Tag: Vrienden

Dat van die kermis en die geseling

Twee avonden op een rij uit geweest.

Donderdagavond nog eens een nichtenavond. Ongelooflijk goed geamuseerd en gelachen en uiteindelijk werd het 2u tegen dat ik goed en wel thuis was.

Dat was allemaal zo erg niet geweest, ware het niet dat Jan om 5u aan mijn bed stond omdat hij pijn had in zijn oor. Uit bed dus, oortje verzorgd, Nurofen gegeven en terug in bed.

Ik toch, want nog geen half uur later stond hij daar weer. Deze keer volledig aangekleed en blijkbaar had hij broer en zussen ook wakker gemaakt, want het was een gestommel van jewelste daarboven.

Terug uit bed dus om iedereen aan te manen terug in bed te kruipen en te slapen, omdat het nog veel te vroeg was. Tegen dat ik terug in slaap lag ging de wekker uiteraard, dat ziet ge van hier.

Gisterenavond dan met een negen andere vrouwen afgesproken om samen ons verstand op nul te zetten en naar Sex and the City 2 te gaan kijken. Uiteraard kunt ge nu eenmaal niet afspreken om zo’n film te gaan bekijken zonder die uitgebreid te analyseren achteraf en dat deden we dan bij een drankje.

Opnieuw was het 2u vooraleer ik thuis was en opnieuw was de nacht erop veel te kort, maar gelukkig niet zo kort als de vorige.

Er is nog een drukke dag voor de boeg met sebiets een voetbaltoernooi voor Jan en nadien een verjaardagsfeestje bij mijn zus.

Het zullen lastige uren worden vooraleer ik terug in mijn bed mag. Gelukkig zullen het ook plezante uren worden (wie had dat ooit gedacht, dat ik ging uitkijken naar een voetbaltoernooi).

Weerzien

Het moet drie jaar zijn, zo kwamen we tot de conclusie. Drie jaar dat we elkaar niet meer zagen. Drie jaar en we hadden het niet eens echt door.

Drie jaar waarin ongelooflijk veel gebeurd is, toch zeker voor haar. Drie kinderen er bij, een jobverandering, een levensomwenteling, zeg maar. Drie jaar waar hier ook wel heel veel gebeurd is.

Drie jaar die in drie uur moesten bijgepraat worden en dus kozen we ervoor om een laat ontbijt hier thuis te doen, kwestie van toch een beetje rustig te zitten.

Hopelijk duurt het niet nog eens drie jaar vooraleer ik M., mijn Finse vriendin, terugzie.

En … actie!

Niet dat het hier ooit echt kalm is, maar toch. Gisteren en vandaag waren er weer twee om bij te houden.

Gisteren overdag viel het (uiteraard) nog mee. Een beetje boodschappen gedaan, een beetje opzoekingen gedaan, een beetje voorbereidend gekookt.

Eens de kinderen thuis ging het in een versnelling hoger: huiswerk maken, Zelie naar ballet, koken, klaarmaken… want rond 19u kwamen vrienden ons halen om naar een try-out van een toneelstuk te gaan, in Evergem of all places.

Over de try-out kan ik kort zijn en alleen den anderen bijtreden: veel potentieel maar er moet nog (serieus?) aan geschaafd worden. Maar ik ben eigenlijk wel  nieuwsgierig wat het gaat worden en hoeveel er eigenlijk al vast ligt bij zo’n try-out. Want als het meeste al vastligt en ik dus bij de minderheid was, dan wil ik het eindresultaat niet meer zien. Als er nog flink aan geschaafd zal worden dan zou ik misschien toch nog gaan kijken. Het is alleszins al opgenomen in de programmatie van de Vooruit van volgend jaar. Dilemma’s dus.

Het plezantste kwam erna: nog enen gaan drinken met de vrienden. Het zijn zo van die goede vrienden die ge veel te weinig ziet en dus is het des te leuker als we dan allemaal nog eens tijd vinden.

Vandaag de gewoonlijke hectische activiteiten ochtend maar nu nog een graadje erger: voor volgend jaar willen de kinderen een uur vroeger zwemmen, maar de nieuwe reeks begon al deze week en dus zwommen Louis en Jan vandaag al vroeg, maar Zelie nog op het tweede uur.

