Tag: Tanden

En nog enen

Gisterennacht had Anna het weer extreem lastig. Niet dat dat eigenlijk zo een uitzondering is deze week: ze heeft nog geen enkele nacht rustig doorgeslapen, en dus ik ook niet.

Maar gisterennacht was het van krijsegem én ze voelde koortsig aan.

Met zware benen uit mijn bed (het was ondertussen 3u) en met Anna naar beneden. Ze had duidelijk geen honger maar voelde zich lamlendig en dat zag je ook aan haar zeer kleine oogjes. Papa erbij gehaald (hij was toch nog wakker) om haar een lepeltje siroop te geven en ondertussen nam ze mijn vinger vast en stak die in haar mond.

En ja hoor: tand nummer zeven zit erdoor. Haar vierde (en laatste) snijtand linksonder.

Tand vijf en zes lijken dus een uitzondering. Tand zeven toont aan dat we nog een 13 moeilijke tanden voor de boeg kunnen hebben.

Rood kaakje

Vanmiddag had Anna weer een rood kaakje, een teken dat er waarschijnlijk weer een tand aan het uitkomen is. Dus controleren geblazen en ja hoor:

tand 6, snijtand rechtsonder, is een feit.

Bij zowel tand 5 als tand 6 hebben we eigenlijk niets gemerkt, behalve de rode kaak dan: geen koorts, geen wenen, niet lastig zijn, niets gewoon. Zalig. Het geeft tenminste hoop voor de overige 14 tanden.

En daar is dan nummer 5

Vrijdagmiddag, toen ik Anna afhaalde bij de onthaalmoeder, had ze een rood kaakje. Meestal een teken van tandjes, dus heb ik maar eens in haar mondje gepierd.

En ja hoor: er kwam geen tandje door, er zat er al een door. Volledig en al, nooit iets van gemerkt deze keer. Geen koorts, niets lastig geweest. Alleen donderdag had ze blijkbaar niet veel eetlust maar vrijdag was dat al volledig voorbij.

Tand nummer 5, snijtand rechtsboven, is een feit. Nog maar 15 te gaan.

Tand 4

Eh voila!

Gisteren ging het blijkbaar al veel beter met Anna: geen koorts, vrolijk en goed slapen. Zeer goed slapen zelfs, dus blijkbaar een inhaalmaneouver van de laatste dagen.

’s Avonds, toen ik haar pyjama aandeed, even gevoeld aan haar tandvlees boven en ja hoor: tand 4 zit erdoor. Misterie opgelost. Het is haar tweede snijtand boven, de middenste links.

Ook deze ochtend sliep ze lang en werd ze zeer vrolijk wakker én: ze eet weer zeer goed. Joepie, ze is weer helemaal de oude.

Weird

Heb ik al verteld dat Anna ook ziek is?

Nee, dus. Bij deze dan: na Louis en Zelie is Anna ook geveld. Niet na Michel want hij is pas een dag later ziek geworden. Anna was dus nummer drie, Michel nummer vier.

Niet dat het me verwonderde: ze hoestte al een tweetal dagen, maar leuk is anders. Qua timing was het anders wel perfect: vrijdag was ik thuis en de krokusvakantie begon, dus ze is toch thuis tot volgende week.

Maar ’t is een rare zieke. Donderdagavond, toen ik haar afhaalde bij de onthaalmoeder, zei zij me dat Anna in de namiddag was wakker geworden met 38,9 °C. Ze had haar een suppo gegeven en toen ik haar kwam ophalen was ze dus koortsvrij.

’s Avonds getwijfeld of ik haar nog een suppo zou geven voor het slapengaan, maar ze was vrolijk en had geen koorts dus toch maar niet gedaan.

De hele nacht en de volgende dag: niets meer … tot opnieuw na haar middagdutje: 38,7 °C. De dokter was toevallig in huis en ik heb voor de zekerheid maar eens laten kijken (met het weekend voor de deur). Behalve vaststellen dat ze een verkoudheid had kon hij ook niet meer doen. Dus weer een suppo gegeven.

