Auteur: San

Teleurstelling

Eergisteren komt Louis enthousiast thuis: ze gaan naar de kinderboerderij met de klas. Morgen (in het kader van vandaag gezien dus “gisteren”).

Ik vraag dus om een briefje te zien (de klas gaat nooit op uitstap zonder de ouders te waarschuwen) maar dat is er niet. Voorzichtig zeg ik dus tegen Louis dat ze waarschijnlijk wel naar de kinderboerderij zullen gaan, maar dat dat niet gisteren zal zijn. Groot ongeloof en ontkenning van Louis zijn kant, dus geef ik hem maar het voordeel van de twijfel.

Gisteren staat Louis  dan op, zeer enthousiast want ze gaan naar de kinderboerderij. Hij moet zijn laarzen aandoen want het is daar vuil. Hij staat te springen. Voor de zekerheid onderzoek ik nog eens zijn boekentas om toch nog een briefje te vinden: niets.

Wij dus naar school en we nemen Louis zijn schoenen toch maar mee: ge weet nooit. Gelukkig was zijn juffrouw “van dienst” (het “ochtendcorvee” wordt afwisselend waargenomen door de juffrouw van de eerste kleuterklas, Louis zijn juffrouw (van de tweede kleuterklas) en de zorgleerkracht) en ik vraag haar dus of ze naar de kinderboerderij gaan.

Ja. Louis had het goed gehoord. Alleen: ze gingen niet gisteren, maar de uitstap is voorzien voor 29 maart én er zal een briefje meegegeven worden voor de ouders als het zover is.

Ocharme Louis. Zijn gezichtje. Zóó teleurgesteld. Er kwamen net geen traantjes aan te pas. Maar we hebben hem goed uitgelegd dat ze zullen gaan, hoedanook, alleen een beetje later, en eens over de eerste teleurstelling was hij weer zijn vrolijke zelve.

Zijn botten wou hij evenwel toch niet uitdoen.

Les één

Zelie heeft gisteren haar eerste les in de kangoeroeklas gehad.

Na de middag werden ze met twee uit de klas gehaald voor een uurtje kangoeroe. Er was iets met vragen (??) en ook iets te doen op de computer met blokken. Ze had al 4 blokken en is maar één keer in de knoop geraakt, wat goed is. Vanaf 7 blokken wordt het echt moeilijk.

En wat de andere kindjes van haar klas gedaan hebben terwijl ze weg was? Dictee en “blaadjes” (whatever that may be). Zelie zal nu die taken krijgen tijdens de grote speeltijd om dan op het einde van de dag ook af te hebben. Tenminste, zo heb ik haar uitleg verstaan.

Na een eerste les was ze dus zeer enthousiast. Houden zo, zou ik zeggen.

Geluk

Ik heb zonet ons meisje gelukkig gemaakt. Of eigenlijk moet ik zeggen: ze zal morgen gelukkig zijn als ze wakker wordt want nu slaapt ze.

Het zit namelijk zo:

vorige week heeft Zelie van mamie een bloemetje gekregen in een potje waar ze zelf voor gaat zorgen. Geen probleem daarmee. We hebben het woensdagavond in een potje gestoken dat Zelie vorig jaar zelf beschilderd had (zo heeft het ook weer eens nut) en Zelie heeft het op haar vensterbank gezet. Zaterdag heeft Zelie het naar beneden gebracht om water te geven. So far so good.

Alleen is ze zaterdag vergeten het terug mee te nemen naar boven. En zondag ook. En plots viel gisteren haren frank dat ze haar plantje niet meer op haar vensterbank staan had.

Nu, ’t is niet dat ze het bloemetje niet mag terughebben. Zelie heeft alleen de vervelende gewoonte om dingen te vergeten tot op het moment dat wij zeggen dat ze naar bed moet. En op dat moment moet of wil ze plots nog dit of dat. Deze keer dus haar plantje.

Gisteren zat ze al in bed toen ze tot het besef kwam van haar vergetelheid en was papa van wacht (ik stond op het punt te vertrekken naar een vergadering) toen ik hem plots hoorde roepen dat het genoeg was en dat Zelie onmiddellijk in haar bed moest.

Vanavond bijna hetzelfde, alleen had ze het zich een klein beetje vroeger herinnerd: ze stond halverwege de trap naar haar kamer. Ik herinnerde haar eraan dat ze al een half uur alleen op was en tijd genoeg had gehad om zich zulke dingen te herinneren en uiteraard kwamen er traantjes bij te kijken. Omdat ze technisch gezien nog niet in bed zat heb ik dan maar toegegeven: ze mocht beneden haar plantje halen.

Jammer genoeg herinnerde ik mij verkeerd waar het stond en dus heeft Zelie het niet gevonden. Verdrietig is ze dus naar bed gegaan.

