Tag: verjaardag

Over

Voorbij. Gedaan. Het feestje.

Uiteraard was het niet deze morgen in de Wossname, maar deze namiddag in de Prinsenzaal van de Karmelieten.

Een goed half uur geleden thuis gekomen en vlug vlug vlug de kinderen in bed gestoken en nu zit ik eindelijk neer. Eindelijk, want ik ben geradbraakt.

Het was een hectische dag. Vooral rekening houdend met mijn gewoonlijke manier goede organisatie en planning *kuch kuch* kunt ge u inbeelden dat ik in alles mooi op schema was *hmm*.

Maar alles was min of meer op tijd in orde: ik was alleen niet daar om de eerste mensen te ontvangen wegens vast in het verkeer toen ik de taarten ging halen bij Françoise: braderij in de Brabantdam, weet ge, en dan is het eigenlijk geen goed idee om taarten te bestellen bij een bakker die er vlak bij gelegen is.

Maar ik denk dat iedereen (21 volwassenen, 18 kinderen en 3 babys) zich geamuseerd heeft. Voor de kinderen hebben we twee mensen laten komen van Kip van Troje die hen leuk bezig gehouden hebben met circustruukjes. Op die manier konden de volwassenen ongestoord met elkaar praten en moesten we niet achter de kinderen aanlopen.

Bijna alle taarten (vier grote – alleen nog vier kleine spietjes zijn er over) en alle cakes (drie stuks) zijn opgegeten geweest. De chips zijn op en er zijn veel broodjes gegeten met beleg en sla en tomaat en komkommer en … Er zijn liters koffie gedronken, een paar liters wijn (niet overdreven), pintjes (ook niet overdreven), veel water en chocomelk.

Tegen half negen was zo goed als iedereen weg, behalve een koppel zeer vriendelijke mensen (ook wel vrienden genaamd) die ons geholpen hebben om alles op te ruimen en af te wassen en zelfs nog hun auto gaan halen zijn zodat we alles in één keer zouden kunnen naar huis brengen. Fantastisch toch.

Nu staat alles binnen in huis. Alles dat in de frigo moet staat erin, maar voor de rest heb ik alles gewoon laten staan waar we het neergezet hebben. De keuken moet toch dringend opgeruimd worden en dat zal dan morgen eindelijk gebeuren.

En nu: verder kijken naar Sleepless in Seattle en dan gaan maffen. Zolang ik maar niet te veel meer moet bewegen is het goed, want ik denk niet dat mijn benen het lang zouden volhouden.

Alles in het teken van…

Gisteren gaf mijn nichtje Stef een feestje voor haar 25ste verjaardag (de huwbare leeftijd volgens haar zusje S. en ze wou dat ik het haar nog eens duidelijk zou zeggen kwestie dat nichtje Stef nog steeds vrijgezel is 😉 ).

Het was weer goed in orde. De lokatie was fantastisch: het Melkhuisje in het park van Aalst. Mijn tante en nonkel stonden achter de BBQ samen met een koppel vrienden. Er was spek, ribbetjes, kippeboutjes en heel lekker speenvarken. Lekker (pasta)slaatjes, koude groenten en sausjes erbij en het allerbelangrijkste: wreed goed gezelschap.

Ik wou het niet te laat maken omdat ik dacht deze namiddag te moeten gaan tellen en om 23u30 begon ik dus afscheid te nemen van iedereen.

Maar nichtje S. kwam vragen of iedereen een kwartiertje later zou willen naar binnen gaan omdat ze een verassing voorzien had voor haar zus en dus wou ik nog wel eventjes wachten.

Dat kwartiertje is uiteindelijk anderhalf uur geworden en ik ben dus blijven plakken. Niet dat ik daarvoor een inspanning moest leveren hoor 🙂

Twee uur na mijn geplande vertrek ben ik er uiteindelijk toch vanonder gemuisd zodat ik tegen 2u in bed zat. Veel te weinig geslapen dus, maar ja, het was het waard.

