Toen ik Jan gisteren van school afhaalde vertelde de opvangjuffrouw mij dat hij niet in zijnen haak was: hij weende al de hele tijd en vroeg naar zijn mama. En dat is niet van Jan zijn gewoonte. Normaal gezien is hij niet te stoppen van de energie en speelt hij vrolijk en enthousiast.
Ik ging er dan maar naartoe en effectief: van zodra Jan mij zag begon hij opnieuw hartsgrondig te huilen, ontroostbaar. Hij voelde warm aan toen ik hem knuffelde en was duidelijk ziek.
In de auto naar huis (met omtoer langs de school voor Zelie en Louis op te halen en langs de onthaalmoeder om Anna op te halen) heeft hij de hele weg geslapen en eens thuis gekomen heb ik hem dan Junifen gegeven. Een paardemiddel want een kwartiertje later kwam hij er weer enigzins door.
Hij zat op tijd in bed en is als een blok in slaap gevallen … tot hij wakker werd rond 00u15. Hij gloeide weer, klaagde van hoofdpijn en zei deze keer ook dat zijn nek pijn deed. Geprobeerd of hij met zijn kin tegen zijn borstkas kon, maar hij wou niet: het deed te veel pijn.
Michel de symptomen van hersenvliesontsteking laten opzoeken en tegen dat hij ze gevonden had begon Jan al te klagen dat hij moest overgeven. In eerste instantie deed hij nog niets, het bleek vals alarm. Toch maar de dokter gebeld en toen ik eindelijk iemand aan de lijn had raadde hij toch aan om naar de spoed te gaan.
Terwijl ik beneden naar Jan zijn gezondheidsboekje zocht heeft hij dan toch moeten overgeven, een slecht teken dat mij nog veel ongeruster maakte dan ik al was.
Rond 1u waren we in het ziekenhuis. Jan was braaf en kalm en eigenlijk relatief vrolijk. Hij had, toen hij wakker werd, zijn tweede portie Junifen gehad en de werking liet zich duidelijk blijken.
We hebben nog een half uur moeten wachten vooraleer de dokter kon komen en in die wachttijd heeft Jan nog eens overgegeven.
De dokter heeft hem toen van boven tot onder onderzocht, oefeningen gedaan met zijn benen, oren, keel, neus, borst en buik, … ik denk niet dat ze een onderdeel heeft overgeslagen.
Conclusie na anderhalfuur van serieuse ongerustheid: een virus. Hij heeft een beetje een rood oor, maar als ik zijn neus vrij houdt zou dat niet tot een oorontsteking leiden. Voor de rest doen wat ik al bezig was: koortswerende middelen geven en zorgen dat hij veel blijft drinken.
Vannacht was dus minder: pas na 2u in bed. Om 4u er weer uit omdat Jan moest overgeven. Om 5u werd Jan wakker van de koorts en pijn. Tijd voor een nieuwe dosis Junifen dus. Om 6u15 ging dan de wekker.
Vandaag werk ik dus thuis en blijf ondertussen bij Jan. Ik heb hem deze ochtend moeten wakker maken zodat ik broer en zusjes naar hun respectievelijke school/opvang kon brengen. Daarna zijn we even gestopt bij de bakker voor een chocoladekoek voor Jan (op zijn vragen)Â en een chocoladecroissant en boterkoek voor mij. Mijn koeken hebben mij zeer goed gesmaakt, Jan heeft de zijne niet aangeraakt. Wel heeft hij yoghurt gedronken, maar sinds 10 minuten geleden ligt die in het toilet.
Na deze laatste overgeefbeurt begon hij duidelijk weer meer koorts en pijn te krijgen en dus tijd voor Junifen. Ik zit nu naast hem te typen terwijl hij langzaam maar zeker in de zetel in slaap aan het vallen is.
Zieke kindjes. Niet zo leuk. En dat op het einde van het schooljaar. Ocharme.