Van het zwembad rechtstreeks naar het S.M.A.K. om daar de namiddag door te brengen met andere ouders van de kindjes van Anna haar klas, terwijl de kinderen van de klas daar een verjaardagsfeestje hadden en de broers en zussen ook een activiteit hadden.

‘t Was eigenlijk wel zeer wijs: als ouders hadden we onze eigen gids en die heeft heel wat uitleg gegeven bij de tentoonstellingen en ze wist gewoon ook heel veel. ‘t Was zo een gids die toch de indruk gaf niet alleen de voorgekauwde expo info te kennen, maar er ook veel naast wist en vlot antwoorde op alle vragen. De kinderen vonden het ook heel leuk met hun gids, dus een leuke namiddag gehad.

En nu een beetje met mijn voeten in de lucht liggen: twee dagen rondgehotst op hoge hakken en ik voel het nu toch wel. Nog goed dat er voor vanavond niets op de agenda staat.

1 mei viering

Maar dan niet op de ‘traditionele’ manier zoals we meestal doen, namelijk op de Vrijdagmarkt. Dit jaar hebben we deze op school gevierd. Dus eigenlijk geen 1 mei gevierd, wel gewoon het jaarlijkse schoolfeest.

We kijken daar eigenlijk wel naar uit. Het is een zeer gezellige bedoening en we kennen daar ondertussen veel mensen, dus alleen zijn we daar niet.

Maar elk jaar merk ik weer dat ik er naar uitkijk om met andere ouders te babbelen, maar dat ik er uiteindelijk zo goed als geen tijd voor heb. Het ‘nadeel’ van vier kinderen, noem ik dat. Want de kinderen treden op met hun klas en er zijn nog een paar andere dingen te doen en dus loop ik eigenlijk een hele namiddag van hier naar daar. En ook steek ik nog een handje toe op het spellenparcours, dus veel tijd blijft er niet over.

Nu, het feest was niet echt goed begonnen. Toen ik deze middag aan Louis en Jan vroeg om zich aan te kleden, hebben ze een beetje te wild gespeeld (in plaats van zich aan te kleden dus) en toen is Jan blijkbaar van het bed gevallen en met zijn mond tegen iets gebotst.

Een kleine, oppervlakkige snee boven zijn lip, wat op zich niets was, maar erger was dat een stukje tandvlees los zat en het in zijn mond serieus aan het bloeden was.

Even paniek en dan maar het internet op om te zien of er ook zoiets bestaat als een tandarts van wacht, en ja dus, die is er dus.

We konden gelukkig nogal snel gaan, maar niet snel genoeg om op tijd terug te zijn om Anna te zien optreden op het schoolfeest. Gelukkig trekt Michel dan genoeg foto’s.

Belangrijkste was natuurlijk dat Jan niets heeft aan zijn tanden en dat dat stukje tandvlees geen kwaad kan en mooi zal genezen én we waren nog net op tijd terug voor zijn eigen optreden. Want na de initiële pijn vlak na de val, had hij er een half uur later al absoluut geen last of pijn meer van.

De rest van de dag is gelukkig zonder incidenten verlopen. Jan heeft mooi zijn dansje gedaan

Schoolfeest 2010

daarna was het de beurt aan Louis om te dansen

Louis danst

en Zelie eindigde met een demonstratie zumba.

Zelie zumba

Tussendoor deed Louis ook mee aan het schaaktoernooi en alhoewel hij al drie jaar schaakles volgt, was dit het eerste jaar dat hij zijn faalangst opzij heeft geschoven om deel te nemen. Hij is ergens in het midden geëindigd en ik was apetrots op hem dat hij heeft deelgenomen, en hij op zichzelf ook.

Naar goede gewoonte waren we weer een van de laatsten om te vertrekken. Eindelijk, toen al het volk weg was en ze alles weer begonnen af te breken, had ik de tijd gevonden om nog even te babbelen met een paar bevriende ouders.

Ik kijk al uit naar het volgende feest alhoewel dat misschien een heel ander soort feest zal worden.