Toen ik toch nog naar beneden moest deze avond (ik probeer de trappen nu zo veel mogelijk te vermijden) heb ik haar plantje gezocht … en gevonden. En nu, bij het gaan toedekken van de kinderen (mijn laatste ritueel voor ikzelf ga slapen) heb ik haar bloemetje op haar vensterbank gezet.

Hopelijk zal ze dus morgen opstaan met een glimlach.

Nog één

Van al mijn “klachten” bij deze zwangerschap ben ik er nog één uit het oog verloren.

’t Is eigenlijk zo dwaas (maar tegelijkertijd zo vervelend) dat ik het eigenlijk altijd over het hoofd zie: per dag heb ik zo’n 3-tal bloedneuzen. Toch minimum. Zeer vervelend.

De hopen kleren die ondertussen al onder de bloedvlekken hebben gezeten. Niet te tellen (voor de onwetenden: bloedvlekken wassen eruit als niets in gewoon koud water. Dus eerst uitwassen met koud water, daarna pas bij de gewone was steken).

En natuurlijk krijgt ge dat altijd op de meest onmogelijke tijden. Bijvoorbeeld tijdens het autorijden als je midden in druk verkeer zit. Probeer maar een neusgat dicht te houden én te sturen én op het verkeer te letten én richtingaanwijzers te laten werken … Of midden in een vergadering. De gezichten. Niet te doen.

Enfin, ik wijt het aan de zwangerschap want vroeger had ik eigenlijk nooit last van bloedneuzen. We zien wel wat het gaat geven binnen een maand zeker?

Ijdele hoop

Ha!

En ikke denken dat wij nu een paar daagjes gezellig als koppel gingen samenzijn met niets anders dan elkaars gezelschap. Vergeet het: mijnen vent is weer de hort op.

Plateauprijzen zegt hij. Denkt hij nu echt dat ik zo goedgelovig ben. Pfff 🙂

Ik zal dan maar – weer – moederziel alleen in een koud bed kruipen. Snif.

Poor me 🙁 (allemaal samen: ocharme!)

TV

Geen TV voor de komende dagen. ’t Is wat.

Dit wil zeggen dat Michel en ik nu gaan moeten praten! Met elkaar! Zo na 14 jaar zal dat niet meevallen. 🙂

Maar het grote voordeel is eigenlijk: vroeg naar bed. Heel goed. Joepie! En gezien Michel en ik nu ook samen vroeg naar bed gaan … Joepie!

1 maand

Yep, vandaag nog exact één maand te gaan, tenminste tot de uitgerekende datum: 6 april.

Hopelijk is het zoals bij Zelie of Jan, respectievelijk 5 en 4 dagen “te vroeg” en niet zoals bij Louis: 2 dagen “te laat” want dat was pas frustrerend. Die laatste maand is er al te veel aan (niet alleen wordt de baby nu echt zwaar, maar ge wordt het ook een beetje beu om zwanger te zijn en ge zijt ondertussen ongelooflijk nieuwsgierig naar dat nieuw mensje dat ge nu eindelijk wel eens in het echt wilt zien) en als ge dan nog na datum gaat verbetert het er niet op.

Nu, komen zal ie toch, hoedanook, vroeg of laat …

Koken

Zaterdag doe ik onze wekelijkse shopping.

Ik probeer op voorhand een zo volledig mogelijk lijstje te maken, kwestie dat normaal gezien ik maximaal zo’n uur en 15min heb (ik doe dat tussen dat ik Zelie afzet en afhaal van de turnclub) en dus niet te veel tijd kan doorbrengen met gewoon “kijken”.

Tweewekelijks krijgen we dan de bonnetjes van de Colruyt in de bus en ik bekijk deze dan zeer goed om te zien wat we ervan nodig hebben en, van die die we niet “nodig” hebben, wat we er van willen (’t moet niet altijd even strikt zijn hé).

Deze week was het konijn in aanbieding en gezien zowel de kinderen als wijzelf (of toch “ikzelf”) dol zijn op konijn vond ik het een ideale gelegenheid om nog eens één van mijn specialiteiten te maken: konijn in frambozenbier.

Een receptje dat ik zelf “uitgevonden” heb toen ik nog thuis woonde en begon te koken.

Ik moet toegeven: ik ben geen inventieve koker. Ik kan wel goed koken, kan zeer goed andermans recepten volgen en zeer lekker eten op tafel zetten, maar om te zeggen inventief, nee, en dit recept getuigt eigenlijk ook niet van veel originaliteit, maar het is toch lekker. Michel daarentegen kan fantastische schotels op tafel toveren zonder op voorhand enige idee te hebben wat erin zal gaan: hij ziet wat we in huis hebben en tovert wel iets op tafel. Dus ben ik wel trots op de (zeer) weinige dingen die ik kook die niet uit een kookboek komen.