Derde keer, goede keer

Nee, gelukkig is het niet zover gekomen. Eerder tweede keer, goede keer.

Vandaag dus opnieuw naar Nederland en deze keer waren we juist: het was effectief het feestje voor de vijfde verjaardag van mijn neefje Louis en gans de familie was daar.

Enfin, gans. Toch zo goed als. Alleen mijn nichtje K. was er niet maar blijkbaar zijn ze net terug van vakantie en zijn bij de kleinen daar de windpokken uitgebroken. Redenen genoeg dus om thuis te blijven en een beetje te proberen uit te rusten.

Voor de rest: the ususal suspects waren er en het was reuze gezellig (ja: Nederland hé 🙂 ). Er was zeer lekkere taart, cakes, fruitsla, het weer was prachtig zodat iedereen buiten zat in de zalige zon.

De kinderen, zo’n zestien toch, liepen binnen en buiten en speelden fantastisch met elkaar. Er zijn amper probleempjes geweest. Tja, waarschijnlijk dat het mooie weer daar ook voor iets tussen zit.

Voor ’s avonds had mijn broer een heerlijke pastaschotel voorzien (canneloni met ricotta en spinazie) en iedereen is veel te laat vertrokken omdat we niet weg wouden.

Uiteindelijk hebben we de knoop toch doorgehakt want morgen is een schooldag. We waren pas om negen uur thuis en de kinderen zijn onmiddellijk naar bed gegaan en hebben geen piep meer gegeven.

Nu naar het einde van Prison break kijken en dan ook onmiddellijk in bed. Ik kan het ook gebruiken.

6 jaar

Vandaag is Louis zes geworden en kreeg hij een feestje voor de vriendjes van zijn klas.

Acht vriendjes had hij gevraagd maar er zijn er (gelukkig) maar vijf gekomen: twee meisjes en drie jongens. Er was ook een vriendinnetje van Zelie bij. Dus in totaal waren er tien kinderen. Could be worse.

Want ik heb, zij het onverwacht maar totaal welkom, hulp gekregen. De mama van een vriendje is gebleven (het vriendje is in het begin altijd heel erg beschaamd) en heeft goed geholpen, vooral met pannenkoeken bakken.

Want in plaats van taart waren er vandaag pannenkoeken. Ik heb het eerste deel gebakken, daarna heeft de andere mama overgenomen omdat ik Anna uit bed moest halen.

Toen ik beneden kwam zaten alle kindjes aan tafel. We hadden al een hele hoop pannenkoeken (leve de warmhoudoven: een hele hoop pannenkoeken zodat iedereen gelijk kon bediend worden mét een warme pannenkoek) en terwijl de kinderen begonnen eten heeft de mama de rest van de deeg opgebakken.

Een tempo dat die kinderen hebben. Het was erger dan een hoop uitgehongerden. Ze aten zo rap dat ik met moeite kon volgen, en ze moesten dan nog niet wachten terwijl we aan het bakken waren.

Alle kinderen hebben minimum vier pannenkoeken gegeten, Louis zelfs zeven. Het ging dus zeer vlot binnen.

Voor de rest is alles vlot verlopen. We hebben met waterballonnen gesmeten (altijd succes met zo’n weer), tikkertje door de benen gespeeld (wreed wijs hoe rap en intens ze liepen: alle kindjes baadden op het einde in het zweet) en één, twee, drie piano.

Ik denk dat de kindjes een leuke namiddag hebben gehad en vanavond goed zullen slapen.

Hiep hiep hiep! Hoera!

Vandaag is Anna één jaar geworden. Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat.

In tegenstelling tot haar broers en zus maakt ze nog geen aanstalten tot lopen. Ze trekt zich mooi op en heel af en toe zal ze wel eens een stapje (of twee) opzij zetten, maar als je haar aan de hand wil laten lopen zet ze zich spontaan neer.

