescherming meer biedt tegen de hitte.

But I’m clumsy and I like to cook and I cook on a gasstove. Put these three together and you can imagine what my potholders look like now: burns all over, so they are quite damaged by now. One of them is so damaged it has no real use anymore as a potholder.

Tijd dus om nieuwe pannenlappen te maken, maar ik had geen zin om nog eens koffiekopjes te maken. En toen kreeg ik de nieuwsbrief van Lion Brand met dit patroon erin. Het patroon zelf is voor een handdoek en dus een beetje te groot voor een pannenlap, maar een beetje herrekenen en vooral het patroon uittekenen om een zicht te krijgen hoe de steken op elkaar volgen, en nu ben ik dus bezig met nieuwe pannenlappen te maken.

It was time I made some new ones, but the thought of making another set of coffee cups didn’t really appeal. Then Lion Brand’s newletter arrived with this pattern for a towel. I did some calculations and more, I drew out the pattern to see how the stiches related, and now I started making new potholders.

Ik heb kleuren gekozen die complementair zijn met die in de nieuwe keuken. Op de muren zal er (gebroken) wit, donker aubergine en lichter groen komen, de kleuren van de pannelappen zijn eerder omgekeerd: lichter aubergine, donkergroen en gebroken wit.

I choose the colours that are complementory to our new kitchen. The kitchen walls will be in off-white, very dark aubergine and light green. The potholders colours are kind of the reverse: off white, light aubergine and dark green.

Het eerste resultaat staat mij al wreed aan. De enige twijfel die ik heb, is dat ik normaal gezien pannenlappen haak in vasten, kwestie van een zo solide mogelijke pannenlap te hebben. Deze pannelap is in stokjes. De hittebestendigheid valt dus nog af te wachten.

I like the first results, but I do have one doubt. Usually I crochet potholders in single crochet, so as to have a solid potholder. This pattern is in double crochet. Whether it is as heatresistent as my other potholders remains to be seen.

Set of three

For english, scroll down

Eerst de sjaal, dan de muts en ondertussen heb ik het setje af gemaakt met een paar handschoenen. Of beter, een paar wanten. Tien vingertjes zou een beetje teveel van het goede geweest zijn.

Opnieuw op goed geluk gedaan. Eerst de want zelf. Daarna een manchette en onmiddellijk eraan, in één stuk, de koord om de twee wantjes samen te houden en dus ook de tweede manchette. Alles aan elkaar genaaid en afgewerkt meet een boordje zoals aan de muts. Een beetje moeite gehad om het eerste wantje te kopiëren, maar ik denk dat het eigenlijk wel gelukt is.

Ons madam kan nu volledig geassocieerd rondparaderen.

First the scarf, then a hat en now I finished the set off with a pair of gloves. Or better, a pair of mittens. Crocheting ten fingers would have been a bit too complicated.

Again, there was no design to base myself on. First the mitten was done. Afterwards two cuffs, connected in one go with a crocheted cord. Sewing everything together and then finishing it off with the same rim as the hat. I had a bit of problems trying to copy the first mitten, but in the end I think I quite succeeded.

Anna will be parading around the schoolgrounds completely matched.

Te laat

Zondag is mijn uitslaapdag. Dan blijf ik dus al wat langer in bed liggen. Maar deze ochtend kon het niet. Behalve dat ik dat vergeten was.

Gisteren had ik het nochtans nog gezien in de agenda: deze voormiddag gingen we iets doen met de klas van Zelie. Afspraak in het Design museum om half elf. Maar toen ik deze ochtend om 10u wakker kwam wist ik dat totaal niet meer, en dus draaide ik mij nog even om om dan een half uur later mijzelf eindelijk uit bed te kunnen hijsen.

Toen ik nog 10min later op mijn gemak een koffie zat te drinken en een ontbijtkoek at, vroeg Zelie of het niet vandaag was dat we iets met haar klas gingen doen. Mijn ogen schoten verschrikt open en ik haastte mij recht om mij te gaan aankleden, onderwijl de kinderen aanmanend om zich ook rap aan te kleden.

40min later kwamen we aan in het museum, bijna een volledig uur te laat. Gelukkig was het niet zo erg en konden we nog een deel van de zoektocht meedoen en vooral, we waren nog op tijd om de afsluiting (een theelichtje in elkaar knutselen) mee te maken.

Een klein uur gemist, anderhalf uur nog deelgenomen. Toch geen echt goede beurt te noemen.

Muts

For english, scroll down

De muts is begonnen. Het initiële model dat ik in mijn hoofd had heb ik niet uitgevoerd. Zelie zag het niet zitten en Michel had ook een anderen gedachte en dus heb ik mij laten overhalen. Michel heeft een tekeningetje gemaakt en daar heb ik dan mij op gebaseerd.

Het gaat ongeveer worden wat hij getekend heeft, maar met een meer ‘vrouwelijke’ toets eraan. De muts heeft een beetje een kegelvorm en gaat van die ‘lapjes’ hebben voor over haar oren. Rondom komt er een opstaand randje dat golft.

Ik denk dat ik een winnaar zal hebben 🙂

I started Anna’s hat. It’s not the model I initially wanted to crochet. Zelie didn’t like it and my partner had other thoughts too, so they convinced me to try something else. Michel made a drawing en I based the new model on that.

It’s going to be what was drawn, but I’m adding a ‘feminin’ touch to it. The hat will be a bit cone shaped and will have flaps for over her ears. But there will also be a frilly rim that will stand up.

I believe we have a winner here 🙂