Bosontdekking

Op de school van de kinderen is er per klas een klasafgevaardigd, soms meer dan één. Dat is(zijn) ouder(s) die een beetje het aanspreekpunt zijn voor de andere ouders van de kinderen in de klas en ook een beetje de contactpersoon van de leerkracht.

Toen Zelie in de eerste kleuterklas zat heb ik mij voor de eerste keer opgegeven als klasafgevaardigde. We waren nieuw op school en de klasafgevaardigden van alle klassen komen drie maal per jaar samen met de directeur en zo worden er dingen van school besproken. Ik vond dat interessant, zo de school beter leren kennen.

Ondertussen ben ik dus al 8 jaar klasafgevaardigde en sinds vorig jaar ook de secretaris van die driejaarlijkse vergaderingen. Ik blijf dat wijs vinden.

Eén van de dingen die klasafgevaardigden ook proberen doen is een activiteit te organiseren zodat de ouders van de kinderen van de klas elkaar ook een beetje leren kennen. Zelf organiseren, dat lukt mij niet altijd, maar als de andere klasafgevaardigden dat doen, dan probeer ik er toch voor te zorgen dat we erbij zijn.

En zo zijn we vandaag met de klas van Louis (waar ik geen klasafgevaardigde van ben) naar het Brakelbos gegaan voor een lentewandeling. Er was een gids en zo werd het een interessante wandeling. De gids was vooral gericht op de kinderen, maar wij als ouders hebben ons toch ook goed geamuseerd: een spelletje gespeeld om te zien hoe ‘stil’ je (niet) kan zijn in een bos, verzamelen van kleine kruipertjes, kikkervisjes en kikkers bekijken, …

En kwestie van elkaar als ouders een beetje te leren kennen, na de wandeling hebben we nog gezellig bijgepraat in één van de tavernes daar terwijl de kinderen op de speeltuin zaten.

Jammer dat het morgen school is, anders hadden we serieus wat langer blijven plakken.

Spannende tijden

Vanavond vergadering gehad met de klasafgevaardigden. De laatste alweer dit jaar.

Er zijn grote veranderingen op til op school en uiteraard was dat één van de onderwerpen. Maar er is nog zoveel onzeker, dat het spannend blijft wat er nu juist gaat (kunnen) gebeuren en wanneer.

Spannend genoeg om er achteraf nog eens over na te praten op café. Geen mannen die ons vanavond wilden vergezellen, maar dat lieten wij ons helemaal niet aan ons hart komen.

‘t Was een mooie afsluiter van het jaar.

Kinderweelde

Een huis vol kinderen, zowel gisteren als vandaag.

Gisterenochtend even over en weer naar mijn zus gereden om haar twee zoontjes op te halen die dan tot vandaag gebleven zijn. De allereerste keer dat ze hier bleven slapen en het is gelukkig allemaal heel goed meegevallen: ze willen nog komen.

We zijn naar het park geweest en naar een speeltuin. Ze sliepen bij Jan en Louis op kamer wat nog veel gefluister heeft opgeleverd (en we hebben ze toch nog even laten doen, maar niet te lang). Ze speelden een beetje op de Wii en de computer maar ook buiten met de bal en met speelgoed in de kamer.

Vanavond thuis gekomen en in plaats van dus terug naar vier kinderen, waren het er negen. Louis heeft voor zijn verjaardagsfeestje gekozen voor een slaapfeestje en drie van de zes genodigden konden komen. Twee van die genodigden hadden ook elk een zus die vriend zijn met respectievelijk Jan en Zelie, en dus mochten die ook komen.

Deze namiddag nog voorbereidingen gedaan, zoals een snoepjeskwis,  in elkaar gestoken door Zelie en Louis … op Powerpoint! De slaapzetel naar beneden halen, zodat ze allemaal samen zouden kunnen slapen maar ook, zodat ze naar de film zouden kunnen kijken die op de muur zou geprojecteerd worden. Een eigen cinemazaal, how cool is dat zeg!

Ik was nog op de terugweg van de neefjes weggebracht te hebben toen de kinderen toekwamen, maar toen ik er was waren ze al aan de kwis begonnen. Daarna Disney’s Alice in Wonderland. Tussendoor hen allemaal nog wat eten gegeven (hot-dogs en croque monsieurs) en na Alice de drie kleinsten in bed gestoken. En dan was het al bijna donker en keken de ‘groten’ naar Pirates of the Carribean.