Maar een andere ‘stap’ heeft ze ondertussen wel genomen. Wel, eigenlijk twee stappen  en het betreft allebei voeding.

Zondag heeft ze voor het eerst ‘met de pot’ meegegeten. Ik had wel haar eigen maaltijd klaargemaakt, maar het smaakte haar duidelijk niet. Wij aten konijn in appelsiensaus (lekker jongens, ongelooflijk! Nogmaals chapeau mamie) en toen ik Anna haar lepeltje in de saus dipte om haar te laten proeven was het hek van de dam.

Ze stak met veel ongeduld haar eigen lepeltje in mijn hand zodat ik haar nog meer van hetzelfde zou geven. Terwijl ik eten op haar lepeltje nam was ze zo ongeduldig dat ze bijna de mouw van mijn pull had getrokken.

En smaken dat dat deed. Konijn, appelsiensaus en pasta. Ze kon er niet genoeg van krijgen.

Gisteren heeft ze dan een andere stap genomen: haar eerste fles gewone volle melk. Zelie, Louis en Jan heb ik langzaam maar zeker moeten laten wennen aan die nieuwe smaak: de eerste keer een kliekske en de rest formule, de volgende keer iets meer, enz.

Anna heeft gisteren haar fles in één, twee, drie opgedronken. Geen problemen met de smaak. Ze vond het even lekker als haar andere melk. Dus nu gaan we het laatste van haar poedermelk nog geven en daarna is het gedaan met knoeien met maatlepelkens en schudden van flessen. Joepie.

Jaja. Een jaar is weer rap voorbij gegaan.

Een kermis …

… is een geseling waard’ wordt hier ten huize weleens ten berde gebracht door mijn wederhelft.

Met die gedachte troost ik mij want de gevolgen van de laatste twee dagennachten laten zich meer dan goed voelen.

Eerst was er zaterdagavond. Een heel leuk feestje voor Lien haar 30ste verjaardag. Heel gezapig en gezellig, heel wat afgekletst en gelachen en het was zo leuk dat ik helemaal de tijd uit het oog verloor.

Niet dat ik nog ergens moest zijn, maar meestal als ik wegga zit ik zo met de gedachte in het achterhoofd dat ik er ’s ochtends vroeg uitmoet wegens vier kinderen die nog (steeds) niet uitslapen.

Zaterdag was ik dat helemaal uit het oog verloren. Het was zo leuk dat de tijd echt voorbij vloog zonder dat ik er graten in had en toen ik toch eens op mijn uurwerk keek was het plots 3u. Even kort geschrokken, maar toen ik besefte dat het toch al zo laat was en ik sowieso doodmoe zou zijn zondag, heb ik dan maar doorgezet. Voor een keer was ik immers nog helemaal niet moe en uiteindelijk ben ik om 4u45 in mijn bedje beland.

Pas vier uur later (toch nog zo lang) is de jongste wakker geworden en moest ik opstaan.

Het moe-zijn viel al bij al nog mee. Vooral omdat het gisteren ook nog zeer druk werd: we vierden Jan zijn verjaardag met de (uitgebreidere) familie: mijn zus en gezin, mijn vader en de peter en meter van Jan met hun respectievelijke partners en kinderen.

De kinderen hebben zich gedragen, de cadeaus (een soort pick-up maar met heel grote banden (en veel lawaai), een dierentuin van fisher price (en met veel lawaai), een leesboekje van auto’s (en met lawaai) en drie pyjama’s) werden met een glunderend gezicht opengemaakt en ook onthaald, de taarten (zachte chocolade, rode vruchten crème brulée, citroen merengue, witte suiker met appelen – opnieuw van Françoise) smaakten meer dan lekker en de conversatie was wreed goed. Een leuk feestje en iedereen heeft genoten.

Uiteindelijk heb ik ’s avonds dan nog een bezoekje gebracht aan de (laatavond voorstelling in de) Studio Skoop met vriendin E., haar partner W. en vriend M. De keuze viel op ‘Das Leben der anderen’, film die uiteindelijk vannacht een oscar gewonnen heeft als beste buitenlandse film, en terecht vind ik (ook al weet ik eigenlijk helemaal niet wat de concurrentie was).