Het scenario van de vorige dag herhaalde zich en gisteren was het van hetzelfde: de ene suppo maakte dat de koorts wegging en niet meer terugkwam.

Vandaag is ze al de hele dag koortsvrij maar redelijk lastig. Ze heeft weinig geslapen en lijkt pijn te hebben zodat ik me afvraag of het weer niet eerder haar tandjes zijn dan koorts van ziek te zijn.

Afwachten dus of tand nummer vier eraan komt.

Tand 3 – de saga

Eve vroeg “waren al uw gasten zo pijnlijk tijdens het tandjes krijgen?”.

Voor zover ik mij herinner: alleen Zelie. Bij de jongens heb ik er niet overdreven veel van gemerkt. De eerste tandjes hebben we geweten, maar ze hebben beiden nooit zo hard en veel geweend. Vooral van Jan zijn laatste tanden heb ik niets gemerkt: vier maaltanden die er plots stonden, zonder enige waarschuwing.

Maar bij Zelie herinner ik mij ook nog de huilbuien, de rode openliggende billetjes, het gehuil, de koorts, … Ik heb sindsdien wel gelezen dat tandjes krijgen en rode billetjes/koorts geen oorzakelijk verband zouden hebben, maar maak mij wat anders wijs.

Bij Anna nu ook. Sinds tand drie er probeert door te komen (en ik zeg wel: probeert. Het was hetzelfde met die eerste twee: een klein puntje maar de rest volgt niet echt) heeft ze ‘koortsaanvallen’: ik weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken. Vermoedelijk, telkens het tandje duwt, krijgt Anna hoge koorts (vrijdag tot zelfs 39,5 °C), maar een half uurtje later is daar helemaal niets meer van te merken. Ze is verder ook niet ziek, dus ik zie niet in van wat het anders kan zijn. Uiteraard kan er iets ‘sluimeren’, maar ik betwijfel het.

Haar billetjes zien ook ongelooflijk rood en hebben de neiging om veel rapper te evolueren naar ‘open’ wonden. Tot nu toe er telkens tijdig bij geweest en de dikke lagen cold cream doen hun preventiewerk, maar als haar tandjes niet duwen heeft ze helemaal geen last van rode billetjes.

De laatste nachten waren ook wel in orde. Vrijdagnacht heeft ze 3 volle uren liggen krijsen. Eerst dacht ik dus ’tandje’ maar dat heb ik moeten herzien. Uiteindelijk bleek het een aantal liter lucht te zijn in haar darmen. Uiteindelijk is ze om half drie (’s ochtends) in slaap gevallen … tot ze om 5u45 wakker werd gemaakt door een pijnscheut van haar tandje.

Relatief uitgeput heb ik zaterdagnamiddag dan maar een dutje gedaan toen Anna en Jan sliepen, maar Anna is toen twee keer half wakker geworden, half wenend (weer tandje dat duwde zeker) zodat dat ook maar half heeft gewerkt.

Zaterdagnacht was niet veel beter: doodstil tot ongeveer middernacht en toen heeft ze het volgende anderhalf uur, telkens zo om de 5 à 10 minuten, een aanvang gemaakt om te beginnen wenen om dan uiteindelijk toch verder te slapen. Telkens ik dus wou opstaan om haar op te pakken en te troosten viel ze stil. Tot ze dus om 1u30 eindelijk echt wakker werd van de pijn en het op krijsen zette. Suppo gegeven en de rest van de nacht heeft ze dan rustig doorgeslapen.

Zondagnacht dacht ik eindelijk dat het ergste voorbij was. De hele avond stil geweest en toen ik ging slapen nog steeds niet. Mijn hoop werd in de grond geslagen toen ze om 5u wakker werd.

De wallen blijven dus aangroeien.

Wallen

De wallen onder mijn ogen zullen weer aanzienlijke proporties aannemen de komende dagen: Anna haar derde tandje (snijtand linksonder) komt erdoor.

Het resultaat sinds gisteren: ik ben haar uitzonderlijk ’s middags gaan ophalen en de hele dag, tot ze ging slapen, wou ze mij (letterlijk) niet loslaten. Nu, ze heeft mij wel moeten loslaten (eten, verversen, omkleden, …), maar telkens ik haar ergens neerzette was het drama tot en met.