Anderzijds ben ik ook dol op alles wat stoofschotel is. Zo’n gemak. Je moet geen rekening houden met enige timing, je kan je er op je gemak mee bezig houden en zeker als er een aantal kinderen rondlopen reduceert dit het stressgehalte aanzienlijk. Als iets niet in de ene minuut kan gebeuren zal het wel een beetje later kunnen. Bovendien kan je het de dag voordien al doen zodat, als er gasten zijn, je je de volgende dag met je gasten kan bezighouden in plaats van constant in de keuken te staan.

Michel zei dat ik het recept wel zou posten, dus bij deze:

Moeilijkheidsgraad: poepsimpel

Benodigheden:

  • konijn
  • frambozenbier (Liefmans wordt door mij geprefereerd: net niet zoet genoeg)
  • 1 kg diepvriesframbozen (verse gaan ook, daar niet van)
  • peperkoek (indien niet aanwezig: sneetjes brood)
  • mosterd
  • ajuin
  • peper en zout
  • optioneel: suiker en room

Bereidingswijze:

  • stukken konijn afzonderlijk afbakken in (een beetje) boter en beide kanten kruiden met peper en zout. Ervoor zorgen dat de boter niet aanbrandt
  • konijn uit de pot
  • ajuin fijn snipperen en in de boter van het konijn stoven
  • konijn er weer bij
  • overgieten met frambozenbier. Ik houd er niet zo van om mijn sauzen te binden en geef er de voorkeur aan dat ze binden door uit te koken, dus ik gebruik zo een minimum 2 liter en voeg bij naarmate ik het nodig acht. Misschien niet zo economisch, maar véél lekkerder 🙂
  • peperkoek/brood (afhankelijk van de grootte van het konijn. Ik had anderhalf konijn, dus een drietal sneetjes) bestrijken met mosterd en in de pot doen (dit dient eigenlijk al als bindmiddel – voor mij ook het enige)
  • alles aan de kook brengen. Eens alles kookt, vuur lager draaien en verder laten sudderen tot het konijn gaar is. Het deksel niet volledig op de pot zodat het vocht een beetje kan verdampen en indikken
  • als het konijn gaar is: konijn uit de pot doen
  • ongeveer een derde van de (diepvries)frambozen bij de saus doen. Laten meekoken. Eens ze zacht zijn, de saus mixen
  • saus kruiden met peper en zout en (indien gewenst) een beetje suiker (om de zuurheid van de frambozen tegen te gaan. Als je peperkoek gebruikt in plaats van brood is dit meestal niet nodig. Gisteren was het brood, dus heb ik er een beetje suiker bijgedaan)
  • afwerken met room (maar niet noodzakelijk)
  • konijn terug in de pot, alles goed door laten warmen
  • opdienen met (de rest van de) gestoofde frambozen (hier zeker suiker toevoegen!) en frietjes
  • smakelijk

Niet spectaculair maar wel lekker.

De tol

Gisteren uit gaan eten met vrienden.

Leuk. Heel leuk. Ongelooflijk gezellig leuke avond, echt waar.

We zijn gaan eten in de Cha Cha op de Steendam hier achter de deur. Heel gezellig, klein, leuk ingericht en met lekker eten. Er was moambe voor Michel en onze vriendin en vegetarische chili con seitan voor onze vriend en voor mij kabeljauw met koriander en citroenkruid en gember (denk ik) alles geserveerd met rijst.

Rond 20u30 toegekomen en daar goed gekletst, gegeten en gedronken (een liter of twee water voor mij, porto, wijn, bier (en ook een beetje water) voor de anderen) tot bijna middernacht.

Daarna afgezakt naar ons stulpje (wegens te veel pijn aan mijn rug … en waarschijnlijk ook bij Michel maar die was te “beleefd” om iets te willen zeggen :)) en verder gedronken (veel korte drank deze keer) en gekletst.

Voor herhaling vatbaar. Meermaals.

Enige nadeel: het werd uiteindelijk 2u tegen dat we in bed zaten. Maar het was het waard, meer dan waard. Zoals Michel vaak zegt “een kermis is een heseling waard” en ook “ene keer weelde is niet altijd armoe” 🙂

Lost

Michel schreef donderdag dat hij het eerste seizoen van Lost voor mij had gekocht.

Ik moet toegeven dat ik niet “overjoyed” was: toen de serie op TV speelde wilde ik die eigenlijk niet zien want “too creepy for my taste”. Ik kan niet zo goed tegen constante misterie en spanning.

We zijn vanavond beginnen kijken. En ik vind het echt wel goed maar zoals ik dacht: ik zit met een knoop in mijn maag van de spanning. Ge weet niet wat er gaat gebeuren en wanneer. Er is gelijk geen moment dat je kan ontspannen want van zodra je het doet gebeurt er weer iets.
Enfin, ik zal er mij wel doorworstelen want nu ik begonnen ben wil ik wel voortkijken. Maar ik ga niet voortkijken op mijn eentje, daar moogt ge zeker van zijn.