OK, het was zeer lang geleden dat ik naar iets anders gekeken heb dan flitsende amerikaanse producties met special effects en zo, dus het was even aanpassen aan het (veel) tragere tempo, maar eens je in de film zat werd je zo meegesleept.

Zeer goed en de moeite waard: kijken zo ik zo zeggen. Enig probleem: ik zat uiteindelijk pas om 1u30 in mijn bed en deze ochtend begon de gewone ochtendroutine weer met opstaan om 6u20 want de vakantie (voor de kinderen) is voorbij.

Eén nacht vier uur slapen en een tweede nacht vijf uur slapen werpt vandaag zijn vruchten af: ik kan gerust zeggen dat ik nogal moe ben. We slepen ons de dag wel door hoor, maar ik hoop dat ik vanavond het karakter zal kunnen opbrengen om op tijd in mijnen nest te kruipen.

Hiep, hiep, hiep! Hoera!

Vandaag is Jan 3 jaar geworden.

Lang leve Jan! Hiep hiep hiep hoera!

Volgende week is het feest met de familie, maar vandaag krijgt hij ook al taart en kadootjes van ons hier ten huize mamie en grandpère. De tafel was mooi versierd deze ochtend en er hingen balonnen aan zijn stoel. Gelukkig dat hij was.

Deze namiddag is er dan nog taart en zijn er kaarsjes uit te blazen.

Nog een klein ventje dat langzamerhand groot wordt.

Hiep hiep hiep

Er is er een jarig, hoera, hoera! Allez, er was er toch één jarig want het is ondertussen al middernacht gepasseerd.

Mijnen papa is gisteren, tweede kerstdag, 65 jaar geworden. De mooie pensioengerechtigde leeftijd. En dat speciaal getal vonden wij, als kindjes, toch eens de moeite om in de bloemetjes te zetten dus besloten we dan maar om samen iets te gaan eten: papa, drie kindjes en drie partners. Met ons zevenen dus.

We hebben er lang over gesproken maar nooit effectief iets aan gedaan tot een kleine twee weken geleden we plots in gang schoten. Als zotten beginnen rondbellen naar allerlei restaurants en wat bleek: de meeste zijn gesloten tussen kerst en nieuw. En als ze niet de hele week gesloten zijn, zijn ze toch alleszins gesloten op tweede kerstdag.

Even gedebatteerd om het uit te stellen tot na nieuwjaar maar dat bleek ook niet vanzelfsprekend: mijn broer en schoonzus zijn niet alleen doktoren, met wachten dus, maar wonen bovendien in Nederland. Zij konden al niet de week na nieuwjaar. Wij waren al ‘geboekt’ voor het weekend nadien en daarna kon mijn zus niet. En zo zouden we direct al moeten reserveren voor februari. Een verjaardag vieren meer dan een maand later ontneemt ook wel een beetje van de vreugde.

Uiteindelijk bij Auberge du Pecheur beland. Het restaurant was gesloten maar de Brasserie was open, met beschrijving, volgens de website

‘Naast een lekkere grillade kan u er ook genieten van een snack, de suggestie van het moment of een lekkere dagschotel’.

Een ‘snack’ was nu niet wat we voor ogen hadden voor zo’n gelegenheid, maar we dachten: het is belangrijker het te vieren en gezellig samen te zijn. Maar wat zij onder snack verstaan is blijkbaar in het geheel niet wat wij eronder verstaan: de kaart was iets uitgebreider dan dat.

Uit een uitgebreide keuze van voorgerechten (foie gras, coquilles, scampi, hazeterrine, kaaskroketten, slaatjes, …) kozen wij met vier voor de garnaalkroketten en verder een gebakken geitenkaasje, oesters en carpaccio van coquilles. Het ging allemaal zeer smakelijk binnen.

