Versta mij niet verkeerd: ik zie mijn kinderen doodgraag. Oh wee degene die er ooit een vinger naar zal uitsteken. Hij is hem garantie kwijt en dat zal niet alles zijn.
Maar uitspraken als ‘He’s our world. Everything we do, we do for him’ van ouders over hun kind, daar wordt ik toch fysiek misselijk van (Vitaya, ‘Huisje niet tevree’).
Get a life. Uw eigen leven bijvoorbeeld?
Ik zit hier al nen helen tijd met een grote glimlach op mijn gezicht wegens Zalige TV.
Programma? Pretty Woman uiteraard.
’t Is uiteraard niet de eerste keer dat ik hem zie, zelfs niet de derde keer, en het zal alleszins niet de laatste keer zijn. Genieten gewoon.
Het is blijkbaar vannavond de avond dat mijn maag moet overhoop liggen.
Ik ben altijd al gevoelig geweest wat kinderen betrof, maar sinds ik zelf kinderen heb is dat gewoon verhonderdvoudigd.
Vanavond op het nieuws: baby sterft in hete auto omdat moeder hem vergeten was; vierjarig kind ontvoerd toen ouders uit eten watern.
Slecht wordt ik daarvan. Echt fysiek slecht.
We zijn hier ten huize niet altijd even streng als het op TV aankomt. Een paar regels staan vast, zoals nooit TV tijdens de schoolweek want daar is eigenlijk toch geen tijd voor, en ook niet op zaterdagochtend à ls er moet geturnd worden (turnen begint om 9u en als er eerst nog TV gekeken wordt zijn we garantie te laat). Voor de rest hangt het een beetje van de omstandigheden af.
Zondagochtend is zo’n beetje traditioneel, zeker als Anna al een beetje ‘langer’ slaapt. Dan staan de drie oudsten alleen op en zetten zich voor de TV tot we opstaan. Eens we op zijn wordt er al dan niet om koeken gegaan en wordt er gegeten, soms nog met de TV aan.
Over op andere tijdstippen TV kijken tijdens het weekend, dus in de namiddag, wordt op een case to case basis beslist.
Deze namiddag komt Zelie vragen of ze TV mag kijken. Ze wou de DVD bekijken van Peter Pan. Ik vroeg haar of ze deze ochtend al TV gekeken hadden en dat was het geval geweest.
Eventjes rondgekeken vooraleer te beslissen en wat bleek: het was mooi weer buiten de zon scheen prachtig, de jongens waren braaf met iets aan het spelen en dus was er eigenlijk geen echt excuus om TV te kijken. Het antwoord was dus neen.
Ik doe verder met wat ik bezig was en Zelie legt zich in de zetel naast mij. Op haar buik terwijl ze haar voeten op en neer laat vallen en tegelijkertijd ligt te kreunen en te zuchten en boos kijkt.
‘Wat is er aan de hand?’ vraag ik, mij van totaal geen kwaad bewust.
‘Ik weet niet wat doen! Ik verveel mij!’
‘Ik weet ook niet wat je kan doen maar er is hier genoeg te doen: er zijn spelletjes, je kan puzzelen en er liggen hier nog boeken van de bibliotheek die moeten uitgelezen worden, …’
Zelie kijkt nog norser en zet nog een tandje bij bij het kreunen, dus wordt ik een beetje kwaad en zeg dat ze dat maar ergens anders moet gaan doen want dat het zeer vervelend is.
‘Maar ik wil naar Peter Pan kijken!’ komt het hoge woord eruit.
Tja, niet gelukt dus, want neen is neen. Ze heeft het dus maar opgegeven en is nu mooi (en zeer vrolijk ook) Â met haar broertjes in de tuin aan het spelen. Tsien, blijkbaar weet ze toch wat doen 🙂
We zitten in de finale, nu nog winnen. Dus ….Â
Pakt uw boeken en strijd verder voor de Boekentoren: kom op 18 en 19 februari met uw boeken naar Gent en leest er op los.
Meer details hier.
DOEN! Zorgt dat de boekentoren de finale van de monumentenstrijd wint.
Gisteren was het op TV de uitzending van Monumentenstrijd voor Oost-Vlaanderen. Eén van de kandidaten is de Gentse Boekentoren en wij hebben daar onze stem uiteraard voor uitgebracht.
U toch ook?
Zo niet, alsnog doén, en zeg nu niet dat ge niet kunt want er zijn mogelijkheden ten over:
Nogmaals: DOEN. Help de boekentoren en laat hem winnen!
Nog zo’n fantastische reclame: een product tegen kalk. Ik heb er hier thuis een heel goed staan en dus wou ik zien of het product op de TV hetzelfde was, maar op het moment dat ze de fles tonen is er op de achtergrond een naakte vrouw te zien die zich aan het douchen is … en daar was ik naar aan het kijken, niet naar het product.
Resultaat: ik weet nu nog niet of het over hetzelfde product gaat.
Vraag: als ik, als vrouw, al afgeleid word door een beeld van een naakte vrouw die zich aan het douchen is is dit zeker een boodschap die aan alle mannen voorbijgaat.
Aim, shoot, total miss.
Innovatief, de nieuwe uitspraken in reclame: ‘de nieuwe legume soepjes’: tja, ge kunt niet altijd groentensoep zeggen zeker.
Of wat dacht je van ‘verandert je haar in een glanzende materie’. Materie. Ik denk dat ik toch liever mijn haar houd. Materie op mijn hoofd zie ik niet echt zitten.
Next!
Kijk zie, een nieuw kinderprogramma op Ketnet waar ik mij nu eens wel in kan vinden.
Vier kindjes in een raket die allemaal dingen doen waarbij de kindjes moeten meedoen (zingen, dansen, …). Bij elke aflevering wordt één klassiek muziekstuk ‘aangeleerd’ en en bekend schilderij getoond, zo leren ze dat ook nog eens kennen.
Leuk en leerrijk. Geen stom tijdverdoe programma. Uiteindelijk zijn kinderen niet achterlijk en kunnen ze veel beter nieuwe dingen leren dan wij ‘oudjes’.
Reclames dat is zever. Algemeen gekend en zo, maar toch maar nog eens voor de duidelijkheid. Maar waar ik echt de kriebels van krijg zijn die zogenaamde merken die het goed zouden voorhebben met je gezondheid.
Grote merken die stellen dat ze je voedingsadvies geven, het goed zouden voorhebben met je kinderen, opvoedingsadvies en zelfs gezondheidsadvies zouden geven. En allemaal verwijzen ze je door naar hun website voor tips en adviezen.
En ergens lijkt dat logisch en zou je misschien geneigd zijn om er eens te gaan kijken, ware het niet dat het uitgangspunt belachelijk is. Want hoe kan een merk, dat zijn producten bv. volpropt met suikers, nu beweren dat zij je gezondheidstips geven. Hoe te eten, wat te eten, … om gezond te eten?
Pfff. Reclame. Rip-offs.
En het jammere is dat mensen daar effectief naar gaan kijken en denken dat ze het goed ophebben met u.