Tegen dat Zelie en haar vriendin gingen slapen, sliepen de kleintjes toch al. De jarige en genodigden blijven vanachter slapen. Ik heb ze onder gestopt, maar sindsdien niet meer langsgeweest: het is maar één keer per jaar uw verjaardagsfeestje, nietwaar. En als ze morgen moe zijn, dan zullen ze morgenavond wel iets vroeger gaan slapen.

En zo is de zondag ook alweer gepasseerd

Er was toch een beetje uitslapen gemoeid, na de nacht. Niet dat Zelie mij dat gunde. Tot drie keer is ze mij komen wakker maken voor één of andere onbenulligheid, maar uiteindelijk was het toch 9u45, of beter 10u45 wegens dat het zomeruur ondertussen zijn intrede had gedaan.

We aten nogal laat, omdat ik te leeg was om uit de zetel te komen, maar uiteindelijk stond het toch allemaal op tafel tegen 13u30.

We tafelden op het gemak en gingen daarna op babyborrel gaan kijken naar een wreed schoon kindje. Meegenomen was dat we ondertussen nog een beetje konden bijkletsen met vrienden die we al een tijdje niet meer gezien hadden.

We bleven niet te lang, want ik had beloofd naar de kermis te zullen gaan  dit jaar en het was vandaag de laatste dag. De kinderen mochten allemaal maximaal drie attracties uitkiezen voor een maximum bedrag, wat ze nog perfect gedaan hebben ook.

We waren uiteraard veel te laat thuis, wat problemen zal geven morgen, maar een kermis is een geseling waard, dus dat hebben ze er wel eens voor over.

Er zullen hier vanavond vier gelukkige kinderen gaan slapen.

Bijna vrijgezel af

Gisteren was het de vrijgezellendag voor mijn nichtje. Ze trouwt over 3 weken en met de Paasvakantie en alles, bleek uitgerekend de verjaardag van Anna de best uitkomende dag om dat te vieren 🙂

De start heb ik gemist. Er waren nog een paar kinderactiviteiten te doen en uiteraard wou ik toch met Anna haar cadeautje kopen, maar rond 13u30 was ik dan ook ter plaatse.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er een beetje schrik van had. Het nichtje is nog een (einde) twintiger en de fase waarin we zitten in ons leven is dus wel anders. Van vorige uitstappen had ik gehoord van zatte situaties en alhoewel ik overlaatst ook wel nog eens op mijn bek gegaan ben, het zijn de laatste jaren zeer uitzonderlijke situaties geweest.

Maar kijk. Mijn vrees was volkomen ongegrond. Het is een fantastisch leuke dag geworden. We waren allemaal leuk ver-/gekleed, de vrijgezel nog het allerleukst. Er werd matig gedronken maar ongelooflijk veel gekletst, gedanst en onnozel gedaan. We hebben vrouwen én mannen uit de kleren zien gaan zonder dat het vulgair werd en we hebben veel gelachen en ons ongelooflijk goed geamuseerd. Dat de nichtjes toffe meiden zijn, dat wist ik natuurlijk al langer, maar ze hebben een zeer leuke vriendinnengroep, dus dat maakte alles extra leuk.

‘t Is niet afgrijselijk laat geworden en dat komt wel een beetje door de ouderdom, maar eigenlijk vooral door het feit dat er kinderen zijn: hoe goed je je ook amuseert, het blijft in je achterhoofd zitten dat er de dag nadien kinderen zijn die niet uitslapen tot ‘s middags.

Ik kijk al ongelooflijk uit naar de trouw.

Onderhandelen

Mail is toch eigenlijk iets fantastisch. Rap, eenvoudig, duidelijk.

Net een mailke gekregen met de vraag of er hier iets te doen is. In ‘t stad, altijd zou ik zo denken, iets specifieks, ik zou het niet weten maar dat valt te ontdekken.

Maar het resultaat is dat we nu wel zitten te ‘onderhandelen’ om hier te komen middageten.

Wijs toch.