Dat het een tandje was, was initieel nog niet echt duidelijk: ik dacht gewoon dat ze niet goed genoeg geslapen had en dus moe was. Tot ik haar ’s avonds in bed ging steken en zag dat ze een bloedrode wang had: toen begon het te dagen.

Gehoopt dat het toch niet dat was want in de verhuis had ik mijn ‘kinderapotheek’ niet meegebracht. Dus geen pijnstillers of -verzachters, geen koortswerende middelen (ze voelde een beetje warm), … niets.

Bedje binnen en geen enkel probleem: onmiddellijk in slaap gevallen. Toch doodmoe, dacht ik opgelucht, en ging met een gerust hart zwemmen met Louis (die het uitstekend doet trouwens).

Toen ik terugkwam zat Anna zielig te wezen op papa’s schoot. Blijkbaar had ze nog een half uurtje geslapen en was ze huilend wakker geworden. Direct toen ze mij zag begon ze weer te neuten. Ik heb haar dan maar overgepakt, er even mee rondgelopen en nadat ik Louis en Zelie in bed had gestoken Anna er ook weer ingelegd. Opnieuw zonder probleem: ze viel als een blok in slaap.

Tot 00u30: krijsend is ze wakker geworden, voelde gloeiend heet aan (maar dat kon ook van te warm toegedekt geweest zijn) en ze had duidelijk pijn.

Grandpère is zo lief geweest om in de auto te springen en de ‘kinderapotheek’ thuis te gaan halen. Tegen dat hij terugkwam was Anna haar temperatuur al weer normaal (dus effectief te warm toegedekt geweest) maar haar pijn was er duidelijk nog altijd. Suppo gegeven, opnieuw in bed en opnieuw direct ingeslapen.

De hele verdere nacht is ze zeer onrustig gebleven: nog drie keer heb ik er haar moeten uitpakken om haar te troosten, maar ik kon ze na een paar minuutjes ook onmiddellijk weer neerleggen en ze viel direct weer in slaap. Tussen die drie keer is ze nog een paar keer half wakker geworden en kon ik haar met een zacht “sssst, mama is hier” weer laten inslapen.

Vandaag heb ik dus een paar mooie wallen onder mijn ogen en tot het tandje er volledig doorzit vrees ik voor nog zo’n paar nachten.

Hoeveel tanden komen er nu ook weer in zo’n kindermondje 🙁

Den tweeden

De ween- en krijsbuien van de voorbije week zijn verklaard: Anna haar tweede tand komt erdoor.
Niet dat ik het niet verwachtte. Anna had duidelijk pijn toen ze ons mij zo wakker hield, het was niet gewoon verlatingsangst of manipulatie om niet te moeten gaan slapen.

Enfin. Vanavond kwam ze weer wakker en kon niet terug in slaap geraken en toen ze op mijn schoot zat stak ze mijn vinger in haar mond en toen voelde ik het: na haar rechtersnijtand onderaan is nu de rechtersnijtand bovenaan er door aan het komen.

Ze heeft een tijdje gewacht met tanden krijgen maar blijkbaar is ze haar schade aan het inhalen.

Bedenking

Anna had nogal wreed warm toen ik haar deze ochtend uit bed nam.

Ze heeft ook niet goed geslapen: drie keer wakker geweest. Niet dat ze gehuild heeft, maar wel dat ze lag te ‘kreunen’ en ‘protesteren’: zo half huilen, half neuten. Nooit echt beginnen huilen zodat ik haar niet moest troosten, maar toch. En toen ik haar deze ochtend uit bed nam was ze niet vrolijk, zoals anders, maar begon ze te wenen.

Haar hoesten is gelijk herbegonnen: je hoort weer die zware ademhaling van die slijmen die er zitten, dus heb ik haar siroop maar meegeven naar de opvang.

Maar ik vermoed dus dat ze wel een beetje koorts had en ik hoop alleen dat het van haar tandje is dat er nog steeds niet volledig doorzit.