Dat Anna het goed doet in de peutertuin, dat heb ik verschillende malen verteld. ’s Ochtends was er evenwel af en toe nog een traantje bij als ik haar afzette, maar dat was deze ochtend anders.
Toen ik toekwam aan de peutertuin heeft Anna vandaag voor het eerst de volledige weg van de auto naar het lokaaltje te voet afgelegd. Nieuw ja, want normaal gezien moest ik haar halverwege oppakken en dan verder dragen.
Daarna heeft ze zich mooi op het bankje voor de klas gezet om haar jas uit te doen én is ze volledig zelfstandig de klas binnengewandeld, daar waar ik haar tot nu toe ook moest oppakken en aan de kinderverzorgster ‘overdragen’.
Ze had een koek mee, zoals meestal ’s ochtends, en toen ik haar vroeg of ze die aan tafel wou opeten liep ze zomaar naar de tafel, koos een stoel en zette zich neer. Ik gaf haar nog een kus en knuffel en terwijl de kinderverzorgster de koek opendeed zei ik nog dag tegen Anna. In plaats van te beginnen huilen, draaide ze zich mooi om en met een stralende glimlach zwaaide ze mij uit de klas.
Na het drama bij Jan was dit een leuke oppepper.