Tag: Ziek

Voor alles is een oplossing

Jan heeft dus een oorontsteking, maar behalve pijn aan zijn oor valt het dus mee: geen koorts, niet hangerig, niet lastig.

Hijzelf is niet lastig, maar wat wel lastig is, is dat hij niet met de fiets weg kan. De wind is momenteel te koud en als die in zijn oor komt, is het janken geblazen. En dan merkt ge pas hoe gewoon ge het al zijt om overal met de fiets naartoe te gaan.

Maar kijk. Voor alles is een oplossing: deze namiddag moesten we na school naar de kapper. Met de auto was uitgesloten want die kan ik nergens parkeren in de buurt van de kapper. Te voet ging ook niet, want dan gingen we te laat zijn. Fiets was dus de enige optie.

Oplossing: Jan een trui aangedaan met een kap, daarbovenop zijn helm en zorgen dat de riempjes rond zijn hoofd goed aansloten en hop, de fiets op. Voor de zekerheid voordien nog een maatje Nurofen gegeven en Jan heeft geen last gehad.

Timing is everything

Het zat er al aan te komen, maar deze ochtend was het er dan toch nog: Jan begon plots heel hard te huilen van de pijn in zijn oor.

Er zat niets anders op dan hem thuis te houden om naar de dokter te kunnen gaan (diagnose: lichte ooronsteking), maar net vandaag was er veel te doen. Het moet altijd wel lukken nietwaar.

Dus werd de afspraak met vriendin E. kort gehouden, ging het bezoekje aan de braderij in de Brabantdam vliegensvlug (verplicht wegens een winkel met zeer goede kinderschoenen voor geen geld, enkel tijdens de braderij – € 60 voor 5 paar schoenen, kan tellen nietwaar), namen we de auto in plaats van de fiets om naar de cinema te gaan (tickets voor morgen kopen) en gingen we te voet naar de beenhouwer.

Straks is er nog ballet voor Anna, want het is haar toonmoment en dat kan ik moeilijk missen. Met de auto, want Jan kan moeilijk met de fiets.

Vanavond ga ik dan eten met mijn zus en nichtjes, maar tegen dan is Michel al thuis en kan ik de zorgen voor onzen zieken aan hem overlaten.

Niets is wat het lijkt

Gisterenavond nog een zeer vieze ademhaling en koorts, maar tegen middernacht ademde jan opnieuw normaal en was de koorts volledig weg.

Deze morgen zag hij er nog pips uit en dus bleef hij maar thuis. De koorts was weg, hij zag nog een beetje bleek, maar al bij al leek hij weer genezen.

Tot hij deze middag weer koorts begon te maken en klaagde van hoofdpijn. Een dosis Junifen en tegen dat we de andere kinderen gingen halen wa de koorts weg en had hij alleen nog een ‘klein beetje pijn’ aan zijn hoofd.

De koorts is niet meer teruggekomen en Jan voelt zich weer volledig genezen. Afwachten nu wat de nacht zal brengen en dan zien we morgen wel of hij naar school mag of beter niet.

Niet home alone

Zo alleen ben ik dus niet altijd, zelfs thuis zonder werk. Morgen bijvoorbeeld zal Jan thuis zijn. Want Jan, die is ziek.

Waarschijnlijk te weinig aan gehad tijdens de match gisteren, of gewoon iets dat hij al onder de leden had, maar hij had toch koorts vandaag en nu hij slaapt ademt hij niet echt goed, dus zal het morgen een doktersbezoekje worden als het niet beter is.

Voor de rest, vandaag nog eens gaan zwemmen met de kinderen, min Jan dus. Testen hoe Anna’s handje reageert op chloorwater. Bij de laatste controle gevraagd of het mocht en het kon, mits niet te lang.

Het was leuk, maar gemerkt dus dat Anna haar lessen watergewenning volledig vergeten is dus. Ze was heel blij om in het zwembad te zijn, maar het was moeilijk om haar te overtuigen om mij los te laten. Af en toe deed ze het dan toch en trots dat ze dan was dat ze het gedurfd had.

Haar handje heeft er blijkbaar niets van overgehouden: het ziet er nog hetzelfde uit als ervoor, dus test geslaagd zou ik zo denken.

Trunten

Anderhalf uur heb ik mijn been stijfgehouden, maar de laatste kreun was er plots teveel aan.

De kreun kwam van Zelie en sinds ze opgestaan was klaagde en kreunde ze van buikpijn. Naar toilet gaan, iets eten, beetje rusten, zelfs Junifen, niets hielp. Ik dacht, dat gaat wel voorbij zijn binnen een uurtje maar toen we eindelijk allemaal klaar waren om naar school te vertrekken kwam er nog een kreun en heb ik toegegeven: ze mocht thuisblijven.

De aanhouder wint soms en voor een keer was zij de aanhouder. Maar straks toch even bij de dokter langs want ik heb horen waaien dat er vies buikvirus de ronde doet.

Hatsjoe!

Dan blijft een mens mooi binnen, zijn er geen zieken in huis en dan nog krijgt ge een (snot)valling.

Ik voelde het zo opkomen, gisterenavond. Van het ene moment op het andere begon mijn neus te lopen en voor ik het wist had ik een hele doos papieren zakdoeken opgesnoten. Uiteraard was het met een nachtje slapen niet opgelost.

Allez. ‘t Heeft lang geduurd dus dat ik vallingvrij was. En als ik het weerbericht mag geloven zal het weer voor een tijdje zijn.

Filosofie

Als ge een snotvalling hebt en ge moet om de halve minuut een zakdoek volsnuiten, dan vraag ik mij af: waar gaat dat snot ‘s nachts naartoe?

Want logischer wijze moet ge dan ‘s ochtends toch wakker worden in een plas van snot?

De timing kon beter

‘k Heb het weer zitten. Er is weer een kraantje open dat niet toe te draaien is. Ondertussen al anderhalve rol WC papier erdoor gejaagd en een doos Kleenex.

En morgen is het Kerstavond en dat brengen we bij mijn broer door. In Nederland. Op anderhalf uur rijden van hier.

Twee mogelijkheden dus: of het is aan het pieken nu en morgen is het beter, of morgen heb ik niet alleen een snotvalling maar ben ik gewoon volledig ziek.

Mij kennende vrees ik voor het laatste.