De hoodgerechten waren ook zeer gevarieerd met zowel een uitgebreide keus in vis (kabeljauw, tong, tonijn, paling, …) als vlees (steak, lam, wild, …). Wij lieten onze keuze vallen op drie maal hazenfilet, één fazant, één griet, één ossenhaas en één zeebaars. Jammie.

Mijn papa heeft zichzelf getrakteerd op een zeer goede fles wijn bij het eten (om samen te drinken uiteraard) en we hebben besloten met een koffie.

Het eten was zeer lekker, het kader was zeer aangenaam en het gezelschap was fantastisch. Wat moet je nog meer op zo’n avond.

Feestje

Gisteren de verjaardag van vriend D. gevierd. Een halve verassingsbedoening in de zin van: hij wist wel dat er iets was maar niet precies wat.

Het was eigenlijk relatief bizar. Niet het feestje op zich, wel het soort feestje en het volk.

Het volk: zo goed als allemaal dertigplussers (de uitzonderingen bevestigen de regel, nietwaar). Het soort feestje: geen fuif maar een etentje in een restaurant. Heel gezellig, veel gebabbeld, net het soort feestje wat mensen van “onze leeftijd” betaamt.

Het andere bizarre was dat er een aantal mensen waren die ik sinds mijn studententijd niet meer gezien had, nu dus al minimum 12 jaar geleden. ‘Minimum’ want ik mag dan wel 12 jaar geleden afgestudeerd zijn, sommigen van hen had ik van daarvoor al niet meer gezien.

Een meer dan geslaagde avond: zeer goed gezelschap, zeer lekker eten, zeer lekkere drank … maar we hadden niet anders verwacht ook 🙂 en terwijl ik tijdig in mijnen nest ben gekropen (doodmoe en moederlijke plichten van vandaag in het achterhoofd) is Michel pas om 5u10 thuisgekomen … met het feestvarken om hier nog een afsluitertje te drinken.

Straks toch maar wakker maken zodat hij Zelie niet zal vergeten 😀

Feestje

Uiteindelijk zijn er 8 kindjes gekomen, dus al bij al viel het nog mee 🙂

We hadden een beetje van planning en voorbereiding gedaan, kwestie van toch te weten wat ze allemaal zouden kunnen doen. Om mezelf het een beetje gemakkelijker te maken had ik ook zo lang mogelijk gewacht om Jan en Anna in bed te steken zodat ze zo lang mogelijk zouden slapen en dat is relatief gelukt: Anna heeft een uur geslapen en Jan iets minder dan 2 uur.

De planning was: eerst kleuren op T-shirts, dan even ‘vrij’ spel terwijl ik de tafel klaarzette voor de taart, dan taart en eindigen met vrij spel. Om de feestelijkheid te benadrukken had ik een tent gemaakt voor rond en over de tafel zodat ook alle kindjes een beetje bij elkaar zouden blijven.

Eerst alle kindjes aan tafel gezet met een T-shirt dat ze mochten bekleuren met speciale textielstiften: roze T-shirts voor de meisjes, witte voor de jongens. Op twee kindjes na was deze activiteit voor alle kindjes een voltreffer. De twee die het niet leuk vonden hebben zich ook niet verveeld: ze zijn in de tent gekropen en hebben daar met de blokken gespeeld, en vooral met de trein.

Eén van de kadootjes die Zelie kreeg was een Twister spel en na het T-shirt kleuren zijn we naar buiten gegaan om daarmee te spelen. Altijd leuk en veel gekreun gehoord en acrobatentoeren gezien.

Daarna taarten gegeten van bij Françoise (altijd een hit) met chocomelk en dan konden de kindjes kiezen wat te doen. De (meeste) meisjes zijn dan naar boven gegaan om met de Barbies te spelen terwijl de jongens beneden bleven om met de garage en auto’s te spelen.

En toen was het 17u en waren de ouders er al terug. Feestje geslaagd maar vooral … voorbij 😀